Piero Mannelli

Włoski wojskowy

Piero Mannelli (ur. 10 lipca lub 8 sierpnia 1896 w San Romano, zm. 4 grudnia 1972 w Rzymie) – włoski wojskowy (generał), inspektor włoskich jednostek Waffen-SS w służbie Niemiec podczas II wojny światowej.

Piero Mannelli
SS-Brigadeführer SS-Brigadeführer
Data i miejsce urodzenia

10 lipca lub 8 sierpnia 1896
San Romano

Data i miejsce śmierci

4 grudnia 1972
Rzym

Przebieg służby
Siły zbrojne

Regio Esercito
Milicja Faszystowska
Waffen-SS

Stanowiska

inspektor włoskich jednostek Waffen-SS

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
Marsz na Rzym,
hiszpańska wojna domowa,
II wojna światowa

Odznaczenia
Złoty Medal za Męstwo Wojskowe (Włochy, 1833–1946) Złoty Medal za Męstwo Wojskowe (Włochy, 1833–1946) Brązowy Medal za Męstwo Wojskowe (Włochy, 1833–1946) Krzyż Zasługi Wojennej (Królestwo Włoch) Medal Zwycięstwa (międzyaliancki) Order Zasługi Orła Niemieckiego (III Rzesza) Medal Kampanii Hiszpańskiej (1936–1939)

Życiorys

edytuj

Uczestniczył w I wojnie światowej; walczył w oddziałach alpejskich przeciwko Austriakom jako porucznik. Po zakończeniu działań wojennych studiował chemię na Uniwersytecie w Rzymie. W październiku 1920 r. wstąpił do Narodowej Partii Faszystowskiej, zostając sekretarzem ugrupowania w San Romano. Wziął udział pod koniec października 1922 r. w tzw. marszu na Rzym, w wyniku którego Benito Mussolini zdobył władzę we Włoszech. W 1927 r. objął dowództwo VII Legionu Milizia Volontaria per la Sicurezza Nazionale (MVSN) we Florencji. W 1931 r. został dowódcą II Legionu Alpejskiego MVSN w Turynie. Uczestniczył w wojnie włosko-abisyńskiej w latach 1935–1936. Następnie uczestniczył w hiszpańskiej wojnie domowej. Początkowo dowodził włoską grupą batalionową, a następnie objął funkcję szefa sztabu centrum szkoleniowego w Valladolid. W maju 1939 r. powrócił do Włoch. Od poł. czerwca 1940 r. był oficerem sztabowym VI Korpusu Armijnego w Bolonii, zaś wkrótce objął dowództwo grupy legionowej MVSN we Florencji. W lutym 1941 r. odkomenderowano do okupowanej Albanii jako ponownie oficera sztabu VI Korpusu Armijnego. W czerwcu 1941 r. przeniesiono go do Bengazi, gdzie został dowódcą grupy legionowej MVSN. W październiku 1942 r. powrócił do Włoch, gdzie stanął na czele milicji uniwersyteckiej MVSN. Po ogłoszeniu rozejmu przez Włochy i utworzeniu Włoskiej Republiki Socjalnej (RSI) w poł. września 1943 r., objął dowództwo Gruppo Battaglioni da Sbarco MSNV w Tulonie w południowej Francji. W tym czasie został awansowany do stopnia generała majora. W styczniu 1944 r. powrócił do Włoch i wstąpił ochotniczo do Waffen-SS. 24 marca dostał rangę Waffen-Brigadeführera i Generalmajora der Waffen-SS. Początkowo pełnił funkcję inspektora propagandy i prasy przy Ochotniczym Legionie Włoskim. Następnie do 25 kwietnia 1945 r. pełnił funkcję inspektora generalnego włoskich oddziałów Waffen-SS (Inspekteur der SS freiwilligenwerbung in Italien). 29 kwietnia został schwytany pod pseudonimem „Capitano Adelmo” przez Brytyjczyków i umieszczony w więzieniu w Como. Został skazany na długoletnie więzienie.

Linki zewnętrzne

edytuj

Historia 29 Dywizji Grenadierów SS (1 włoskiej)