Henryk Kasperczak

polski piłkarz i trener piłkarski

Henryk Wojciech Kasperczak (ur. 10 lipca 1946 w Zabrzu) – polski piłkarz występujący na pozycji obrońcy lub pomocnika, reprezentant Polski w latach 1973–1978, trener piłkarski.

Henryk Kasperczak
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Henryk Wojciech Kasperczak

Data i miejsce urodzenia

10 lipca 1946
Zabrze

Wzrost

180 cm

Pozycja

środkowy obrońca, defensywny pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1959–1965 Stal Zabrze
1965–1966 Stal Mielec
1966–1968 Legia Warszawa 0 (0)
1968–1978 Stal Mielec 209 (37)
1978–1980 FC Metz 55 (11)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1973–1978  Polska 61 (5)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1979–1984 FC Metz
1984–1987 AS Saint-Étienne
1987–1988 RC Strasbourg
1989–1990 Racing Club de France
1990–1992 HSC Montpellier
1993 OSC Lille
1993–1994 Wybrzeże Kości Słoniowej
1994–1998 Tunezja
1996 Tunezja U-23
1998 SC Bastia
1999–2000 Al Wasl Club
2000 Maroko
2000–2001 Shenyng Sealion
2001–2002 Mali
2002–2004 Wisła Kraków
2006–2008 Senegal
2008–2009 Górnik Zabrze
2010 Wisła Kraków
2010–2011 AO Kawala
2013–2015 Mali
2015–2017 Tunezja
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Polska
Igrzyska olimpijskie
srebro Montreal 1976 Piłka nożna
III miejsce RFN 1974 piłka nożna

Reprezentował barwy Stali Zabrze, Stali Mielec (dwukrotny mistrz Polski), rezerw Legii Warszawa oraz FC Metz. Członek Klubu Wybitnego Reprezentanta. Z reprezentacją Polski dwukrotnie uczestniczył w mistrzostwach świata (1974 – 3. miejsce, 1978) oraz na igrzyskach olimpijskich 1976 w Montrealu – srebrny medal.

Jako trener największe sukcesy odnosił z afrykańskimi reprezentacjami, biorącymi udział w Pucharze Narodów Afryki.W 1979 roku został trenerem francuskiego FC Metz, z którym w sezonie 1983/1984 zdobył Puchar Francji. Następnie w latach 1984–1987 trenował AS Saint-Étienne, a w latach 1987–1988 był szkoleniowcem RC Strasbourg, w latach 1989–1990 Racing Club de France (Trener roku 1990 we Francji według France Football), w latach 1990–1992 trenował HSC Montpellier (ćwierćfinał Pucharu Zdobywców Pucharów 1990/1991), a w 1993 roku Lille OSC. Trenował także polskie zespoły: dwukrotnie Wisłę Kraków (dwukrotny mistrz Polski, dwukrotny zdobywca Pucharu Polski) oraz Górnika Zabrze. Wielokrotnie wymieniany wśród kandydatów na selekcjonera reprezentacji Polski.

Jest pierwszym i jak dotąd jednym z trzech (oprócz Pawła Janasa i Adama Nawałki) Polaków biorących udział w mistrzostwach świata w roli zawodnika i trenera, jednak jako jedyny z tej trójki nie był selekcjonerem reprezentacji Polski. Na mistrzostwach świata 1998 we Francji prowadził reprezentację Tunezji.

Wczesne życie

edytuj

Henryk Kasperczak urodził się w Zabrzu jako syn Jadwigi i Jana, którzy poznali się na robotach w Niemczech i po zakończeniu II wojny światowej osiedlili się w Zabrzu[1]. W 1965 roku zdał maturę w Technikum Nr 7 w Zespole Szkół Samochodowych im. Gen. Stefana Roweckiego „Grota” w Gliwicach.

Kariera piłkarska

edytuj

Henryk Kasperczak karierę piłkarską rozpoczął w 1959 roku w Stali Zabrze, skąd w 1965 roku trafił do II-ligowej Stali Mielec. W latach 1966–1968 grał w rezerwach Legii Warszawa, skąd wrócił do Stali Mielec, z którym odnosił największe sukcesy w klubowej karierze. Najpierw w sezonie 1968/1969 awansował do II-ligi, a w następnym sezonie awansował do ekstraklasy.

