Claude Makélélé

Claude Makélélé
	; Claude Makélélé (2015)
Data i miejsce urodzenia	18 lutego 1973 ; Kinszasa
Wzrost	170 cm
Pozycja	środkowy pomocnik,; defensywny pomocnik
	Informacje klubowe
Klub	Chelsea F.C. (trener drużyny U-18 i koordynator zawodników wypożyczonych)
Kariera juniorska
Lata	Klub
1989–1990	Melun-Dammarie
1990–1991	Stade Brestois 29
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
2011–2013	Paris Saint-Germain F.C. (asystent)
2014	SC Bastia
2016	AS Monaco (dyrektor techniczny)
2017	Swansea City A.F.C. (asystent)
2017–2019	KAS Eupen
2019	KAS Eupen (pracownik stosunków międzynarodowych)
2019–	Chelsea F.C. U-18
2019–	Chelsea F.C. (koordynator zawodników wypożyczonych)
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;
Dorobek medalowy
	Mistrzostwa świata
	Multimedia w Wikimedia Commons

Claude Makélélé (wym. [k l o d m a k e l e l e]; ur. 18 lutego 1973 w Kinszasie w Demokratycznej Republice Konga) – francuski piłkarz kongijskiego pochodzenia, grający na pozycji defensywnego pomocnika. Makélélé, gdy był jeszcze bardzo młody, wyemigrował wraz z rodzicami do Francji, dzięki czemu reprezentował barwy Trójkolorowych.

25 lutego w wywiadzie dla oficjalnej strony Chelsea przyznał, że sezon 2009/2010 jest dla niego ostatnim w karierze. Po zakończeniu sezonu jednak zmienił decyzję i przedłużył wygasającą umowę na kolejny sezon.

Dnia 12 czerwca Makelele oznajmił, że kończy karierę w sezonie 2010/11. Ostatnim klubem, w którym grał jest Paris Saint Germain. W tym klubie został najpierw doradcą dyrektora sportowego Leonardo, a 30 grudnia 2011 został asystentem ówczesnego trenera pierwszej drużyny, Carla Ancelottiego. Następnie pomagał w prowadzeniu zespołu Laurentowi Blancowi.

W 2019 roku podjął pracę jako członek sztabu szkoleniowego w londyńskiej Chelsea^[1].

Kariera

Profesjonalną karierę zaczynał w klubie Stade Brestois 29. W sezonie 1992–1993 grał już w klubie Ligue 1 FC Nantes. Szło mu tutaj naprawdę dobrze – przez 5 lat był zawodnikiem pierwszego składu, mimo tego, że był wówczas młodziutki. W każdym sezonie grał ponad 30 meczów, a także zdobył łącznie aż 8 bramek (najwięcej w sezonie 1996–1997, w którym strzelił 5 goli), co jak na tego piłkarza jest wyczynem niesamowitym. Defensywnym pomocnikiem zainteresowały się silniejsze drużyny, a najbardziej zdeterminowani byli włodarze Olympique’u Marsylia. W klubie z Marsylii również grał na wysokim poziomie, czego dowodem jest kupienie Makélélé już po roku przez Celtę Vigo. Tu pracował przez kolejne 2 sezony i należał do najlepszych w zespole. Świetne występy w Celcie zaowocowały transferem do Realu Madryt. Ten piłkarz od tzw. czarnej roboty nie był zbytnio ceniony przez kolejnych trenerów Królewskich, mimo to w każdym sezonie występował w podstawowym składzie. Po odejściu zawodnika niepochlebnie wypowiadał się o nim ówczesny prezes Florentino Pérez^[2]. Kiedy odszedł po 3 latach z Madrytu, drużyna Galacticos rozsypała się jak domek z kart. Claude odszedł do Chelsea. W londyńskim zespole Makelele radził sobie świetnie, był ceniony przez trenera, kibiców i media. W lipcu 2008 roku przeszedł jednak do Paris Saint Germain. Spędził w tym klubie trzy sezony. Po sezonie 2010/2011 zdecydował się zakończyć karierę piłkarską.

