Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1900 roku
Wybory prezydenckie w Stanach Zjednoczonych w 1900 roku – dwudzieste dziewiąte wybory prezydenckie w historii Stanów Zjednoczonych. Na urząd prezydenta wybrano ponownie Williama McKinleya, a wiceprezydentem został Theodore Roosevelt.
Państwo | |||
---|---|---|---|
Rodzaj |
wybory prezydenckie | ||
Data przeprowadzenia |
6 listopada 1900 (głosowanie powszechne) | ||
Podstawa prawna | |||
Głosowanie | |||
| |||
| |||
| |||
|
Kampania wyborcza
edytujPod koniec pierwszej kadencji, McKinley zapowiadał, że nie będzie się ubiegał o reelekcję[1]. Jednak zebrawszy się na konwencji w Filadelfii w czerwcu 1900 roku, delegaci Partii Republikańskiej w pierwszym głosowaniu jednomyślnie udzielili mu nominacji[1]. Początkowo McKinley planował zaproponować nominację wiceprezydencką Elihu Rootowi lub Williamowi Allisonowi[1]. Wobec obustronnej odmowy, urzędujący prezydent zgodził się kandydować z popularnym wówczas Theodore’em Rooseveltem[1]. Uchwalona w roku wyborczym ustawa o standardzie złota (Gold Standard Act) sprawiła, że w kraju panował wysoki poziom koniunktury[2]. Wynikiem tego, w czasie kampanii nie poruszano kwestii taryf celnych czy emisji srebrnych monet[3]. Partia Demokratyczna była podzielona na północno-wschodnie skrzydło konserwatystów oraz południowo-zachodnie skrzydło broniące interesów farmerów[2]. Mimo to ich kandydatem na prezydenta ponownie został William Bryan[4]. Jego kampania opierała się na atakowaniu obozu republikanów za imperializm (wojna amerykańsko-hiszpańska), jednak okazało się to nieskuteczne[1]. Kandydatem Partii Prohibicji został John Woolley, a Socjalistycznej Partii Ameryki – Eugene Debs[5]. Zanikająca Partia Populistyczna nie odegrała istotnej roli w wyborach[1].
Kandydaci
edytujPartia Demokratyczna
edytuj-
William Bryan
-
Adlai Stevenson
Partia Republikańska
edytuj-
William McKinley
-
Theodore Roosevelt
Socjalistyczna Partia Ameryki
edytuj-
Eugene Debs
Wyniki głosowania
edytujGłosowanie powszechne odbyło się 6 listopada 1900[5]. McKinley uzyskał 51,7% poparcia, wobec 45,5% dla Bryana, 1,5% dla Johna Woolleya i 0,6% dla Eugene’a Debsa[5]. Ponadto, niespełna 100 000 głosów oddano na niezależnych elektorów, głosujących na innych kandydatów[5]. Frekwencja wyniosła 73,2%[6]. W głosowaniu Kolegium Elektorów McKinley uzyskał 292 głosów, przy wymaganej większości 224 głosów[7]. Na Bryana zagłosowało 155 elektorów[7]. W głosowaniu wiceprezydenckim zwyciężył Theodore Roosevelt, uzyskując 292 głosów, wobec 155 dla Adlaia Stevensona[7].
Kandydat na prezydenta | Partia | Głosowanie powszechne | Kolegium Elektorów | |
---|---|---|---|---|
Głosy | Procent | |||
William McKinley | Partia Republikańska | 7 218 039 | 51,7% | 292 |
William Bryan | Partia Demokratyczna | 6 358 345 | 45,5% | 155 |
John Woolley | Partia Prohibicji | 209 004 | 1,5% | 0 |
Eugene Debs | Socjalistyczna Partia Ameryki | 86 935 | 0,6% | 0 |
Łącznie | 447 |
Kandydat na wiceprezydenta | Partia | Kolegium Elektorów |
---|---|---|
Theodore Roosevelt | Partia Republikańska | 292 |
Adlai Stevenson | Partia Demokratyczna | 155 |
Łącznie | 447 |
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f Pastusiak 1999 ↓, s. 516.
- ↑ a b Bartnicki 1995 ↓, s. 258.
- ↑ Jones 2016 ↓, s. 415.
- ↑ Bartnicki 1995 ↓, s. 259.
- ↑ a b c d US President – National Vote. Our Campaign. [dostęp 2017-10-11]. (ang.).
- ↑ Election of 1900. CountingTheVotes. [dostęp 2017-10-11]. (ang.).
- ↑ a b c Electoral College Box – 1900. NARA. [dostęp 2017-10-11]. (ang.).
Bibliografia
edytuj- Maldwyn Jones: Historia USA. Gdynia: Latarnia, 2016. ISBN 978-83-65387-02-8. (pol.).
- Andrzej Bartnicki: Historia Stanów Zjednoczonych Ameryki. T. 3. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1995. ISBN 83-01-11894-6. (pol.).
- Longin Pastusiak: Prezydenci Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej. Warszawa: Iskry, 1999. ISBN 83-207-1558-X. (pol.).