brechen

brechen (język niemiecki)

wymowa:

wymowa austriacka

IPA: [ˈbʀɛçn̩] IPA: [ˈbʀaːχ] IPA: [ɡəˈbʀɔχn̩]

​ ​

znaczenia:

czasownik mocny, przechodni

(1.1) łamać (się), złamać (się)

(1.2) zrywać, zerwać, przerywać, przerwać

(1.3) pot. wymiotować, zwymiotować

odmiana:

(1.1-3) brech|en (bricht), brach, gebrochen (haben)

przykłady:

(1.2) Ich habe mit der Vergangenheit völlig gebrochen. → Całkowicie zerwałam/zerwałem z przeszłością.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Brechen n, Bruch m, Brechung ż, Brecher m

przym. brüchig

związki frazeologiczne:

brechend voll • das Herz brechen • übers Knie brechen

etymologia:

uwagi:

Aneks:Język niemiecki - wykaz czasowników mocnych i nieregularnych

zobacz też: abbrechen • anbrechen • aufbrechen • ausbrechen • auseinanderbrechen • durchbrechen • einbrechen • entzweibrechen • erbrechen • hereinbrechen • herausbrechen • herunterbrechen • hervorbrechen • losbrechen • niederbrechen • radbrechen • umbrechen • unterbrechen • verbrechen • wegbrechen • zusammenbrechen

źródła: