Przejdź do zawartości

Chelsea F.C.

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Robben16 (dyskusja | edycje) o 18:28, 27 cze 2010. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Szablon:Klub piłkarski infobox Chelsea Football Clubangielski klub piłkarski z zachodniego Londynu, założony w 1905 roku. Obecnie występuje w Premier League, większą część swej historii również spędził w najwyższej klasie rozgrywkowej w kraju. Czterokrotny mistrz Anglii, sześciokrotny zdobywca Pucharu Anglii (F.A. Cup) i czterokrotny Pucharu Ligi Angielskiej (Carling Cup) oraz dwukrotny Pucharu Zdobywców Pucharów.

Chelsea rozgrywa mecze domowe na stadionie Stamford Bridge, położonym w zachodnim Londynie, w dzielnicy Fulham, mieszczącym 42 055 kibiców. Mimo swojej nazwy, klub ma siedzibę nie w dzielnicy Chelsea, lecz w Hammersmith and Fulham. Pierwszy ważniejszy sukces klubu to mistrzostwo kraju zdobyte w 1955 r., a do ostatnich sukcesów należy mistrzostwo Anglii zdobyte dwa razy z rzędu – w roku 2005 i 2006 oraz w 2010 roku. W maju 2008 r. klub po raz pierwszy dotarł, wraz z Manchesterem United, do finału Ligi Mistrzów w Moskwie – Chelsea przegrała w rzutach karnych. Od czerwca 2009 r. szkoleniowcem Chelsea jest Carlo Ancelotti.

Historia

1905-1930

W 1904 stadion Stamford Bridge został nabyty przez przedsiębiorców budowlanych Henry Augustua i Josepha T. Mearsów. Dostosowali oni obiekt do potrzeb gry w piłkę nożną i zamierzali sprzedać klubowi FC Fulham. Oferta kupna została jednak odrzucona, dlatego biznesmeni postanowili założyć klub. Dokonano tego 14 marca 1905 w pubie "The Rinsing Sun", a klub otrzymał nazwę sąsiedniej dzielnicy - Chelsea. Pierwszy oficjalny sezon zespół rozpoczął rok później w drugiej lidze pod opieką trenera Johna Robertsona. Pierwszym oficjalnym spotkaniem był przegrany 0:1 mecz ze Stockport County, który odbył się 1 września 1905. Zaledwie 3 dni później Chelsea zanotowała pierwsze zwycięstwo, pokonując 4:0 w towarzyskim spotkniu Liverpool F.C.. 9 września w wygranym 1:0 pojedynku z Blackpool FC, pierwszą bramkę w oficjalnym meczu zdobył grający trener, Robertson. Historyczny, pierwszy rekord frekwencji padł w Wielki Piątek podczas meczu z Manchester United, który obejrzało na Stamford Bridge 67 tysięcy widzów. W 1907 napastnik George Hilsdon został pierwszym w historii Chelsea zawodnikiem, który otrzymał powołanie do reprezentacji Anglii. W sezonie 1907/08 drużyna awansowała na zaplecze Premier League. Nowy manager zespołu David Calderhead pełnił funkcję trenera aż 26 lat, a w 1913 sprowadził do drużyny pierwszego zagranicznego piłkarza, był nim Duńczyk Nils Middelboe. W tym czasie klub przeżywał naprzemiennie sukcesy i porażki, aż w sezonie 1914/15 awansował do finału Pucharu Anglii, rozgrywanego na stadionie Old Trafford, w którym zespół Chelsea został pokonany 3:0 przez Sheffield United.

