Seria GP2: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
→Historia: aktualizacja |
|||
| Linia 43: | Linia 43: | ||
{{osobny artykuł|Seria GP2 - sezon 2011}} |
{{osobny artykuł|Seria GP2 - sezon 2011}} |
||
Sezon 2011 należał do Francuza [[Romain Grosjean|Romaina Grosjean'a]] z zespołu [[DAMS]] |
Sezon 2011 należał do Francuza [[Romain Grosjean|Romaina Grosjean'a]] z zespołu [[DAMS]], który wygrał 5 z 18 wyścigów i zdobył 89 punktów, o 35 więcej niż wicemistrz serii , Włocha [[Luca Filippi]], który zabłysnął w ostatnich wyścigach [[seria GP2 - sezon 2011|sezonu]] startując w zespole [[Coloni|Scuderia Coloni]]. Trzecie miejsce zajął kierowca testowy [[Scuderia Ferrari|Ferrari]] – Francuz [[Jules Bianchi]] z zespołu [[ART Grand Prix|Lotus ART]]. Zdobył on 53 punkty, wygrywając główny wyścig w [[Formuła 1 - Grand Prix Wielkiej Brytanii 2011|Wielkiej Brytanii]]. Prócz 9 wyścigów w [[Europa|Europie]] odbyła się także nie zaliczana do punktacji runda w [[Abu Zabi (miasto)|Abu Zabi]]. Po sezonie [[Esteban Gutiérrez]], [[Max Chilton]] (4 w klasyfikacji) i [[Giedo van der Garde]] podpisali kontrakty na starty w sezonie 2013 Formuły 1.Po sezonie [[Charles Pic]] (4 w klasyfikacji) podpisał kontrakt z zespołem [[Virgin Racing|Marussia F1 Team]] na starty w sezonie 2012 Formuły 1. |
||
=== 2012 === |
=== 2012 === |
||
{{osobny artykuł|Seria GP2 - sezon 2012}} |
{{osobny artykuł|Seria GP2 - sezon 2012}} |
||
Sezon 2012 toczył się pod dyktando walki [[Davide Valsecchi|Davide Valsecchiego]] z zespołu [[DAMS]] oraz [[Luiz Razia|Luiza Razii]] z [[Arden International]]. Ostatecznie triumf odniósł Włoch z dorobkiem 4 zwycięstw, 2 pole position, 5 najszybszych okrążeń i 247 punktów. [[Luiz Razia|Razia]] zdobył o 25 punktów mniej, lecz dało mu to zdecydowane wicemistrzostwo serii. Trzecie miejsce zajął kierowca testowy [[Sauber]]a – Meksykanin [[Esteban Gutiérrez]] z zespołu [[ART Grand Prix|Lotus GP]]. Warto jednak podkreślić, że walka o trzecią lokatę toczyła się do samego końca. Brali w niej udział także [[Max Chilton]], [[Giedo van der Garde]] i [[James Calado]]. Seria GP2 powróciła do [[Bahrajn]]u, gdzie odbyły sięaż dwie rundy, a do kalendarza zawitał takżę [[Marina Bay Street Circuit|SIngabur]]. Po sezonie [[Esteban Gutiérrez]], [[Max Chilton]] (4 w klasyfikacji) i [[Giedo van der Garde]] podpisali kontrakty na starty w sezonie 2013 Formuły 1. |
|||
=== 2013 === |
|||
{{osobny artykuł|Seria GP2 - sezon 2013}} |
|||
== Samochody == |
== Samochody == |
||
Wersja z 11:29, 30 lip 2013
Seria GP2, GP2 – seria wyścigów samochodowych, która zastąpiła Międzynarodową Formułę 3000.
Historia
2004
Utworzenie serii GP2 ogłoszono w styczniu 2004 r. Pomysłodawcami nowej formuły byli Bernie Ecclestone i Flavio Briatore. Seria miała zastąpić istniejącą od 1985 r. Formułę 3000, która za sprawą młodszych serii (np. World Series by Renault) traciła gwałtownie na popularności. GP2 miała pełnić podobne zadanie jak dotychczasowa F3000 czyli dostarczanie wykwalifikowanych kadr Formule 1. Różnica polegała na tym, że seria pod względem wykorzystywanych technologii, osiągów i profesjonalizmu miała być znacznie bliższa najwyższej klasie niż miało to miejsce dotychczas.
