Alija Bet
Alija podczas II wojny światowej – właściwie Alija Bet (hebr. 'עלייה ב) – nielegalna imigracja Żydów do Palestyny.
Nazwa Alija Bet (litera „bet” jest drugą w alfabecie hebrajskim) odnosi się do drugiej fali żydowskiej imigrantów napływających do Palestyny pomimo sprzeciwu brytyjskich władz mandatowych. W porównaniu, nazwa Alija Alef (litera „alef” jest pierwszą w alfabecie hebrajskim) odnosi się do wcześniejszych fal żydowskiej imigrantów napływających do Brytyjskiego Mandatu Palestyny.
Historia
Szósta fala żydowskich imigrantów przybywała do Palestyny w trudnych wojennych latach 1941-1947.
W tej szóstej aliji przybyli nieliczni, którym udało się uciec przed zagładą w Europie.
Podczas tej aliji doszło do kilku dramatów:
- 12 grudnia 1940 roku zatonął podczas sztormu mały bułgarski statek „Car Krum” z 327 uchodźcami na pokładzie. Przeżyło 223 ludzi, w tym 66 dzieci. Zostali oni przewiezieni do Stambułu i deportowani do Bułgarii[1].
- 24 lutego 1942 roku statek „Struma” został zatopiony przez sowiecki okręt podwodny „SZCZ-213”. „Struma” płynęła pod flagą Panamy. Uratowano jednego rozbitka.
- 3 sierpnia 1944 roku statek „Mafkura” (lub „Mefkure”) został zatopiony przez sowiecki okręt podwodny „SC-215”. Z 350 ludzi ocalało zaledwie 5.
W lipcu 1947 roku brytyjskie okręty wojenne zatrzymały u wybrzeży Palestyny statek „Exodus 1947” z 4,5 tys. żydowskich uchodźców na pokładzie. Statek został siłą zmuszony do zawrócenia do portu Marsylia we Francji. Następnie popłynął do Hamburga w Niemczech, gdzie policja siłą zmusiła Żydów do opuszczenia statku. Uwaga opinii publicznej świata była skupiona na dramacie tych Żydów.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ The Darien Dilemma. [dostęp 2018-01-26]. (ang.).
