Kodeks Watykański 2061: Różnice pomiędzy wersjami

Kodeks Watykański 2061
048, ℓ *559*, ℓ *2321*
Data powstania	V wiek
Rodzaj	kodeks majuskułowy
Numer	048
Zawartość	Dzieje, Listy
Język	grecki
Rozmiary	30 × 27 cm
Typ tekstu	tekst aleksandryjski
Kategoria	II
Miejsce przechowywania	Biblioteka Watykańska

Przeglądaj historię interaktywnie

[wersja przejrzana]

← poprzednia edycja

Usunięta treść Dodana treść

WizualnieWikikod

Jednokolumnowy

Aktualna wersja na dzień 15:09, 28 mar 2019

Kodeks Watykański 2061, łac. Codex Vaticanus 2061 – grecki kodeks uncjalny na pergaminie. Jest palimpsestem, którego najstarsza partia datowana jest paleograficznie na V wiek, najmłodsza zaś na X wiek. Zawiera pewne partie Nowego Testamentu, Homilie Grzegorza z Nyssy, Geographica Strabona, oraz inne dzieła literackie. Zawiera w sumie siedem dzieł literackich. Dawniej był znany jako Codex Basilianus 100, a jeszcze wcześniej jako Codex Patriniensis^[1].

Palimpsest[edytuj | edytuj kod]

Kodeks jest palimpsestem, w niektórych partiach podwójnie nadpisanym. Górny i zarazem najmłodszy tekst rękopisu stanowią Homilie Grzegorza z Nazjanzu z X wieku. Kodeks w dzisiejszej postaci stanowi 316 pergaminowych kart. Rozmiary kart wynoszą 23,5 na 22 cm^[2].

Karty o numerach 254–292 zawierają tekst ewangeliarza datowanego na VII/VIII wiek, pisany uncjałą, jedna kolumna na stronę, 14 linii na stronę^[3]. Bernard de Montfaucon i Angelo Mai widzieli rękopis i sporządzili krótkie jego opisy. Pierre Batiffol jako pierwszy zbadał go dokładnie; Batiffol oznaczył go literą A. Gregory umieścił go na swojej liście rękopisów Nowego Testamentu, w grupie lekcjonarzy, pod numerem ℓ 559b^[4]. Obecnie klasyfikowany jest pod numerem ℓ 2321 na liście Gregory-Aland^[5].

Karty 164, 169, 174, 175, 209, 214, 217 zawierają tekst ewangeliarza z VIII/IX wieku, tekst sporządzony został kwadratową uncjałą, pisany w dwóch kolumnach, 21 linii na stronie, rozmiary kart 28,5 na 22 cm; Batiffol oznaczył go literą B^[3]. C.R. Gregory umieścił go pod numerem ℓ 559 na liście lekcjonarzy Nowego Testamentu. Obecnie klasyfikowany jest pod numerem ℓ 559 na liście lekcjonarzy Gregory-Aland. Gregory datował go na VIII wiek^[4].

Karty 138–163, 165–168, 170, 173, 176–178, 203–208, 210–213, 215–220, 223–226, 228, 231–233 zawierają tekst Homilii z IX wieku, rozmiary kart 25,5 na 17 cm, pisany skośną uncjałą, w dwóch kolumnach na stronie, 27 linii na stronie; Batiffol oznaczył go literą C^[3].

Karty 234, 236, 238, 239, 241, 243, 245, zawierają tekst Homilii (nieznanego autorstwa), VI wiek, pisany kwadratową uncjałą, rozmiary kart 19,3 na 18,5 cm, tekst pisany w dwóch kolumnach, 22 linii na stronie; Batiffol oznaczył go literą D^[3].

Karty 235, 237, 240, 243, 244, 246–249, 251–253, 310–315, zawierają tekst dzieła Geographica Strabona, VI wiek, pisany skośną uncjałą, rozmiary kart 20,5 na 20,3, tekst pisany w trzech kolumnach, 38 linii na stronie. Tekst został opublikowany przez Giuseppe Cozza-Luzi w 1884; Batiffol oznaczył go literą E^[3].

Karty 198, 199, 221, 222, 229, 230, 293–303, 305–308, zawierają tekst Dziejów, Listów powszechnych i Listów Pawła; oznaczane są przez siglum 048 na liście rękopisów Nowego Testamentu Gregory-Aland^[6]; Batiffol oznaczył go literą F^[3]. Tekst biblijny nadpisany został podwójnie, w rezultacie jest bardzo trudny do odczytania^[1]. Paleografowie – Batiffol, Scrivener, Gregory, Aland – zgodnie datują go na V wiek^[6].

Opis 048[edytuj | edytuj kod]

Najstarszą partię palimpsestu stanowi 048 (Gregory-Aland; α 1 von Soden). Zachowało się 21 pergaminowych kart (30 na 27 cm), z tekstem Dziejów, Listów powszechnych i Listów Pawła. Tekst pisany jest w trzech kolumnach na stronie, 40–41 linijek w kolumnie^[1]. Nie stosuje przydechów ani akcentów, brak dierezy, często stosowanej w innych rękopisach. Brak Aparatu Eutaliusza^[1].

Jest podwójnym palimpsestem^[6], tekst biblijny został dwukrotnie nadpisany i dlatego jest trudny do odczytania^[1]. Jest zaledwie jednym z trzech rękopisów uncjalnych NT pisanych w trzech kolumnach. Pozostałe to: Kodeks Watykański i Kodeks 053, ponadto minuskuł 460.

Tekst 048 zawarty jest na kartach 198–199, 221–222, 229–230, 293–303, 305–308 kodeksu Vaticanus Graecus 2061. Rozmiar kart wynosi 30 na 27 cm^[6].

Zachowały się następujące partie tekstu (według Nestle-Aland 26 wydanie): Dzieje 26:6–27:4, 28:3–31; Jakub 4:14–5:20; 1 Piotra 1:1–12; 2 Piotra 2:4–8, 2:13–3:15; 1 Jana 4:6–5:13, 5:17–18, 5:21; 2 Jana; 3 Jana; Rzymian 13:4–15:9; 1 Koryntian 2:1–3:11, 3:22, 4:4–6, 5:5–11, 6:3–11, 12:23–15:17, 15:20–27; 2 Koryntian 4:7–6:8, 8:9–18, 8:21–10:6; Efezjan 5:8–do końca; Filipian 1:8–23, 2:1–4, 2:6–8; Kolosan 1:2–2:8, 2:11–14, 22–23, 3:7–8, 3:12–4:18; 1 Tesaloniczan 1:1, 5–6, 1 Tymoteusza 5:6–6:17, 6:20–21, 2 Tymoteusza 1:4–6, 1:8, 2:2–25; Tytusa 3:13–do końca; Filemona; Hebrajczyków 11:32–13:4^[7].

Inne źródła podają nieco inne dane, ponieważ niektóre partie rękopisu są nieczytelne (Batiffol, a za nim Gregory, dla folio 221 kodeksu przypisał tekst Dziejów 26:4–27:10)^[1].

Aktualna kolejność ksiąg: Dzieje Apostolskie, Listy powszechne, Listy Pawła (List do Hebrajczyków za Listem do Filemona); jednak oryginalna kolejność mogła być inna. Tytuły biblijnych ksiąg są krótkie, n.p.: Προς Θεσσαλονικεις α, Ιωαννου β^[1].

Tekst pisany jest w trzech kolumnach na stronie, 40–41 linii na stronie, 12–15 liter w linii. Litery mają kształt kwadratowy i okrągły. Inicjały są niewiele większe od normalnych liter i nie są pisane na marginesie przed kolumną. Nie stosuje przydechów ani akcentów, nie stosuje dierezy, nad literami ι i υ, która jest często stosowana w innych rękopisach. Nie posiada Aparatu Eutaliusza^[1] i jest to argument na rzecz wczesnego datowania rękopisu. Jedynie w niektórych miejscach zawiera na marginesie noty liturgiczne^[8]. Na marginesie do Rzymian 15:1 znajduje się nota Κ Ζ ΜΕΤΑ Τ Π, co znaczy „Siódma niedziela po Pięćdziesiątnicy”. W bizantyjskim Synaxarion partia tekstu Rzymian 15:1–7 czytana jest w tę właśnie niedzielę^[9].