Zaprojektowania i wyprodukowania nowego samochodu podjęła się włoska firma Dallara. Podstawowym założeniem projektowym było stworzenie rozsądnej pod względem kosztów konstrukcji, która będzie stawiała wyzwania zarówno kierowcom jak i inżynierom, przygotowując ich do życia w Formule 1. Dostawcą silników została firma Renault Sport, która zbierała wcześniej doświadczenia w najwyższej klasie. Także dostawca opon – firma Bridgestone – należał do najbardziej utytułowanych w Formule 1.
Testy nowego samochodu przeprowadzono jeszcze tego samego roku na torze Paul Ricard, a do inauguracyjnego sezonu zgłosiło się dwanaście zespołów.
2005
Sezon 2005 był inauguracyjnym dla serii, zastępującej zlikwidowaną Formułę 3000. Pomimo, że jest to kontynuacja tej serii, nie jest tak przedstawiana. W pierwszym sezonie tytuł mistrzowski zdobył Niemiec Nico Rosberg z ART Grand Prix, co dało mu przepustkę w kierunku Formuły 1 do zespołu Williams. Drugie miejsce w klasyfikacji generalnej zajął Heikki Kovalainen, a trzecie Scott Speed. Zarówno Fin jak i Amerykanin także dostali później szansę jazdy w Formule 1.
2006
W sezonie 2006 Mistrzem Serii GP2 po zaciętym sezonie został Brytyjczyk Lewis Hamilton, który walczył z Brazylijczykiem Nelsinho Piquetem. Pierwszy z nich został zatrudniony do roli kierowcy bolidu Formuły 1 w zespole McLaren i w debiutanckim sezonie został wicemistrzem, pokonując m.in. kolegę z zespołu, dwukrotnego mistrza świata, Hiszpana Fernando Alonso. Drugi przez dwa lata jeździł w zespole Renault F1 jednak nie osiągał zadowalających rezultatów i został zwolniony w połowie sezonu 2009.
2007
W 2007 roku triumf w serii GP2 zanotował kierowca iSport International Timo Glock, który pełnił również funkcję kierowcy testowego w zespole F1 BMW Sauber. W końcowej klasyfikacji Glock zgromadził 88 punktów co pozwoliło mu wyprzedzić Brazylijczyka Lucasa Di Grassiego (77 pkt.). Obaj tworzyli duet kierowców zespołu Formuły 1 Virgin Racing w sezonie 2010. Obecnie zespół Virgin Racing zatrudnia Timo Glock'a.
2008
Sezon 2008 należał do Włocha Giorgio Pantano, który wygrał 4 z 20 wyścigów. Pantano został także pierwszym mistrzem GP2, który bezpośrednio po zdobyciu tytułu nie trafił do F1. Dalsze miejsca zajęli Bruno Senna, Lucas di Grassi i Romain Grosjean. Pierwszych dwóch zadebiutuje w Formule 1 w sezonie 2010, a Grosjean zaliczył już 7 startów w zespole Renault w sezonie 2009.
2009
Sezon 2009 rozpoczął się od dominacji zespołu Barwa Addax. W pierwszych trzech wyścigach tego sezonu Romain Grosjean i Witalij Pietrow uzyskali aż 47 punktów. Do walki szybko włączył się jednak Nico Hulkenberg. Debiutujący w GP2 kierowca ART Grand Prix do końca sezonu zdołał wygrać 5 wyścigów, a aż dziesięciokrotnie stawał na podium. Niemiec został mistrzem zdobywając łącznie 100 punktów i wyprzedził w klasyfikacji generalnej Witalija Pietrowa o 25 punktów. Po sezonie Hulkenberg podpisał kontrakt z zespołem Williams na starty w sezonie 2010 Formuły 1, natomiast Pietrow został zatrudniony w Renault u boku Roberta Kubicy.
