Minimici: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
m link wewn. |
drobne redakcyjne, poprawa linków |
||
Linia 20: | Linia 20: | ||
== Historia == |
== Historia == |
||
Pierwszą regułę założonego przez [[Franciszek z Paoli|św. Franciszka z Paoli]] w [[XV wiek|XV]] w. zakonu zatwierdził w 1471 roku [[arcybiskup]] Pirro Caracciolo (zob. historia [[Archidiecezja Cosenza-Bisignano|Archidiecezji Cosenza-Bisignano]]), a zatwierdził ją [[papież]] [[Sykstus IV]] w [[1474]] roku{{r|zro2}}. W [[1493]] roku [[Aleksander VI]] nadał zakonowi nazwę Zakon Braci Najmniejszych{{r|zro2}}. Różni się od swego pierwowzoru, zakonu franciszkanów, większą surowością: w [[1501]] roku wprowadzono czwarty ślub |
Pierwszą regułę założonego przez [[Franciszek z Paoli|św. Franciszka z Paoli]] w [[XV wiek|XV]] w. zakonu zatwierdził w 1471 roku [[arcybiskup]] Pirro Caracciolo (zob. historia [[Archidiecezja Cosenza-Bisignano|Archidiecezji Cosenza-Bisignano]]), a zatwierdził ją [[papież]] [[Sykstus IV]] w [[1474]] roku{{r|zro2}}. W [[1493]] roku [[Aleksander VI]] nadał zakonowi nazwę Zakon Braci Najmniejszych{{r|zro2}}. Różni się od swego pierwowzoru, zakonu franciszkanów, większą surowością: w [[1501]] roku wprowadzono czwarty ślub {{łac.|vita quadragesimalis}}, wymagający abstynencji od świeżego mięsa, ryb, jajek, masła, mleka{{r|----------cathen-10325a}}. |
||
Po śmierci założyciela istniały już prowincje we [[Włochy|Włoszech]], [[Francja|Francji]], [[Hiszpania|Hiszpanii]] i w [[Niemcy|Niemczech]]. Powstały też prowincje w [[Historia Polski ( |
Po śmierci założyciela istniały już prowincje we [[Włochy|Włoszech]], [[Francja|Francji]], [[Hiszpania|Hiszpanii]] i w [[Niemcy|Niemczech]]. Powstały też prowincje w [[Historia Polski (1492–1572)|Polsce (1493)]] i na [[Karaiby|Karaibach]] (1635). |
||
Istniała też żeńska odmiana tego zakonu licząca w tym czasie 360 sióstr. W 1623 roku szacowano liczbę zakonników na 6430. Przełożeni zakonu od [[1605]] roku wybierani są na sześcioletnie kadencje (wcześniej co trzy lata). Strojem zakonnym jest czarny, wełniany [[habit]] z szerokimi rękawami, przepasany cienkim sznurkiem. Po [[Rewolucja francuska|rewolucji francuskiej]] zmalała liczba minimitów. |
Istniała też żeńska odmiana tego zakonu licząca w tym czasie 360 sióstr. W 1623 roku szacowano liczbę zakonników na 6430. Przełożeni zakonu od [[1605]] roku wybierani są na sześcioletnie kadencje (wcześniej co trzy lata). Strojem zakonnym jest czarny, wełniany [[habit]] z szerokimi rękawami, przepasany cienkim sznurkiem. Po [[Rewolucja francuska|rewolucji francuskiej]] zmalała liczba minimitów. |
||
Niektóre aspekty zasad [[Pokuta (religia)|pokuty]] złagodzono w 1973 roku. Współcześnie istnieje 19 [[Klasztor|konwentów zakonnych]], w których żyje 330 zakonników; 15 konwentów we Włoszech, 2 na Sycylii, 1 na Sardynii i 1 w Hiszpanii. Główną siedzibą jest klasztor ''[[Bazylika |
Niektóre aspekty zasad [[Pokuta (religia)|pokuty]] złagodzono w 1973 roku. Współcześnie istnieje 19 [[Klasztor|konwentów zakonnych]], w których żyje 330 zakonników; 15 konwentów we Włoszech, 2 na Sycylii, 1 na Sardynii i 1 w Hiszpanii. Główną siedzibą jest klasztor przy ''[[Bazylika św. Andrzeja „delle Fratte”|Bazylice św. Andrzeja „delle Fratte”]]'' w [[Rzym]]ie. |
||
== Znani minimici == |
== Znani minimici == |
Wersja z 08:18, 24 lip 2020
Pełna nazwa |
Zakon Braci Najmniejszych |
---|---|
Nazwa łacińska |
Ordo fratrum minimorum |
Skrót zakonny |
OM |
Wyznanie | |
Kościół | |
Założyciel | |
Data założenia |
1435 |
Data zatwierdzenia |
1474 |
(wł.) Strona internetowa |
Minimi, bracia najmniejsi, eremici św. Franciszka z Paoli, właściwie Minimici (łac. Ordo fratrum minimorum – OM) – zakon katolicki wzorowany na regule franciszkanów.
Historia
Pierwszą regułę założonego przez św. Franciszka z Paoli w XV w. zakonu zatwierdził w 1471 roku arcybiskup Pirro Caracciolo (zob. historia Archidiecezji Cosenza-Bisignano), a zatwierdził ją papież Sykstus IV w 1474 roku[1]. W 1493 roku Aleksander VI nadał zakonowi nazwę Zakon Braci Najmniejszych[1]. Różni się od swego pierwowzoru, zakonu franciszkanów, większą surowością: w 1501 roku wprowadzono czwarty ślub łac. vita quadragesimalis, wymagający abstynencji od świeżego mięsa, ryb, jajek, masła, mleka[2].
Po śmierci założyciela istniały już prowincje we Włoszech, Francji, Hiszpanii i w Niemczech. Powstały też prowincje w Polsce (1493) i na Karaibach (1635).
Istniała też żeńska odmiana tego zakonu licząca w tym czasie 360 sióstr. W 1623 roku szacowano liczbę zakonników na 6430. Przełożeni zakonu od 1605 roku wybierani są na sześcioletnie kadencje (wcześniej co trzy lata). Strojem zakonnym jest czarny, wełniany habit z szerokimi rękawami, przepasany cienkim sznurkiem. Po rewolucji francuskiej zmalała liczba minimitów.
Niektóre aspekty zasad pokuty złagodzono w 1973 roku. Współcześnie istnieje 19 konwentów zakonnych, w których żyje 330 zakonników; 15 konwentów we Włoszech, 2 na Sycylii, 1 na Sardynii i 1 w Hiszpanii. Główną siedzibą jest klasztor przy Bazylice św. Andrzeja „delle Fratte” w Rzymie.
Znani minimici
- Św. Franciszek z Paoli (1416-1507)
- Marin Mersenne (1588-1648)
- Bł. Mikołaj Barré (1621-1686)
- Charles Plumier (1646-1704)
- Louis Feuillée (1660-1732)
Przypisy
- ↑ a b Święci na każdy dzień. T. II: Kwiecień. Kielce: Wydawnictwo Jedność, 2009, s. 15. ISBN 978-83-7558-294-9.
- ↑ Catholic Encyclopedia Minimi (ang.)
Bibliografia
- Wielka ilustrowana encyklopedja powszechna. Kraków: Gutenberg, 1932, s. 239; t. X.