Rękopis jest jednym z bardzo nielicznych i zaledwie trzech rękopisów uncjalnych Nowego Testamentu pisanych w trzech kolumnach na stronę. Innymi rękopisami pisanymi w ten sposób są: Kodeks Watykański, Kodeks 053, ponadto trylingwiczny rękopis minuskułowy 460. Kodeks zachował się do dnia dzisiejszego w stanie fragmentarycznym, źle zachowany.

Nomina sacra pisane są skrótami (ΘΣ, ΙΣ, ΧΣ, ΠΝΑ etc.). Słowa pisane na końcu linii również bywają skracane^[8].

Tekst 048[edytuj | edytuj kod]

Grecki tekst kodeksu przekazuje tekst aleksandryjski, z obcymi naleciałościami. Kurt Aland zaklasyfikował go do Kategorii II^[6]. Tekst jest bliski dla Kodeksu Aleksandryjskiego^[10]. Partia 1 Tymoteusza do Filemona przekazuje tekst zachodni.

W Dziejach 26:6 przekazuje εις (do) zamiast προς (do, ku)^[11].

W Dziejach 26:14 przekazuje λεγουσαν προς με zamiast λαλουσαν προς με^[11].

W Dziejach 26:15 przekazuje Ιησους ο Ναζωραιος zamiast Ιησους; wariant kodeksu wspierany jest przez rękopisy minuskuł 6, 104, 614, 1175, Codex Gigas, niektóre rękopisy Wulgaty, syr^{p, h}^[12].

W Dziejach 26:28 przekazuje ποιησαι zamiast γενεσθαι; wariant wspierany jest przez ${\mathfrak {P}}^{74}$ , Sinaiticus, Alexandrinus, Vaticanus, 33, 81, 1175 i inne rękopisy^[13].

W Dziejach 28:14 przekazuje παρ' zamiast επ'^[14].

W Dziejach 28:16 przekazuje επετραπη τω Παυλω; większość rękopisów przekazuje dłuższą lekcję ο εκατονταρχος παρεδωκεν τους δεσμιους τω στρατοπεδαρχω, το δε Παυλω επετραπη^[14].

W Dziejach 28:23 przekazuje ηλθον zamiast ηκον^[14].

W Dziejach 28:29 brak całego wiersza και ταυτα αυτου ειποντος απηλθον οι Ιουδαιοι πολλην εχοντης εν εαυτοις συζητησιν (A gdy to powiedział, odeszli Żydzi, wiodąc z sobą zacięty spór); wiersza nie zawierają: ${\mathfrak {P}}^{74},$ Sinaiticus, Alexandrinus, Vaticanus, Kodeks Laudiański, Codex Athous Lavrensis, 33, 81, 1175, 1739, 2464^[15].

W Rzymian 13:9 zawiera dodatkową frazę ου ψευδομαρτυρησεις, ten sam wariant mają również א (P), 81, 104, 365, 1506, a, b, vg^cl (syr^h), cop^bo^[16].

W Rzymian 14:3 przekazuje ο δε zgodnie z aleksandryjskimi rękopisami, większość rękopisów ma και ο^[17].

W Rzymian 14:4 przekazuje θεος zgodnie z bizantyjskimi rękopisami; rękopisy aleksandryjskie (א, A, B, C, P, Ψ) przekazują κυριος^[18].

W Rzymian 14:10 przekazuje Χριστου zgodnie z Ψ, 0209, bizantyjskimi rękopisami; aleksandryjskie i zachodnie rękopisy (א, A, B, C, D, F, G, 630, 1506, 1739) przekazują wariant θεου^[18].

W Rzymian 14:21 brak frazy charakterystycznej dla tekstu bizantyjskiego η σκανδαλιζεται η ασθενει^[19].

W Rzymian 15:2 przekazuje υμων zamiast ημων^[19].

W Rzymian 15:4 wspiera bizantyjski wariant προεγραφη, rękopisy aleksandryjskie i zachodnie mają εγραφη^[19].

W Rzymian 15:5 przekazuje Ιησουν Χριστον; B, D, G, Ψ, oraz większość rękopisów przekazuje Χριστον Ιησουν^[19].

W Rzymian 15:7 przekazuje και ο Χριστος προσελαβετο ημας εις δοξαν του θεου zamiast και ο Χριστος προσελαβετο υμας εις δοξαν του θεου; wariant wspierany jest przez Codex Vaticanus, Codex Claromontanus, Codex Porphyrianus, 104, 614, 629, 1506, cop^sa^[20].

W Rzymian 15:8 przekazuje γεγενησθαι zgodnie z rękopisami Sinaiticus, Alexandrinus i bizantyjskimi rękopisami; B, C, D, F, G, Ψ, 630, 1739, 1881 read γενεσθαι^[20].

W 1 Koryntian 3:4 przekazuje ουκ ανθρωποι, zgodnie z rękopisami ${\mathfrak {P}}^{46}$ , Sinaiticus, Alexandrinus, Vaticanus, Ephraemi, 33, 81, 1175, 1506, 1739, 1881; Sinaiticus² Ψ, i bizantyjskie rękopisy przekazują ουχι σαρκικοι; D, F, G, 629 read ουχι ανθρωποι^[21].

W 1 Koryntian 15:7 przekazuje επειτα for ειτα, wariant wspierany jest przez ${\mathfrak {P}}^{46},$ Sinaiticus, Alexandrinus, F, G, K, 0243, 33, 81, 614, 630, 1175, 1739, 1881^[22].

W 2 Koryntian 12:4 przekazuje λεγω (ja mówię) zamiast λεγωμεν (wy mówicie), wariant rękopisu wspierają ${\mathfrak {P}}^{46},$ Ephraemi, Claromontanus, F, G^[23].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Scrivener i Gregory datowali rękopis na V wiek^[1]^[24].

Pierwotnie przechowywany był w Rossano, w Kalabrii. W końcu XVII wieku przekazany został do Watykanu^[1], gdzie wkrótce zapomniano o nim. Ponownie został odkryty w 1887 przez Pierre’a Batiffola^[10]^[24].

Kodeks przechowywany jest dziś w Bibliotece Watykańskiej (Gr. 2061)^[6].

Rękopis badali Bernard de Montfaucon^[25], Vitaliano Donati dla Giuseppe Bianchiniego^[26], Angelo Mai i Pierre Batiffol^[1].

Gregory ocenił, że jest to ważny palimpsest Nowego Testamentu. Rękopis cytowany jest w krytycznych wydaniach tekstu Novum Testamentum Graece Nestle-Aland (27 wydanie).