Debiut w ekstraklasie zaliczył 9 sierpnia 1970 roku w wygranym 5:2 meczu u siebie z Wisłą Kraków, w którym także strzelił swoje dwa pierwsze gole w ekstraklasie – w 11. minucie na 1:0 oraz w 37. minucie głową na 2:2[2]. Od tego momentu Stal Mielec stała się jedną z najlepszych drużyn na krajowych boiskach. W sezonie 1970/1971 wygrał swoją grupę B w Pucharze Intertoto, a w sezonie 1972/1973 Stal Mielec pod wodzą węgierskiego trenera Károly’ego Konthy mająca w składzie oprócz Kasperczaka takich zawodników jak m.in.: Jan Domarski, Włodzimierz Gąsior, Witold Karaś, Zygmunt Kukla, Grzegorz Lato, Stanisław Majcher po raz pierwszy w historii zdobyła mistrzostwo Polski, dzięki czemu zadebiutowała w europejskich pucharach w Pucharze Europy 1973/1974, w którym rywalem w I rundzie był silny jugosłowiański klub Crvena zvezda Belgrad, z którym mielecki klub uległ w dwumeczu 1:3 (1:2, 0:1) i odpadł z rozgrywek.

W sezonie 1973/1974 Stal Mielec rozgrywki ligowe zakończyła na 3. miejscu, a w sezonie 1974/1975 na 2. miejscu. Po objęciu w 1975 roku stanowiska trenera przez Edmunda Zientarę klub w sezonie 1975/1976 zdobył mistrzostwo Polski, dotarł do finału Pucharu Polski 1975/1976, w którym 1 maja 1976 roku na Stadionie Wojska Polskiego w Warszawie uległ Śląskowi Wrocław 2:0 oraz do ćwierćfinału Pucharu UEFA 1975/1976, w którym uległ w dwumeczu niemieckiemu Hamburgerowi SV 1:2 (1:1, 0:1). Henryk Kasperczak w 1976 w roku został wyróżniony nagrodami: Piłkarz Roku w plebiscycie „Piłki Nożnej”, Piłkarz Roku w plebiscycie „Sport”[3] oraz Sportowiec Roku województwa rzeszowskiego, krośnieńskiego, przemyskiego i tarnobrzeskiego w plebiscycie dziennika „Nowiny”[4].

W I rundzie Pucharu Europy 1976/1977 rywalem Stali Mielec był utytułowany klub hiszpański Real Madryt, z którym Stal Mielec przegrała dwumecz 1:3 (1:2, 0:1) i odpadła z rozgrywek. W sezonie 1977/1978 zdobyła Trofeo Colombino, a w rozgrywkach ligowych 1977/1978 zajęła 8. miejsce. Ostatni mecz w ekstraklasie Kasperczak rozegrał 2 maja 1978 roku w przegranym 0:1 meczu u siebie z Górnikiem Zabrze[5].

Następnie wyjechał do Francji, gdzie grał w FC Metz, w którym zadebiutował 19 lipca 1978 roku w wygranym 2:1 meczu ligowym z Olympique Marsylia, a pierwszą bramkę w Première Division strzelił dnia 25 sierpnia 1978 roku w zremisowanym 1:1 meczu z AS Nancy[6]. Ostatni mecz w Première Division rozegrał 24 listopada 1979 roku, kiedy to FC Metz bezbramkowo zremisował ze Stade Brestois 29, a Kasperczak w 63. minucie zastąpił na boisku Christiana Synaeghela[7]. Potem zastąpił Marca Rastolla na stanowisku trenera drużyny, czym samym w wieku 33 lat zakończył piłkarską karierę. Łącznie w ekstraklasie polskiej rozegrał 209 meczów, w których strzelił 37 goli, a w Première Division rozegrał 55 meczów, w których strzelił 11 goli.

