Mosty w Bydgoszczy

To jest najnowsza wersja przejrzana, która została oznaczona 18 sie 2024. Od tego czasu wykonano 1 zmianę, która oczekuje na przejrzenie.

Mosty w Bydgoszczy – przeprawy drogowe, kolejowe i piesze przez Brdę, Kanał Bydgoski, Wisłę, Młynówkę i pomniejsze cieki na terytorium miasta Bydgoszczy.

Most Królowej Jadwigi – wersja ceglana z 1865–1913
Zburzony w 1972 most Władysława IV na Kanale Bydgoskim
Most Kolei Wschodniej w Bydgoszczy (zachowany do dzisiaj) – litografia z 1853 roku

Charakterystyka

edytuj

W 2013 r. na terytorium miasta znajdowało się około 45[1] mostów i kładek (w tym 26 mostów drogowych), z tego[1]:

Liczba istniejących przepraw rzecznych i konieczność wznoszenia nowych wiąże się z obecnością na terytorium miasta Bydgoskiego Węzła Wodnego. Przez Bydgoszcz przepływają trzy główne cieki, którym odcinki „miejskie” liczą:

Rzeka Brda jest osią miasta Bydgoszczy, rozdzielając miejskie terytorium na dwie części: północną i południową, kanał dzieli w podobny sposób zachodnią część miasta, a Wisła jest wschodnią granicą miasta. Duże rozczłonkowanie miasta ciekami stwarza konieczność budowy wielu przepraw mostowych służących potrzebom ruchu drogowego i kolejowego, jak również zapewnieniu połączeń międzyosiedlowych.

Rys historyczny

edytuj

Mosty staropolskie

edytuj

Pierwszy stały most przez Brdę przy grodzie bydgoskim zbudowano dowodnie przed 1253 r., gdyż w tym roku wymieniono go[a] w umowie ugody gospodarczej zawartej między księciem Kujaw Kazimierzem a zakonem krzyżackim. Świadkiem podpisanym na tej umowie był m.in. kasztelan bydgoski Bogusław[2]. Most znajdował się ok. 200 m na wschód, niż obecny most Jerzego Sulimy-Kamińskiego i umożliwiał przejście z lewego brzegu Brdy na wyspę grodową, gdzie pobierano cło przez urzędników książęcych. Stamtąd w kierunku południowym wiódł kolejny most przez starorzecze Brdy.

W wiekach XIV-XVIII w Bydgoszczy utrzymywano stały most przez Brdę w ciągu ul. Mostowej, który łączył miasto lokacyjne z przedmieściem Gdańskim, a także prowadził ruch handlowy z Kujaw i Wielkopolski na Pomorze Gdańskie i ziemię chełmińską. W 1577 r. mieszczanie uzyskali od goszczącego na bydgoskim zamku króla Stefana Batorego przywilej pobierania części spławianego Brdą drewna na naprawę mostów w mieście[3].

W związku z tym, że Bydgoszcz otoczona była wówczas licznymi ciekami: Młynówką[b], fosą miejską i fosą zamkową, zbudowano kilka mostków nad tymi ciekami, które wyprowadzały ruch z bram miejskich: Kujawskiej, Poznańskiej i Grodzkiej (prowadzącej w kierunku zamku). Na Wyspie Młyńskiej, gdzie zbudowano młyny kościelne, królewskie, tartak napędzany siłą wody, folusze do gładzenia skór i sukna, a w 1594 r. mennicę – powstały mosty nad Młynówką i Międzywodziem: Farny, Młyński, Pilarski[c]. Osobnym zagadnieniem jest połączenie zamku z zapleczem przez most zwodzony na fosie zamkowej, istniejące do czasu zburzenia zamku w 1656 r.

Mosty z okresu pruskiego

edytuj

Po przejściu Bydgoszczy pod władzę Królestwa Prus i budowie Kanału Bydgoskiego przebudowano most staromiejski w ciągu ul. Mostowej (1778), a także zbudowano przeprawy nad Kanałem Bydgoskim: most Władysława IV oraz przejścia w okolicach każdej z nowo zbudowanych śluz. Na Wyspie Młyńskiej powstały mosty: Magazynowy przez Brdę (1789), Młyński (1816), a w I połowie XIX wieku także mosty nad kanałem zbożowym i Międzywodziem. W 1840 r. wzniesiono most przez Brdę przy śluzie miejskiej.