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

lista kodeksów majuskułowych Nowego Testamentu

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k C.R. Gregory, „Textkritik des Neuen Testaments“, Leipzig 1900, t. 1, s. 121.
↑ Pierre Batiffol, „L’Abbaye de Rossano” (Paris, 1891), s. 61.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Pierre Batiffol, „L’Abbaye de Rossano” (Paris, 1891), s. 62.
↑ ^a ^b Caspar René Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 1. Leipzig: Hinrichs, 1900, s. 435.
↑ K. Aland, M. Welte, B. Köster, K. Junack, Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neues Testaments (Berlin, New York: Walter de Gruyter, 1994), s. 253.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Kurt und Barbara Aland, Der Text des Neuen Testaments. Einführung in die wissenschaftlichen Ausgaben sowie in Theorie und Praxis der modernen Textkritik, Deutsche Bibelgesellschaft, Stuttgart 1981, s. 123. ISBN 3-438-06011-6.
↑ Nestle-Aland, Novum Testamentum Graece, 26th edition, p. 693 [NA26].
↑ ^a ^b Pierre Batiffol, „L’Abbaye de Rossano” (Paris, 1891), s. 73.
↑ Pierre Batiffol, „L’Abbaye de Rossano” (Paris, 1891), s. 74.
↑ ^a ^b Frederic G. Kenyon, „Handbook to the Textual Criticism of the New Testament”, London², 1912, s. 122.
↑ ^a ^b Nestle-Aland, Novum Testamentum Graece, 26th edition, s. 400 [NA26].
↑ Nestle-Aland, Novum Testamentum Graece, s. 401.
↑ Nestle-Aland, Novum Testamentum Graece, s. 402.
↑ ^a ^b ^c Nestle-Aland, Novum Testamentum Graece, s. 407.
↑ Nestle-Aland, Novum Testamentum Graece, s. 408.
↑ Na26, p. 433.
↑ Nestle-Aland, Novum Testamentum Graece, s. 433.
↑ ^a ^b Nestle-Aland, Novum Testamentum Graece, s. 434.
↑ ^a ^b ^c ^d Nestle-Aland, Novum Testamentum Graece, p. 435.
↑ ^a ^b Nestle-Aland, Novum Testamentum Graece, s. 436.
↑ Nestle-Aland, Novum Testamentum Graece, s. 444.
↑ Nestle-Aland, Novum Testamentum Graece, s. 467.
↑ Nestle-Aland, Novum Testamentum Graece, s. 485.
↑ ^a ^b Frederick Henry Ambrose Scrivener, Edward Miller: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. Wyd. 4. T. 1. London: George Bell & Sons, 1894, s. 173.
↑ Montfaucon, Diarium Italicum, Paris 1702, s. 214.
↑ Bianchini, Evangeliarium quadruplex latinae versionis antiquae seu veteris italicae (Rome, 1749), vol. 2, Part 1, ss. dvi-dxxv.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Pierre Batiffol: L’Abbaye de Rossano. Paris: 1891, s. 62, 71–74.
D. Heath, „The Text of Manuscript Gregory 048” (Vatican Greek 2061), Taylor University 1965.
C.R. Gregory, „Textkritik des Neuen Testaments”, Leipzig: J. C. Hinrichs 1900, vol. 1, s. 104–105.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

R. Waltz, Codex Vaticanus 2061: Encyclopedia of Textual Criticism.

[Gregory-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k C.R. Gregory, „Textkritik des Neuen Testaments“, Leipzig 1900, t. 1, s. 121.

[2] Pierre Batiffol, „L’Abbaye de Rossano” (Paris, 1891), s. 61.

[Batiffol62-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Pierre Batiffol, „L’Abbaye de Rossano” (Paris, 1891), s. 62.

[Gregory435-4] Caspar René Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 1. Leipzig: Hinrichs, 1900, s. 435.

[5] K. Aland, M. Welte, B. Köster, K. Junack, Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neues Testaments (Berlin, New York: Walter de Gruyter, 1994), s. 253.

[Aland-6] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Kurt und Barbara Aland, Der Text des Neuen Testaments. Einführung in die wissenschaftlichen Ausgaben sowie in Theorie und Praxis der modernen Textkritik, Deutsche Bibelgesellschaft, Stuttgart 1981, s. 123. ISBN 3-438-06011-6.

[7] Nestle-Aland, Novum Testamentum Graece, 26th edition, p. 693 [NA26].

[Batiffol73-8] Pierre Batiffol, „L’Abbaye de Rossano” (Paris, 1891), s. 73.

[9] Pierre Batiffol, „L’Abbaye de Rossano” (Paris, 1891), s. 74.

[Kenyon-10] Frederic G. Kenyon, „Handbook to the Textual Criticism of the New Testament”, London², 1912, s. 122.

[NA400-11] Nestle-Aland, Novum Testamentum Graece, 26th edition, s. 400 [NA26].

[12] Nestle-Aland, Novum Testamentum Graece, s. 401.

[13] Nestle-Aland, Novum Testamentum Graece, s. 402.

[NA407-14] Nestle-Aland, Novum Testamentum Graece, s. 407.

[15] Nestle-Aland, Novum Testamentum Graece, s. 408.

[16] Na26, p. 433.

[17] Nestle-Aland, Novum Testamentum Graece, s. 433.

[NA434-18] Nestle-Aland, Novum Testamentum Graece, s. 434.

[NA435-19] Nestle-Aland, Novum Testamentum Graece, p. 435.

[NA436-20] Nestle-Aland, Novum Testamentum Graece, s. 436.

[21] Nestle-Aland, Novum Testamentum Graece, s. 444.

[22] Nestle-Aland, Novum Testamentum Graece, s. 467.

[23] Nestle-Aland, Novum Testamentum Graece, s. 485.

[Scrivener-24] Frederick Henry Ambrose Scrivener, Edward Miller: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. Wyd. 4. T. 1. London: George Bell & Sons, 1894, s. 173.

[25] Montfaucon, Diarium Italicum, Paris 1702, s. 214.

[26] Bianchini, Evangeliarium quadruplex latinae versionis antiquae seu veteris italicae (Rome, 1749), vol. 2, Part 1, ss. dvi-dxxv.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

