Przejdź do zawartości

Górowo Iławeckie: Różnice pomiędzy wersjami

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przeglądaj historię interaktywnie
[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
← poprzednia edycjanastępna edycja →
Usunięta treść Dodana treść
WizualnieWikikod
m brak artykułu
LukBra88 (dyskusja | edycje)
1119 edycji
m aktualizacja
Linia 237: Linia 237:
* [[Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny]]
* [[Polski Autokefaliczny Kościół Prawosławny]]
** [[Parafia Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny w Górowie Iławeckim|Parafia Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicy]]<ref group="uwaga">Ul. kard. St. Wyszyńskiego.</ref>,
** [[Parafia Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny w Górowie Iławeckim|Parafia Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicy]]<ref group="uwaga">Ul. kard. St. Wyszyńskiego.</ref>,

== Ludzie związani z Górowem Iławeckim ==
{{Kategoria główna|‎‎Ludzie związani z Górowem Iławeckim‎}}


== Zobacz też ==
== Zobacz też ==

Wersja z 16:32, 10 paź 2024

Górowo Iławeckie
miasto i gmina
Ilustracja
Kamieniczki na rynku
Herb
Herb
Państwo

 Polska

Województwo

 warmińsko-mazurskie

Powiat

bartoszycki

Data założenia

5 lutego 1335

Prawa miejskie

5 lutego 1335

Burmistrz

Jacek Przemysław Kostka

Powierzchnia

3,32[1] km²

Populacja (31.12.2017)
• liczba ludności
• gęstość


4021[2][3]
1211,1 os./km²

Strefa numeracyjna

89

Kod pocztowy

11-220[4]

Tablice rejestracyjne

NBA

Położenie na mapie powiatu bartoszyckiego
Mapa konturowa powiatu bartoszyckiego, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Górowo Iławeckie”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Górowo Iławeckie”
Położenie na mapie województwa warmińsko-mazurskiego
Mapa konturowa województwa warmińsko-mazurskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Górowo Iławeckie”
Ziemia54°17′04″N 20°29′44″E/54,284444 20,495556
TERC (TERYT)

2801021

SIMC

0964643

Hasło promocyjne: Ekologiczne miasto wielu kultur
Urząd miejski
pl. Ratuszowy 18
11-220 Górowo Iławeckie
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku
Strona internetowa
BIP

Górowo Iławeckie (niem. Landsberg (Ostpreußen)) – miasto w powiecie bartoszyckim, w województwie warmińsko-mazurskim[5], położone na północ od Olsztyna, oddalone o 15 km od granicy z Rosją (obwodem królewieckim).

W latach 1954–1972 miasto nie należało, ale było siedzibą władz gromady Górowo Iławeckie. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa olsztyńskiego.

Miasto jest lokalnym ośrodkiem handlowo-usługowym na obszarze wschodniej części Wzniesień Górowskich. Położone jest na siedmiu pagórkach, oraz nad rzeką Młynówką Górowską (zam. Górowską Młynówką) zawierając w granicach centrum i „Staw Garncarski” z wyspą[a] – daw. przeciwpożarowy. Miasto stanowi 0,25% powierzchni powiatu bartoszyckiego.

Górowo Iławeckie leży w historycznych Prusach Dolnych[6], na obszarze dawnej Natangii[7], 12 km na północ od Warmii[b].

Według danych z 1 stycznia 2018 Górowo Iławeckie liczyło 4346 mieszkańców[2].

Komunikacja

W latach 90. XX w. zamknięto budynek stacji PKP wraz z poczekalnią PKS-u, dlatego miasto obecnie doświadcza wykluczenia komunikacyjnego nie mając bezpośredniego dostępu do transportu kolejowego, najbliższy dworzec jest oddalony o 30 km w Pieniężnie (ruch zawieszony, obsługiwał połączenia pasażerskie dla kierunków Olsztyn Główny, Gutkowo, Braniewo) oraz przystanek oddalony o 45,9 km w Łankiejmach (obsługuje 12 połączeń pasażerskich w godzinach 5:02 – 21:43 dla kierunków: Olsztyn Główny, Ełk, Korsze).

