Hermann Kusmanek von Burgneustädten

austro-węgierski generał-pułkownik

Hermann Kusmanek von Burgneustädten (ur. 16 września 1860 w Hermannstadt, zm. 7 sierpnia 1934 w Wiedniu) – generał pułkownik cesarskiej i królewskiej Armii, w czasie I wojny światowej komendant Twierdzy Przemyśl[1].

Hermann Kusmanek von Burgneustädten
Ilustracja
1914
generał pułkownik generał pułkownik
Data i miejsce urodzenia

16 września 1860
Hermannstadt

Data i miejsce śmierci

7 sierpnia 1934
Wiedeń

Przebieg służby
Lata służby

1879–1918

Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier

Jednostki

Twierdza Przemyśl

Stanowiska

komendant twierdzy

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Kawaler Orderu Marii Teresy Krzyż Wielki Orderu Leopolda (Austria) Order Korony Żelaznej I klasy (Austro-Węgry) Krzyż Żelazny (1813) I KlasyOrder Świętej Anny II klasy (Imperium Rosyjskie) Order Lwa i Słońca (Persja) dla obcokrajowców Medal za Odwagę Krzyż Mariański Zakonu Krzyżackiego
Hermann Kusmanek wraz ze sztabem Twierdzy Przemyśl
Grób Kusmanka na Cmentarzu Centralnym w Wiedniu

Życiorys

edytuj

Był synem urzędnika policji. W wieku 19 lat wstąpił do Terezjańskiej Akademii Wojskowej w Wiener Neustadt, po ukończeniu której otrzymał przydział do 63 pułku piechoty. Szybko przeszedł karierę oficera sztabu generalnego i w stopniu pułkownika przez 6 lat był szefem kancelarii w c. i k. Ministerstwie Wojny Rzeszy. W 1908 został wyznaczony na stanowisko komendanta 65 Brygady Piechoty w Győr. W 1910 został przeniesiony na stanowisko komendanta 3 Dywizji Piechoty w Linzu, a w następnym roku na stanowisko komendanta 28 Dywizji Piechoty w Lublanie. W 1913 został obdarzony szlachectwem.

W maju 1913 został mianowany komendantem Twierdzy Przemyśl. Mieszkał w willi przy ul. Dworskiego 37[2]. Po zakończeniu pierwszego oblężenia Twierdzy, 4 listopada 1914 otrzymał nominację na stopień generała piechoty.

Po upadku Twierdzy Przemyśl po II oblężeniu Twierdzy od 23 marca 1915 do lutego 1918 przebywał w niewoli rosyjskiej. 1 marca 1918, podczas pobytu w niewoli, został mianowany z dniem 15 maja 1917 na stopień generała pułkownika. Z dniem 1 grudnia 1918 został przeniesiony w stan spoczynku.

Po powrocie z niewoli został oskarżony o zdradę i postawiony przed sądem wojennym. Zarzutem było to, że generał zdecydował się na poddanie Twierdzy Przemyśl Rosjanom. Jednak uniewinniono go po utajnionej rozprawie, bo nie zdołano udowodnić mu winy.

Został pochowany na Cmentarzu Centralnym w Wiedniu[3].

Przebieg służby

edytuj
  • 1879–1888 służba liniowa
  • 1888–1893 sztab generalny
  • 1893–1894 służba liniowa
  • 1894–1897 sztab generalny
  • 1897–1898 komendant 3. batalionu 63 Węgierskiego Pułku Piechoty
  • 1898–1899 Biuro Prezydialne c. i k. Ministerstwa Wojny Rzeszy (Präsidialbüro Reichskriegsministerium)
  • 1899–1900 Sztab Generalny
  • 1900–1908 szef Biura Prezydialnego c. i k. Ministerstwa Wojny Rzeszy (Präsidialbüro Reichskriegsministerium)
  • 1908–1910 – komendant 65 Brygady Piechoty
  • 1910–1911 komendant 3 Dywizji Piechoty
  • 1911–1913 komendant 28 Dywizji Piechoty
  • 1913–1915 komendant Twierdzy Przemyśl (Festung Przemysl)
  • 1915–1918 w niewoli rosyjskiej

Awanse

edytuj

Ordery i odznaczenia

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Biografia na stronie Twierdzy Przemyśl.
  2. Willa komendanta Twierdzy – Twierdza Przemyśl [online], www.twierdzaprzemysl.org [dostęp 2018-04-05] (pol.).
  3. Hermann Kusmanek von Burgneustädten. friedhoefewien.at. [dostęp 2017-06-24]. (niem.).
  4. przebieg służby i podstawowe dane biograficzne (jęz. niem.).
  5. Politische Chronik der Oesterreichische-Ungarischen Monarchie, Wien 1918, S. 130.
  6. identyfikacja odznaczeń na podstawie fotografii w infoboksie oraz fotografii z 1914.