1931-1960

Do końca roku 1931 Chelsea przemieszczała się między League Two a League One[1]., a od 1931 r. klub nieprzerwanie przez ponad 30 lat grał w pierwszej lidze. W 1936 z okazji 30-lecia Wisły Kraków londyński klub zagrał z polskim zespołem. Po sezonie 1951/52 trenerem drużyny został Ted Drake, który w ramach modernizacji klubu zmienił odznakę klubowej, zastępując postać starca grafiką literową. Nieoficjalnym przydomkiem klubu stał się "The Drake's Ducklings", co oznacza "kaczki Drake'a". Drake rozwinął system skautingu i dzięki znajomości niższych lig ściągnął do klubu młodych zawodników[1]. W listopadzie 1954 r. klub zajmował w klasyfikacji 12. pozycję, lecz jeszcze w tym samym sezonie zdobył swój pierwszy tytuł mistrza Anglii, wygrywając w finale z Wolverhampton Wanderers. Kolejny taki sukces udało się zdobyć dopiero 50 lat później. Oprócz tytułu mistrza piłkarze zdobyli także Tarczę Dobroczynności. W kolejnych latach klub utrzymywał się w czołówce tabeli, a w sezonie 1960/61 zawodnik Jimmy Greaves został po raz drugi królem strzelców, zdobywając w sezonie 41 bramek[1].

1961-1990

Okres ten umocnił pozycję Chelsea na rynku angielskim. Zespół odnosił coraz więcej sukcesów w lidze i w krajowych pucharach, zdobywając takie tytuły jak Puchar Ligi (rok 1965), Finał Pucharu Anglii (1967), Puchar Anglii (1970) oraz finał Pucharu Ligi z 1972. Także w tym okresie powstały statystyki, na podstawie których wybrano najlepszego zawodnika roku w klubie. Pierwszym laureatem został bramkarz Peter Bonetti, który rozegrał 21 spotkań bez wpuszczenia bramki. Ze względu na jego zwinność zyskał sobie przydomek "The Cat" (ang. kot)[1].

W 1971 r. Chelsea sięgnęła po swój pierwszy europejski tytuł, pokonując w finale Pucharu Zdobywców Pucharów drużynę Real Madryt po bramce Petera Osgooda. W latach 70. zmodernizowano stadion Stamford Bridge, co przyczyniło się do czasowych problemów finansowych klubu i nadejścia okresu stagnacji, której efektem był spadek do League Two w 1989 r.[1]

1991-2002

W roku 1993 zespół awansował do Premiership. W roku 1999 klub zajął 3. miejsce w lidze mając w składzie takich zawodników jak Didier Deschamps, Gianfranco Zola, Gianluca Vialli, Ruud Gullit, Mark Hughes czy Dennis Wise. Kolejne sukcesy to finał Pucharu Anglii (1994), zdobycie Pucharu Anglii (1997), w 1998 zdobycie Pucharu Zdobywców Pucharów, Superpucharu Europy i Pucharu Ligi oraz w 2000 kolejny Puchar Anglii i kolejna Tarcza Dobroczynności[1].

od 2003

W 2003 klub zostaje zakupiony przez rosyjskiego multimiliardera Romana Abramowicza, a towarzyszące temu inwestycje w szkolenie piłkarzy, działaczy oraz szkółkę młodzieżową przynoszą efekty. Nowy trener Jose Mourinho doprowadza zespół do zdobycia Mistrzostwa Anglii w sezonie 2004/05 na 100-lecie istnienia klubu. W tym samym sezonie drużyna gra w półfinale Ligi Mistrzów i zdobywa Puchar Ligi Angielskiej. W następnym sezonie piłkarze Chelsea skutecznie broni tytułu mistrza, pokonując Manchester United 8 punktami, wygrywa Tarczę Wspólnoty z Arsenalem Londyn 2:1, po dwóch bramkach Didiera Drogby.

W sezonie 2006/07 nie udaje się powtórzyć poprzednich sukcesów i mistrzostwo Anglii zdobywa Manchester United, a w półfinale Ligi Mistrzów przegrywa w rzutach karnych z Liverpoolem. Udało się jednak wygrać Puchar Ligi Angielskiej zakończyć sezon wygraną z Manchesterem United w Pucharze Anglii na nowym stadionie Wembley. Mecz zakończył się wynikiem 1:0 dla Chelsea po dogrywce, w której bramkę zdobył Didier Drogba. W sezonie 2007/08 zarząd sprowadził do klubu nowych zawodników takich jak Florent Malouda, Claudio Pizarro, Alex i Nicolas Anelka, licząc na zwycięstwo w Lidze Mistrzów i odzyskanie mistrzostwa Anglii.