Przewozy autobusowe realizowane są poprzez prywatnych przewoźników: „Delux” (Bartoszyce przez Wojciechy), „Przewozy BarTczak” i „Trans-Her” (Olsztyn przez Dobre Miasto).

Historia

Historia Górowa Iławeckiego sięga średniowiecza. Do XIII wieku okolice te zamieszkiwali Prusowie z plemienia Natangów. W 1260 roku Natangowie wzięli udział w II powstaniu Prusów przeciwko Zakonowi krzyżackiemu. Z powstaniem tym związany jest Herkus Monte, jeden z przywódców powstania, który zginął w lesie na terenie gminy w 1273 roku.

Okolica późniejszego miasta należała do komturii w Bałdze, jednej z komturii Prus Dolnych w obrębie państwa zakonu krzyżackiego. Po zakończeniu podboju Prus w 1283 na terenie Prus Dolnych nastąpiło intensywne osadnictwo.

Akt oddania się stanów pruskich królowi Polski Kazimierzowi IV Jagiellończykowi i Koronie Królestwa Polskiego, 1454, Archiwum Główne Akt Dawnych

Osada targowa istniała w Górowie od początków XIV w., natomiast za początek miasta można przyjąć rok 1335, gdy dwaj wójtowie – Herman i Albert zaplanowali i wytyczyli rynek dla nowo powstającej osady. Wybór ten był związany z przecinaniem się w tym miejscu szlaków z Bartoszyc do Pieniężna i z Lidzbarku Warmińskiego do Królewca. Miasto oficjalnie zostało założone 5 lutego 1335 nadaniem osadzie praw miejskich przez komtura bałgijskiego Henryka de Muro. Wraz z prawami miejskimi osada otrzymała 100 włók i 10 morgów ziemi (ponad 1600 ha gruntów). W 2 połowie XIV wieku miasto otoczono murem obronnym oraz zbudowano Bramę Młyńską i Bramę Wysoką. Podczas wojny głodowej w 1414 miał miejsce najazd i zniszczenia dokonane przez wojska polskie. W 1440 r. miasto przystąpiło do Związku Pruskiego, a w 1454 r. mieszczanie złożyli przysięgę królowi Polski Kazimierzowi Jagiellończykowi. W czasie wojny trzynastoletniej Krzyżacy spalili miasto. W latach 1535–1810 miasto było własnością prywatną[8]. W roku 1710 w wyniku dżumy zmarło 767 mieszkańców miasta.

Miasto rozwijało się, powstawały nowe zakłady rzemieślnicze, kwitło rzemiosło takie jak tkactwo, sukiennictwo czy garncarstwo. Pierwotni mieszkańcy trudnili się rzemiosłem zaś ludność z ubocza trudniła się rolnictwem. Było ono początkowo własnością zakonu krzyżackiego, a w latach 1482–1809 miastem lennym, prywatnym, należącym początkowo do rodziny Truchess-Waldburg, a następnie do rodziny von Schwerin.

Tablica upamiętniająca miejsce pobytu Napoleona w Górowie w 1807

W lutym 1807 r. kwaterowali tu Rosjanie i Francuzi, rekwirując zapasy żywności. W Górowie nocował cesarz Francuzów Napoleon Bonaparte.

Od 1818 miasto należało do powiatu Iława Pruska. Miasto podczas swej historii było wielokrotnie niszczone przez pożary, wojny, mieszkańców nękały epidemie. Zniszczone w czasie wojny głodowej (1414), wojny trzynastoletniej (1456), a następnie przez pożar w 1655. Na dobre zaczęło się rozwijać dopiero pod koniec XIX wieku. Wybudowano linię kolejową, zelektryfikowano i zgazyfikowano miasto, otwarto wodociągi, rozpoczęła działalność miejska gazownia i centrala telefoniczna. W czasie I wojny światowej miasto doznało poważnych zniszczeń. W czasie II wojny światowej w pobliskim Kamińsku działał pierwszy w Prusach Wschodnich obóz jeniecki (Stalag IA Stablack). Wojska 331 Dywizji Strzeleckiej 3 Frontu Białoruskiego zdobyły miasto 4 lutego 1945. Zastraszoną ludność czerwonoarmiści spędzili do piwnic domów, które następnie podpalili; natomiast gwałconym pod miastem kobietom odcinano języki[9].

