Samuel Eto’o

{{{imię i nazwisko}}}

[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt=Ilustracja|{{{opis grafiki}}}]] {{{opis grafiki}}}
Pełne imię i nazwisko	{{{pełne imię i nazwisko}}}
Data i miejsce urodzenia	{{{data urodzenia}}} {{{miejsce urodzenia}}}
Data i miejsce śmierci	{{{data śmierci}}} {{{miejsce śmierci}}}
Wzrost	180 cm
Pozycja	napastnik
Informacje klubowe
Klub	{{{klub}}}
Numer w klubie	{{{numer w klubie}}}
Kariera juniorska
Lata Klub BŁĄD: {{{kariera juniorska}}}
Kariera seniorska
Lata Klub Wyst. Gole BŁĄD: {{{kariera seniorska}}}
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole BŁĄD: {{{kariera reprezentacyjna}}}
Kariera trenerska
Lata Drużyna BŁĄD: {{{kariera trenerska}}}
Dorobek medalowy
{{{medale}}}
Odznaczenia
{{{odznaczenia}}}
[{{{www}}} Strona internetowa]

{{Piłkarz infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | grafika = | data urodzenia = | opis grafiki = | medale = | pełne imię i nazwisko = | wikicytaty = | kariera trenerska = | kariera juniorska = | kariera reprezentacyjna = | miejsce urodzenia = | imię i nazwisko = | miejsce śmierci = | www = | kariera seniorska = | numer w klubie = | klub = | odznaczenia = | data śmierci = Nieznane pola: "masa_ciała", "krajurodzenia", "reprezentacja", "data1", "obecnyklub", "kluby", "dataurodzenia", "występywreprezentacji(gole)", "zdjęcie", "pełneimięinazwisko", "miastourodzenia", "data2", "pseudonim", "imięinazwisko", "juniorskielata", "latawreprezentacji", "juniorskiekluby", "występy(gole)", "lata" oraz "numer".

Samuel Eto’o w reprezentacji Kamerunu.

Eto’o, jako zawodnik FC Barcelona.

Samuel Eto’o Fils (wym. [samɥɛl eto fis]; ur. 10 marca 1981 w Duali) – kameruński piłkarz, występujący na pozycji napastnika w Antalyaspor oraz były napastnik reprezentacji kraju (rekordzista pod względem liczby strzelonych bramek w kadrze narodowej), złoty medalista olimpijski Igrzysk z 2000, uczestnik czterech turniejów finałowych mistrzostw świata (1998, 2002, 2010 i 2014). Czterokrotnie wybierany Piłkarzem Roku Afryki (2003, 2004, 2005, 2010). W swojej karierze występował m.in. w Realu Madryt, FC Barcelona, Interze Mediolan, Everton, Chelsea i Sampdoria.

Kariera

Początki

Wychowanek akademii piłkarskiej Kadji Sport Academies w Duali, w której występował w latach 1992–1996. W wieku 15 lat przeniósł się do akademii Realu Madryt, z którym podpisał sześcioletni kontrakt i w tym samym 1996 rozpoczął treningi w drużynie B tego klubu. W sezonie 1996/1997 Real Madryt Castilla zajął 18 miejsce w Segunda División i spadł klasę niżej. Z uwagi na fakt, że w hiszpańskiej III lidze nie mogli wówczas występować piłkarze spoza państw Unii Europejskiej, a nie miał szans na włączenie do kadry pierwszego zespołu "królewskich", musiał opuścić Real. Dlatego w sezonie 1997/1998 został wypożyczony do II-ligowego CD Leganés, a w 1999 do Espanyolu Barcelona, w którym na skutek nieporozumień z trenerem zagrał tylko jedno oficjalne spotkanie ligowe. Sytuacja nie uległa poprawie nawet po Mistrzostwach Świata 1998, w których wystąpił jako najmłodszy zawodnik turnieju. Niechciany w Madrycie został po raz kolejny wypożyczony – tym razem do Realu Mallorca – gdzie grał aż do wygaśnięcia kontraktu z Realem.

RCD Mallorca

W sezonie 2003/2004 RCD Mallorca sięgnęła po Puchar Króla, pokonując w finale Recreativo de Huelva. Jednak problemy finansowe tego klubu i słaba postawa w całym sezonie - w efekcie czego zespół cudem utrzymał się w Primera Division - spowodowały, że napastnik zaczął poważnie myśleć nad zmianą barw klubowych. Uhonorowany tytułem najlepszego piłkarza Afryki 2003 mógł spokojnie czekać na oferty europejskich potentatów. Po czterech latach gry w zespole z Majorki, Eto’o stał się jego najlepszym strzelcem w historii pierwszoligowych występów zaliczając 54 trafienia. Skuteczność napastnika przyciągnęła uwagę FC Barcelona, która potrzebowała dobrego napastnika. Także FC Liverpool i Real Madryt chciały sprowadzić tego zawodnika. Jednak mający pierwszeństwo w negocjacjach Real, który wciąż posiadał 50 procent udziałów Kameruńczyka, zrezygnował z walki, gdyż Eto’o nie posiadał paszportu Unii Europejskiej.