Znaczne inwestycje mostowe nastąpiły w II połowie XIX wieku. Urbanizacja wkroczyła wówczas na tereny położone na północnym brzegu Brdy, między starym miastem a dworcem kolejowym. W 1865 r. powstał nad Brdą ceglany, łukowy Most Zwycięstwa (Królowej Jadwigi). Pierwszym żelaznym mostem drogowym zbudowanym na Brdzie był Most Bernardyński (Cesarski, 1872 r.), potem wzniesiono Mosty Solidarności (Wilhelma i Portowy, 1890), Most Teatralny (1902), mosty w ciągu ul. Spornej (1897) i przebudowany w formie żelbetowej – Most Zwycięstwa (Królowej Jadwigi, 1913) W 1890 r. powstał również, zachowany w oryginalnej postaci do dnia dzisiejszego, ceglany most łukowy w ciągu ul. Witebskiej nad zatoką toru regatowego.

Nowe inwestycje mostowe przyniosło również powstanie i rozwój Bydgoskiego Węzła Kolejowego. W 1851 r. oddano do użytku masywny, pięcioprzęsłowy, ceglany, łukowy most kolejowy nad Brdą, który zachował się do czasów obecnych i jest jednym ze starszych zachowanych mostów kolejowych w Polsce. W 1861 r. w związku z budową Kolei Warszawsko-Bydgoskiej powstał most portowy na ujściowym odcinku Brdy, a w 1872 r. w ciągu linii kolejowej BydgoszczInowrocław zbudowano most kolejowy nad Kanałem Bydgoskim oraz drugi most kolejowy nad Brdą.

W 1893 w Fordonie powstał most kolejowo-drogowy nad Wisłą o długości 1350 m, który do czasu zniszczenia w 1945 r. był najdłuższym obiektem mostowym w Niemczech i na ziemiach polskich oraz trzecim co do długości w Europie.

Kilka mostów powstało również po przebudowie Kanału Bydgoskiego w latach 1912–1915. Nad nowo zbudowanym odcinkiem kanału powstały mosty: kolejowy na linii do Piły, kolejowy na trasie bocznicy do papierni na Czyżkówku (zlikwidowanej w 2002) oraz drogowy.

U schyłku okresu pruskiego na obszarze dzisiejszego terytorium Bydgoszczy znajdowało się ponad 20 mostów, z tego:

Mosty 1920–1989

edytuj

W okresie międzywojennym powstał w Bydgoszczy most kolejowy nad Brdą w ciągu magistrali węglowej. 3-4 września 1939 r. wycofujące się wojsko polskie zniszczyło, bądź uszkodziło większość mostów w mieście. Władze okupacyjne przywróciły ruch na przeprawach w latach 1940–1942, w tym na moście na Wiśle. 24 stycznia 1945 r. wycofujący się Niemcy ponownie wysadzili w powietrze większość obiektów mostowych. Dzięki ofiarności kolejarzy ocalały mosty kolejowe, Królowej Jadwigi oraz zachowało się kilka pomniejszych przepraw przez Kanał Bydgoski i w rejonie Wyspy Młyńskiej. W latach 1945–1946 r. w miejscu zniszczonych obiektów zbudowano drewniane przeprawy tymczasowe. Pierwsze odbudowane mosty oddano do użytku w 1948 r. (most Młyński, most w ul. Spornej). W latach następnych odbudowywano kolejne obiekty, a od końca lat 60. budowano nowe. Wznoszono obiekty w konstrukcji żelbetowej sprężonej, a w latach 70. z użyciem typowych elementów prefabrykowanych. W latach 1950–1956 odbudowano również od podstaw stalowy most na Wiśle, który jednak skrócono o 310 m, zastępując 5 przęseł nasypem ziemnym.