20 września 2007 trener José Mourinho opuścił klub za porozumieniem stron, powody jego odejścia nie zostały wyjaśnione, ale ponoć zadecydowały o tym słabe wyniki w lidze i zremisowany 1:1 mecz w Lidze Mistrzów z Rosenborgiem Trondheim. Jego posadę przejął tymczasowo były trener reprezentacji Izraela Avraham Grant, pod którego opieką zespół pokonał Manchester City 6:0 27 października 2007 r., co było najwyższą wygraną Chelsea od 10 lat. 30 kwietnia 2008 klub awansował do finału Ligi Mistrzów pokonując Liverpool FC, jednak w meczu 21 maja w serii rzutów karnych przegrał z Manchesterem United 5:6. Również z Manchesterem United przegrał walkę o mistrzostwo Anglii. 24 maja kontrakt z Avramem Grantem został rozwiązany, a11 czerwca 2008 oficjalnie ogłoszono, że od 1 lipca 2008 stanowisko menedżera klubu zajmie dotychczasowy selekcjoner Portugalii Luiz Felipe Scolari. Do zespołu trafił dotychczasowy zawodnik FC Porto José Bosingwa, wypożyczony z Interu Mediolan Ricardo Quaresma oraz Deco, występujący wcześniej w barwach FC Barcelony[2].

Po serii porażek 9 lutego 2009 Luiz Felipe Scolari został zwolniony ze swojego stanowiska, dwa dni później jego miejsce zajął Holender Guus Hiddink[3]. Pierwszy raz zasiadł na ławce trenerskiej 21 lutego 2009 w zwycięskim meczu z Aston Villą, zakończonym wynikiem 1:0. W sezonie 2008/09 Chelsea doszła do półfinału Ligi Mistrzów, zremisowanego z Barceloną 0:0 i 1:1. 30 maja 2009 Chelsea pokonała w finale Pucharu Anglii Everton F.C. 2:1 po bramkach Didiera Drogby i Franka Lamparda.

1 czerwca 2009 roku nowym trenerem zespołu został Carlo Ancelotti, który podpisał kontrakt do 2012 roku. 9 sierpnia 2009 roku w meczu o Tarczę Wspólnoty podopieczni włoskiego szkoleniowca pokonali Manchester United 4:1 w rzutach karnych. W regulaminowym czasie gry był wynik 2:2.

We wrześniu 2009 Międzynarodowa Federacja Piłkarska (FIFA) uznała Chelsea winną w sprawie nakłaniania młodego zawodnika RC Lens, Gaela Kakuty do zerwania kontraktu z tym klubem[4]. FIFA nakazała Chelsea oraz piłkarzowi solidarną zapłatę odszkodowania w wysokości 780 000 euro. Dodatkowo Chelsea została ukarana zakazem rejestrowania nowych zawodników na czas dwóch okien transferowych oraz zobowiązana do zapłaty RC Lens kwoty 130 000 euro tytułem rekompensaty za wyszkolenie zawodnika. Piłkarz otrzymał zakaz występowania w oficjalnych meczach na okres 4 miesięcy. Chelsea oświadczyła, że kara jest nieproporcjonalnie duża do przewinienia i złożyła odwołanie od decyzji FIFA. W listopadzie 2009 r. Sportowy Sąd Arbitrażowy zawiesił kary zakazu transferów oraz zakazu gry nałożone na klub i zawodnika, do czasu zakończenia postępowania odwoławczego i ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy[5].