@@ Linia 1: / Linia 1: @@
-{{Manuskrypt biblijny infobox
+{{Manuskrypt infobox
- | nazwa           = Kodeks Watykański 2061<br />048, '''ℓ''' ''559'', '''ℓ''' ''2321''
+ |tytuł             = Kodeks Watykański 2061<br />048, '''ℓ''' ''559'', '''ℓ''' ''2321''
+ |tytuł oryginalny  =
- | grafika         =
- | opis grafiki    =
+ |grafika           =
- | oznaczenie      =
+ |opis grafiki      =
+ |oznaczenie        =
- | rodzaj          = [[Kodeks majuskułowy (Nowy Testament)|Kodeks majuskułowy]]
- | numer           = 048
+ |fundator          =
- | zawartość       = Dzieje, Listy
+ |autor             =
- | data            = V wiek
+ |autor iluminacji  =
- | język           = grecki
+ |data powstania    = V wiek
+ |miejsce powstania =
- | odkrył          =
+ |rodzaj            = [[Kodeks majuskułowy (Nowy Testament)|kodeks majuskułowy]]
- | przechowywany   = Biblioteka Watykańska
- | rozmiary        = 30 × 27 cm
+ |numer             = 048
- | typ             = tekst aleksandryjski
+ |zawartość         = Dzieje, Listy
- | kategoria       = II
+ |język             = grecki
- | commons         =
+ |technika          =
- | source          =
+ |rozmiary          = 30 × 27 cm
+ |liczba kart       =
+ |czcionka          =
+ |typ tekstu        = tekst aleksandryjski
+ |kategoria         = II
+ |data odkrycia     =
+ |odkrywca          =
+ |przechowywany     = Biblioteka Watykańska
+ |commons           =
+ |wikiźródła        =
 }}
-'''Kodeks Watykański 2061''', łac. '''Codex Vaticanus 2061''' – grecki kodeks [[kodeks majuskułowy (Nowy Testament)|uncjalny]] na [[pergamin]]ie. Jest [[Palimpsest (piśmiennictwo)|palimpsest]]em, którego najstarsza partia datowana jest [[paleografia|paleograficznie]] na V wiek, najmłodsza zaś na X wiek. Zawiera pewne partie [[Nowy Testament|Nowego Testamentu]], ''Homilie'' [[Grzegorz z Nyssy|Grzegorza z Nyssy]], ''Geographica'' [[Strabon]]a, oraz inne dzieła literackie. Zawiera w sumie siedem dzieł literackich. Dawniej był znany jako ''Codex Basilianus 100'', a jeszcze wcześniej jako ''Codex Patriniensis''{{r|Gregory}}.
+'''Kodeks Watykański 2061''', łac. '''Codex Vaticanus 2061''' – grecki kodeks [[kodeks majuskułowy (Nowy Testament)|uncjalny]] na [[pergamin]]ie. Jest [[Palimpsest (piśmiennictwo)|palimpsestem]], którego najstarsza partia datowana jest [[paleografia|paleograficznie]] na V wiek, najmłodsza zaś na X wiek. Zawiera pewne partie [[Nowy Testament|Nowego Testamentu]], ''Homilie'' [[Grzegorz z Nyssy|Grzegorza z Nyssy]], ''Geographica'' [[Strabon]]a, oraz inne dzieła literackie. Zawiera w sumie siedem dzieł literackich. Dawniej był znany jako ''Codex Basilianus 100'', a jeszcze wcześniej jako ''Codex Patriniensis''{{r|Gregory}}.
 == Palimpsest ==
-Kodeks jest [[palimpsest (piśmiennictwo)|palimpsestem]], w niektórych partiach podwójnie nadpisanym. Górny i zarazem najmłodszy tekst rękopisu stanowią ''Homilie'' [[Grzegorz z Nazjanzu|Grzegorza z Nazjanzu]] z X wieku. Kodeks w dzisiejszej postaci stanowi 316 pergaminowych kart. Rozmiary kart wynoszą 23,5 na 22 cm<ref>Pierre Batiffol, [http://www.archive.org/stream/labbayederossan00batigoog#page/n118/mode/2up "L'Abbaye de Rossano"] (Paris, 1891), ss.&nbsp;61 </ref>.
+Kodeks jest [[palimpsest (piśmiennictwo)|palimpsestem]], w niektórych partiach podwójnie nadpisanym. Górny i zarazem najmłodszy tekst rękopisu stanowią ''Homilie'' [[Grzegorz z Nazjanzu|Grzegorza z Nazjanzu]] z X wieku. Kodeks w dzisiejszej postaci stanowi 316 pergaminowych kart. Rozmiary kart wynoszą 23,5 na 22&nbsp;cm<ref>Pierre Batiffol, [http://www.archive.org/stream/labbayederossan00batigoog#page/n118/mode/2up „L’Abbaye de Rossano”] (Paris, 1891), s. 61.</ref>.
-Karty o numerach 254–292 zawierają tekst [[ewangeliarz]]a datowanego na VII/VIII wiek, pisany uncjałą, jedna kolumna na stronę, 14 linii na stronę<ref name = Batiffol62>Pierre Batiffol, [http://www.archive.org/stream/labbayederossan00batigoog#page/n120/mode/2up "L'Abbaye de Rossano"] (Paris, 1891), ss.&nbsp;62 </ref>. [[Bernard de Montfaucon]] i [[Angelo Mai]] widzieli rękopis i sporządzili krótkie jego opisy. Pierre Batiffol jako pierwszy zbadał go dokładnie; Batiffol oznaczył go literą A. Gregory umieścił go na swojej liście rękopisów Nowego Testamentu, w grupie lekcjonarzy, pod numerem '''ℓ''' ''559b''<ref name = Gregory435>{{cytuj książkę
+Karty o numerach 254–292 zawierają tekst [[ewangeliarz]]a datowanego na VII/VIII wiek, pisany uncjałą, jedna kolumna na stronę, 14 linii na stronę<ref name=Batiffol62>Pierre Batiffol, [http://www.archive.org/stream/labbayederossan00batigoog#page/n120/mode/2up „L’Abbaye de Rossano”] (Paris, 1891), s. 62.</ref>. [[Bernard de Montfaucon]] i [[Angelo Mai]] widzieli rękopis i sporządzili krótkie jego opisy. Pierre Batiffol jako pierwszy zbadał go dokładnie; Batiffol oznaczył go literą A. Gregory umieścił go na swojej liście rękopisów Nowego Testamentu, w grupie lekcjonarzy, pod numerem '''ℓ''' ''559b''<ref name=Gregory435>{{cytuj książkę |nazwisko = Gregory |imię = Caspar René |autor link = Caspar René Gregory |tytuł = Textkritik des Neuen Testaments |url = http://www.archive.org/stream/textkritikdesne00greggoog#page/n447/mode/2up |wydawca = Hinrichs |rok = 1900 |miejsce = Leipzig |tom = 1 |strony = 435 |isbn =}}</ref>. Obecnie klasyfikowany jest pod numerem '''ℓ''' ''2321'' na liście Gregory-Aland<ref>[[Kurt Aland|K. Aland]], M. Welte, B. Köster, K. Junack, ''Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neues Testaments'' (Berlin, New York: Walter de Gruyter, 1994), s. 253.</ref>.
- | nazwiko = Gregory
- | imię = Caspar René
- | autor link = Caspar René Gregory
- | tytuł = Textkritik des Neuen Testaments
- | wydawca = Hinrichs
- | rok = 1900
- | miejsce = Leipzig
- | tom = 1
- | strony = 435
- | url = http://www.archive.org/stream/textkritikdesne00greggoog#page/n447/mode/2up
- | isbn = }}</ref>. Obecnie klasyfikowany jest pod numerem '''ℓ''' ''2321'' na liście Gregory-Aland<ref>[[Kurt Aland|K. Aland]], M. Welte, B. Köster, K. Junack, ''Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neues Testaments'', (Berlin, New York: Walter de Gruyter, 1994), s. 253 </ref>.