Kolejno oddawano do użytku:

W okresie powojennym rozebrano również szereg mostów. Dotyczy to zwłaszcza rejonu Wyspy Młyńskiej, gdzie pozostał jedynie Most Młyński. Po II wojnie światowej nie odbudowano mostu kolei wąskotorowej w Smukale, nad Kanałem Bydgoskim oraz jednego z mostów na ul. Spornej. W 1972 r. w związku z budową węzła Grunwaldzkiego, zasypano część Kanału Bydgoskiego z dwiema śluzami oraz rozebrano most Władysława IV. W 1969 r. w związku z likwidacją kolei wąskotorowej BydgoszczKoronowo zlikwidowano również most kolejowy nad Kanałem Bydgoskim.

Mosty po 1989

edytuj

Lata 90. XX wieku to okres coraz większej eksploatacji przepraw przez wzrastający ruch drogowy. Remonty kapitalne zużytych konstrukcji mostowych rozpoczęto w połowie dekady. W 1998 r. powstał most na nowo zbudowanej śluzy Czersko Polskie. W 2000 r. zbudowano most Kazimierza Wielkiego, a w 2002 r. mosty: Waleriana Hypszera nad Brdą oraz św. Antoniego nad Kanałem Bydgoskim. W 2009 r. rozpoczęto budowę nowego mostu kratowego nad Brdą w ciągu ul. Spornej w miejscu rozebranej starej konstrukcji, natomiast w 2010 r. dwóch mostów wantowych nad Brdą. W 2012 roku oddano do użytku most tramwajowy Władysława Jagiełły, a rok później drogowy most Uniwersytecki z pylonami w kształcie podków.

Mosty – stan w 2013 r.

edytuj

Lista[1] zawiera wykaz obecnie istniejących mostów na terenie Bydgoszczy, bez uwzględnienia historycznych przepraw nad fosami: miejską i zamkową oraz obiektów nad drobnymi ciekami: Flisem, Strugą Młyńską itp.

Mosty nad Wisłą

edytuj

Wisła jest rzeką, która na długości 14 km stanowi wschodnią granicę Bydgoszczy. W pobliżu tej rzeki mieszka około 20% ludności miasta w dzielnicy Fordon. Tuż nad rzeką znajduje się Stary Fordon – dawniej samodzielne miasteczko lokowane w XIV wieku, o średniowiecznym rozplanowaniu ulic i zabudowie w większości z XIX w.

Nr Nazwa Data powstania i odbudowy Długość
[m]
Nośność
[t]
Rodzaj Istn. Uwagi Zdjęcie
1 Most fordoński im. Rudolfa Modrzejewskiego 1893, 1956 1005 drogowo-kolejowy, dla pieszych   w latach 1893–1945 najdłuższy most w Polsce i Niemczech, trzeci co do długości w Europie (1325 m, 18 przęseł), skrócony po odbudowie ze zniszczeń z okresu II wojny światowej; przebiega przez niego droga krajowa nr 80 oraz linia kolejowa nr 209
 

Mosty i kładki nad Brdą

edytuj

Brda jest rzeką, która rozdziela miasto Bydgoszcz na część północną i południową, stanowi również tło dla zabudowy Starego Miasta i Śródmieścia. Przepływa przez miasto na długości 26 km, z czego 15 km przypada na część skanalizowaną, zaś pozostała część ma charakter naturalny, nie uregulowany. Poniżej przedstawiono mosty i kładki dla pieszych w kolejności od ujścia Brdy do Wisły w górę rzeki, aż do północno-zachodnich rubieży miasta[1].

Nr Nazwa Data powstania i przebudowy Długość
[m]
Nośność
[t]
Rodzaj Istn. Uwagi Zdjęcie
1 Most na śluzie Brdyujście 1879 18,0 drogowy, dla pieszych   przeznaczony do użytku służbowego przez RZGW Gdańsk
 
2 Most na śluzie Czersko Polskie 1999 23,0 drogowy, dla pieszych   przeznaczony do użytku służbowego przez RZGW Gdańsk
 
3 Kładka na jazie Czersko Polskie 1906 26,0 dla pieszych   kładka technologiczna do obsługi jazu oraz przejście między elektrowniami RZGW Gdańsk i Mewat Bydgoszcz
 
4 Most na torze regatowym 1906, 1964 11,3 30 drogowy, dla pieszych   most w ciągu ul. Toruńskiej nad kanałem łączącym tor regatowy z portem drzewnym
 
5 Most portowy 1861, 1949 52,5 kolejowy   most w ciągu linii kolejowej nr 18 – dawnej Kolei Warszawsko-Bydgoskiej
 
6 Most magistrali węglowej 1930, 1949 115,3 kolejowy   najdroższy obiekt inżynierski budowanej w latach 1925–1933 magistrali węglowej, przebiega po nim linia kolejowa nr 201
 
7 Most Żeglugi Bydgoskiej 1897, 1949, 1956, 1994, 2010 55,0 50 drogowy, dla pieszych   początkowo dwa mosty, wybudowane przez Bromberger Schleppschiffahrt; po 1945 r. most nad starorzeczem zastąpiono przepustem.
 
8 Most Kazimierza Wielkiego 2001 245,8 50 drogowy, dla pieszych   łączy Bartodzieje i Kapuściska
 
9 Most Pomorski 1970 79,7 40 drogowo-tramwajowy, dla pieszych   przebiega nim aleja kard. Stefana Wyszyńskiego, w ciągu dróg krajowych nr 5E261 oraz 80
 
10 Most Esperanto 1979 78,0 5 dla pieszych   łączy Skrzetusko i Babią Wieś w pobliżu hali Łuczniczka
 
11 Most Uniwersytecki 2013 200,8 drogowy   most wantowy będący elementem Trasy Uniwersyteckiej o długości 1,58 km (z tego 720 m na estakadach), podwieszony do pylonu o wysokości 69 m w kształcie przenikających się podków
 
12 Most Bernardyński 1872, 1963 66,6 30 drogowo-tramwajowy, dla pieszych   do 1920 r. Most Cesarski (Kaiserbrücke), na wschodnim obrzeżu Starego Miasta w Bydgoszczy
 
13 Most Jerzego Sulimy-Kamińskiego przed 1253, 1350, 1778, 1902, 1961 56,0 30 drogowy, tramwajowy (1961–1973), dla pieszych   most staromiejski łączący Stare Miasto w Bydgoszczy (miasto lokacyjne) ze Śródmieściem, najstarszy pod względem lokalizacji w Bydgoszczy
 
14 Most Jana Kiepury 1789, 2007 30,4 dla pieszych   następca mostu Magazynowego (1789–1934), łączy północne nabrzeże Brdy (bulwar im. Gabriela Narutowicza) oraz amfiteatr Opery Nova z Wyspą Młyńską, na barierkach liczne tzw. „kłódki zakochanych”
 
15 Mosty Portowe im. Solidarności 1840, 1890, 1955, 1981 70,7 30, 40 drogowe, tramwajowe, dla pieszych   trzy mosty, z tego dwa drogowe i tramwajowy, powyżej Starego Miasta w Bydgoszczy, w ciągu ulicy marszałka Focha
 
16 Kładki na śluzie Miejskiej 1840, 1890, 1955, 1981 10,0 dla pieszych   stała kładka stalowa dla obsługi śluzy oraz kładka na wrotach dolnych (rozchylana na boki wraz ze skrzydłami wrót w czasie śluzowania)
 
17 Most Władysława Jagiełły 2012 82,7 tramwajowy, dla pieszych   most wantowy, na którym przebiega linia tramwajowa z centrum miasta do dworca Bydgoszcz Główna, podwieszony do pylonu o wysokości 27 m
 
18 Most Królowej Jadwigi 1865, 1913 55,1 20 drogowy, dla pieszych   jeden z najstarszych zachowanych mostów w Bydgoszczy o konstrukcji sprzed I wojny światowej
 
19 Mosty kolejowe (dworcowe) 1851, 1872, 1895 80÷91 kolejowy, dla pieszych   trzy mosty, w tym dwa ceglane łukowe i jeden żelbetonowy, mieszczą linie kolejowe nr 18, 131 i 356, najstarsze zachowane mosty w Bydgoszczy i jedne ze starszych mostów kolejowych w Polsce
 
20 Mosty Waleriana Hypszera 2002 100,7 50 drogowy, dla pieszych   łączy Jachcice i Czyżkówko w ciągu północnej obwodnicy Śródmieścia Bydgoszczy
 
21 Kładka Czyżkówko-Jachcice 2020 67 dla pieszych   kładka łącząca ulicę Jednostroną (Jachcice) z Świekatowską (Czyżkówko) o szerokości ponad 8 m (droga rowerowa o szerokości 2,75 m oraz chodnik o szerokości 2 m), wykorzystująca konstrukcję nośną przeprowadzonego nad Brdą ciepłociągu[4]. 10 października 2018 bydgoski KPEC podpisał z konsorcjum firm Gotowski i Kormost umowę na zaprojektowanie i budowę estakady ciepłowniczej z kładką pieszo-rowerową. Projekt budowlany powstał do końca czerwca 2019 powstał, a 17 października 2019 rozpoczęto montaż konstrukcji kładki. Przeprawa jest stalową konstrukcją łukową z żelbetowym pomostem. Koszt inwestycji wyniósł 7 mln zł[5][6].
 
22 Kładka w Smukale 1989 55,0 dla pieszych   umożliwia komunikację pieszą między osiedlem Opławiec, a Smukałą i Piaskami
 
23 Kładka nad jazem elektrowni w Smukale 1882, 1906, 1951 16,0 dla pieszych   kładka technologiczna do obsługi elektrowni wodnej
 
24 Most w Smukale 1977 50,2 30 drogowy, dla pieszych   następca mostu żelaznego kolei wąskotorowej BydgoszczKoronowo (1907–1939), łączy Opławiec ze Smukałą
 
25 Most w Bożenkowie-Zdrojach 1987 36,2 30 drogowy, dla pieszych   przez most prowadzi droga wojewódzka nr 244 KamieniecBożenkowoStrzelce Dolne
 

Mosty i kładki nad Młynówką

edytuj

Młynówka jest odnogą Brdy opływającą Wyspę Młyńską w Bydgoszczy. Poniżej przedstawiono mosty i kładki dla pieszych w kolejności od ujścia Młynówki do Brdy w górę rzeki do śluzy Miejskiej[1].

Nr Nazwa Data powstania i przebudowy Długość
[m]
Nośność
[t]
Rodzaj Istn. Uwagi Zdjęcie
1 Kładka na jazie Farnym XV wiek, 1899, 1929, 1970, 1996 14,0 dla pieszych   w wiekach XV-XVIII znajdował się tu most Farny, po budowie jazu Farnego kładka przeznaczona jest do obsługi urządzeń jazu
 
2 Most Młyński 1791, 1948, 1964 16,9 drogowy, dla pieszych   most łączący Stary Rynek z Wyspą Młyńską w ciągu ulicy Ku Młynom
 
3 Kładka Wenecji Bydgoskiej 2006 15,5 dla pieszych   łączy Wyspę Młyńską z nabrzeżem Wenecji Bydgoskiej, skąd można przejść na ul. Długą
 
4 Kładka Krzysztofa Klenczona 2008 26,0 dla pieszych   łączy Wyspę Młyńską z nabrzeżem Wenecji Bydgoskiej, skąd można przejść na ul. Świętej Trójcy
 
5 Most nad przepławką 1890, 1993 3,3 drogowy, dla pieszych   nad przepławką dla ryb w pobliżu Przystani Bydgoszcz
 
6 Most nad jazem Ulgowym 1890, 1964 9,5 drogowy, dla pieszych   most w ciągu ulicy Tamka na grobli oddzielającej Brdę od Młynówki
 
7 Mosty Młyńskie im. Solidarności 1840, 1890, 1955, 1981 48,0 30, 40 drogowe, tramwajowy, dla pieszych   trzy mosty, z tego dwa drogowe i tramwajowy, powyżej Starego Miasta w Bydgoszczy, w ciągu ulicy marszałka Focha
 

Mosty i kładki nad Starym Kanałem Bydgoskim

edytuj

Stary Kanał Bydgoski to odcinek Kanału Bydgoskiego na odcinku między śluzą VI, a ujściem do Brdy w rejonie śluzy Miejskiej. Wyłączony z żeglugi w 1915 roku po zastąpieniu go nowym odcinkiem Kanału, stał się osią dużego parku miejskiego – plant nad Kanałem Bydgoskim. Skrócono go w 1971 r. po zasypaniu wschodniego fragmentu do śluzy III włącznie. Oddziela na długości ok. 3,5 km południowe i północne osiedla Bydgoszczy w środkowo-zachodniej części miasta: Flisy i Okole od Wilczaka, Jarów i Miedzynia. Poniżej przedstawiono mosty i kładki dla pieszych w kolejności od ujścia Kanału do Brdy w kierunku zachodnim[1].

