Mięta pieprzowa: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m Wycofano edycję użytkownika 109.206.198.135 (dyskusja). Autor przywróconej wersji to Kenraiz. Znacznik: Wycofanie zmian |
m dr. tech. |
||
Linia 27: | Linia 27: | ||
}} |
}} |
||
[[Plik:Mentha-piperita.JPG|thumb|250px|Mięta 'czarna']] |
[[Plik:Mentha-piperita.JPG|thumb|250px|Mięta 'czarna']] |
||
'''Mięta pieprzowa''', mięta lekarska (''Mentha ×piperita'' [[Karol Linneusz|L.]]) – [[gatunek (biologia)|gatunek]] rośliny należący do rodziny [[jasnotowate|jasnotowatych]]. Spontaniczny mieszaniec międzygatunkowy [[mięta nadwodna|mięty nadwodnej]] (''M. aquatica'') i [[mięta zielona|mięty zielonej]] |
'''Mięta pieprzowa''', mięta lekarska (''Mentha ×piperita'' [[Karol Linneusz|L.]]) – [[gatunek (biologia)|gatunek]] rośliny należący do rodziny [[jasnotowate|jasnotowatych]]. Spontaniczny mieszaniec międzygatunkowy [[mięta nadwodna|mięty nadwodnej]] (''M. aquatica'') i [[mięta zielona|mięty zielonej]] (''M. spicata'') powstały prawdopodobnie w Anglii i tam wprowadzony do uprawy w XVIII w.<ref>{{cytuj książkę|imię=Alicja |nazwisko=Szweykowska |imię2=Jerzy |nazwisko2=Szweykowski |tytuł=Słownik botaniczny |wydanie=II, zmienione i uzupełnione |miejsce=Warszawa |rok=2003 |wydawca=Wiedza Powszechna |isbn = 83-214-1305-6 |strony=516-517}}</ref>, początkowo w hrabstwie [[Surrey]], a potem w okręgu Mitcham. Tam też zaczęto go uprawiać i z tego terenu pochodzi pierwszy opis zawarty w "Ray, 1724 Synopsis Methodica Stirpium Britannicarum table 10. figure 2. p. 234". Jest rośliną uprawną, czasami dziczejącą ([[efemerofit]])<ref name=grin>{{Cytuj stronę |url=https://npgsweb.ars-grin.gov/gringlobal/taxon/taxonomysearch.aspx?language=en |tytuł=Germplasm Resources Information Network (GRIN)|data dostępu = 2011-01-02}}</ref>. Inne nazwy: miętkiew, miętkiewa<ref>{{cytuj książkę |nazwisko=Cavelius |imię=Anrea-Anna |tytuł= Zioła w medycynie naturalnej |rok=2005 |wydawca= MAK Verlag GmbH |miejsce= Bremen |isbn= 978-3-939991-32-8}}</ref>. |
||
== Morfologia == |
== Morfologia == |
Wersja z 13:34, 15 lut 2024
Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
mięta pieprzowa | ||
Nazwa systematyczna | |||
Mentha ×piperita L. Sp. pl. 2:576. 1753 | |||
Synonimy | |||
|
Mięta pieprzowa, mięta lekarska (Mentha ×piperita L.) – gatunek rośliny należący do rodziny jasnotowatych. Spontaniczny mieszaniec międzygatunkowy mięty nadwodnej (M. aquatica) i mięty zielonej (M. spicata) powstały prawdopodobnie w Anglii i tam wprowadzony do uprawy w XVIII w.[4], początkowo w hrabstwie Surrey, a potem w okręgu Mitcham. Tam też zaczęto go uprawiać i z tego terenu pochodzi pierwszy opis zawarty w "Ray, 1724 Synopsis Methodica Stirpium Britannicarum table 10. figure 2. p. 234". Jest rośliną uprawną, czasami dziczejącą (efemerofit)[3]. Inne nazwy: miętkiew, miętkiewa[5].
Morfologia
- Pokrój
- Zielna roślina o pokroju krzewiastym do 90 cm wysokości, wytwarzająca poziome kłącza tuż pod poziomem gruntu (białe) lub powierzchniowe (zielone) (w zależności od wilgotności podłoża).
- Łodyga
- Wzniesiona, gałęzista (rozgałęziająca się w okółkach liści), 4-kanciasta, o rzadkim owłosieniu na kantach, zielona do brunatnobrązowej w zależności od odmiany, o pustych międzywęzłach lub wypełnionych rzadką parenchymą.
- Liście[6]
- Liść ma długość 3–9 cm i 1–3 cm szerokości. Zielona lub brunatnawozielona blaszka jest owalna lub lancetowata, o zaostrzonym szczycie, ostro ząbkowanym brzegu i asymetrycznej nasadzie. Unerwienie jest pierzaste, uwypuklone na dolnej powierzchni z nerwami bocznymi odchodzącymi od nerwu głównego pod kątem ok. 45°. Powierzchnia dolna jest delikatnie omszona, włoski wydzielnicze widoczne są pod lupą (6x) jako jasnożółtawe punkty. Zielony lub brunatnawofioletowy ogonek liściowy jest bruzdowany, o wymiarach zazwyczaj do 1 mm średnicy i 0,5–1 cm długości.