W 2019 wyróżniony zaliczeniem do jedenastki stulecia PZPN (na pozycji prawego pomocnika)[8].

Kariera reprezentacyjna

edytuj

Henryk Kasperczak w latach 1973–1978 w reprezentacji Polski rozegrał 61 meczów, w których strzelił 5 goli. Debiut zaliczył za kadencji selekcjonera Kazimierza Górskiego 20 marca 1973 roku na Stadionie Miejskim w Łodzi w meczu towarzyskim z reprezentacją Stanów Zjednoczonych, w którym w 55. minucie meczu strzelił również na 3:0 swoją pierwszą bramkę w reprezentacji Polski, a mecz zakończył się zwycięstwem Biało-czerwonych 4:0.

Mundial 1974

edytuj
 
Henryk Kasperczak (po prawej) i Jan Tomaszewski po meczu z reprezentacją Brazylii na mistrzostwach świata 1974

17 października 1973 roku reprezentacja Polski po remisie 1:1 z reprezentacją Anglii na stadionie Wembley w Londynie po 36 latach awansowała na mistrzostwa świata. Na mistrzostwach świata 1974 w RFN, na których reprezentacja Polski zajęła 3. miejsce, Henryk Kasperczak był podstawowym zawodnikiem drużyny prowadzonej przez Kazimierza Górskiego i rozegrał wszystkie 7 meczów, a dnia 23 czerwca 1974 roku na Neckarstadion w Stuttgarcie rozegrał jeden z najlepszych w swojej karierze. Otóż wtedy reprezentacja Polski rozgrywała ostatni mecz Grupy D z faworyzowaną reprezentacją Włoch, w 44. minucie meczu Kasperczak podał piłkę do Kazimierza Deyny, który dalekim strzałem pokonał bramkarza rywali – Dino Zoffa i Biało-czerwoni podwyższyli prowadzenie na 2:0. Ostatecznie mecz zakończył się wynikiem 2:1 dla reprezentacji Polski, która z kompletem 6 punktów wygrała Grupę D, a reprezentacja Włoch z 3 punktami zajęła 3. miejsce i odpadła z mistrzostw.

Montreal 1976

edytuj

Henryk Kasperczak w 1976 roku znalazł się w składzie reprezentacji Polski prowadzonej przez Kazimierza Górskiego na turniej olimpijski 1976 w Montrealu, na których również Kasperczak był podstawowym zawodnikiem. W finale reprezentacja Polski przegrała 3:1 z reprezentacją NRD i ostatecznie zdobyła srebrny medal, co uznano w kraju za porażkę, a trener Kazimierz Górski podał się do dymisji.

Mundial 1978

edytuj

Henryk Kasperczak w 1978 roku został powołany przez selekcjonera reprezentacji PolskiJacka Gmocha na mistrzostwa świata 1978 w Argentynie. Dnia 21 czerwca 1978 roku na Estadio Ciudad de Mendoza w Mendozie reprezentacji Polski z Kasperczakiem w składzie przegrała 1:3 z reprezentacją Brazylii i zajęła 3. miejsce w Grupie B drugiej rundy turnieju i odpadła z turnieju, a Kasperczak po tym meczu ogłosił zakończenie reprezentacyjnej kariery.

Kariera trenerska

edytuj

Henryk Kasperczak po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął karierę trenerską. W 1979 roku został trenerem francuskiego FC Metz, z którym w sezonie 1983/1984 zdobył Puchar Francji. Następnie w latach 1984–1987 trenował AS Saint-Étienne, a w latach 1987–1988 był szkoleniowcem RC Strasbourg, w latach 1989–1990 Racing Club de France (Trener roku 1990 we Francji według France Football), w latach 1990–1992 trenował HSC Montpellier (ćwierćfinał Pucharu Zdobywców Pucharów 1990/1991), a w 1993 roku Lille OSC.