Nr Nazwa Data powstania i przebudowy Długość
[m]
Nośność
[t]
Rodzaj Istn. Uwagi Zdjęcie
1 Most w ulicy Grottgera 1836, 1964 10,0 drogowy, dla pieszych   most łączący ul. Focha z ul. Grottgera, rozebrany w 1980 roku w związku z rozbudową mostów Solidarności
 
2 Most na II śluzie 1774, 1810 7,5 dla pieszych   most na wrotach śluzy II służący obsłudze technologicznej, rozebrany w 1971 roku w związku z budową drogowego węzła Grunwaldzkiego
3 Most Władysława IV 1774, 1841, 1946 29,1 drogowo-tramwajowy, dla pieszych   most w formie kamiennych łuków łączący ulicę Świętej Trójcy z ul. Grunwaldzką, posiadał duże znaczenie komunikacyjne, rozebrany w 1971 roku w związku z budową drogowego węzła Grunwaldzkiego
 
4 Most na III śluzie 1774, 1810 7,5 dla pieszych   most na wrotach śluzy III służący obsłudze technologicznej, rozebrany w 1971 roku w związku z budową drogowego węzła Grunwaldzkiego
5 Most w ul. Wrocławskiej 1774, 1810, 1962 7,9 15 drogowy, dla pieszych   most poniżej wrót dolnych śluzy IV Kanału Bydgoskiego służący komunikacji między osiedlami Okole i Wilczak
 
6 Kładka na V śluzie 1774, 1807, 1906, 1948, 1991 7,4 5 dla pieszych   kładka poniżej wrót dolnych śluzy V w ciągu ul. Czarna Droga, służący komunikacji między osiedlami Okole i Jary
 
7 Most kolejowy nad Starym Kanałem Bydgoskim 1872, 1965 15,0 kolejowy   most w ciągu linii kolejowej nr 131 (magistrali węgowej) oraz linii kolejowej nr 356
 
8 Most w ul. Bronikowskiego 1774, 1810, 1850, 1961 8,4 15 drogowy, dla pieszych   most poniżej wrót dolnych śluzy VI w ciągu ul. Bronikowskiego, służący komunikacji między osiedlami Flisy i Miedzyń
 

Mosty i kładki nad Kanałem Bydgoskim

edytuj

Kanał Bydgoski to główny ciek w zachodniej części Bydgoszczy, oddzielający północne i południowe osiedla: Flisy i Osową Górę od Miedzynia i Prądów. Zbudowany został w 1774 r., a jego część wschodnia (ze śluzami Okole i Czyżkówko o długości 1,6 km) – w 1915 roku. Poniżej przedstawiono mosty i kładki dla pieszych w kolejności od ujścia kanału do Brdy, aż do zachodnich rubieży miasta i ujścia Kanału Górnonoteckiego[1].

Nr Nazwa Data powstania i przebudowy Długość
[m]
Nośność
[t]
Rodzaj Istn. Uwagi Zdjęcie
1 Most kolejowy do papierni na Czyżkówku 1836, 1964 129,0 kolejowy   most służący istniejącej do lat 90. XX wieku bocznicy kolejowej do Zakładów Papierniczych na Czyżkówku, od 2002 r. w likwidacji. We wrześniu 2018 został udostępniony dla pieszych. W tym celu uzupełnione zostały brakujące balustrady, a ich wysokość została dostosowana do aktualnych wymagań, w tym dla rowerzystów. Na końcu przęsła zastosowano blachę ułatwiającą wjazd rowerów i wózków na przęsło. Jednocześnie zamknięto dla pieszych stary wiadukt kolejowy nad ulicą Nadrzeczną[7].
 