W czerwcu 1945 roku miasto zostało przekazane polskiej administracji. Po II wojnie światowej pozostała w mieście ludność niemiecka (przeważająca większość uciekła przed nacierającą Armią Czerwoną) została wysiedlona, a ich miejsce zajęli polscy przesiedleńcy z Kresów Wschodnich (głównie z Wileńszczyzny, Grodzieńszczyzny, Nowogródczyzny i Polesia) oraz osadnicy z Polski centralnej. W 1947 roku trafił transport Ukraińców przesiedlonych w ramach akcji „Wisła”. Górowo stało się wielonarodowym i wielowyznaniowym ośrodkiem o zróżnicowanej kulturze. Do 1961 miasto było siedzibą powiatu, najpierw iławeckiego, później górowskiego. W latach 1945–1975 miasto należało do starego województwa olsztyńskiego, w 1975 roku stało się częścią mniejszego województwa olsztyńskiego, by po reformie administracyjnej przeprowadzonej w 1999 roku, znaleźć miejsce w nowo powstałym województwie warmińsko-mazurskim.

Kamienice przy górowskim rynku współcześnie

W roku 2000 Górowska Młynówka przerwała tamę na utworzonych sztucznych zlewiskach wody w północnej części miasta, co doprowadziło do powodzi, w wyniku której śmierć poniosły trzy osoby.

Nazwa miasta

Przed 1945 rokiem miasto nosiło niemiecką nazwę Landsberg. Po przyłączeniu miasta do Polski zapadła decyzja o nadaniu mu nowej, polskiej nazwy. Komisja nazewnicza, nawiązując do znaczenia nazwy niemieckiej, utworzyła formę Górowo, początkowo Górowo Pruskie[10], później zmienione na Górowo Iławeckie, co nawiązuje do historycznej stolicy powiatu (Iława Pruska, dziś Bagrationowsk).

Demografia

Według danych z 31 grudnia 2014 r. miasto miało 4198 mieszkańców[11]. Dane z 31 grudnia 2014[11][1]:

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
Jednostka osób % osób % osób %
Populacja 4198 100 2135 50,86 2063 49,14
Gęstość zaludnienia
[os./km²]		 1264 643 621
  • Piramida wieku mieszkańców Górowa Iławeckiego w 2014 roku[2]

Mniejszości narodowe

Pozostałe mniejszości narodowe mieszkające w jednostkowej ilości na terenie miasta to Litwini, Białorusini i Rosjanie.

Struktura powierzchni

Według danych z roku 2002[13] Górowo Iławeckie zajmuje obszar 3,32 km², w tym:

  • użytki rolne: 46%
  • użytki leśne: 2%

Ochrona przyrody

Południowo-wschodnią część miasta położona jest w obszarze Natura 2000 OSO Ostoja Warmińska PLB280015[14], zaś na cmentarzu komunalnym przy ul. Wyszyńskiego rosną 4 pomniki przyrody[15]:

W kompleksie leśnym miasta położonym w jego północnej części, znajdują się kolejne 2 pomniki przyrody.

Gospodarka

Górowo jest lokalnym ośrodkiem przemysłowym, handlowym i usługowym w szczególności branża usług remontowo-budowlanych. Przemysł drzewny – zakłady tartaczne, stolarnie oraz fabryka mebli.

