Churchills

Churchills, Churchill’s

Rok założenia	1965 r.
Rok rozwiązania	1972 r.
Pochodzenie	Tel Awiw-Jafa, Izrael
Gatunek	rock psychodeliczny
Aktywność	1965–1972
Powiązania	Arik Einstein, Zubin Mehta
Byli członkowie
Miki Gabrielov, Selvin Lifshitz, Yitzchak Klepter, Ami Treibich, Haiym Romano, Stan Solomon, Robb Huxley, Danny Shoshan, Chris Perry, Ritchie Dharma

Churchills lub Churchill’s – izraelski rockowy zespół muzyczny działający od 1965 do 1972 r., początkowo pod nazwą Churchill’s Hermits (do 1967 r.), a potem jako Jericho Jones (1971 r.) i Jericho (od 1972 r.).

Początki zespołu sięgają 1965 r., kiedy basista Miki Gabrielov, wokalista Selvin Lifshitz, gitarzysta Yitzchak Klepter i perkusista Ami Treibich utworzyli zespół Churchill’s Hermits grający utwory The Beatles i The Shadows. Nazwa grupy powstała poprzez połączenie hebrajskich słów Ha Chir Shar Eil (wym. chercaiels), które znaczą Pieśń Boga. Zespół występował w nocnych klubach w Ramli, ale zerwano z nimi współpracę, gdy na jaw wyszło, że muzycy są niepełnoletni.

Zespół przeniósł się do Tel Awiwu, gdzie otrzymał angaż w popularnym klubie HaMasger. Od tego czasu grał w nim okresowo gitarzysta Haiym Romano, a w 1967 roku stał się jego stałym członkiem, ponieważ Yitzchak Klepter i Selvin Lifschnitz zostali powołani do izraelskiej armii. Wkrótce potem do grupy dołączył kanadyjski wokalista Stan Solomon z The Saints, który polecił brytyjskiego gitarzystę i wokalistę Robba Huxleya z The Tornados, a zespół przyjął nazwę Churchills (także Churchill’s).

Huxley i Solomon przedstawili pozostałym członkom zespołu twórczość takich artystów jak The Doors, Vanilla Fudge i Jimi Hendrix i tym samym nadali grupie nowe brzmienie, porzucając muzykę pop na rzecz psychodelicznego rocka, którego do tej pory w Izraelu nie grał żaden zespół. Pomimo braku innych rockowych grup i początkowego braku odbiorców, grupa zaczęła zyskiwać na popularności i gromadzić na koncertach wielu słuchaczy.

W tym okresie zespół nawiązał współpracę z Arikiem Einsteinem, który zaprosił Churchills do pracy nad albumem Poozy (1969 r.), stanowiącym pierwszy rockowy album nagrany w języku hebrajskim. Ta współpraca zwróciła uwagę francuskiego reżysera Jacques’a Katmora, który zlecił zespołowi stworzenie ścieżki dźwiękowej do filmu A Woman’s Case (hebr. „Mikreh Isha”).

W następnych tygodniach zespół odbył tourneé po Skandynawii jako support dla Deep Purple, a po powrocie do Izraela pod koniec 1968 r. nagrał album Churchill’s i zapowiadający go singiel Too Much In Love To Hear/Talk To Me. Płyta została wydana w ilości 500 lub 800 egzemplarzy i w późniejszych latach stała się poszukiwanym towarem kolekcjonerskim. Za sprawą tego albumu zespół był porównywany do Led Zeppelin.

W 1969 r. Stan Solomon opuścił grupę i wyjechał do Kanady, a Huxley został wokalistą. W następnym okresie Churchills nagrali kolejne trzy albumy z solistą Arikiem Einsteinem, a Gabrielov i Huxley stali się głównymi kompozytorami Einsteina. Wraz z Einsteinem grupa wystąpiła w izraelskiej wersji utworu Give Peace A Chance. Noam Sharif i dyrygent Zubin Mehta z Israel Philharmonic Orchestra zaangażowali zespół do interpretacji utworów Jana Sebastiana Bacha. Rezultat tej współpracy ukazał się na EP Churchill Sebastian Bach.

W 1970 r. do grupy dołączył Danny Shoshan jako nowy wokalista, z którym wydano szybko dwa single She's A Woman (cover The Beatles) i Living Loving Maid (cover Led Zeppelin). W 1971 r. zespół przeniósł się do Londynu, gdzie nagrał album Junkies, Monkeys, and Donkeys, jednak w obawie przed reakcją brytyjskiej publiczności na nazwę kojarzącą się Winstonem Churchillem grupa zmieniła ją na Jericho Jones. W następnym roku zespół skrócił nazwę do Jericho i wydał nowy album zatytułowany Jericho, który stylistycznie był zbliżony do twórczości King Crimson.

Kolejne albumy sprzedawały się słabo, w efekcie czego Gabrielov i Treibich opuścili zespół i wrócili do Izraela, a zastąpili ich Shoshan na gitarze basowej oraz nowy perkusista, Brytyjczyk Chris Perry. Grupa przeżywała wówczas kryzys, związany m.in. problemami twórczymi, ponadto zespół usiłował w tym czasie nawiązać współpracę z menadżerem Led Zeppelin Peterem Grantem, jednak dotychczasowy menadżer żądał zbyt wysokiego odstępnego. Po tym zdarzeniu Perry odszedł i na krótko zastąpił go Ritchie Dharma, jednak nie powstrzymało to rozpadu grupy, która zaczęła wyprzedawać sprzęt, by jej członkowie mogli się utrzymać.

Końcem grupy było odejście Huxleya, który przypadkiem spotkał Solomona i przyjął od niego ofertę pracy w oddziale rodzinnej firmy w Miami. Później jedynie w 2002 r. Romano, Huxley, Treibich, Shoshan, Klepter i Lifshitz wystąpili wspólnie w Izraelu na uroczystości ku czci Gabrielova.