2 Kładka na śluzie Okole 1915 10,5 dla pieszych   kładka służąca obsłudze technologicznej urządzeń śluzy
 
3 Most św. Antoniego 2002 83,2 50 drogowy, dla pieszych   element węzła Zachodniego, łączy ul. Grunwaldzką z ul. Nad Torem i Siedlecką, w ciągu dróg krajowych nr 25 i 80. 1 grudnia 2015 oddano do użytku drugą nitkę mostu o długości 96 m.
 
4 Most Grunwaldzki 1954, 2002 52,0 42 drogowy, dla pieszych   element węzła Zachodniego, przebiega nim ul. Grunwaldzka i jednocześnie drogi krajowe nr 25 i 80
 
5 Most w ul. Mińskiej 1913, 1973, 1983 58,0 kolejowy, drogowy, dla pieszych   dwa sąsiadujące mosty: kolejowy w ciągu linii nr 18 oraz drogowy w ulicy Mińskiej na osiedlu Flisy
 
6 Kładka na śluzie Czyżkówko 1914 9,6 dla pieszych   kładka służąca obsłudze technologicznej urządzeń śluzy
 
7 Most drogowy nad Kanałem Bydgoskim XIX wiek drogowy, dla pieszych   łączył brzegi Kanału Bydgoskiego w rejonie ulic: Kruszyńskiej i Żywieckiej, zachowały się ceglane przyczółki
 
8 Kładka przy ul. Janowieckiej 1993 33,0 dla pieszych   zaadaptowana pod kładkę konstrukcja wsporcza wodociągu, służąca komunikacji między osiedlami Osowa Góra i Miedzyń
 
9 Most na śluzie Prądy 1774, 1852, 1915 10,2 2,5 drogowy, dla pieszych   most poniżej wrót dolnych śluzy Prądy służący komunikacji lokalnej między osiedlami Osowa Góra i Prądy
 
10 Most obwodnicy nad Kanałem Bydgoskim 1963 39,6 30 drogowy   w ciągu drogi krajowej nr 10 na zachodnich rubieżach miasta
 
11 Most na śluzie Osowa Góra 1774, 1852, 1915 10,2 drogowy, dla pieszych   most poniżej wrót dolnych śluzy Osowa Góra służący komunikacji lokalnej
 
12 Most w Kruszyńcu XIX wiek 29,4 drogowy, dla pieszych   położony za zachodnimi rubieżami Bydgoszczy przy ujściu Kanału Górnonoteckiego, służący komunikacji lokalnej
 

Mosty nad innymi ciekami

edytuj

Poniżej przedstawiono mosty i kładki zarówno historyczne w obrębie miasta lokacyjnego Bydgoszczy, już dziś nieistniejące, jak również inne obiekty wcześniej nie przedstawione.

Nr Nazwa Data powstania i przebudowy Długość
[m]
Nośność
[t]
Rodzaj Istn. Uwagi Zdjęcie
1 Most Pilarski XV wiek, 2007 drogowy, dla pieszych   na kanale Międzywodzie, łączący Wyspę Menniczą z Wyspą zachodnią, dzisiaj w obrębie Wyspy Młyńskiej, koło Czerwonego Spichrza
 
2 Most na Kanale Zbożowym 1840 drogowy, dla pieszych   obok Młynów Rothera, zniknął po częściowym zasypaniu kanału w latach 60. XX w.
 
3 Most na Międzywodziu 1840, 2007 dla pieszych   most dla pieszych istniejący w XIX wieku na środkowym odcinku Międzywodzia przy Wyspie Menniczej, odbudowany w formie kilku przejść nad Międzywodziem
 
4 Most na ul. Witebskiej 1890 25,0 drogowy, dla pieszych   most łukowy ceglany nad zatoką toru regatowego, najstarszy zachowany w oryginalnej konstrukcji most drogowy w Bydgoszczy
 

Schemat

edytuj
 
Schemat rozmieszczenia głównych mostów nad ciekami w Bydgoszczy

Mosty planowane

edytuj

W sferze dalekosiężnych planów znajduje się kolejnych kilka mostów[8]:

Galeria

edytuj

W dzień

edytuj



Zobacz też

edytuj
  1. Wraz z komorą celną.
  2. Niegdyś główne koryto Brdy.
  3. Widnieją one m.in. na rekonstrukcji planu Bydgoszczy staropolskiej wykonanej przez G. Reicherta w 1890 r.