FC Barcelona

Ostatecznie Eto’o zasilił szeregi Barcelony stając się pierwszym Kameruńczykiem, który występował tym klubie. Suma odstępnego wynosiła 24 miliony euro i rozdzielona została po równo między Mallorcę i Real.

Z drużyną Barcelony zdobył Mistrzostwo Hiszpanii (trzykrotnie), Superpuchar Hiszpanii. W 2007 i 2009 triumfował z Barceloną w Lidze Mistrzów, sukces ten powtórzył także w 2010 w barwach Interu.

20 października 2007 otrzymał hiszpańskie obywatelstwo. W sezonie 2008/2009 w III rundzie kwalifikacji LM strzelił dwie bramki Wiśle Kraków (4:0).

Samuel Eto’o w barwach Interu Mediolan.

Inter Mediolan

W lipcu 2009 przeszedł do włoskiego Interu Mediolan. W nowej drużynie zadebiutował 30 lipca 2009 w sparingowym meczu z AS Monaco. Inter wygrał tamto spotkanie 1:0. Kameruńczyk stwierdził, iż szybko wpasował się w tę grupę zawodników i doskonale rozumie się z Diego Milito.

Anży Machaczkała

Po dwóch latach gry we Włoszech, w sierpniu 2011 media donosiły o zaawansowanych rozmowach w sprawie przejścia piłkarza do rosyjskiego klubu Anży Machaczkała. 23 sierpnia 2011 rosyjski klub potwierdził że oba kluby osiągnęły porozumienie w sprawie transferu. Według informacji Kameruńczyk będzie najlepiej zarabiającym piłkarzem świata z kontraktem wartym ok. 15-20 mln euro rocznie. W nowej drużynie zadebiutował 27 sierpnia 2011 w spotkaniu z FK Rostów. Pojawił się na boisku w 58. min., a w 80. min. zdobył wyrównującego gola (mecz zakończył się remisem 1:1). .

Chelsea

29 sierpnia 2013 Eto’o podpisał roczny kontrakt z Chelsea. 14 września 2013 zadebiutował w przegranym 0:1 meczu ligowym przeciwko Evertonowi. 19 stycznia 2014 zaliczył pierwszego hat-tricka w wygranym przez Chelsea 3:1 meczu z Manchesterem United.

Everton

26 sierpnia 2014 podpisał dwuletni kontrakt z Evertonem.

Sampdoria Genua

27 stycznia 2015 roku podpisał 3,5-letni kontrakt z Sampdorią Genua.

Antalyaspor

W czerwcu 2015 roku podpisał trzyletni kontrakt z Antalyasporem. W grudniu 2015 został tymczasowo grającym trenerem tego klubu.

Reprezentacja

W seniorskiej kadrze narodowej swojego kraju zadebiutował na jeden dzień przed 16 urodzinami – 9 marca 1997 w San José, w przegranym 5:0 towarzyskim spotkaniu przeciwko Kostaryce. W 1998 został - przez selekcjonera Claude’a Le Roya - powołany na mistrzostwa świata we Francji. Na tym turnieju zadebiutował 17 czerwca 1998, w wieku 17 lat i 3 miesięcy, podczas przegranego 0:3 meczu fazy grupowej z Włochami i był to jego jedyny występ na tej imprezie. 22 stycznia 2000, zremisowanym 1:1 meczem z Ghaną, zadebiutował w Pucharze Narodów Afryki, a 6 dni później - w wygranym 3:0 spotkaniu z Wybrzeżem Kości Słoniowej - zdobył swą pierwszą bramkę w kadrze narodowej. W 2000 został mistrzem Afryki i złotym medalistą IO w Sydney. Pierwszą bramkę na mundialu zdobył w czasie MŚ 2002 – 6 czerwca 2002 w meczu przeciwko Arabii Saudyjskiej. W grudniu 2011 piłkarska federacja Kamerunu zawiesiła Eto’o na 15 spotkań, karząc go tym samym za udział w strajku reprezentantów kraju, który doprowadził do odwołania towarzyskiego meczu z Algierią 15 listopada 2011. Zawieszenie piłkarza wywołało falę krytyki ze strony władz państwowych, co spowodowało zmniejszenie kary przez tamtejszą federację piłkarską z 15 do 4 meczów. We wrześniu 2013 po grupowym zwycięstwie w eliminacjach do Mistrzostw Świata 2014 nad Libią niespodziewanie Eto’o przekazał informację kolegom, że kończy grę w barwach narodowych. Jak twierdzi sam Eto’o przyczyną takiego zachowania były sprawy rodzinne. W październiku 2013 po długich namowach prezydenta kraju Paula Biyii, Eto’o powrócił do reprezentacji narodowej, na mecz barażowy o Mistrzostwa Świata 2014 przeciwko Tunezji. 27 sierpnia 2014 ogłosił zakończenie reprezentacyjnej kariery.