Transport

Przez miasto krzyżują się trasy:

Odległości do ważnych ośrodków województwa

Oświata

Szkoła Podstawowa nr 1

Placówki oświatowe:

  • Przedszkole Miejskie (ul. gen. Sikorskiego);
  • Szkoła Podstawowa nr 1 (ul. Szkolna i ul. gen. Wład. Sikorskiego);
  • Zespół Szkół Ogólnokształcących nr 1: Branżowa Szkoła I Stopnia, Liceum Ogólnokształcące nr 1 (ul. Wyszyńskiego);
  • Zespół Szkół z Ukraińskim Językiem Nauczania nr 2 (od 1999/2000)[d]: Szkoła Podstawowa i Liceum (dawne LO nr 2, powstałe w 1990) przy ul. Szkolnej 6. Przy Zespole funkcjonuje Zespół Pieśni i Tańca „Dumka”

Przy zespołach szkół miejskich funkcjonują: boisko, sala gimnastyczna, siłownia.

Ochrona zdrowia

  • Wojewódzki Szpital Rehabilitacyjny (ul. Armii Krajowej);
  • placówka Pogotowia Ratunkowego z Bartoszyc obok funkcjonującej Przychodni „Medyk” (ul. gen. Sikorskiego),
  • dwie apteki: przy ul. Sikorskiego i „Ratuszowa” przy pl. Ratuszowym.
  • dla zwierząt Lecznica Weterynaryjna przy ul. Olsztyńskiej.

Kultura

Zabytkowa gazownia z roku 1908, obecnie Muzeum Gazownictwa

Organizacją kultury w mieście zajmuje się Ośrodek Kultury (ul. T. Kościuszki), prowadzi on sekcje zainteresowań oraz organizuje imprezy sportowe i kulturalno-rozrywkowe w mieście, spośród których są „Dni Górowa” w czerwcu. Wspomaga on także harcerstwo, lokalny folklor (od 2005 roku działa przy nim zespół „Promień”); promuje regionalnych artystów m.in. Zespół Tańca i Pieśni „Dumka”[e].

Mieszkańcy regionu mogą też korzystać z Biblioteki Publicznej działającej przy ul. gen. Sikorskiego 34.

Muzea

  • Muzeum Gazownictwa, które ze swymi unikatowymi zbiorami zabytkowej gazowni koksowej z roku 1908 stanowi ciekawą propozycję dla miłośników historii i techniki (ul. Przemysłowa)[f].
  • Muzeum Miejskie – którego opiekunem jest Stowarzyszenie historyczno-kolekcjonerskie „DREYSE”[g].

Uzupełnieniem stanowi ukraińska Izba Rzemieślnicza, przy pl. Ratuszowym.

Ratusz Górowski z XIV wieku – siedzibą władz miejskich

Zabytki

Kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa
Plebania, w której w 1807 nocował Napoleon Bonaparte
Starówka Górowska

Położone na pagórkach miasteczko dobrze zachowało zabytki, należą do nich:

Pomniki

  1. Tablica informująca o spaleniu tzw. „czarownicy z Augam” na skwerze ratuszowym.
  2. Tablica na ścianie plebanii informująca o obecności Napoleona Bonaparte.
  3. Tablica upamiętniająca 650-lecie miasta na skwerze ratuszowym.
  4. Instalacja metalurgiczna upamiętniająca 650-lecie miasta u zbiegu ul. Olsztyńskiej z ul. Kaliningradzką[k].
  5. Głaz przy ul. Tad. Kościuszki (przy sztucznym wodospadzie), upamiętniający ofiary powodzi z roku 2000.
  6. Pomnik Polskiego Orła w Koronie oddający hołd ofiarom katastrofy smoleńskiej, skwer im. Sybiraków (ul. gen. Wład. Sikorskiego, naprzeciw Gimnazjum nr 1).

Rekreacja

Park Miejski

W 2003 roku otwarto Punkt Informacji Turystycznej znajdujący się w Ośrodku Kultury, które realizuje sprzedaż pamiątek oraz ma za zadanie informować turystów o atrakcjach miasta, gminy i okolic.

