Europ

63. pierwiastek chemiczny

Europ (Eu, łac. europium) – pierwiastek chemiczny, lantanowiec, srebrzystobiały metal[5]. Nazwa pochodzi od nazwy kontynentuEuropy. W technice jądrowej uważany za truciznę reaktorową, z uwagi na duży przekrój czynny pochłaniania neutronów[5].

Europ
samar ← europ → gadolin
Wygląd
srebrzystobiały
Europ
Widmo emisyjne europu
Widmo emisyjne europu
Ogólne informacje
Nazwa, symbol, l.a.

europ, Eu, 63

Grupa, okres, blok

–, 6, f

Stopień utlenienia

II, III

Właściwości metaliczne

lantanowiec

Właściwości tlenków

średnio zasadowe

Masa atomowa

151,96 ± 0,01[a][3]

Stan skupienia

stały

Gęstość

5244 kg/m³

Temperatura topnienia

822 °C[1]

Temperatura wrzenia

1596 °C[1]

Numer CAS

7440-53-1

PubChem

23981

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
warunków normalnych (0 °C, 1013,25 hPa)

Występowanie

edytuj
 
Bryłka europu (ok. 300 g). Żółty kolor jest związany z utlenieniem powierzchni.

Europ występuje w skorupie ziemskiej w ilości 2,1 ppm. Odkryty (1892) i wyizolowany (w 1901, w postaci tlenku) przez Demarçaya[5]. Najważniejszymi minerałami europu są:

  • monacyt (Ce,La,Th,Nd,Y,Pr)PO4, zwany także piaskiem monacytowym;
  • bastnezyt (Ce,La,Nd,Y,Pr)CO3F, dużo rzadszy niż monacyt.
  1. Podana wartość stanowi przybliżoną standardową względną masę atomową (ang. abridged standard atomic weight) publikowaną wraz ze standardową względną masą atomową, która wynosi 151,964 ± 0,001. Znane są próbki geologiczne, w których pierwiastek ten ma skład izotopowy odbiegający od występującego w większości źródeł naturalnych. Masa atomowa pierwiastka w tych próbkach może więc różnić się od podanej w stopniu większym niż wskazana niepewność. Zob. Prohaska i in. 2021 ↓, s. 584.

Przypisy

edytuj
  1. a b David R. Lide (red.), CRC Handbook of Chemistry and Physics, wyd. 90, Boca Raton: CRC Press, 2009, s. 4-13, ISBN 978-1-4200-9084-0 (ang.).
  2. Europium (nr 261092) (ang.) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck) na obszar Stanów Zjednoczonych. [dostęp 2011-10-04]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  3. Thomas Prohaska i inni, Standard atomic weights of the elements 2021 (IUPAC Technical Report), „Pure and Applied Chemistry”, 94 (5), 2021, s. 573–600, DOI10.1515/pac-2019-0603 (ang.).
  4. P. Belli, R. Bernabei, F. Cappella i in.. Search for α decay of natural Europium. „Nuclear Physics A”. 789, s. 15–29, 2007. DOI: 10.1016/j.nuclphysa.2007.03.001. 
  5. a b c Ryszard Szepke: 1000 słów o atomie i technice jądrowej. Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1982. ISBN 83-11-06723-6. (pol.).