Makélélé odniósł wiele klubowych sukcesów. Pierwszym triumfem Francuza było zdobycie Mistrzostwa Francji w sezonie 1994–1995 w barwach Kanarków. Było to zresztą jedyne trofeum, które Makélélé zgarnął grając we Francji. W barwach Realu zdobył Mistrzostwo Hiszpanii w sezonach 2000–2001 i 2002–2003, Ligę Mistrzów na przełomie 2001 i 2002, oraz w tym samym sezonie Superpuchar Europy i Puchar Interkontynentalny. Kolejne sukcesy święcił w Chelsea, z którym zdobył Mistrzostwo Anglii w sezonach 2004–2005 i 2005–2006, a także Puchar Anglii w pierwszym roku grania na wyspach.

Przez wiele lat Makélélé był podporą reprezentacji Francji, w której zadebiutował w 1995 roku w zremisowanym 0:0 meczu z Norwegią. Łącznie od rozegrał 71 mecze nie strzelając przy tym żadnej bramki. W kadrze Claude również odnosił wielkie sukcesy. Występował na Igrzyskach Olimpijskich w Atlancie (1996), Mistrzostwach Świata w Korei i Japonii (2002), Euro 2004, a także zdobył srebrny medal na Mundialu w Niemczech w 2006 roku. 21 lipca 2008 przeniósł się do Paris Saint-Germain na zasadzie wolnego transferu.

Kariera trenerska

30 grudnia 2011 roku został asystentem Carla Ancelottiego w Paris Saint-Germain.

24 maja 2014 roku został menedżerem SC Bastia i tym samym zastąpił Frédéric Hantz.

W styczniu 2017 został asystentem trenera Swansea City Paula Clementa^[3].

Statystyki

Klubowe

Klub	Sezon	Liga		Puchar kraju		Puchar ligi		Europa^[a]		Inne^[b]		Razem
Klub	Sezon	Mecze	Bramki	Mecze	Bramki	Mecze	Bramki	Mecze	Bramki	Mecze	Bramki	Mecze	Bramki
FC Nantes	1992/1993	34	1	6	0	–		–		–		40	1
	1993/1994	30	0	4	1	–		2	0	–		36	1
	1994/1995	36	3	2	0	1	1	8	1	–		47	5
	1995/1996	33	0	1	0	1	0	9	0	1	0	45	0
	1996/1997	36	4	0	0	1	0	0	0	–		37	5
	Razem	169	9	13	1	3	1	19	1	1	0	205	11
Olympique Marsylia	1997/1998	32	2	2	0	2	1	–		–		36	3
Celta Vigo	1998/1999	36	2	1	0	–		7	0	–		44	2
	1999/2000	34	1	1	0	–		9	2	–		44	3
	Razem	70	3	2	0	0	0	16	2	0	0	88	5
Real Madryt	2000/2001	33	0	0	0	–		14	1	2	0	49	1
	2001/2002	32	1	6	0	–		13	0	2	0	53	1
	2002/2003	29	0	0	0	–		11	0	2	0	42	0
	2003/2004	–		–		–		–		1	0	1	0
	Razem	94	1	6	0	0	0	38	1	7	0	145	2
Chelsea	2003/2004	30	0	3	0	2	0	11	0	–		46	0
	2004/2005	36	1	0	0	4	0	10	0	–		50	1
	2005/2006	31	0	3	0	0	0	6	0	1	0	41	0
	2006/2007	29	1	2	0	6	0	9	0	–		46	1
	2007/2008	18	0	1	0	2	0	13	0	–		34	0
	Razem	144	2	9	0	14	0	49	0	1	0	217	2
Paris Saint-Germain	2008/2009	34	0	1	0	0	0	5	0	–		40	0
	2009/2010	31	1	5	0	0	0	–		–		36	1
	2010/2011	33	0	3	0	2	0	3	0	1	0	42	0
	Razem	98	1	9	0	2	0	8	0	1	0	118	1
Ogólnie w karierze		607	18	41	1	21	2	130	4	10	0	809	24