Na zachód od rynku miasta, Park Miejski oferuje odpoczynek pośród alejek, które znajdziemy również przy 1) Stawie Garncarskim (posiada promenadę w części południowo-zachodniej i dwa mola pływające dla wędkarzy w części północnej) oraz 2) Skwerze im. Sybiraków (za ratuszem od strony południowo-zachodniej znajdziemy skwer miejski). W północnej części miasta usytuowany jest sztucznie utworzony Zalew Miejski[l] bezpośrednio sąsiadujący z lasem, posiadający infrastrukturę spacerową wraz z wyznaczonymi miejscami na ognisko.

Obiekty rozrywkowe

  1. parkiet taneczny w Parku Miejskim.
  2. Amfiteatr polowy z promenadą nad wodą, latem odbywa się tu Festiwal Kultury Ukraińskiej „Eko-ŁOMYJA” (w południowej części miasta, wejście od Zespołu Szkół nr 2, ul. Szkolna).

Sport

Sekcje sportowe[17]

  • Piłka nożna – w mieście działa od czasu założenia w 1947 roku Górowski Klub Sportowy „Cresovia” o barwach biało-niebieskich z siedzibą przy Stadionie Miejskim (ul. gen. Sikorskiego), który prowadzi sekcję piłki nożnej pod nazwą: „Cresovia Górowo Iławeckie”, która aktualnie (sezon 2023/2024) występuje w klasie okręgowej, gr. warmińsko-mazurskiej I[18]. Zarządca stadionu miejskiego.
  • Piłka siatkowa – „Team Cresovia Górowo Iławeckie” oraz „UKS Bociek Górowo Iławeckie”.
  • Tenis stołowy, turniej szachowy – Stowarzyszenie „Bałga Górowo Iławeckie” (współorganizator cyklicznego turnieju „GrandPrix w tenisie stołowym” i organizator rozgrywek szachowych).

Obiekty sportowe

  1. Stadion miejski o pojemności 800 miejsc (odnowiony w ramach europejskiego projektu wspólnie z Bagrationowskiem).
  2. Hala sportowa (przy Szkole Podstawowej nr 2) w której organizowane są imprezy sportowe i rozrywkowe, istnieje od roku 2000.
  3. Dwa kompleksy sportowe „Orliki” (ul. gen. Sikorskiego i ul. Kajki).
  4. Kort Tenisa ziemnego w Parku Miejskim[m].
  5. Mini „Skate-Park” w Parku Miejskim[n].
  6. Dwa boiska do piłki plażowej w Parku Miejskim (od strony ul. Tad. Kościuszki).
  7. Boisko do koszykówki (ul. Nowowiejskiego).
  8. Szlak rekreacyjno-uzdrowiskowy dla pieszych i rowerzystów.
  9. Kompleks sprzętu atletycznego – siłownia nad Zalewem (od 2015 r.) i przy Stadionie Miejskim (od 2019 r.) oraz dostosowana dla osób niepełnosprawnych przy Stawie Garncarskim (od 2018 r.).

Społeczeństwo

Działalność socjalna

Pozarządową pomoc na tym regionie, oferują:

  • Niemieckie Stowarzyszenie Natangen – organizacja społeczno-kulturalna zrzeszająca ludność pochodzenia niemieckiego, działająca od roku 1991, ul. Sikorskiego 34. Oferuje sporadycznie pomoc m.in. bezpłatnej odzieży używanej.
  • Stowarzyszenia na Rzecz Osób Niepełnosprawnych i Profilaktyki Zdrowia „Jesteśmy razem” – w ramach Środowiskowego Domu Samopomocy – Centrum „Barka”, ul. Wyszyńskiego 13.
    • „Radio Górowo” – sekcja radiowo-muzyczna, audycję prowadzą wspólnie uczestnicy, jak i terapeuci ośrodka. Główny cel to integracja osób niepełnosprawnych ze społeczeństwem nadawana w ramach radia internetowego i kanału telewizji kablowej.
    • „TV Górowo” – telewizja internetowa pod patronatem stowarzyszenia.
  • Oddział Caritas Archidiecezji Warmińskie prowadzący Świetlicę Opiekuńczo-Wychowawczą.
  • ChSCh – Chrześcijańska Służba Charytatywna (oddział ADRA ze świetlicą w Lidzbarku Warmińskim).

