Jürgen Prochnow
 Jürgen Prochnow, Berlin 2010 | |
| Data i miejsce urodzenia |
10 czerwca 1941 |
|---|---|
| Zawód |
aktor |
| Współmałżonek |
Isabel Goslar |
| Lata aktywności |
od 1970 |
Jürgen Prochnow (ur. 10 czerwca 1941 w Berlinie) – niemiecki aktor pracujący w Hollywood, występował w roli kapitana okrętu podwodnego w dramacie wojennym Wolfganga Petersena Okręt (Das Boot, 1981). W 2003 otrzymał obywatelstwo Stanów Zjednoczonych[1][2][3].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Wczesne lata
[edytuj | edytuj kod]Urodził się w Berlinie[4] jako syn inżyniera telekomunikacji[5]. Na przełomie lat 1943/44 wraz z rodziną osiedlił się w Resku, gdzie mieszkali jego dziadkowie ze strony matki – Elsa (z domu Doepke) i Karl Plautz[6][7]. W 1952 jego rodzina przeniosła się do Düsseldorfu, gdzie dorastał ze starszym bratem Dieterem (ur. 22 maja 1939)[8]. Uczęszczał do Jacobi-Gymnasium i brał udział w szkolnych przedstawieniach z amatorską grupą teatralną. Na prośbę rodziców Prochnow pierwszy rozpoczął szkolenie jako bankier. Pracował też jako statysta i techniczny od oświetlenia w Düsseldorfer Schauspielhaus. Po odbyciu stażu, w latach 1963–1966 studiował aktorstwo w Folkwang Hochschule w Essen.
Swój pierwszy angaż otrzymał w Städtische Bühnen Osnabrück. Potem grał w teatrach: Theater Aachen (1968-70), Theater der Stadt Heidelberg (1971) i Schauspielhaus Bochum (1971-1976). W następnych latach pracował jako artysta niezależny i gościnnie w różnych teatrach, w tym w Deutsches Schauspielhaus w Hamburgu i Düsseldorfer Schauspielhaus w Düsseldorfie. W 1979 również wziął udział w kursie aktorskim u Lee Strasberga.
Kariera
[edytuj | edytuj kod]Debiutował na ekranie jako niemiecki młodzieniec Arnold w filmie telewizyjnym WDR Przedsiębiorca (Unternehmer, 1970), a rok później trafił do telefilmu SWF Żegnaj, Judaszu (Leb wohl, Judas, 1971). Znalazł się potem w obsadzie romansu Zoff (1972) i dramatu Handlarz czterech pór roku (Händler der vier Jahreszeiten, 1972) z Hanną Schygullą. Pierwszym osiągnięciem filmowym była tytułowa kreacja agenta ubezpieczeniowego, który bierze udział w napadzie na bank, zostaje schwytany i skazany na pięć lat więzienia w Brutalizacja Franza Bluma (Die Verrohung des Franz Blum, 1974) oraz postać Ludwiga Göttena w dramacie Utracona cześć Katarzyny Blum (Die verlorene Ehre der Katharina Blum, 1975) w reżyserii Volkera Schlöndorffa i Margarethe von Trotta[9].
W dramacie Wolfganga Petersena Konsekwencja (Die Konsequenz, 1977) zagrał homoseksualnego Martina Kuratha[10]. Międzynarodowe uznanie zyskał sobie rolą kapitana tytułowego okrętu podwodnego w dramacie wojennym Wolfganga Petersena Okręt (Das Boot, 1981)[11]. Po udziale w dreszczowcu Siódmy znak (The Seventh Sign, 1988) z Demi Moore, zagrał sadystycznego kapitana policji RPA w dramacie historycznym Sucha biała pora (A Dry White Season, 1989)[12].
Jego filmografia zawiera takie tytuły jak Angielski pacjent (The English Patient, 1996) jako major Muller, Air Force One (1997) w roli generała Ivana Radka czy Zabójczy układ (The Replacement Killers, 1998) jako Michael Kogan. Brał także udział w wielu niemieckich projektach, a także serialach, w tym Tatort (1973, 1977, 2010, 2016)[13], 24 godziny (2010) jako Sergei Bazhaev i Agenci NCIS: Los Angeles (2010, 2014) jako Mattias Draeger[14].
Życie prywatne
[edytuj | edytuj kod]Od roku 1978 był związany z austriacką aktorką Antonią Reininghaus (1954-2006), z którą miał córkę Johannę (ur. 1980). 31 października 1987 roku Antonia Reininghaus zaplanowała dwa samobójstwa (swoje i siedmioletniej wtedy córki) połykając tabletki nasenne. Dziecko zmarło, a matka została uratowana[15][16][17]. W 1982 poślubił Isabel Goslar, córkę aktora, reżysera i scenarzysty Jürgena Goslara. Mieli dwójkę dzieci: córkę Monę i syna Romana[5]. Jednak w roku 1997 doszło do rozwodu. 21 lipca 2004 roku ożenił się z niemiecką scenarzystką i aktorką Birgit Stein. W 2014 doszło do separacji i rozwodu. W 2015, w wieku 74 lat Prochnow ożenił się z 53-letnią wówczas aktorką Verenę Wengler[18]. Prochnow przebywał zarówno w Los Angeles, jak i Monachium. W 2017 sprzedał swój dom w Kalifornii i przeprowadził się do Berlina.