Praca w Afryce i Azji

edytuj

Henryk Kasperczak w latach 1993–1994 był selekcjonerem reprezentacji Wybrzeża Kości Słoniowej, z którą podczas Pucharu Narodów Afryki 1994 w Tunezji zajął 3. miejsce. Po tym turnieju objął stanowisko selekcjonera reprezentacji Tunezji, z którą w Pucharze Narodów Afryki 1996 w Południowej Afryce zdobył wicemistrzostwo turnieju oraz uczestniczył w igrzyskach olimpijskich 1996 w Atlancie, na których reprezentacja Tunezji zajęła ostatnie – 4. miejsce w Grupie A i odpadła z turnieju.

Trenował również Orłów Kartaginy w Pucharze Narodów Afryki 1998, w którym jego drużyna przegrała w ćwierćfinale po rzutach z gospodarzami – reprezentacją Burkina Faso (1:1, k. 7:8) oraz z którą po 20 latach awansował na mistrzostwach świata 1998 we Francji, na których prowadził reprezentację Tunezji w dwóch spotkaniach. Po porażkach z reprezentacją Anglii (0:2) i reprezentacją Kolumbii (0:1) został zdymisjonowany. W ostatnim zremisowanym 1:1 meczu z reprezentacją Rumunii Orłów Kartaginy tymczasowo poprowadził asystent Kasperczaka – Ali Selmi.

Potem przez krótki czas trenował francuską SC Bastię, potem w latach 1999–2000 emiracki Al Wasl Club, w 2000 roku reprezentację Maroka, w latach 2000–2001 chiński Shenyng Sealion oraz w latach 2001–2002 reprezentację Mali, pod jego wodzą podczas Pucharu Narodów Afryki 2002 będąc gospodarzem turnieju zajęła 4. miejsce.

Wisła Kraków

edytuj

Henryk Kasperczak 16 marca 2002 roku został trenerem Wisły Kraków[1], w której na ławce trenerskiej zadebiutował 20 marca 2002 roku w zremisowanym 1:1 meczu z GKS-em Katowice w ramach 20. kolejki rozgrywek ligowych. W sezonie 2001/2002 z klubem sięgnął po wicemistrzostwo i Puchar Polski oraz dotarł do finału Pucharu Ligi, w którym przegrali w dwumeczu 4:2 (3:0, 1:2) w Legią Warszawa.

W sezonie 2002/2003 zdobył z klubem mistrzostwo i Puchar Polski oraz doszedł do 1/8 finału Pucharu UEFA (za co otrzymał nagrodę Trenera Roku 2002 w plebiscycie „Piłki Nożnej”), w której uległ w dwumeczu z włoskim S.S. Lazio 5:4 (3:3, 2:1). W sezonie 2003/2004 obronił z Białą Gwiazdą mistrzostwo Polski. W II rundzie kwalifikacyjnej Ligi Mistrzów 2004/2005 Wisła Kraków trafiła na gruzińskie WIT Georgia Tbilisi, z którym gładko wygrali dwa mecze 8:2 i 3:0 i awansowała do następnej rundy, gdzie jej rywalem był jeden z najlepszych klubów świata – hiszpański Real Madryt, z którym Wisła Kraków przegrała dwa mecze 0:2 i 1:3 i zagrała w I rundzie Pucharu UEFA 2004/2005, gdzie niespodziewanie odpadła w rywalizacji z gruzińskim Dinamo Tbilisi (4:3, 1:2).

Mimo iż Biała Gwiazda prowadziła w tabeli ligowej ze sporą przewagą w rundzie jesiennej sezonie 2004/2005, Kasperczak z powodu nie zaakceptowania nowych zasad współpracy został zdymisjonowany, a jego miejsce zajął Czech Verner Lička[9].

Dalsza kariera

edytuj

Po zakończeniu pracy w Wiśle Kraków Henryk Kasperczak w styczniu 2005 roku dostał propozycję prowadzenia reprezentacji Egiptu, jednak ostatecznie nie dostał posady z powodu kłopotów finansowych Egipskiego Związku Piłki Nożnej oraz zbyt dużych oczekiwań finansowych samego zainteresowanego[10].

