Jakub II Cypryjski

król Cypru

Jakub II Cypryjski, Jakub Bastard (ur. 1440, zm. 10 lipca 1473) – król Cypru. Był nieślubnym synem Jana II i Marietty z Patras.

Jakub II Cypryjski
ilustracja
ilustracja herbu
król Cypru
Okres

od 1463
do 10 lipca 1473

Poprzednik

Szarlota Cypryjska

Następca

Jakub III Cypryjski

Dane biograficzne
Data urodzenia

1440

Data śmierci

10 lipca 1473

Ojciec

Jan II Cypryjski

Matka

Marietta z Patras

Żona

Katarzyna Cornaro

Dzieci

Jakub III Cypryjski;
nieślubne:
Eugeniusz Lusignan Armeński,
Janusz,
Charlotta,
Charla

W 1456 dzięki swojemu ojcu, w wieku zaledwie 16 lat, Jakub został arcybiskupem Nikozji. Tytuł stracił, kiedy zamordował królewskiego szambelana. W 1457 ojciec szybko mu przebaczył i przywrócił na poprzedni urząd. Ojciec miał prawdopodobnie uczynić go swoim oficjalnym następcą, ale nie zdążył i zmarł w 1458 r. Tron Cypru przypadł przyrodniej siostrze Jakuba, Szarlocie. W 1460 Jakub zakwestionował jej prawa do tego tronu i uwięził ją razem z jej mężem na 3 lata w zamku Kyrenia. W 1463, kiedy Szarlota uciekła na wyspę Rodos[1], Jakub został oficjalnie koronowany na króla. W 1464 roku zdobył Famagustę i wypędził z niej Genueńczyków.

Poślubił Wenecjankę Katarzynę Cornano, ale zmarł w kilka miesięcy po ślubie. Istnieją przypuszczenia, że został otruty przez weneckich agentów, prawdopodobnie nasłanych przez wuja Katarzyny. Został pochowany w katedrze św. Mikołaja w Famaguście. Z Katarzyną doczekał się jedynie syna:

Po śmierci Jakuba III, królową Cypru została Katarzyna Cornano. Pozostając pod opieką potężnej wówczas Wenecji skutecznie odpierała próby powrotu na Cypr i ponownego objęcia tronu przez Szarlotę.

Jakub II miał co najmniej czworo dzieci nieślubnych:

  • Eugeniusza Lusignan Armeńskiego (zm. 1536, w Wenecji), męża Paoli Mazzara Sycylijskiej
  • Janusa Lusignan (zm. po 1552), męża X de Toro, i Wirginii Cosanza di San Sava
  • Charlottę Lusignan (zm. ok. 1469), żonę Sora de Naves
  • Charlę Lusignan (14681480), żonę Alfonsa, bastarda aragońskigeo (14601510)

Przypisy

edytuj
  1. Anselme de Sainte-Marie, Ange de Sainte-Rosalie: Histoire de la Maison Royale de France, et des grands officiers de la Couronne de France, t. 2, Chez Estienne Loyson, Paris MDCLXXIV, s. 600