Faustyn Kulczycki
Faustyn Kulczycki (ur. 15 lutego 1894 w Seredyni na Wołyniu, zm. 19 stycznia 1960 w Warszawie) – polski kompozytor, dyrygent i pedagog, w latach 1945–1946 rektor Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Katowicach.
 Faustyn Kulczycki (przed 1939) | |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
15 lutego 1894 |
| Data i miejsce śmierci |
19 stycznia 1960 |
| profesor | |
| rektor Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Katowicach (1945–1946) | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys
edytujUrodził się w rodzinie Jana i Agnieszki z Borowskich. Ukończył w 1912 gimnazjum handlowe w Petersburgu. Następnie studiował w Instytucie Muzycznym Warszawskim. Studia muzyczne uzupełniał w Kijowie i Petersburgu. Jego nauczycielami byli m.in. Emil Młynarski i Aleksander Głazunow.
W latach 1915–1918 służył w wojsku rosyjskim, przebywał w niewoli niemieckiej.
Od 1919 kapelmistrz w Wojsku Polskim. Był dyrygentem 8 Pułku Piechoty Legionów. Od 1926 w stopniu kapitana był doradcą muzycznym D.O.K. Lublin. W latach 1924–1929 był dyrektorem Towarzystwa Filharmonicznego w Lublinie. W latach 1929–1933 był profesorem Śląskiego Konserwatorium Muzycznego w Katowicach. W marcu 1930 został przeniesiony do 73 pułku piechoty w Katowicach na stanowisko komendanta Wojskowej Szkoły Muzycznej[1]. W 1934 został rektorem Konserwatorium, następcą Witolda Friemanna. W Konserwatorium utworzył orkiestrę symfoniczną. Był też dyrektorem artystycznym Towarzystwa Muzycznego w Katowicach, członkiem Towarzystwa Muzycznego w Warszawie, Towarzystwa Wydawniczego Muzyki Polskiej, Towarzystwa Miłośników Dawnej Muzyki Polskiej oraz członkiem zarządu Przyjaciół Teatru w Katowicach. Zorganizował chór Echo w Katowicach. W 1937 zainicjował wydawanie czasopisma „Śląskie Wiadomości Muzyczne” oraz założył Liceum Muzyczne w Katowicach (1937–1939), zostając jego pierwszym dyrektorem[2][3]. W wyniku jego starań powstała Państwowa Szkoła Muzyczna im. Ignacego Paderewskiego w Cieszynie[4].
Okres II wojny światowej spędził w Warszawie. Uczestniczył w tajnym nauczaniu. Walczył w powstaniu warszawskim[3].
Po zakończeniu działań wojennych przyjechał do Katowic, gdzie w 1945 objął stanowisko rektora Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej. Zajmował je do 1946. W latach 1947–1953 był profesorem Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Warszawie, w której pełnił funkcję prorektora. Zajmował stanowisko dyrektora departamentu w Ministerstwie Kultury i Sztuki. Był organizatorem Zjednoczonych Zakładów Muzycznych[3].
Od 13 lutego 1917 był mężem Walerii Litwinowicz-Raczkowskiej (1897–1986), z którą miał córkę Renatę (1919–2009), śpiewaczkę, pedagoga[5][6].
Zmarł w Warszawie. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 260-3-14)[6].
Twórczość
edytujSkomponował m.in. Wariacje na flet i orkiestrę (1948), Koncert klarnetowy (1951), utwory chóralne, pieśni, opracowania muzyki ludowej[3].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Złoty Krzyż Zasługi – 18 stycznia 1946 „w uznaniu zasług dla pożytku Rzeczypospolitej Polskiej w dziele pracy organizacyjnej przy utworzeniu administracji państwowej i samorządu, uruchomieniu uczelni i odbudowie demokratycznej państwowości polskiej na ziemiach Województwa Śląsko-Dąbrowskiego”[7]
- Srebrny Krzyż Zasługi po raz pierwszy – 10 listopada 1928[8]
- Srebrny Krzyż Zasługi po raz drugi – 19 marca 1937 „za zasługi w służbie wojskowej”[9][10]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Przypisy
edytuj- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930, s. 113.
- ↑ KULCZYCKI FAUSTYN. www.rmfclassic.pl. [dostęp 2015-08-15]. (pol.).
- ↑ a b c d Ś.P. Prof. Faustyn Kulczycki (1894–1960). 2st.zpsm.edu.pl. [dostęp 2015-08-15]. (pol.).
- ↑ Cieszyn: Zakończył się remont w Państwowej Szkole Muzycznej | Gazetacodzienna [online], gazetacodzienna.pl [dostęp 2021-11-12].
- ↑ Faustyn Kulczycki [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2023-05-09].
- ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: FAUSTYN KULCZYCKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2023-05-09].
- ↑ M.P. z 1946 r. nr 30, poz. 58.
- ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
- ↑ M.P. z 1937 r. nr 64, poz. 97.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 19 marca 1937, s. 12.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2023-10-30].
- Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 395–396. [dostęp 2023-05-09].