26 czerwca 2006 roku został selekcjonerem reprezentacji Senegalu[11], z którą awansował do Pucharu Narodów Afryki 2008 w Ghanie, gdzie po remisie 2:2 z reprezentacją Tunezji i porażce 1:3 z reprezentacją Angoli w Grupie D 28 stycznia 2008 roku został zwolniony. W ostatnim zremisowanym 1:1 meczu z reprezentacją RPA reprezentację Senegalu tymczasowo poprowadził asystent Kasperczaka – Lamine N’Diaye.

16 września 2008 roku został trenerem Górnika Zabrze[12], z którym rozstał się dnia 3 czerwca 2009 roku po spadku zespołu do I ligi w sezonie 2008/2009[13]. 15 marca 2010 roku ponownie został trenerem Wisły Kraków[14], z którym zdobył w sezonie 2009/2010 zdobył wicemistrzostwo Polski, jednak 6 sierpnia 2010 roku biorąc odpowiedzialność za porażkę Białej Gwiazdy 2:4 (0:1, 2:3) w dwumeczu z azerskim Karabachem Agdam w III rundzie kwalifikacyjnej Ligi Europy 2010/2011 podał się do dymisji[15].

Henryk Kasperczak w okresie od 17 listopada 2010 roku do 18 marca 2011 roku pełnił funkcję trenera greckiego pierwszoligowego klubu AO Kawala[16][17].

Od 30 grudnia 2013 roku został selekcjonerem reprezentacji Mali[18], z którą awansował do Pucharu Narodów Afryki 2015 w Gwinei Równikowej, gdzie po trzech remisach po 1:1 z reprezentacją Kamerunu, z reprezentacją Wybrzeża Kości Słoniowej i reprezentacją Gwinei odpadł z rozgrywek po losowaniu rzutu monetą[19], w związku z czym 8 marca 2015 roku podał się do dymisji[20].

W czerwcu 2015 Kasperczak był wymieniany wśród kandydatów na selekcjonera reprezentacji Wybrzeża Kości Słoniowej[21]. Ostatecznie 13 lipca 2015 roku po raz drugi został selekcjonerem reprezentacji Tunezji[22], z której to posady został zwolniony 8 kwietnia 2017 roku[23].

Statystyki

edytuj

Klubowe

edytuj
Klub Sezon Liga Liga[24] Puchar[25] Europa[26] Łącznie
Występy Bramki Występy Bramki Występy Bramki Występy Bramki
Stal Mielec 1965/1966 II liga
Łącznie
Legia II Warszawa 1966/1967 III liga
1967/1968 III liga
Łącznie
Stal Mielec 1968/1969 III liga
1969/1970 II liga
1970/1971 I liga 25 3 0 0 6 0 31 3
1971/1972 I liga 26 5 2 0 6 3 34 8
1972/1973 I liga 22 6 0 0 22 6
1973/1974 I liga 30 8 2 0 2 0 34 8
1974/1975 I liga 20 1 3 0 23 1
1975/1976 I liga 30 4 4 0 8 0 42 4
1976/1977 I liga 30 6 4 0 2 0 36 6
1977/1978 I liga 26 4 2 0 28 4
Łącznie 209 37 17 0 24 3 248 40
Łącznie w karierze 209 37 7 0 24 3 248 40

[27]

Reprezentacyjne

edytuj
Reprezentacja narodowa Rok Występy Gole
  Polska
1973 15 2
1974 11 1
1975 9 1
1976 7 0
1977 11 1
1978 8 0
Łącznie 61 5

[28]

Gole w reprezentacji

edytuj
# Data Miejsce Przeciwnik Gol Wynik Rozgrywki
1. 20.03.1973 Stadion Miejski, Łódź   Stany Zjednoczone 3–0 4–0 Mecz towarzyski
2. 03.08.1973 Soldier Field, Chicago   Stany Zjednoczone 1–0 1–0 Mecz towarzyski
3. 09.10.1974 Stadion im. 22 lipca, Poznań   Finlandia 1–0 3–0 Mecz towarzyski
4. 08.10.1975 Stadion Miejski, Łódź   Węgry 2–1 4–2 Mecz towarzyski
5. 10.06.1977 Stadion Narodowy, Lima   Peru 3–1 3–1 Mecz towarzyski