Filmografia
[edytuj | edytuj kod]| filmy fabularne | ||||
|---|---|---|---|---|
| Rok | Tytuł | Rola | Reżyser | |
| 1972 | Handlarz czterech pór roku (Händler der vier Jahreszeiten) | dalszy brat Stammtisch | Rainer Werner Fassbinder | |
| 1974 | Brutalizacja Franza Bluma (Die Verrohung des Franz Blum) | Franz Blum | Reinhard Hauff | |
| Jeden lub drugi z nas (Einer von uns beiden) | Bernd Ziegenhals | Wolfgang Petersen | ||
| 1975 | Utracona cześć Katarzyny Blum (Die verlorene Ehre der Katharina Blum) | Ludwig Götten | Volker Schlöndorff, Margarethe von Trotta | |
| 1977 | Konsekwencja (Die Konsequenz) | Martin Kurath | Wolfgang Petersen | |
| 1981 | Okręt (Das Boot) | kapitan | Wolfgang Petersen | |
| 1983 | Miłość na wieki (Love Is Forever) | generał Siegfried Kaplan | Hall Bartlett | |
| Twierdza (The Keep) | kpt. Klaus Woermann | Michael Mann | ||
| 1984 | Forbidden | Fritz Friedländer | Anthony Page | |
| Diuna (Dune) | Książę Leto Atryda | David Lynch | ||
| 1985 | Byk i dziewczyna (Der Bulle und das Mädchen) | Byk | Peter Keglevic | |
| 1986 | Killing Cars | Ralph Korda | Michael Verhoeven | |
| 1987 | Des Teufels Paradies | Escher | Vadim Glowna | |
| Gliniarz z Beverly Hills II (Beverly Hills Cop II) | Maxwell Dent | Tony Scott | ||
| Terminus | Sir/lekarz/kierowca Yellow Truck | Pierre-William Glenn | ||
| 1988 | Siódmy znak (The Seventh Sign) | David Bannon | Carl Schultz | |
| 1989 | Sucha biała pora (A Dry White Season) | kpt. Stolz | Euzhan Palcy | |
| 1990 | Morderczy rejs (Der Skipper) | Skipper | Peter Keglevic | |
| Fałszywy as (The Man Inside) | Günter Wallraff | Bobby Roth | ||
| Czwarta wojna (The Fourth War) | pułkownik Valachev | John Frankenheimer | ||
| 1991 | Robin Hood | Sir Miles Folcanet | John Irvin | |
| 1992 | Pojedynek w powietrzu (Interceptor) | Phillips | Michael Cohn | |
| Huraganowy Smith (Hurricane Smith) | Charlie Dowd | Colin Budds | ||
| Twin Peaks: Ogniu krocz ze mną (Twin Peaks: Fire Walk with Me) | leśnik | David Lynch | ||
| Klejnoty (Jewels, TV) | Joachim von Mannheim | Roger Young | ||
| 1993 | Sidła miłości (Body of Evidence) | dr Alan Payly | Uli Edel | |
| Der Fall Lucona | Hans Strasser, dziennikarz | Jack Gold | ||
| 1995 | W paszczy szaleństwa (In the Mouth of Madness) | Sutter Cane | John Carpenter | |
| Sędzia Dredd (Judge Dredd) | Sędzia Griffin | Danny Cannon | ||
| 1996 | Angielski pacjent (The English Patient) | major Muller | Anthony Minghella | |
| Księżniczka Alisea (Sorellina e il principe del sogno, TV) | król Kurdok | Lamberto Bava | ||
| 1997 | DNA | dr Carl Wessinger | William Mesa | |
| Air Force One | generał Ivan Radek | Wolfgang Petersen | ||
| Der Schrei Der Liebe | Matti Geschonneck | Holger Behrend | ||
| 1998 | Zabójczy układ (The Replacement Killers) | Michael Kogan | Antoine Fuqua | |
| Człowiek bomba (Human Bomb) | Gerhardt Dach | Anthony Page | ||
| 1999 | Grom z jasnego nieba (Heaven’s Fire, TV) | Quentin Darby | David Warry-Smith | |
| Estera (Esther) | Haman | Raffaele Mertes | ||
| Nieprzerwana akcja – Wing Commander (Wing Commander) | komandor Paul Gerald | Chris Roberts | ||
| 2000 | Ojciec Pio (Padre Pio) | wizytator | Carlo Carlei | |
| 2001 | Rozpruwacz: List z Piekła (Ripper) | detektyw Kelso | John Eyres | |
