Wyżyna Podolska

Następująca wersja przejrzana tej strony, którą oznaczono 15 kwi 2011, była oparta na tej wersji.

Ten artykuł wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Uwaga: Aby ułatwić pracę, stosuj standardowe parametry z datą: źródła=2024-12

Wyżyna Podolska (ukr. Подільська височина - trb. Podilśka wysoczyna; mołd. Podişul Podoliei) - wyżyna w zachodniej części Ukrainy, leżąca pomiędzy środkowym biegiem Dniestru i Bohu, wchodząca w skład Wyżyny Wołyńsko-Podolskiej.

Zbudowana jest z prekambryjskich granitów i gnejsów, przykrytych płytowo zalegającym kompleksem skał mezozoicznych i kenozoicznych. Powierzchnia falista i pagórkowata, silnie rozczłonkowana głębokimi dolinami rzek o charakterze jarów. Na północnym zachodzie opada stromym i wysokim progiem ku Wyżynie Wołyńskiej, na wschodzie graniczy z Wyżyną Naddnieprzańską.

Najwyższą część stanowią: Gołogóry - z kulminacją Kamuły (471 m n.p.m.) oraz Miodobory (Towtry) - wał wapiennych skałek, którego wysokość dochodzi do 435 m n.p.m. Klimat umiarkowany ciepły kontynentalny.

Rzeki należą do dorzeczy Dniestru (m.in.: Seret, Zbrucz, Smotrycz, Murata) oraz Bohu (m.in.: Rom, Sawranka, Kodyma).

Jest to rozwinięty region rolniczy (uprawa buraka cukrowego, zboża, winorośli, sadownictwo, hodowla bydła). Główne miasta to: Tarnopol, Winnica, Chmielnicki i Kamieniec Podolski.