2010
Sezon 2010 należał do Wenezuelczyka Pastora Maldonado z zespołu Rapax , który wygrał 6 z 20 wyścigów i zdobył 87 punktów, o 16 więcej niż jego najgroźniejszy rywal , Meksykanin Sergio Perez z zespołu Barwa Addax, który wygrał 4 wyścigi . Trzecie miejsce zajął Francuz Jules Bianchi z zespołu ART Grand Prix. Zdobył on 52 punkty, ale nie wygrał żadnego wyścigu. Po sezonie Maldonaldo podpisał kontrakt z zespołem Williams na starty w sezonie 2011 Formuły 1, natomiast Perez został zatrudniony jako kierowca w zespole Sauber. Także dwunasty w sezonie 2010 serii GP2, Belg Jérôme d'Ambrosio, został zawodnikiem Formuły 1 i będzie startować w zespole Marussia Virgin Racing. Trzeci zawodnik GP2, Jules Bianchi, został zawodnikiem testowym zespołu Ferrari.
2011
Sezon 2011 należał do Francuza Romaina Grosjean'a z zespołu DAMS, który wygrał 5 z 18 wyścigów i zdobył 89 punktów, o 35 więcej niż wicemistrz serii , Włocha Luca Filippi, który zabłysnął w ostatnich wyścigach sezonu startując w zespole Scuderia Coloni. Trzecie miejsce zajął kierowca testowy Ferrari – Francuz Jules Bianchi z zespołu Lotus ART. Zdobył on 53 punkty, wygrywając główny wyścig w Wielkiej Brytanii. Prócz 9 wyścigów w Europie odbyła się także nie zaliczana do punktacji runda w Abu Zabi. Po sezonie Esteban Gutiérrez, Max Chilton (4 w klasyfikacji) i Giedo van der Garde podpisali kontrakty na starty w sezonie 2013 Formuły 1.Po sezonie Charles Pic (4 w klasyfikacji) podpisał kontrakt z zespołem Marussia F1 Team na starty w sezonie 2012 Formuły 1.
2012
Sezon 2012 toczył się pod dyktando walki Davide Valsecchiego z zespołu DAMS oraz Luiza Razii z Arden International. Ostatecznie triumf odniósł Włoch z dorobkiem 4 zwycięstw, 2 pole position, 5 najszybszych okrążeń i 247 punktów. Razia zdobył o 25 punktów mniej, lecz dało mu to zdecydowane wicemistrzostwo serii. Trzecie miejsce zajął kierowca testowy Saubera – Meksykanin Esteban Gutiérrez z zespołu Lotus GP. Warto jednak podkreślić, że walka o trzecią lokatę toczyła się do samego końca. Brali w niej udział także Max Chilton, Giedo van der Garde i James Calado. Seria GP2 powróciła do Bahrajnu, gdzie odbyły sięaż dwie rundy, a do kalendarza zawitał takżę SIngabur. Po sezonie Esteban Gutiérrez, Max Chilton (4 w klasyfikacji) i Giedo van der Garde podpisali kontrakty na starty w sezonie 2013 Formuły 1.
2013
Samochody
Samochód firmy Dallara zbudowany jest z włókien węglowych i spełnia wszelkie normy bezpieczeństwa FIA stosowane w Formule 1. W celu zwiększenia przyczepności samochód generuje tzw. efekt przyziemny.
Układy elektroniczne dostarczane są przez firmę Magneti Marelli, która jest także popularna wśród zespołów F1. W samochodzie nie zastosowano jednak takich technologii jak kontrola trakcji i kontrola startu.
Sercem samochodu jest 4-litrowy silnik Renault w układzie V8. Jest to jednostka wolnossąca o mocy ok. 580 koni mechanicznych – jest to około 75% mocy współczesnych samochodów Formuły 1. W przypadku przepustnicy wykorzystano technologię Fly-by-wire, która wyeliminowała połączenia mechaniczne. Zgodnie z przepisami odbudowa silnika następuje po przejechaniu 4000 km.
W GP2 używa się półautomatycznej sekwencyjnej skrzyni biegów. Budową nie odbiega znacznie od standardów Formuły 1, nawet biegi zmieniane są poprzez, wzorowane na rozwiązaniach z "królewskiej serii", łopatki przy kierownicy.
Wydech samochodu zbudowany jest w technologii 8 w 1, tarcze hamulcowe stworzone są z wysokiej jakości włókna węglowego i dlatego nie zużywają się szybko, spełniając jednocześnie normy bezpieczeństwa FIA.