-Karty 164, 169, 174, 175, 209, 214, 217 zawierają tekst ewangeliarza z VIII/IX wieku, tekst sporządzony został kwadratową uncjałą, pisany w dwóch kolumnach, 21 linii na stronie, rozmiary kart 28,5 na 22 cm; Batiffol oznaczył go literą B<ref name = Batiffol62/>. [[Caspar René Gregory|C. R. Gregory]] umieścił go pod numerem '''ℓ''' ''559'' na liście lekcjonarzy Nowego Testamentu. Obecnie klasyfikowany jest pod numerem '''ℓ''' ''559'' na [[Lista lekcjonarzy Nowego Testamentu|liście lekcjonarzy Gregory-Aland]]. Gregory datował go na VIII wiek<ref name = Gregory435/>.
+Karty 164, 169, 174, 175, 209, 214, 217 zawierają tekst ewangeliarza z VIII/IX wieku, tekst sporządzony został kwadratową uncjałą, pisany w dwóch kolumnach, 21 linii na stronie, rozmiary kart 28,5 na 22&nbsp;cm; Batiffol oznaczył go literą B<ref name=Batiffol62 />. [[Caspar René Gregory|C.R. Gregory]] umieścił go pod numerem '''ℓ''' ''559'' na liście lekcjonarzy Nowego Testamentu. Obecnie klasyfikowany jest pod numerem '''ℓ''' ''559'' na [[Lista lekcjonarzy Nowego Testamentu|liście lekcjonarzy Gregory-Aland]]. Gregory datował go na VIII wiek<ref name=Gregory435 />.
-Karty 138–163, 165–168, 170, 173, 176–178, 203–208, 210–213, 215–220, 223–226, 228, 231–233 zawierają tekst ''Homilii'' z IX wieku, rozmiary kart 25,5 na 17 cm, pisany skośną uncjałą, w dwóch kolumnach na stronie, 27 linii na stronie; Batiffol oznaczył go literą C<ref name = Batiffol62/>.
+Karty 138–163, 165–168, 170, 173, 176–178, 203–208, 210–213, 215–220, 223–226, 228, 231–233 zawierają tekst ''Homilii'' z IX wieku, rozmiary kart 25,5 na 17&nbsp;cm, pisany skośną uncjałą, w dwóch kolumnach na stronie, 27 linii na stronie; Batiffol oznaczył go literą C<ref name=Batiffol62 />.
-Karty 234, 236, 238, 239, 241, 243, 245, zawierają tekst ''Homilii'' (nieznanego autorstwa), VI wiek, pisany kwadratową uncjałą, rozmiary kart 19,3 na 18,5 cm, tekst pisany w dwóch kolumnach, 22 linii na stronie; Batiffol oznaczył go literą D<ref name = Batiffol62/>.
+Karty 234, 236, 238, 239, 241, 243, 245, zawierają tekst ''Homilii'' (nieznanego autorstwa), VI wiek, pisany kwadratową uncjałą, rozmiary kart 19,3 na 18,5&nbsp;cm, tekst pisany w dwóch kolumnach, 22 linii na stronie; Batiffol oznaczył go literą D<ref name=Batiffol62 />.
-Karty 235, 237, 240, 243, 244, 246–249, 251–253, 310–315, zawierają tekst dzieła ''[[Geographica]]'' [[Strabon]]a, VI wiek, pisany skośną uncjałą, rozmiary kart 20,5 na 20,3, tekst pisany w trzech kolumnach, 38 linii na stronie. Tekst został opublikowany przez [[Giuseppe Cozza-Luzi]] w 1884; Batiffol oznaczył go literą E<ref name = Batiffol62/>.
+Karty 235, 237, 240, 243, 244, 246–249, 251–253, 310–315, zawierają tekst dzieła ''[[Geographica]]'' [[Strabon]]a, VI wiek, pisany skośną uncjałą, rozmiary kart 20,5 na 20,3, tekst pisany w trzech kolumnach, 38 linii na stronie. Tekst został opublikowany przez [[Giuseppe Cozza-Luzi]] w 1884; Batiffol oznaczył go literą E<ref name=Batiffol62 />.
-Karty 198, 199, 221, 222, 229, 230, 293–303, 305–308, zawierają tekst Dziejów, Listów powszechnych i Listów Pawła; oznaczane są przez [[siglum]] '''048''' na liście rękopisów Nowego Testamentu Gregory-Aland<ref name = Aland/>; Batiffol oznaczył go literą F<ref name = Batiffol62/>. Tekst biblijny nadpisany został podwójnie, w rezultacie jest bardzo trudny do odczytania<ref name = Gregory/>. Paleografowie – Batiffol, Scrivener, Gregory, Aland – zgodnie datują go na V wiek<ref name = Aland>[[Kurt Aland|Kurt]] und Barbara Aland, ''Der Text des Neuen Testaments. Einführung in die wissenschaftlichen Ausgaben sowie in Theorie und Praxis der modernen Textkritik'', Deutsche Bibelgesellschaft, Stuttgart 1981, s. 123. ISBN 3-438-06011-6.</ref>.
+Karty 198, 199, 221, 222, 229, 230, 293–303, 305–308, zawierają tekst Dziejów, Listów powszechnych i Listów Pawła; oznaczane są przez [[siglum]] '''048''' na liście rękopisów Nowego Testamentu Gregory-Aland<ref name=Aland />; Batiffol oznaczył go literą F<ref name=Batiffol62 />. Tekst biblijny nadpisany został podwójnie, w rezultacie jest bardzo trudny do odczytania<ref name=Gregory />. Paleografowie – Batiffol, Scrivener, Gregory, Aland – zgodnie datują go na V wiek<ref name=Aland>[[Kurt Aland|Kurt]] und Barbara Aland, ''Der Text des Neuen Testaments. Einführung in die wissenschaftlichen Ausgaben sowie in Theorie und Praxis der modernen Textkritik'', Deutsche Bibelgesellschaft, Stuttgart 1981, s. 123. {{ISBN|3-438-06011-6}}.</ref>.
 == Opis 048 ==
-Najstarszą partię palimpsestu stanowi 048 (Gregory-Aland; α 1 von Soden). Zachowało się 21 [[pergamin]]owych kart (30 cm na 27 cm), z tekstem [[Dzieje Apostolskie|Dziejów]], [[Listy powszechne|Listów powszechnych]] i [[Listy Pawła|Listów Pawła]]. Tekst pisany jest w trzech kolumnach na stronie, 40–41 linijek w kolumnie<ref name = Gregory>[[Caspar René Gregory|C. R. Gregory]], [http://www.archive.org/stream/textkritikdesne00greggoog#page/n117/mode/2up „Textkritik des Neuen Testaments“], Leipzig 1900, t. 1, s. 121. </ref>. Nie stosuje przydechów ani akcentów, brak dierezy, często stosowanej w innych rękopisach. Brak [[Aparat Eutaliusza|Aparatu Eutaliusza]]<ref name = Gregory/>.
+Najstarszą partię palimpsestu stanowi 048 (Gregory-Aland; α 1 von Soden). Zachowało się 21 [[pergamin]]owych kart (30 na 27&nbsp;cm), z tekstem [[Dzieje Apostolskie|Dziejów]], [[Listy powszechne|Listów powszechnych]] i [[Listy Pawła|Listów Pawła]]. Tekst pisany jest w trzech kolumnach na stronie, 40–41 linijek w kolumnie<ref name=Gregory>[[Caspar René Gregory|C.R. Gregory]], [http://www.archive.org/stream/textkritikdesne00greggoog#page/n117/mode/2up „Textkritik des Neuen Testaments“], Leipzig 1900, t. 1, s. 121.</ref>. Nie stosuje przydechów ani akcentów, brak dierezy, często stosowanej w innych rękopisach. Brak [[Aparat Eutaliusza|Aparatu Eutaliusza]]<ref name=Gregory />.
-Jest podwójnym [[palimpsest (piśmiennictwo)|palimpsestem]]{{r|Aland}}, tekst biblijny został dwukrotnie nadpisany i dlatego jest trudny do odczytania<ref name = Gregory/>. Jest zaledwie jednym z trzech rękopisów uncjalnych NT pisanych w trzech kolumnach. Pozostałe to: [[Kodeks Watykański]] i [[Kodeks 053]], ponadto minuskuł 460.
+Jest podwójnym [[palimpsest (piśmiennictwo)|palimpsestem]]{{r|Aland}}, tekst biblijny został dwukrotnie nadpisany i dlatego jest trudny do odczytania<ref name=Gregory />. Jest zaledwie jednym z trzech rękopisów uncjalnych NT pisanych w trzech kolumnach. Pozostałe to: [[Kodeks Watykański]] i [[Kodeks 053]], ponadto minuskuł 460.
 Tekst 048 zawarty jest na kartach 198–199, 221–222, 229–230, 293–303, 305–308 kodeksu Vaticanus Graecus 2061. Rozmiar kart wynosi 30 na 27&nbsp;cm{{r|Aland}}.