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g Monografia mostów województwa kujawsko-pomorskiego. Brda i Kanał Bydgoski. Tom II z serii: Mosty z biegiem rzek pod red. Krzysztofa Dudka. Bydgoszcz – Grudziądz 2012. Wydawca: Związek Mostowców Rzeczypospolitej Polskiej Oddział Pomorsko-Kujawski. ISBN 978-83-934160-2-8.
  2. Łbik Lech. Średniowieczne brody i przeprawy na dolnej Brdzie w okolicy Bydgoszczy. [w:] Kronika Bydgoska XIX. Bydgoszcz 1998.
  3. Guldon Zenon: Rozwój uprawnień handlowych Bydgoszczy w XVI-XVII w. Prace Komisji Historii t. III: Bydgoskie Towarzystwo Naukowe. Prace Wydziału Nauk Humanistycznych. Seria C: 1966.
  4. Powstanie kładka nad Brdą dla spacerujących i rowerzystów
  5. Nowa estakada ciepłownicza nad Brdą także dla pieszych i cyklistów
  6. Budują kładkę nad Brdą między Czyżkówkiem a Jachcicami
  7. Przejście dla pieszych przez wiadukt kolejowy otwarte
  8. Uchwała L/756/09 Rady Miasta Bydgoszczy z dnia 15 lipca 2009 r. w sprawie uchwalenia Studium uwarunkowań i kierunków rozwoju przestrzennego miasta Bydgoszczy.
  9. Bydgoskie mosty tylko na papierze. Z planów ratusza mało wynika

Bibliografia

edytuj
  • Bydgoszcz w stronę Okola, Daria Bręczewska-Kulesza, Bydgoszcz: Zakład Poligraficzny Kordruk – Bogdan Koronka, 2004, ISBN 83-921725-0-7, OCLC 69371545.
  • Derenda Jerzy. Piękna stara Bydgoszcz – tom I z serii Bydgoszcz miasto na Kujawach. Praca zbiorowa. Towarzystwo Miłośników Miasta Bydgoszczy. Bydgoszcz 2006.
  • Dudek Krzysztof. Monografia mostów województwa kujawsko-pomorskiego. Tom II: Brda i Kanał Bydgoski; Oddział Pomorsko-Kujawski Związku Mostowców Rzeczypospolitej Polskiej. Grudziądz-Bydgoszcz, 2012.
  • Guldon Zenon: Rozwój uprawnień handlowych Bydgoszczy w XVI-XVII w. Prace Komisji Historii t. III: Bydgoskie Towarzystwo Naukowe. Prace Wydziału Nauk Humanistycznych. Seria C: 1966.
  • Jeleniewski K. Marek. ...której nie ma. Bydgoszcz na starej widokówce. Bydgoszcz 2001. ISBN 83-87586-17-X.
  • Kajczuk Jacek. Mosty i wiadukty. [w:] Bydgoska Gospodarka Komunalna. Bydgoszcz 1996.
  • Łbik Lech. Średniowieczne brody i przeprawy na dolnej Brdzie w okolicy Bydgoszczy. [w:] Kronika Bydgoska XIX. Bydgoszcz 1998.
  • Michalski Stanisław (red.): Bydgoszcz wczoraj i dziś 1945–1980. Państwowe Wydawnictwo Naukowe. Warszawa-Poznań 1988.
  • Monografia mostów województwa kujawsko-pomorskiego. Brda i Kanał Bydgoski. Tom II z serii: Mosty z biegiem rzek pod red. Krzysztofa Dudka. Bydgoszcz – Grudziądz 2012. Wydawca: Związek Mostowców Rzeczypospolitej Polskiej Oddział Pomorsko-Kujawski. ISBN 978-83-934160-2-8.

Linki zewnętrzne

edytuj