Statystyki klubowe

Źródło:

Kluby	Sezon	Ligi krajowe		Puchary krajowe		Europejskie puchary		Razem
		mecze	gole	mecze	gole	mecze	gole	mecze	gole
CD Leganés	1997/1998	28	3	2	1	–	–	30	4
Real Madryt	1998/1999	1	0	0	0	0	0	1	0
Espanyol Barcelona	1998/1999	1	0	0	0	–	–	1	0
Real Madryt	1999/2000	2	0	0	0	3	0	5	0
RCD Mallorca	1999/2000	13	6	0	0	–	–	13	6
	2000/2001	28	11	5	2	–	–	33	13
	2001/2002	30	6	1	1	9	3	40	10
	2002/2003	30	14	6	5	–	–	36	19
	2003/2004	32	17	2	0	7	4	41	21
	Łącznie	133	54	14	8	16	7	163	69
FC Barcelona
	2004/2005	37	25	1	0	7	4	45	29
	2005/2006	35	26	2	2	11	6	48	34
	2006/2007	19	11	4	1	4	1	27	13
	2007/2008	18	16	3	1	7	1	28	18
	2008/2009	36	30	4	0	12	6	52	36
	Łącznie	144	108	14	4	41	18	199	130
Inter Mediolan	2009/2010	32	12	3	2	13	2	48	16
	2010/2011	35	21	7	8	11	8	53	37
	Łącznie	67	33	10	10	24	10	101	53
Anży Machaczkała	2011/2012	22	13	1	0	0	0	23	13
	2012/2013	25	10	2	2	16	9	41	21
	2013/2014	6	2	0	0	0	0	6	2
	Łącznie	53	25	3	2	16	9	72	36
Chelsea	2013/2014	21	9	5	0	9	3	35	12
Everton	2014/2015	14	3	1	0	1	0	16	3
Łącznie w karierze		467	235	49	25	110	47	622	307
Stan na 28 grudnia 2014

Osiągnięcia

Inter Mediolan

• 2010: Klubowe MŚ
• 2010/2011: Superpuchar Włoch
• 2009/2010: Puchar Włoch
• 2009/2010: Liga Mistrzów
• 2009/2010: Mistrzostwo Włoch

FC Barcelona

• 2008/2009: Liga Mistrzów
• 2008/2009: Mistrzostwo Hiszpanii
• 2008/2009: Puchar Króla
• 2005/2006: Superpuchar Hiszpanii
• 2005/2006: Liga Mistrzów
• 2005/2006: Mistrzostwo Hiszpanii
• 2004/2005: Superpuchar Hiszpanii
• 2004/2005: Mistrzostwo Hiszpanii

RCD Mallorca

• 2002/2003: Puchar Hiszpanii

Reprezentacja Kamerunu

• 2003: finalista Pucharu Konfederacji
• 2002: Puchar Narodów Afryki
• 2000: Puchar Narodów Afryki
• 2000: Złoty medal Turnieju Piłkarskiego Igrzysk Olimpijskich w Sydney

Osiągnięcia indywidualne

• 2008: Król strzelców Pucharu Narodów Afryki
• 2006: Król strzelców Pucharu Narodów Afryki
• 2005/2006: Król strzelców ligi hiszpańskiej
• 2005: Piłkarz Roku Afryki
• 2004: Piłkarz Roku Afryki
• 2003: Piłkarz Roku Afryki

Życie prywatne

Od 2007 żonaty z Georgette Eto’o, z którą ma pięcioro dzieci: Sienę, Lynna, Maelle, Annie i Etienne'a. Ma dwóch młodszych braci: Davida-Pierre'a Eto’o i Etienne’a Eto’o, którzy również są piłkarzami. Jest katolikiem.

Ciekawostki

• Był najmłodszym piłkarzem mundialu 1998 (miał wówczas 17 lat).
• Zdobywał potrójną koronę w dwóch kolejnych latach (w 2009 z Barceloną i w 2010 z Interem).
• W 2015 roku razem z międzynarodową siecią Futbol Przeciwko Rasizmowi w Europie (FARE), założoną we współpracy ze Stowarzyszeniem „NIGDY WIĘCEJ”, został uhonorowany Europejskim Medalem Tolerancji przyznawanym przez Europejską Radę ds. Tolerancji i Pojednania (ECTR), założoną przez byłego prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego. W 2006 roku Samuel Eto’o, ówczesny zawodnik FC Barcelona, w geście protestu przeciwko rasistowskim okrzykom z trybun – postanowił opuścić boisko.

Linki zewnętrzne

• Szablon:Guardian
• Szablon:National Football Teams