 Zachowały się następujące partie tekstu (według Nestle-Aland 26 wydanie):
-Dzieje 26:6–27:4, 28:3–31; Jakub 4:14–5:20; 1 Piotra 1:1–12; 2 Piotra 2:4–8, 2:13–3:15; 1 Jana 4:6–5:13, 5:17–18, 5:21; 2 Jana; 3 Jana; Rzymian 13:4–15:9; 1 Koryntian 2:1–3:11, 3:22, 4:4–6, 5:5–11, 6:3–11, 12:23–15:17, 15:20–27; 2 Koryntian 4:7–6:8, 8:9–18, 8:21–10:6; Efezjan 5:8–do końca; Filipian 1:8–23, 2:1–4, 2:6–8; Kolosan 1:2–2:8, 2:11–14, 22–23, 3:7–8, 3:12–4:18; 1 Tesaloniczan 1:1, 5–6, 1 Tymoteusza 5:6–6:17, 6:20–21, 2 Tymoteusza 1:4–6, 1:8, 2:2–25; Tytusa 3:13–do końca; Filemona; Hebrajczyków 11:32–13:4<ref>Nestle-Aland, ''Novum Testamentum Graece'', 26th edition, p. 693 [NA26]</ref>.
+Dzieje 26:6–27:4, 28:3–31; Jakub 4:14–5:20; 1 Piotra 1:1–12; 2 Piotra 2:4–8, 2:13–3:15; 1 Jana 4:6–5:13, 5:17–18, 5:21; 2 Jana; 3 Jana; Rzymian 13:4–15:9; 1 Koryntian 2:1–3:11, 3:22, 4:4–6, 5:5–11, 6:3–11, 12:23–15:17, 15:20–27; 2 Koryntian 4:7–6:8, 8:9–18, 8:21–10:6; Efezjan 5:8–do końca; Filipian 1:8–23, 2:1–4, 2:6–8; Kolosan 1:2–2:8, 2:11–14, 22–23, 3:7–8, 3:12–4:18; 1 Tesaloniczan 1:1, 5–6, 1 Tymoteusza 5:6–6:17, 6:20–21, 2 Tymoteusza 1:4–6, 1:8, 2:2–25; Tytusa 3:13–do końca; Filemona; Hebrajczyków 11:32–13:4<ref>Nestle-Aland, ''Novum Testamentum Graece'', 26th edition, p. 693 [NA26].</ref>.
 Inne źródła podają nieco inne dane, ponieważ niektóre partie rękopisu są nieczytelne (Batiffol, a za nim Gregory, dla folio 221 kodeksu przypisał tekst Dziejów 26:4–27:10){{r|Gregory}}.
-Aktualna kolejność ksiąg: Dzieje Apostolskie, Listy powszechne, Listy Pawła (List do Hebrajczyków za Listem do Filemona); jednak oryginalna kolejność mogła być inna. Tytuły biblijnych ksiąg są krótkie, n.p.: Προς Θεσσαλονικεις α, Ιωαννου β<ref name = Gregory/>.
+Aktualna kolejność ksiąg: Dzieje Apostolskie, Listy powszechne, Listy Pawła (List do Hebrajczyków za Listem do Filemona); jednak oryginalna kolejność mogła być inna. Tytuły biblijnych ksiąg są krótkie, n.p.: Προς Θεσσαλονικεις α, Ιωαννου β<ref name=Gregory />.
-Tekst pisany jest w trzech kolumnach na stronie, 40–41 linii na stronie, 12–15 liter w linii. Litery mają kształt kwadratowy i okrągły. Inicjały są niewiele większe od normalnych liter i nie są pisane na marginesie przed kolumną. Nie stosuje przydechów ani akcentów, nie stosuje [[Diereza (pisownia)|dierezy]], nad literami ι i υ, która jest często stosowana w innych rękopisach. Nie posiada [[Aparat Eutaliusza|Aparatu Eutaliusza]]<ref name = Gregory/> i jest to argument na rzecz wczesnego datowania rękopisu. Jedynie w niektórych miejscach zawiera na marginesie noty liturgiczne<ref name = Batiffol73/>. Na marginesie do Rzymian 15:1 znajduje się nota Κ Ζ ΜΕΤΑ Τ Π, co znaczy "Siódma niedziela po Pięćdziesiątnicy". W bizantyjskim [[Synaxarion]] partia tekstu Rzymian 15:1–7 czytana jest w tę właśnie niedzielę<ref>Pierre Batiffol, [http://www.archive.org/stream/labbayederossan00batigoog#page/n132/mode/2up "L'Abbaye de Rossano"] (Paris, 1891), s.&nbsp;74 </ref>.
+Tekst pisany jest w trzech kolumnach na stronie, 40–41 linii na stronie, 12–15 liter w linii. Litery mają kształt kwadratowy i okrągły. Inicjały są niewiele większe od normalnych liter i nie są pisane na marginesie przed kolumną. Nie stosuje przydechów ani akcentów, nie stosuje [[Diereza (pisownia)|dierezy]], nad literami ι i υ, która jest często stosowana w innych rękopisach. Nie posiada [[Aparat Eutaliusza|Aparatu Eutaliusza]]<ref name=Gregory /> i jest to argument na rzecz wczesnego datowania rękopisu. Jedynie w niektórych miejscach zawiera na marginesie noty liturgiczne<ref name=Batiffol73 />. Na marginesie do Rzymian 15:1 znajduje się nota Κ Ζ ΜΕΤΑ Τ Π, co znaczy „Siódma niedziela po Pięćdziesiątnicy”. W bizantyjskim [[Synaxarion]] partia tekstu Rzymian 15:1–7 czytana jest w tę właśnie niedzielę<ref>Pierre Batiffol, [http://www.archive.org/stream/labbayederossan00batigoog#page/n132/mode/2up „L’Abbaye de Rossano”] (Paris, 1891), s. 74.</ref>.
 Rękopis jest jednym z bardzo nielicznych i zaledwie trzech rękopisów uncjalnych Nowego Testamentu pisanych w trzech kolumnach na stronę. Innymi rękopisami pisanymi w ten sposób są: [[Kodeks Watykański]], [[Kodeks 053]], ponadto trylingwiczny rękopis minuskułowy 460. Kodeks zachował się do dnia dzisiejszego w stanie fragmentarycznym, źle zachowany.
-[[Nomina sacra]] pisane są skrótami (<span style="text-decoration: overline">ΘΣ</span>, <span style="text-decoration: overline">ΙΣ</span>, <span style="text-decoration: overline">ΧΣ</span>, <span style="text-decoration: overline">ΠΝΑ</span>, etc.). Słowa pisane na końcu linii również bywają skracane<ref name = Batiffol73>Pierre Batiffol, [http://www.archive.org/stream/labbayederossan00batigoog#page/n130/mode/2up "L'Abbaye de Rossano"] (Paris, 1891), s.&nbsp;73 </ref>.
+[[Nomina sacra]] pisane są skrótami (<span style="text-decoration: overline">ΘΣ</span>, <span style="text-decoration: overline">ΙΣ</span>, <span style="text-decoration: overline">ΧΣ</span>, <span style="text-decoration: overline">ΠΝΑ</span> etc.). Słowa pisane na końcu linii również bywają skracane<ref name=Batiffol73>Pierre Batiffol, [http://www.archive.org/stream/labbayederossan00batigoog#page/n130/mode/2up „L’Abbaye de Rossano”] (Paris, 1891), s. 73.</ref>.
 == Tekst 048 ==
-Grecki tekst [[kodeks (książka)|kodeksu]] przekazuje [[tekst aleksandryjski]], z obcymi naleciałościami. [[Kurt Aland]] zaklasyfikował go do [[Kategorie rękopisów Nowego Testamentu#Kategoria II|Kategorii II]]<ref name = Aland/>. Tekst jest bliski dla [[Kodeks Aleksandryjski|Kodeksu Aleksandryjskiego]]<ref name = Kenyon>Frederic G. Kenyon, "Handbook to the Textual Criticism of the New Testament", London<sup>2</sup>, 1912, s. 122. </ref>. Partia 1 Tymoteusza do Filemona przekazuje tekst zachodni.
+Grecki tekst [[kodeks (książka)|kodeksu]] przekazuje [[tekst aleksandryjski]], z obcymi naleciałościami. [[Kurt Aland]] zaklasyfikował go do [[Kategorie rękopisów Nowego Testamentu#Kategoria II|Kategorii II]]<ref name=Aland />. Tekst jest bliski dla [[Kodeks Aleksandryjski|Kodeksu Aleksandryjskiego]]<ref name=Kenyon>Frederic G. Kenyon, „Handbook to the Textual Criticism of the New Testament”, London<sup>2</sup>, 1912, s. 122.</ref>. Partia 1 Tymoteusza do Filemona przekazuje tekst zachodni.