27 marca 2010 Chelsea rozgromiła Aston Villę 7:1, a Frank Lampard zdobył 4 gole. 25 kwietnia Chelsea pokonała Stoke City 7-0 i była to wówczas największa wygrana Chelsea w Premier League. 2 maja Liverpool przegrał z Chelsea na Anfield Road 0:2, a 9 maja 2010 Chelsea Londyn po raz czwarty zdobyła w swojej historii mistrzostwo Anglii po wspaniałym zwycięstwie 8:0 nad drużyną Wigan Athletic. Natomiast Didier Drogba został Królem Strzelców z dorobkiem 29 bramek wyprzedzając Wayne'a Rooneya z Manchester United. Chelsea zakończyła sezon 2009/10 z dorobkiem 103 bramek, stając się pierwszą drużyną w Premier League, która przekroczyła barierę stu bramek, bijąc przy tym poprzedni rekord należący do Manchesteru United z sezonu 1999/2000, który wynosił 97 trafień. Chelsea jest pierwszym klubem w historii, który wygrał w jednym sezonie wszystkich sześć ligowych meczów z drużynami z "Wielkiej Czwórki" (Liverpool, Manchester United i Arsenal). Po zdobyciu Mistrzostwa Anglii, Chelsea po raz pierwszy w historii sięgnęła po "Dublet", zwyciężając na Wembley w finale Pucharu Anglii z ekipą Portsmouth 1:0.

Sukcesy

Krajowe

1970 2:2 i 2:1 rywal: Leeds United
1997 2:0 rywal: Middlesbrough
2000 1:0 rywal: Aston Villa
2007 1:0 rywal: Manchester United
2009 2:1 rywal: Everton F.C.
2010 1:0 rywal: Portsmouth FC
1965 3:2 i 0:0 rywal: Leicester City
1998 2:0 rywal: Middlesbrough
2005 3:2 rywal: Liverpool
2007 2:1 rywal: Arsenal Londyn
1955 3:0 rywal: Newcastle United
2000 2:0 rywal: Manchester United
2005 2:1 rywal: Arsenal Londyn
2009 2:2 k.4:1 rywal: Manchester United
1986 5:4 rywal: Manchester City
1990 1:0 rywal: Middlesbrough
Wyjściowe ustawienie w przegranym finale Ligi mistrzów w sezonie 2007/2008 przeciw Manchesterowi United

Sukcesy w Europie

1971 1:1 i 2:1 rywal: Real Madryt
1998 1:0 rywal: Stuttgart
1998 1:0 rywal: Real Madryt

Indywidualne sukcesy piłkarzy

Mistrzowie Świata

Mistrzowie Europy

Piłkarze FIFA 100

Najlepszy piłkarz grający w Anglii

Najlepsza bramka sezonu

Najlepszy zawodnik roku w Anglii

Nagrody UEFA

Najlepsza 11 na świecie(FIFPro XI)

Hymn

W marcu 1972 roku hymn Chelsea zajął 5. miejsce na popularnej liście przebojów i od tego momentu obok hymnu Liverpoolu jest najlepiej rozpoznawalnym hymnem klubowym w Anglii[8].

Autorzy: D. Boone, R. McQueen

Menedżerowie

 Osobny artykuł: Menadżerowie Chelsea F.C..
Kadencja Prezes
1905-1906 John Tait Robertson
1906-1907 William Lewis
1907-1933 David Calderhead
1933-1939 Leslie Knighton
1939-1952 Billy Birrell
1952-1961 Ted Drake
1961-1967 Tommy Docherty
1967-1974 Dave Sexton
1974-1975 Ron Suart
1975-1977 Eddie McCreadie
1977-1978 Ken Shellito
1978-1979 Danny Blanchflower
1979-1981 Geoff Hurst
1981-1985 John Neal
1985-1989 John Hollins
1989-1991 Bobby Campbell
1991-1993 Ian Porterfield
1993 David Webb
1993-1996 Glenn Hoddle
1996-1998 Ruud Gullit
1998-2000 Gianluca Vialli
2000 Graham Rix
2000-2004 Claudio Ranieri
2004-2007 José Mourinho
2007-2008 Avram Grant
2008-2009 Luiz Felipe Scolari
2009 Guus Hiddink
2009- Carlo Ancelotti