Ruchy społeczne

  • Hufiec ZHP Bartoszyce – drużyna zuchów i harcerzy, przy miejskim Ośrodku Kultury.
  • Polski Związek Wędkarzy (PZW).
  • Polski Związek Działkowców (PZD) – administrator zielonych terenów uprawnych miasta.
  • „Słuchy Górowa” – internetowa płaszczyzna publikowania aktualności mieszkańców regionu miasta i gminy Górowo Iławeckie, istniejąca w serwisie Facebook od kwietnia 2012 r., w roku 2016 przekształcona na redakcję tytułu prasowego on-line[19] i współpracującą od 2017 r. z serwisem LocalSpot[20] (oddolne narzędzie poprawiające kontakt i wzrost uznania mieszkańców dla skuteczności magistratu w sprawach przestrzeni publicznej miasta).
  • Miłośnicy fotografii (widokówek regionu) skupieni wokół grupy na Facebooku pt. "Fotografia rejonu Górowo Iławeckie".
  • Klub motocyklowy „Zjawa”.
Zabytkowy kościół z XIV wieku, od XVI wieku ewangelicki, obecnie Cerkiew greckokatolicka Podwyższenia Krzyża Świętego
Cerkiew prawosławna Zaśnięcia Przenajświętszej Bogurodzicy

Wspólnoty religijne

Ludzie związani z Górowem Iławeckim

 Z tym tematem związana jest kategoria: ‎‎Ludzie związani z Górowem Iławeckim‎.

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ Zasiedlany w okresie wiosenno-letnim przez dzikie ptactwo: kaczki krzyżówki i łabędzie zarządzany przez lokalny oddział PZW.
  2. ↑ Granica z Warmią znajduje się około 12 km na południe w okolicach miejscowości Nerwiki i Pudlikajmy.
  3. ↑ Dla ruchu ciężarowego objazd z Bartoszyc przez ul. Kaliningradzką, Lipową i Al. Wojska Polskiego do wyjazdu na Pieniężno.
  4. ↑ Zespół Szkół z Ukraińskim Językiem Nauczania Iławeckim jest największą placówką spośród wszystkich zakładów edukacyjnych dla przedstawicieli mniejszości ukraińskiej w Polsce.
  5. ↑ Działający przy Zespole Szkół nr 2 z Ukraińskim Językiem Nauczania.
  6. ↑ Wejście od strony ul. Wyszyńskiego.
  7. ↑ Wejście od strony skrzyżowania ul. gen. Wład. Sikorskiego z ul. Fryd. Chopina, suterena w podwórzu budynku Przychodni „Medyk”.
  8. ↑ Przy wylocie drogi 512 w kierunku Pieniężna – Elbląg.
  9. ↑ Pozostałości niespełna dwóch rzędów.
  10. ↑ Na podstawie charakterystycznej architektury, brak jednak potwierdzenia dokumentacji historycznej, głównie z powodu działań podczas II wojny światowej.
  11. ↑ Część objazdu dla drogi 512 dla pojazdów ciężarowych.
  12. ↑ Objęte zakazem kąpieli, dawniejsze kąpielisko miejskie.
  13. ↑ Od strony ul. Kwiatowej, wjazd od ul. Wyszyńskiego.
  14. ↑ Od strony ul. Kwiatowej, wjazd od ul. Wyszyńskiego.
  15. ↑ Ul. Poniatowskiego 20 – dojazd od drogi wojewódzkiej 511.
  16. ↑ W zachodniej zabudowie starówki, przy ul. ks. Ripeckiego.
  17. ↑ Ul. gen. Wład. Sikorskiego.
  18. ↑ Ul. kard. St. Wyszyńskiego.