-W Dziejach 26:6 przekazuje εις (''do'') zamiast προς (''do'', ''ku'')<ref name = NA400>Nestle-Aland, ''Novum Testamentum Graece'', 26th edition, s. 400 [NA26]</ref>;
+W Dziejach 26:6 przekazuje εις (''do'') zamiast προς (''do'', ''ku'')<ref name=NA400>Nestle-Aland, ''Novum Testamentum Graece'', 26th edition, s. 400 [NA26].</ref>.
-W Dziejach 26:14 przekazuje λεγουσαν προς με zamiast λαλουσαν προς με<ref name = NA400/>;
+W Dziejach 26:14 przekazuje λεγουσαν προς με zamiast λαλουσαν προς με<ref name=NA400 />.
-W Dziejach 26:15 przekazuje Ιησους ο Ναζωραιος zamiast Ιησους; wariant kodeksu wspierany jest przez rękopisy [[minuskuł 6]], [[Minuskuł 104|104]], [[Minuskuł 614|614]], [[Minuskuł 1175|1175]], [[Codex Gigas]], niektóre rękopisy [[Wulgata|Wulgaty]], syr<sup>p, h</sup><ref>Nestle-Aland, ''Novum Testamentum Graece'', s. 401 </ref>;
+W Dziejach 26:15 przekazuje Ιησους ο Ναζωραιος zamiast Ιησους; wariant kodeksu wspierany jest przez rękopisy [[minuskuł 6]], [[Minuskuł 104|104]], [[Minuskuł 614|614]], [[Minuskuł 1175|1175]], [[Codex Gigas]], niektóre rękopisy [[Wulgata|Wulgaty]], syr<sup>p, h</sup><ref>Nestle-Aland, ''Novum Testamentum Graece'', s. 401.</ref>.
-W Dziejach 26:28 przekazuje ποιησαι zamiast γενεσθαι; wariant wspierany jest przez [[Papirus Bodmer XVII|<math>\mathfrak{P}^{74}</math>]], Sinaiticus, Alexandrinus, Vaticanus, [[Minuskuł 33|33]], [[Minuskuł 81|81]], 1175 i inne rękopisy<ref>Nestle-Aland, ''Novum Testamentum Graece'', s. 402</ref>;
+W Dziejach 26:28 przekazuje ποιησαι zamiast γενεσθαι; wariant wspierany jest przez [[Papirus Bodmer XVII|<math>\mathfrak{P}^{74}</math>]], Sinaiticus, Alexandrinus, Vaticanus, [[Minuskuł 33|33]], [[Minuskuł 81|81]], 1175 i inne rękopisy<ref>Nestle-Aland, ''Novum Testamentum Graece'', s. 402.</ref>.
-W Dziejach 28:14 przekazuje παρ' zamiast επ'<ref name = NA407>Nestle-Aland, ''Novum Testamentum Graece'', s. 407</ref>;
+W Dziejach 28:14 przekazuje παρ' zamiast επ'<ref name=NA407>Nestle-Aland, ''Novum Testamentum Graece'', s. 407.</ref>.
-W Dziejach 28:16 przekazuje επετραπη τω Παυλω; większość rękopisów przekazuje dłuższą lekcję ο εκατονταρχος παρεδωκεν τους δεσμιους τω στρατοπεδαρχω, το δε Παυλω επετραπη<ref name = NA407/>;
+W Dziejach 28:16 przekazuje επετραπη τω Παυλω; większość rękopisów przekazuje dłuższą lekcję ο εκατονταρχος παρεδωκεν τους δεσμιους τω στρατοπεδαρχω, το δε Παυλω επετραπη<ref name=NA407 />.
-W Dziejach 28:23 przekazuje ηλθον zamiast ηκον<ref name = NA407/>;
+W Dziejach 28:23 przekazuje ηλθον zamiast ηκον<ref name=NA407 />.
-W Dziejach 28:29 brak całego wiersza και ταυτα αυτου ειποντος απηλθον οι Ιουδαιοι πολλην εχοντης εν εαυτοις συζητησιν (''A gdy to powiedział, odeszli Żydzi, wiodąc z sobą zacięty spór''); wiersza nie zawierają: <math>\mathfrak{P}^{74}</math>, Sinaiticus, Alexandrinus, Vaticanus, [[Kodeks Laudiański]], [[Kodeks Athous Lavrensis|Codex Athous Lavrensis]], 33, 81, 1175, 1739, [[Minuskuł 2464|2464]]<ref>Nestle-Aland, ''Novum Testamentum Graece'', s. 408 </ref>;
+W Dziejach 28:29 brak całego wiersza και ταυτα αυτου ειποντος απηλθον οι Ιουδαιοι πολλην εχοντης εν εαυτοις συζητησιν (''A gdy to powiedział, odeszli Żydzi, wiodąc z sobą zacięty spór''); wiersza nie zawierają: <math>\mathfrak{P}^{74},</math> Sinaiticus, Alexandrinus, Vaticanus, [[Kodeks Laudiański]], [[Kodeks Athous Lavrensis|Codex Athous Lavrensis]], 33, 81, 1175, 1739, [[Minuskuł 2464|2464]]<ref>Nestle-Aland, ''Novum Testamentum Graece'', s. 408.</ref>.
-W Rzymian 13:9 zawiera dodatkową frazę ου ψευδομαρτυρησεις, ten sam wariant mają również א, (P), [[Minuskuł 81|81]], [[Minuskuł 104|104]], [[Minuskuł 365|365]], 1506, a, b, [[Wulgata klementyńska|vg<sup>cl</sup>]], (syr<sup>h</sup>), cop<sup>bo</sup><ref>Na26, p. 433.</ref>.
+W Rzymian 13:9 zawiera dodatkową frazę ου ψευδομαρτυρησεις, ten sam wariant mają również א (P), [[Minuskuł 81|81]], [[Minuskuł 104|104]], [[Minuskuł 365|365]], 1506, a, b, [[Wulgata klementyńska|vg<sup>cl</sup>]] (syr<sup>h</sup>), cop<sup>bo</sup><ref>Na26, p. 433.</ref>.
-W Rzymian 14:3 przekazuje ο δε zgodnie z aleksandryjskimi rękopisami, większość rękopisów ma και ο<ref>Nestle-Aland, ''Novum Testamentum Graece'', s. 433 </ref>;
+W Rzymian 14:3 przekazuje ο δε zgodnie z aleksandryjskimi rękopisami, większość rękopisów ma και ο<ref>Nestle-Aland, ''Novum Testamentum Graece'', s. 433.</ref>.
-W Rzymian 14:4 przekazuje θεος zgodnie z bizantyjskimi rękopisami; rękopisy aleksandryjskie (א, A, B, C, P, Ψ) przekazują κυριος<ref name = NA434>Nestle-Aland, ''Novum Testamentum Graece'', s. 434 </ref>;
+W Rzymian 14:4 przekazuje θεος zgodnie z bizantyjskimi rękopisami; rękopisy aleksandryjskie (א, A, B, C, P, Ψ) przekazują κυριος<ref name=NA434>Nestle-Aland, ''Novum Testamentum Graece'', s. 434.</ref>.
-W Rzymian 14:10 przekazuje Χριστου zgodnie z Ψ, 0209, bizantyjskimi rękopisami; aleksandryjskie i zachodnie rękopisy (א, A, B, C, D, F, G, 630, 1506, 1739) przekazują wariant θεου<ref name = NA434/>;
+W Rzymian 14:10 przekazuje Χριστου zgodnie z Ψ, 0209, bizantyjskimi rękopisami; aleksandryjskie i zachodnie rękopisy (א, A, B, C, D, F, G, 630, 1506, 1739) przekazują wariant θεου<ref name=NA434 />.
-W Rzymian 14:21 brak frazy charakterystycznej dla tekstu bizantyjskiego η σκανδαλιζεται η ασθενει<ref name = NA435>Nestle-Aland, ''Novum Testamentum Graece'', p. 435 </ref>;
+W Rzymian 14:21 brak frazy charakterystycznej dla tekstu bizantyjskiego η σκανδαλιζεται η ασθενει<ref name=NA435>Nestle-Aland, ''Novum Testamentum Graece'', p. 435.</ref>.
-W Rzymian 15:2 przekazuje υμων zamiast ημων<ref name = NA435/>;
+W Rzymian 15:2 przekazuje υμων zamiast ημων<ref name=NA435 />.
-W Rzymian 15:4 wspiera bizantyjski wariant προεγραφη, rękopisy aleksandryjskie i zachodnie mają εγραφη<ref name = NA435/>;
+W Rzymian 15:4 wspiera bizantyjski wariant προεγραφη, rękopisy aleksandryjskie i zachodnie mają εγραφη<ref name=NA435 />.
-W Rzymian 15:5 przekazuje Ιησουν Χριστον; B, D, G, Ψ, oraz większość rękopisów przekazuje Χριστον Ιησουν{{r|NA435}};
+W Rzymian 15:5 przekazuje Ιησουν Χριστον; B, D, G, Ψ, oraz większość rękopisów przekazuje Χριστον Ιησουν{{r|NA435}}.
-W Rzymian 15:7 przekazuje και ο Χριστος προσελαβετο ημας εις δοξαν του θεου zamiast και ο Χριστος προσελαβετο υμας εις δοξαν του θεου; wariant wspierany jest przez [[Kodeks Watykański|Codex Vaticanus]], [[Kodeks z Clermont|Codex Claromontanus]], [[Codex Porphyrianus]], [[Minuskuł 104|104]], 614, 629, 1506, cop<sup>sa</sup><ref name = NA436>Nestle-Aland, ''Novum Testamentum Graece'', s. 436 </ref>;