Dostarczane przez Bridgestone opony Potenza były początkowo rowkowane. Od sezonu 2006 zdecydowano się jednak na opony typu slick. Podobnie jak w innych klasach wyścigów samochodowych istnieją wersje opon dostosowane do różnych warunków pogodowych.
Dallara-Renault GP2/05
Bolid używamy w latach 2005-2007 (Europejska seria) i 2008 (Azjatycka seria). Jego wolnossący silnik dysponował mocą ok. 580 koni mechanicznych, zmiana biegów odbywała się przy kierownicy za pomocą łopatek. Elektronikę dostarczała firma Magneti Marelli, a opony typu slick firma Bridgestone, która była oficjalnym dostawcą opon do Formuły 1 do 2010 roku.
| Nadwozie | Dallara |
|---|---|
| Silnik | Renault V8 |
| Pojemność | 4000 cm3 |
| Moc | ok. 580 KM |
| Zmiana biegów | Łopatkami przy kierownicy |
| Elektronika | Magneti Marelli |
| Hamulce | Tarcze i klocki z włókien węglowych |
| Opony | Bridgestone Potenza* |
| Waga | 585 kg |
| Osiągi | – |
| 0-100 km/h | 2,95 sekundy |
| 0-200 km/h | 6,70 sekundy |
| Maks. prędkość | 320 km/h** |
| Maks. hamowanie | 3,2 G |
| Przeciążenie boczne | 3,3 G |
Legenda:
* – specyfikacja GP2
** – specyfikacja na GP Włoch (tor Monza)
Dallara-Renault GP2/08
Osiągi
Samochód przyspiesza od 0 do 100 km/h w 2,95 s i 0 do 200 km/h w 6,7 sekundy, a jego prędkość maksymalna to 320 km/h. Ze wszystkich serii wyścigowych odbywających się w Europie, bolidy GP2 osiągami ustępują jedynie tym z Formuły 1, na których są wzorowane.
Wyścigi
Weekend serii GP2 rozpoczyna się w piątek od 30-minutowej sesji treningowej i 30-minutowej sesji kwalifikacyjnej. Kwalifikacje decydują o kolejności na starcie do sobotniego wyścigu, który odbywa się na dystansie 170 km, lecz nie może trwać dłużej niż 1 godzina. Kierowcy muszą obowiązkowo zjechać na przynajmniej jeden pit stop i zmienić co najmniej dwie opony.
W niedziele (z wyjątkiem Monako, w którym rozgrywany jest jedynie wyścig sobotni) rozgrywany jest tzw. "sprint" – wyścig na dystansie 120 km, trwający co najwyżej 45 minut. Kolejność startowa określana jest na podstawie wyników pierwszego wyścigu ze zmienioną kolejnością pierwszej ósemki – ósmy kierowca w pierwszym wyścigu startuje z pierwszego pola.
System punktacji
Obecny system punktacji:
- Wygrana w kwalifikacjach (pole position do sobotniego wyścigu): 4 punkty
- Punktacja w pierwszym wyścigu (Sobota): 25-18-15-12-10-8-6-4-2-1 (dziesięć pierwszych pozycji)
- Punktacja w drugim wyścigu (Niedziela): 15-12-10-8-6-4-2-1 (osiem pierwszych pozycji)
- Najszybsze okrążenie: 2 punkty (w każdym wyścigu; kierowca musi przejechać przynajmniej 90% dystansu, aby otrzymać punkt, a także znaleźć się w pierwszej 10 i wystartować do wyścigu z wyznaczonego pola startowego)
Punktacja do 2011 r.:
- Wygrana w kwalifikacjach (pole position do sobotniego wyścigu): 2 punkty
- Punktacja w pierwszym wyścigu (Sobota): 10-8-6-5-4-3-2-1 (osiem pierwszych pozycji)
- Punktacja w drugim wyścigu (Niedziela): 6-5-4-3-2-1 (sześć pierwszych pozycji)
- Najszybsze okrążenie: 1 punkt (w każdym wyścigu; kierowca musi przejechać przynajmniej 90% dystansu, aby otrzymać punkt, a także znaleźć się w pierwszej 10 i wystartować do wyścigu z wyznaczonego pola startowego)