Sztab szkoleniowy

Imię i nazwisko Funkcja
Carlo Ancelotti Menedżer
Ray Wilkins Asystent trenera
Flavio Teixeira Asystent trenera
Guus Hiddink Dyrektor wykonawczy
Carlos Pracidelli Asystent/Trener bramkarzy
Michael Emenalo Główny poszukiwacz talentów
Mick McGiven Poszukiwacz talentów
Steve Holland Trener rezerw
Bryan English Lekarz
Ron Gourlay Dyrektor sportowy
Paul Clement Trener młodzieży
Neil Bath Trener akademii
Frank Arnesen Dyrektor wykonawczy
James Melbourne Analityk meczowy
Bob Brinded Trener ds. kondycji
Nick Broad Specjalista od żywienia
Silvano Cotti Masażysta
Mauro Doimi Masażysta
Billy McCulloch Masażysta
Pedro Phillipou Masażysta
Steward Sullivan Masażysta
Dean Kenneally Główny psycholog
Thierry Laurent Psycholog rehabilitacyjny
Denis Talbot Psycholog

Obecny skład

Stan na czerwiec 2010[9]
Nr Poz. Piłkarz
1 BR Czechy Petr Čech
2 OB Serbia Branislav Ivanović
3 OB Anglia Ashley Cole
5 PO Ghana Michael Essien
6 OB Portugalia Ricardo Carvalho
8 PO Anglia Frank Lampard (drugi kapitan)
11 NA Wybrzeże Kości Słoniowej Didier Drogba
12 PO Nigeria John Obi Mikel
15 PO Francja Florent Malouda
17 OB Portugalia José Bosingwa
18 PO Rosja Jurij Żyrkow
19 OB Portugalia Paulo Ferreira
20 PO Portugalia Deco
21 NA Wybrzeże Kości Słoniowej Salomon Kalou
Nr Poz. Piłkarz
22 BR Anglia Ross Turnbull
23 NA Anglia Daniel Sturridge
24 PO Serbia Nemanja Matić
26 OB Anglia John Terry (kapitan)
30 BR Walia Rhys Taylor
33 OB Brazylia Alex
39 NA Francja Nicolas Anelka
40 BR Portugalia Henrique Hilário
41 OB Anglia Sam Hutchinson
43 OB Holandia Jeffrey Bruma
44 NA Francja Gaël Kakuta
45 NA Włochy Fabio Borini
46 PO Włochy Jacopo Sala
50 BR Czechy Jan Šebek

Piłkarze wypożyczeni

Nr Poz. Piłkarz
4 OB Serbia Slobodan Rajković (do FC Twente)
9 NA Argentyna Franco di Santo (do Blackburn Rovers)
16 NA Anglia Scott Sinclair (do Wigan Athletic)
Nr Poz. Piłkarz
42 OB Anglia Michael Mancienne (do Wolverhampton Wanderers)


PO Słowacja Miroslav Stoch (do FC Twente)

Transfery

Przybyli w sezonie 2009/2010

Piłkarz Narodowość Pozycja Transfer Klub Kraj Data
Ross Turnbull Anglia Bramkarz wolny transfer Middlesbrough Anglia 02-07-2009
Daniel Sturridge Anglia Napastnik wolny transfer Manchester City Anglia 03-07-2009
Jurij Żyrkow Rosja Pomocnik £18 mln CSKA Moskwa Rosja 06-07-2009
Nemanja Matić Serbia Pomocnik £1,5 mln MFK Koszyce Słowacja 18-08-2009

Odeszli w sezonie 2010/2011

Piłkarz Narodowość Pozycja Transfer Klub Kraj Data
Joe Cole Anglia Pomocnik koniec kontraktu - - 01-07-2010
Michael Ballack Niemcy Pomocnik koniec kontraktu Bayer Leverkusen Niemcy 01-07-2010
Juliano Belletti Brazylia Obrońca koniec kontraktu - - 01-07-2010

Statystyki piłkarzy

 Osobny artykuł: Statystyki Chelsea F.C..

