Kod da Vinci

Kod da Vinci

The Da Vinci Code

Gatunek	dramat thriller
Data premiery	19 maja 2006, 17 maja 2006
Kraj produkcji	Stany Zjednoczone
Język	angielski
Czas trwania	149 minut
Reżyseria	Ron Howard
Scenariusz	Akiva Goldsman
Główne role	Zobacz obok
Muzyka	Hans Zimmer
Zdjęcia	Salvatore Totino
Scenografia	Giles Masters Tony Reading Allan Cameron Richard Roberts
Kostiumy	Daniel Orlandi
Montaż	Daniel P. Hanley Mike Hill
Produkcja	John Calley Brian Grazer
Wytwórnia	Columbia Pictures Imagine Entertainment Skylark Productions
Dystrybucja	Columbia Pictures
Budżet	125 milionów $

{{Film infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | przychody brutto = | alt grafiki = | commons = | opis grafiki = | wikicytaty = Nieznane pola: "podpis grafiki". Nieoczekiwana grafika: "kraj produkcji" oraz "data premiery".

Kod da Vinci (ang. The Da Vinci Code) – ekranizacja powieści Dana Browna Kod Leonarda da Vinci wydanej w 2004. Film kręcono m.in. w oryginalnych wnętrzach francuskiego muzeum Luwr i anglikańskiej katedrze w Lincoln. Światowa premiera filmu: 17 maja 2006.

Obsada

• Tom Hanks – Robert Langdon
• Audrey Tautou – Sophie Neveu
• Ian McKellen – Sir Leigh Teabing
• Alfred Molina – Biskup Aringarosa
• Jürgen Prochnow – André Vernet
• Paul Bettany – Sylas
• Jean Reno – Bezu Fache
• Etienne Chicot – Porucznik Collet
• Jean-Pierre Marielle – Jacques Saunière
• Clive Carter – Kapitan policji w Biggin Hill
• Seth Gabel – Ksiądz
• Harry Taylor – Kapitan Policji Brytyjskiej
• Daisy Doidge-Hill – Mała Sophie Neveu
• David Bark-Jones – Richard
• Joe Grossi – Kościelny

Akcja filmu

Robert Langdon, profesor historii Uniwersytetu Harvarda, służbowo przebywający w Paryżu, otrzymał podczas prezentacji własnej książki informację od paryskiej policji, że kustosz muzeum Luwru, Jacques Sauniere, został zamordowany w środku nocy. Stało się to w części galerii, w której eksponowana jest Mona Lisa. Okazało się, że w chwili śmierci przekazał niezwykle złożoną i tajemniczą wiadomość dla swej wnuczki, Sophie Neveu, zatrudnionej przez paryską policję jako kryptolog. Śledztwo wnuczki wykazało, że zmarły należał do tajnego Zakonu Syjonu (Prieuré de Sion), którego członkami byli również Leonardo da Vinci, Victor Hugo czy Isaac Newton. Zamordowany kustosz był Wielkim Mistrzem tego zakonu, a jego śmierć ma prawdopodobnie związek z tajemnicą sięgającą początków chrześcijaństwa. Robert Langdon i Sophie Neveu zostają oskarżeni o zabójstwo kustosza.

Ukrywając się podczas własnego śledztwa, Robert i Sophie natrafiali wciąż na znaki, rodzaj kodowanych wiadomości i symboli, ukryte w różnych dziełach Leonarda da Vinci. O pomoc poprosili starego znajomego Roberta, Sir Leigha Teabinga, badacza świętego Graala. Teabing poinformował ich o rewolucyjnych odkryciach i wiadomościach, prowadzących do świętego Graala czy danych o tym, że Jezus Chrystus ożenił się z Marią Magdaleną i miał z nią córkę, co wskazywało, że Kościół katolicki zbudowano na kłamstwie. Opus Dei, przedstawiona w filmie jako mafijna organizacja watykańska, podjęła próbę zlikwidowania dowodów mogących to ujawnić. Podczas dalszych poszukiwań w Londynie śladów prawdziwego początku Kościoła katolickiego stało się jasne, że wszystkie prowadzą do jednego człowieka. W dramatycznym zakończeniu filmu Leigh Teabing przyznaje się, że wikłał sieć fikcji, aby rzekomo poszukiwać św. Graala, w zamyśle mając jednak zupełnie inny cel. Langdon, przechytrzając ścigającą go policję i członków Opus Dei, wychodzi z wszystkich opresji zwycięsko. Sophie dowiaduje się, że sama w prostej linii jest potomkiem Jezusa Chrystusa i Marii Magdaleny, a nad jej losem czuwa liczna grupa członków Zakonu Syjonu. Po całej akcji Robert podczas golenia się w paryskim hotelu doznaje kolejnego olśnienia. Udaje się do Luwru, aby rozszyfrować na nowo wiadomość zamordowanego kustosza muzeum Luwru: św. Graal to w rzeczywistości Maria Magdalena, spoczywająca w sarkofagu pod szklaną piramidą na dziedzińcu muzeum.

Wydźwięk filmu

Pomimo zapewnień twórców filmu, że jest on fabularną fikcją, wywołał on już przed premierą kontrowersje w środowiskach katolickich. Część duchownych nawoływała do bojkotu filmu, jako szerzącego nieprawdziwy obraz historii i Kościoła katolickiego. Inni uznali, że tezy zawarte w filmie nie są zagrożeniem dla wiernych, a nawet mogą pobudzić ich do głębszego zapoznania się z prawdami wiary. Film wywołał szereg publikacji prasowych, dowodzących nieprawdziwości jego oraz książki, na której jest oparty. Opus Dei nie odnosiło się bezpośrednio do treści zawartych w książce i filmie, zaś "zamieszanie medialne" wywołane premierą postanowiło wykorzystać na rozpropagowanie głoszonych przez siebie idei. Po protestach duchownych prawosławnych na Białorusi projekcje filmu zostały wstrzymane. W Chinach film został wycofany z kin z powodu zbyt dużych zysków, jakie zaczął przynosić kinematografii USA.

Zobacz też

• Zakon Syjonu
• Robert Langdon
• Sylas
• Dan Brown

Linki zewnętrzne

• Plakat filmu
• Szablon:Stopklatka
• The Da Vinci Code w bazie IMDb (ang.)
• Oficjalna strona filmu
• Kod da Vinci w bazie Filmweb

Strony popierające film

• Humanistyczna ocena filmu na portalu Racjonalista.pl

Strony krytyczne wobec filmu

• Opus Dei w sprawie książki Kod Leonarda da Vinci oraz filmu na jej podstawie
• Zbiór artykułów nt. Kodu Leonarda da Vinci (portal Kosciol.pl)
• Polemika z niektórymi wybranymi tezami książki i filmu (SNE Gdańsk)
• Artykuł Hollywood kontra Watykan w tygodniku Wprost