Przypisy

  1. ↑ a b Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2015 r, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 22 lipca 2015, s. 142, ISSN 1505-5507 [dostęp 2015-10-19].
  2. ↑ a b c Górowo Iławeckie w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-12], liczba ludności na podstawie danych GUS.
  3. ↑ Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2018r.
  4. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., lipiec 2015, s. 326 [zarchiwizowane 2015-09-10].
  5. ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 584, 2013-02-13. Kancelaria Prezesa Rady Ministrów. ISSN 0867-3411. [dostęp 2015-10-19]. 
  6. ↑ Marian Biskup, Gerard Labuda: Dzieje zakonu krzyżackiego w Prusach. Gospodarka, społeczeństwo, państwo, ideologia. Wydawnictwo Morskie, Gdańsk 1986, s. 319. ISBN 83-215-7220-0
  7. ↑ Ciekawa historia Górowa Iławeckiego. gazetaolsztynska.pl, 11 listopada 2014. [dostęp 2021-03-28]. (pol.).
  8. ↑ Piotr Skurzyński „Warmia, Mazury, Suwalszczyzna” Wyd. Sport i Turystyka – Muza S.A. Warszawa 2004 ISBN 83-7200-631-8, s. 175.
  9. ↑ Mark Sołonin: Nic dobrego na wojnie. Poznań: Rebis, 2011, s. 250–251. ISBN 978-83-7510-714-2.
  10. ↑ Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262).
  11. ↑ a b Stan i struktura ludności oraz ruch naturalny w przekroju terytorialnym w 2014 r. Stan w dniu 31 XII, Warszawa: Główny Urząd Statystyczny, 8 czerwca 2015, s. 104, ISSN 2083-3342 [dostęp 2015-10-19].
  12. ↑ Niemieckie Stowarzyszenie „Natangen”.
  13. ↑ Portal Regionalny i Samorządowy REGIOset. regioset.pl. [dostęp 2010-09-14]. (pol.).
  14. ↑ Geoserwis GDOŚ. [dostęp 2013-08-20].
  15. ↑ Wykaz pomników przyrody w województwie warmińsko-mazurskim, RDOŚ Olsztyn, styczeń 2010, s. 17. [dostęp 2015-01-17].
  16. ↑ Znajdująca się na szczycie tzw. Góry Zarazy z racji sytuującego się tam cmentarza gdzie chowano chorych zmarłych na dżumę.
  17. ↑ Podział na sekcje uzyskany na podstawie informacji prasowej, kandydatów do rankingu popularności sportowców powiatu.
  18. ↑ Skarb - Cresovia Górowo Iławeckie [online], www.90minut.pl [dostęp 2023-11-19].
  19. ↑ Tytuł wpisany w rejestr prasy Sądu Okręgowego w Olsztynie.
  20. ↑ Organizatorzy [online] [dostęp 2019-03-30] [zarchiwizowane z adresu 2019-03-30] (pol.).
  21. ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2013-01-24].

Bibliografia

  • Piotr Skurzyński, Warmia i Mazury, Edyta Tomczyk, Bielsko-Biała: Pascal, 2005, ISBN 83-7304-522-8, OCLC 812633425.
  • Górowo Iławeckie, folder wydany staraniem UM Górowo Iławeckie, Studio Ewa: Bartoszyce 2006
  • Tomasz Darmochwał, Marek Jacek Rumiński: Warmia Mazury. Przewodnik, Białystok: Agencja TD, 1996. ISBN 83-902165-0-7, s. 121

Linki zewnętrzne

Miasta województwa warmińsko-mazurskiego
Miasta na prawach powiatu
Miasta powiatowe
Miasta gminne

Herb województwa warmińsko-mazurskiego

Powiat bartoszycki
Miasta
Gminy miejskie
Gminy miejsko-wiejskie
Gminy wiejskie

Powiat iławecki (1945–1958)
Przynależność wojewódzka
Miasto
Gminy wiejskie
(1945–54)
Gromady
(1954–58)
Powiat górowski (1959–1961)
Przynależność wojewódzka
Miasto
Gminy wiejskie
  • nie dotyczy
Gromady
(1959–61)
Powiat bartoszycki (1945–1975)
Przynależność wojewódzka
Miasta
Osiedla (1954–72)
Gminy wiejskie
(1945–54 i 1973–75)
Gromady
(1954–72)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Górowo_Iławeckie&oldid=74933537”