20 najczęściej występujących zawodników

Zawodnik Ilość Lata
 Ron Harris 795 1961-1980
 Peter Bonetti 729 1959-1979
 John Hollins 592 1963-1975
 Frank Lampard 445 2001-
 Dennis Wise 445 1990-2001
 John Terry 424 1998-
 Steve Clarke 421 1987-1998
 Kerry Dixon 420 1983-1992
 Eddie McCreadie 410 1962-1974
 John Bumstead 409 1976-1991
 Ken Armstrong 402 1946-1957
 Peter Osgood 380 1964-1974
 Charlie Cooke 373 1966-1978
 George Smith 370 1921-1932
 Bobby Tambling 370 1959-1970
 Roy Bentley 367 1948-1956
 John Harris 364 1945-1956
 Harold Miller 363 1923-1939
 Frank Blunstone 347 1953-1964
 Colin Pates 346 1979-1988

20 najlepszych strzelców

nr Zawodnik Bramki Lata
01 Bobby Tambling 202 1959-1970
02 Kerry Dixon 193 1983-1992
03 Frank Lampard 157 2001-
04 Roy Bentley 150 1948-1956
05 Peter Osgood 150 1964-1974
06 Jimmy Greaves 132 1957-1961
07 George Mills 125 1929-1943
08 George Hilsdon 107 1906-1912
09 Didier Drogba 131 2004-
10 Barry Bridges 93 1958-1966
11 Tommy Baldwin 92 1966-1974
12 Jimmy Floyd Hasselbaink 87 2000-2004
13 Hughie Gallacher 81 1930-1934
14 Bob Whittingham 80 1909-1919
15 Gianfranco Zola 80 1996-2003
16 Eiður Guðjohnsen 80 2000-2006
17 Dennis Wise 76 1990-2001
18 Ron Tindall 69 1953-1961
19 John McNichol 66 1952-1956
20 Clive Walker 65 1975-1984

– piłkarz grający obecnie w klubie Chelsea

Rezerwy i akademia

John Terry, jeden z najbardziej znanych wychowanków Chelsea

Chelsea Londyn jak wiele innych angielskich klubów posiada swoją akademię oraz rezerwy. Ich celem jest jak najlepsze wyszkolenie młodych piłkarzy, którzy później będą w stanie grać w pierwszej drużynie.

Obecnie funkcję trenera rezerw pełni Steve Holland, zaś akademią zajmuje się Dermot Drummy. Głównym kierownikiem tych drużyn, a zarazem dyrektorem rozwoju jest Frank Arnesen, który w znacznym stopniu odpowiedzialny jest za rekrutowanie młodych graczy.

Drużyna rezerw rozgrywa swoje mecze na stadionie klubu Brentford F.C., Griffin Park.

Obecny skład rezerw

Nr Poz. Piłkarz
BR Walia Rhys Taylor
BR Niemcy Niclas Heimann
BR Czechy Jan Šebek
OB Anglia Carl Magnay
OB Anglia Nana Ofori-Twumasi
OB Anglia Ben Gordon
OB Holandia Jeffrey Bruma
Nr Poz. Piłkarz
PO Anglia Michael Woods
NA Anglia Daniel Philliskirk
NA Anglia Adam Phillip
NA Francja Gaël Kakuta
NA Włochy Fabio Borini
NA Włochy Jacopo Sala

Piłkarze wypożyczeni

Nr Poz. Piłkarz
OB Anglia Ryan Bertrand (do Reading FC)
OB Anglia Jack Cork (do Coventry City)
Nr Poz. Piłkarz
PO Anglia Tom Taiwo (do Carlisle United)
PO Anglia Jacob Mellis (do Southampton FC)
PO Anglia Liam Bridcutt (do Stockport County)