Sukcesy

edytuj

Zawodnicze

edytuj
Stal Mielec
Reprezentacyjne
Indywidualne

Trenerskie

edytuj
FC Metz
HSC Montpellier
Reprezentacja Wybrzeża Kości Słoniowej
Reprezentacja Tunezji
Reprezentacja Mali
Wisła Kraków
Indywidualne

Odznaczenia i wyróżnienia

edytuj

Życie prywatne

edytuj

Henryk Kasperczak w lipcu 1971 roku zawarł związek małżeński z Małgorzatą Nowak[29]. Ma pięcioro dzieci[30].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b Henryk Kasperczak – Historiawisły.pl.
  2. 1970-08-09 Stal Mielec – Wisła Kraków 5-2.
  3. Jan Filipowicz. Henryk Kasperczak dopiął swego – „Piłkarzem Roku 1976”. Zawsze pod górę. „Nowiny–Stadion”, s. 1, nr 294 (8782) z 27 grudnia 1976. 
  4. Henryk Kasperczak sportowcem nr 1 olimpijskiego sezonu 1976. „Nowiny–Stadion”, s. 1, nr 1 (8787) z 3 stycznia 1977. 
  5. 1978-05-02 Stal Mielec – Górnik Zabrze 0-1.
  6. Henryk Kasperczak – FCMetz.com (fr.).
  7. FC Metz 0-0 Stade Brestois (fr.).
  8. Poznaliśmy Reprezentację 100-lecia! Zobacz najlepszy zespół w historii Polski! [online], www.laczynaspilka.pl [dostęp 2019-12-06].
  9. Kasperczak zwolniony. krakow.naszemiasto.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-27)]. [data dostępu: 2004-12-14].
  10. Kasperczak za drogi dla Egiptu [data dostępu: 2005-01-07].
  11. Kasperczak oficjalnie trenerem reprezentacji Senegalu [data dostępu: 2006-06-26].
  12. Henryk Kasperczak trenerem Górnika Zabrze [data dostępu: 2008-09-16].
  13. Górnik za porozumieniem stron rozwiązał kontrakt z Kasperczakiem [data dostępu: 2009-06-03].
  14. [1] [Henryk Kasperczak trenerem Wisły]. wisla.krakow.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-07-29)]. [data dostępu: 2010-03-15].
  15. Henryk Kasperczak nie jest już trenerem Wisły. wisla.krakow.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-03)]. [data dostępu: 2010-08-06].
  16. Kasperczak trenerem Kavali [data dostępu: 2010-11-17].
  17. Kasperczak zwolniony z Kaváli [data dostępu: 2011-03-18].
  18. Henryk Kasperczak selekcjonerem Mali [data dostępu: 2013-12-30].
  19. PNA: Drużyna Henryka Kasperczaka odpadła z rozgrywek [data dostępu: 2015-01-29].
  20. Henryk Kasperczak odchodzi z reprezentacji Mali [data dostępu: 2015-03-08].
  21. Henryk Kasperczak kandydatem na selekcjonera Wybrzeża Kości Słoniowej [data dostępu: 2015-06-30].
  22. Henryk Kasperczak selekcjonerem reprezentacji Tunezji [data dostępu: 2015-07-13].
  23. Henryk Kasperczak zwolniony z reprezentacji Tunezji [data dostępu: 2017-04-08].
  24. Uwzględniono: III liga, II liga, I liga, Première Division.
  25. Uwzględniono: Puchar Polski, Puchar Francji.
  26. Uwzględniono: Puchar Europy – 4 (0), Puchar UEFA – 8 (0), Puchar Intertoto – 12 (3).
  27. Statystyki na Football National Teams (ang.).
  28. Statystyki na RSSSF.com (ang.).
  29. Gratulacje i najlepsze życzenia. Kasperczak i Kozerski w obozie żonatych. „Nowiny-Stadion”, s. 1, nr 29 z 19 lipca 19712. 
  30. Henryk Kasperczak – OrłyGórskiego.pl.

Linki zewnętrzne

edytuj