- Kwiaty
- W nibyokółkach, zebrane w kątach liści, tworzące nibykłos o walcowatym kształcie. Kwiaty drobne, 5-6 mm długości, obupłciowe lub tylko słupkowe, różowe, czerwonawe do liliowych, kielich rurkowaty o 5 ząbkach, 10-12 nerwowy, lekko bruzdkowany od wystających nerwów i gruczołkowato kropkowany. Pręciki cztery, fioletowe, krótsze od korony.
- Owoce
- Rozłupnia rozpadająca się na cztery rozłupki.
Biologia i ekologia
Bylina, hemikryptofit. Kwitnie od lipca do sierpnia. Roślina obcopylna. W rzeczywistości mieszaniec jest praktycznie bezpłodny, najczęściej jedna łodyga zawiązuje jeden owoc, a ze stu owoców tylko 10 jest zdolnych do kiełkowania. W uprawie stosuje się wyłącznie rozmnażanie wegetatywne z podziału roślin lub podziału kłączy.
Roślina lubiąca gleby świeże, dość ciężkie, w miarę wilgotne.
Zastosowanie
- Surowiec zielarski
- Liść mięty pieprzowej (Menthae piperitae folium) – całe lub rozdrobnione wysuszone liście o zawartości nie mniej niż 9 ml/kg substancji roślinnej[6]. Głównymi składnikami są: olejek miętowy, kwas askorbinowy (25 mg%), karoten (do 40 mg%), rutyna (14 mg%), apigenina, betaina, kwas oleanowy i ursulowy[7].
- Działanie
- Liście zwiększają wydzielanie soku żołądkowego, pobudzają wytwarzanie żółci, usprawniają pracę jelit. Stosowane są jako środek wiatropędny, przy zaburzeniach trawienia, w schorzeniach wątroby i dróg żółciowych. Mają także właściwości przeciwbakteryjne i nieznacznie uspokajające. Olejek miętowy ma podobne, ale silniejsze działanie, szczególnie jako środek odkażający i uspokajający. Stosowany zewnętrznie w nieżycie nosa, do inhalacji przy nieżytach gardła i oskrzeli. Stanowi także składnik preparatów do użytku wewnętrznego przy zapaleniu dróg żółciowych i w schorzeniach wątroby lub jelit.
Roślina kosmetyczna
Zawarty w jej zielu mentol jest podstawowym surowcem do produkcji pasty do zębów, płynów do ust, kremów do masażu, dodatków do kąpieli i innych kosmetyków. Menton natomiast jest wykorzystywany jako składnik perfum.
Zmienność
Znanych jest wiele odmian i kultywarów:
- Mentha ×piperita L. var. officinalis Sole f. pallescens Camus – mięta biała, m. francuska: liście i łodygi jasnozielone, bez antocyjanów. Uzyskiwany z surowca olejek uchodzi za "subtelniejszy" od olejku z mięty czarnej, ale plon ziela i wydajność olejku mniejsza niż u mięty czarnej. Częściej używana w zielarstwie i do produkcji "herbatek".
- Mentha ×piperita L. var. officinalis Sole f. rubescens Camus et E. G. (Mentha ×piperita var. vulgaris) – mięta czarna, m. angielska, m. Mitcham: liście ciemnozielone, nerwy po spodniej stronie i łodygi przebarwione antocyjanem na kolor fioletowoczerwony. W Polsce główny surowiec przemysłowy do pozyskiwania olejku miętowego.
- Mentha ×piperita L. var. silvestris – mięta węgierska
- Mentha ×piperita var. ouweneelii J.Lebeau & J.Lambinon (Mentha aquatica ×(Mentha longifolia ×Mentha suaveolens)
- Mentha ×piperita L. f. foliis variegatis
- Mentha ×piperita L. var. crispa
Uprawa
Jest bardzo łatwa w uprawie. Rozmnaża się wyłącznie wegetatywnie, przez podział kłączy. Ze względu na jej dużą ekspansywność należy oddzielać ją od innych roślin uprawnych, gdyż łatwo je zagłusza i staje się chwastem. Najlepiej rośnie na żyznej, próchnicznej glebie i na słonecznym stanowisku. Jest w pełni mrozoodporna (strefy mrozoodporności 3-9)[8].
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-31] (ang.).
- ↑ a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-01-02].
- ↑ Alicja Szweykowska, Jerzy Szweykowski: Słownik botaniczny. Wyd. II, zmienione i uzupełnione. Warszawa: Wiedza Powszechna, 2003, s. 516-517. ISBN 83-214-1305-6.
- ↑ Anrea-Anna Cavelius: Zioła w medycynie naturalnej. Bremen: MAK Verlag GmbH, 2005. ISBN 978-3-939991-32-8.
- ↑ a b Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4 .
- ↑ P. Czikow , J. Łaptiew , Rośliny lecznicze i bogate w witaminy, Warszawa 1983: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, s. 227-228 .
- ↑ Geoffrey Burnie i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC 271991134 .