+W Rzymian 15:7 przekazuje και ο Χριστος προσελαβετο ημας εις δοξαν του θεου zamiast και ο Χριστος προσελαβετο υμας εις δοξαν του θεου; wariant wspierany jest przez [[Kodeks Watykański|Codex Vaticanus]], [[Kodeks z Clermont|Codex Claromontanus]], [[Codex Porphyrianus]], [[Minuskuł 104|104]], 614, 629, 1506, cop<sup>sa</sup><ref name=NA436>Nestle-Aland, ''Novum Testamentum Graece'', s. 436.</ref>.
-W Rzymian 15:8 przekazuje γεγενησθαι zgodnie z rękopisami Sinaiticus, Alexandrinus i bizantyjskimi rękopisami; B, C, D, F, G, Ψ, 630, 1739, 1881 read γενεσθαι<ref name = NA436/>;
+W Rzymian 15:8 przekazuje γεγενησθαι zgodnie z rękopisami Sinaiticus, Alexandrinus i bizantyjskimi rękopisami; B, C, D, F, G, Ψ, 630, 1739, 1881 read γενεσθαι<ref name=NA436 />.
-W 1 Koryntian 3:4 przekazuje ουκ ανθρωποι, zgodnie z rękopisami [[Chester Beatty II|<math>\mathfrak{P}^{46}</math>]], Sinaiticus, Alexandrinus, Vaticanus, Ephraemi, 33, 81, 1175, 1506, 1739, 1881; Sinaiticus<sup>2</sup> Ψ, i bizantyjskie rękopisy przekazują ουχι σαρκικοι; D, F, G, 629 read ουχι ανθρωποι<ref>Nestle-Aland, ''Novum Testamentum Graece'', s. 444 </ref>;
+W 1 Koryntian 3:4 przekazuje ουκ ανθρωποι, zgodnie z rękopisami [[Chester Beatty II|<math>\mathfrak{P}^{46}</math>]], Sinaiticus, Alexandrinus, Vaticanus, Ephraemi, 33, 81, 1175, 1506, 1739, 1881; Sinaiticus² Ψ, i bizantyjskie rękopisy przekazują ουχι σαρκικοι; D, F, G, 629 read ουχι ανθρωποι<ref>Nestle-Aland, ''Novum Testamentum Graece'', s. 444.</ref>.
-W 1 Koryntian 15:7 przekazuje επειτα for ειτα, wariant wspierany jest przez <math>\mathfrak{P}^{46}</math>, Sinaiticus, Alexandrinus, F, G, K, 0243, 33, 81, 614, 630, 1175, 1739, 1881<ref>Nestle-Aland, ''Novum Testamentum Graece'', s. 467 </ref>;
+W 1 Koryntian 15:7 przekazuje επειτα for ειτα, wariant wspierany jest przez <math>\mathfrak{P}^{46},</math> Sinaiticus, Alexandrinus, F, G, K, 0243, 33, 81, 614, 630, 1175, 1739, 1881<ref>Nestle-Aland, ''Novum Testamentum Graece'', s. 467.</ref>.
-W 2 Koryntian 12:4 przekazuje λεγω (''ja mówię'') zamiast λεγωμεν (''wy mówicie''), wariant rękopisu wspierają <math>\mathfrak{P}^{46}</math>, Ephraemi, Claromontanus, F, G<ref>Nestle-Aland, ''Novum Testamentum Graece'', s. 485 </ref>.
+W 2 Koryntian 12:4 przekazuje λεγω (''ja mówię'') zamiast λεγωμεν (''wy mówicie''), wariant rękopisu wspierają <math>\mathfrak{P}^{46},</math> Ephraemi, Claromontanus, F, G<ref>Nestle-Aland, ''Novum Testamentum Graece'', s. 485.</ref>.
 == Historia ==
-Scrivener i Gregory datowali rękopis na V wiek{{r|Scrivener|Gregory}}.
+Scrivener i Gregory datowali rękopis na V wiek{{r|Gregory|Scrivener}}.
-Pierwotnie przechowywany był w Rossano, w [[Kalabria|Kalabrii]]. W końcu XVII wieku przekazany został do Watykanu<ref name = Gregory/>, gdzie wkrótce zapomniano o nim. Ponownie został odkryty w 1887 przez Pierre'a Batiffola<ref name = Kenyon/><ref name = Scrivener>{{cytuj książkę
+Pierwotnie przechowywany był w Rossano, w [[Kalabria|Kalabrii]]. W końcu XVII wieku przekazany został do Watykanu<ref name=Gregory />, gdzie wkrótce zapomniano o nim. Ponownie został odkryty w 1887 przez Pierre’a Batiffola<ref name=Kenyon /><ref name=Scrivener>{{cytuj książkę |nazwisko = Scrivener |imię = Frederick Henry Ambrose |autor link = Frederick Henry Ambrose Scrivener |autor2 = Edward Miller |tytuł = A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament |url = |wydawca = George Bell & Sons |rok = 1894 |wydanie = 4 |miejsce = London |tom = 1 |strony = 173 |isbn =}}</ref>.
- | nazwisko = Scrivener
- | imię = Frederick Henry Ambrose
- | autor link = Frederick Henry Ambrose Scrivener
- | współautorstwo = Edward Miller
- | tytuł = A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament
- | wydawca = George Bell & Sons
- | rok = 1894
- | wydanie = 4
- | miejsce = London
- | tom = 1
- | strony = 173
- | url =
- | isbn = }}</ref>.
 Kodeks przechowywany jest dziś w [[Biblioteka Watykańska|Bibliotece Watykańskiej]] (Gr. 2061){{r|Aland}}.
-Rękopis badali [[Bernard de Montfaucon]]<ref>Montfaucon, [http://books.google.pl/books?id=GTkVAAAAQAAJ&pg=PA214&lpg=PA214&dq=#v=onepage&q&f=false ''Diarium Italicum'', Paris 1702], s. 214 </ref>, [[Vitaliano Donati]] dla [[Giuseppe Bianchini]]ego<ref>Bianchini, ''Evangeliarium quadruplex latinae versionis antiquae seu veteris italicae'' (Rome, 1749), vol. 2, Part 1, ss. dvi-dxxv.</ref>, [[Angelo Mai]] i Pierre Batiffol<ref name = Gregory/>.
+Rękopis badali [[Bernard de Montfaucon]]<ref>Montfaucon, [http://books.google.pl/books?id=GTkVAAAAQAAJ&pg=PA214&lpg=PA214&dq=#v=onepage&q&f=false ''Diarium Italicum'', Paris 1702], s. 214.</ref>, [[Vitaliano Donati]] dla [[Giuseppe Bianchini]]ego<ref>Bianchini, ''Evangeliarium quadruplex latinae versionis antiquae seu veteris italicae'' (Rome, 1749), vol. 2, Part 1, ss. dvi-dxxv.</ref>, [[Angelo Mai]] i Pierre Batiffol<ref name=Gregory />.
 Gregory ocenił, że jest to ważny palimpsest Nowego Testamentu. Rękopis cytowany jest w krytycznych wydaniach tekstu ''[[Novum Testamentum Graece]]'' Nestle-Aland (27 wydanie).
 == Zobacz też ==
+* [[lista kodeksów majuskułowych Nowego Testamentu]]
-{{Portal|Biblia|grafika=Open bible 01 01.svg }}
-* [[Lista kodeksów majuskułowych Nowego Testamentu]]
-{{Przypisy|2}}
+== Przypisy ==
+{{Przypisy}}
 == Bibliografia ==
-* [[Pierre Batiffol]], [http://www.archive.org/stream/labbayederossan00batigoog#page/n128/mode/2up "L'Abbaye de Rossano"] (Paris, 1891), pp. 62, 71–74.
+* {{Cytuj książkę |autor = [[Pierre Batiffol]] |tytuł = L’Abbaye de Rossano |url = http://www.archive.org/stream/labbayederossan00batigoog#page/n128/mode/2up |miejsce = Paris |rok = 1891 |strony = 62, 71–74}}
-* D. Heath, "The Text of Manuscript Gregory 048" (Vatican Greek 2061), Taylor University 1965.
+* D. Heath, „The Text of Manuscript Gregory 048” (Vatican Greek 2061), Taylor University 1965.
-* [[Caspar René Gregory|C. R. Gregory]], [http://www.archive.org/stream/textkritikdesne00greggoog#page/n117/mode/2up "Textkritik des Neuen Testaments"], Leipzig: J. C. Hinrichs 1900, vol. 1, pp. 104–105.
+* [[Caspar René Gregory|C.R. Gregory]], [http://www.archive.org/stream/textkritikdesne00greggoog#page/n117/mode/2up „Textkritik des Neuen Testaments”], Leipzig: J. C. Hinrichs 1900, vol. 1, s. 104–105.
 == Linki zewnętrzne ==