| 2005 | Kampania Arnolda (See Arnold Run) | Arnold Schwarzenegger | James B. Rogers | |
| 2006 | Niebiańska przepowiednia (The Celestine Prophecy) | Jensen | Armand Mastroianni | |
| Beerfest | Baron Wolfgang von Wolfhausen | Jay Chandrasekhar | ||
| Kod da Vinci (The Da Vinci Code) | André Vernet | Ron Howard | ||
| 2007 | Nanking | John Rabe | Bill Guttentag, Dan Sturman | |
| 2008 | Dark Sector (gra komputerowa) | Yargo Mensik (głos) | Steve Sinclair | |
| La Conjura de El Escorial | kpt. Espinosa | Antonio del Real | ||
| 2010 | Grzesznicy i święci (Sinners & Saints) | pan Rhykin | William Kaufman | |
| 2013 | Company of Heroes: Oddział bohaterów (Company of Heroes) | dr Luca Gruenewald | Don Michael Paul | |
| 2019 | Ukryte życie (A Hidden Life) | major Schlegel | Terrence Malick | |
| 2020 | Eine Handvoll Wasser | Konrad Hausnick | Jakob Zapf | |
Seriale TV
[edytuj | edytuj kod]- 1973: Tatort: Jagdrevier (Miejsce zbrodni) jako Dieter Brodschella
- 1977: Tatort: Das Mädchen von gegenüber jako Klaus Linder
- 2010: Agenci NCIS: Los Angeles (NCIS: Los Angeles) jako Mattias Draeger
- 2010: 24 godziny (24) jako Sergei Bazhaev
- 2010: Tatort: Schlafende Hunde (Miejsce zbrodni) jako Hans Rodenburg
- 2012: Luck jako właściciel toru wyścigowego
- 2014: Agenci NCIS: Los Angeles jako Mattias Draeger
- 2016: Tatort: Borowski und das verlorene Mädchen (Miejsce zbrodni) jako Kesting
- 2016: Lore jako Andreas Gruber
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jürgen Prochnow. Listal. [dostęp 2017-01-28]. (ang.).
- ↑ Jürgen Prochnow – Actor. CineMagia.ro. [dostęp 2017-01-28]. (rum.).
- ↑ Jürgen Prochnow. AlloCiné. [dostęp 2017-01-28]. (fr.).
- ↑ Jürgen Prochnow (10 de Junho de 1941) Artista. Filmow. [dostęp 2017-01-28]. (port.).
- ↑ a b Juergen Prochnow Biography (1941-). Film Reference. [dostęp 2017-01-28]. (ang.).
- ↑ Jurgen Prochnow o swoich filmach i niezwykłym powrocie do korzeni. „Głos Koszaliński”. [dostęp 2020-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-08-11)]. (pol.).
- ↑ Hal Erickson: Spotkanie z Jürgenem Prochnowem. WandaMilewska.pl. [dostęp 2017-01-28]. (pol.).
- ↑ Dieter Prochnow w bazie IMDb (ang.)
- ↑ Jürgen Prochnow Biography. Turner Classic Movies. [dostęp 2020-08-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-28)]. (ang.).
- ↑ 10 strong performances: Jürgen Prochnow at 75. DW. [dostęp 2020-08-11]. (ang.).
- ↑ Hal Erickson: Jürgen Prochnow Biography. AllMovie. [dostęp 2017-01-28]. (ang.).
- ↑ Jürgen Prochnow. Rotten Tomatoes. [dostęp 2017-01-28]. (ang.).
- ↑ Jürgen Prochnow. MYmovies. [dostęp 2017-01-28]. (wł.).
- ↑ Jürgen Prochnow. TV.com. [dostęp 2017-01-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-02-02)]. (ang.).
- ↑ Todes-Drama um Prochnows Ex. B.Z. Berlin. [dostęp 2017-01-28]. (niem.).
- ↑ jjc (09.11.2006): Prochnows Ex lag 14 Tage tot in ihrer Wohnung. „Der Spiegel”. [dostęp 2017-01-28]. (niem.).
- ↑ Stephan Kürthy (08.11.2006): Jürgen Prochnows Ex lag tagelang tot in ihrer Wohnung. Bild. [dostęp 2017-01-28]. (niem.).
- ↑ Wie fühlt sich die Liebe mit 74 an, Herr Prochnow?. B.Z. Berlin. [dostęp 2017-01-28]. (niem.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Jürgen Prochnow w bazie IMDb (ang.)
- Jürgen Prochnow w bazie Filmweb
- Jürgen Prochnow w bazie Notable Names Database (ang.)