Gieraska – wzniesienie w obrębie Garbu Tarnogórskiego na Wyżynie Śląskiej o wysokości 340 m n.p.m., w paśmie wzniesień ciągnących się od Sławkowa do Strzemieszyc Małych. Drugie pod względem wysokości – po Wielkiej Górze (368,2 m n.p.m.) – wzniesienie Sławkowa. Leży na granicy Sławkowa i Dąbrowy Górniczej, przy drodze krajowej nr 94. Okolice Gieraski charakteryzują się wysokimi walorami krajobrazowymi. Stanowią obszar chronionego krajobrazu[1], podlegający ochronie ze względu na relikty historycznego górnictwa obejmujące szyby kopalń galeny z XVII i galmanu z XIX wieku (kopalnia „Leonidas).

Gieraska
Ilustracja
Warpie pod Gieraską
Państwo

 Polska

Pasmo

Wyżyna Śląska

Wysokość

340 m n.p.m.

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Gieraska”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, blisko centrum na prawo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Gieraska”
Położenie na mapie powiatu będzińskiego
Mapa konturowa powiatu będzińskiego, na dole po prawej znajduje się czarny trójkącik z opisem „Gieraska”
Położenie na mapie Sławkowa
Mapa konturowa Sławkowa, u góry znajduje się czarny trójkącik z opisem „Gieraska”
Ziemia50°18′40″N 19°20′40″E/50,311111 19,344444

Przyroda ożywiona

edytuj

Na zboczach góry znajdują się dwa użytki ekologiczne: „Warpie pod Gieraską” w Sławkowie oraz „Źródliska w Zakawiu” w Dąbrowie Górniczej. Układ biocenotyczny wykazuje przewagę sosny zwyczajnej. W ramach tworzenia leśnego pasa ochronnego Huty Katowice część pól na zboczach Gieraski obsadzona została jednak również innymi gatunkami drzew, w tym bukiem zwyczajnym i dębem bezszypułkowym. Aktualnie najlepsze przyrosty uzyskuje tu modrzew europejski. W runie leśnym występują storczyki – kruszczyk szerokolistny i rdzawoczerwony.

 
Źródliska w Zakawiu

Budowa geologiczna

edytuj

Na południowym zboczu Gieraski odkryte zostały w kilku szybikach warstwy gogolińskie górne wykształcone tu jako dolomity. Seria zlepieńcowa (zachodnie zbocze) reprezentowana jest przez wapień falisty II i III[2].

Przypisy

edytuj
  1. Uchwała Nr L/344/06 Rady Miejskiej w Sławkowie z dnia 3 lutego 2006 r.. [dostęp 2009-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (12 czerwca 2009)].
  2. Biuletyn Instytutu Geologicznego, wyd. 152-155, s. 123, 134.