Obecny skład akademii

Nr Poz. Piłkarz
BR Anglia Sam Walker
BR Kosowo Aldi Haxhia
OB Anglia Tom Hayden
OB Anglia Aziz Deen-Conteh
OB Anglia Nathaniel Chalobah
OB Anglia Danny Mills
OB Anglia Ben Sampayo
OB Anglia George Saville
OB Anglia Kenny Strickland
PO Turcja Gökhan Töre
PO Irlandia Conor Clifford
PO Sri Lanka Nikki Ahamed
Nr Poz. Piłkarz
PO Portugalia Aliu Djaló
PO Anglia Rohan Ince
PO Anglia Josh McEachran
PO Irlandia Północna Anton Rodgers
PO Anglia James Ashton
PO Anglia Billy Clifford
PO Anglia Billy Knott
NA Szwecja Marko Mitrović
NA Anglia Bobby Devyne
NA Słowacja Milan Lalkovič
NA Austria Philipp Prosenik

Sukcesy akademii

Stadion

 Osobny artykuł: Stamford Bridge (stadion).
Stadion Stamford Bridge

Chelsea rozgrywa swoje mecze na stadionie Stamford Bridge, mieszczącym 41 841[10] widzów, w którego skład wchodzą dwupiętrowa trybuna północna im. Matthew Hardinga, dwupiętrowa trybuna północna "Shed End", trzypoziomowa "East Stand" oraz najnowsza i największa "West Stand". Obiekt Stamford Bridge wchodzi w skład multipleksu Chelsea Village, który obejmuje również m.in. dwa czterogwiazdkowe hotele, pięć restauracji, sale bankietowe i konferencyjne, kluby nocne, podziemny parking. Nazwa Stamford Bridge oznacza "most nad Stamford" i odnosi się do potoku Stamford, który kiedyś płynął w okolicy.

Na tym stadionie zawodnicy Chelsea pobili ligowy rekord 86 meczów u siebie bez porażki – od lutego 2004 r. do 26 października 2008 r., kiedy FC Liverpool pokonał Chelsea 1:0 po samobójczym golu José Bosingwy. Przez ten czas londyński klub prowadziło czterech trenerów: Claudio Ranieri, Jose Mourinho, Avram Grant i Luiz Felipe Scolari.

Sponsorzy i partnerzy

  1. a b c d e f Chelsea. chelseafc.com. [dostęp 2009-07-13]. (ang.).
  2. Scolari is new Chelsea manager. chelseafc.com, 2008-06-11. [dostęp 2009-07-13]. (ang.).
  3. Blues confirm Hiddink role. Sky Sports, 2009-02-11. [dostęp 2009-07-13]. (ang.).
  4. DRC: Kakuta decision reached. FIFA. [dostęp 2010-01-09].
  5. CAS freeze bans. Chelsea FC. [dostęp 2010-01-09].
  6. England Player Honours – Football Writers' Association Footballers of the Year. England Football Online. [dostęp 2009-07-13]. (ang.).
  7. Terry claims player of year award. BBC Sport, 2005-04-24. [dostęp 2009-07-13]. (ang.).
  8. Hymn Chelsea – "Blue is the Colour". chelsealondyn.pl. [dostęp 2009-07-13]. (pol.).
  9. First Team Squad List. Chelsea FC. [dostęp 2009-03-30].
  10. Club information. strona WWW Chelsea FC. [dostęp 2010-01-09].

Bibliografia

  • Michał Pol: Biblioteka Gazety Wyborczej, seria "Słynne kluby piłkarskie: Chelsea Londyn". Gazeta Wyborcza, 2007. ISBN 978-83-7552-057-6.


Szablon:Chelsea Londyn Szablon:Premier League

Szablon:Europejskie Zrzeszenie Klubowe

Szablon:Link FA Szablon:Link FA Szablon:Link FA Szablon:Link GA Szablon:Link GA