Coaching

proces modyfikacji charakteru
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez 77.253.96.88 (dyskusja) o 14:36, 7 mar 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Coaching (z ang. coachingkorepetycje, trenowanie) – interaktywny proces rozwoju, poprzez metody związane z psychologią, realizowaniem procesu decyzyjnego do zaspokajania potrzeb, który pomaga pojedynczym osobom lub organizacjom w przyspieszeniu tempa rozwoju i polepszeniu efektów działania, osiągnięcia celu.

Osoba, która korzysta z usług coacha określana jest mianem coachee lub klientem[1]. Coachowie pracują z klientami w zakresach związanych z biznesem, rozwojem kariery, finansami, zdrowiem i relacjami interpersonalnymi. Dzięki coachingowi klienci ustalają bardziej konkretne cele, optymalizują swoje działania, podejmują lepsze decyzje i pełniej korzystają ze swoich naturalnych umiejętności[2]. Coaching jest procesem, którego głównym celem jest wzmocnienie klienta oraz wspieranie go w samodzielnym dokonywaniu zamierzonej zmiany w oparciu o własne odkrycia, wnioski i zasoby.

Cechy charakterystyczne coachingu, jako dyscypliny:

  • jest dobrowolny
  • wyklucza jakąkolwiek dyrektywność np. ze strony coacha
  • pomaga ludziom uczyć się, a nie jest po to, by ich uczyć
  • jest zbudowany na bazie pytań
  • pobudza do myślenia
  • dokonuje się w atmosferze szacunku i pełnej akceptacji dla wartości klienta
  • prowadzi do świadomego dokonywania zmian
  • skupia się na osiąganiu celów[3].

Istotą szkolenia jest wykorzystanie zasobów: wiedzy i umiejętności już posiadanych oraz odpowiednie zmotywowanie i towarzyszenie klientowi w celowym usprawnianiu jego funkcjonowania. Coaching to indywidualna praca z coachem, pozwalająca rozpoznać klientowi jego umiejętności, zdolności i talenty oraz pełniej wykorzystać potencjał. Coaching jest zorientowany wyłącznie na teraźniejszość i przyszłość, ponieważ przeszłości nie możemy zmienić. Coaching pomaga przekraczać bariery, rozszerzać strefę komfortu, poznać lepiej samego siebie, podnieść poczucie własnej wartości, znaleźć równowagę pomiędzy życiem zawodowym a prywatnym[4].

Trener zachowań, trener podejmowania decyzji (coach)

Główny artykuł: Coach (osoba).

Trener "nie musi mieć doświadczenia ani specjalistycznej wiedzy w dziedzinie", która jest przedmiotem szkolenia zachowań, podejmowania decyzji ("coachingu"). Posiadanie wiedzy specjalistycznej może być pomocne, ponieważ jednak coach w relacji z klientem "nie pełni funkcji mentora, konsultanta czy doradcy", taka wiedza nie jest niezbędna. W sporcie – dobry trener, np. zespołu skoczków narciarskich, nie musi mieć na swoim koncie tytułu mistrza świata w tej dyscyplinie, aby osiągnąć ze swoim zespołem sukces, ale powinien być specjalistą w dyscyplinie, w której trenuje zawodników. Trener sportowy często jest zarówno coachem (w rozumieniu tego artykułu), mentorem, doradcą, a czasami też konsultantem. W obydwu przypadkach najistotniejsze będą kwalifikacje coacha, związane z kierowaniem procesami uczenia czy dokonywania zmian.

Relację coacha z klientem można określić jako partnerską. Coach nie podchodzi do klienta z pozycji eksperta, autorytetu czy osoby uzdrawiającej. Coach i klient wspólnie ustalają cel, format i oczekiwane wyniki ich pracy. Klient nie zrzuca odpowiedzialności za powyższe na coacha ani też coach nie decyduje się na podjęcie pełnej odpowiedzialności za całość procesu[5].

Wątpliwości

Wybiórcze korzystanie z dotychczasowej wiedzy w zakresie psychologii, brak wykształcenia kierunkowego coach'y prowadzi do wielu wątpliwości w sens coachingu. Nie ma jasnych relacji między twórcami i praktykami coachingu a środowiskami akademickimi. Specjaliści od coachingu obiecują pomoc we wszystkich problemach na zasadzie: "sam powinieneś wiedzieć, jak to rozwiązać". Jak dotychczas, coaching jest najbardziej zaawansowany w dziedzinie sportu. Obecnie teorie coachingu można zaliczyć do paranauki.[potrzebny przypis]

[potrzebny przypis]

Rodzaje coachingu

[potrzebny przypis]

Inne formy wspomagania rozwoju

  • Mentoring – starszy, bardziej doświadczony kolega udziela rad. Demonstrowane przez niego zachowania stanowią wzorzec do naśladowania. Wspomaga w ten sposób rozwój kompetencji. Bardzo użyteczna metoda wdrażania do pracy nowo zatrudnionego pracownika.
  • Doradztwo – praca z klientem nieusatysfakcjonowanym swoim życiem (lub efektami swoich działań zawodowych), potrzebującym przewodnictwa i porady.
  • Terapia – praca z klientem, który potrzebuje usunięcia psychologicznych lub fizycznych symptomów. Najczęściej ukierunkowana jest na poszukiwanie w przeszłości przyczyn stanu aktualnego, aby dokonać pożądanych zmian (uwolnienia od "emocjonalnego bólu").
  • Konsulting – konsultant zapewnia ekspertyzę i rozwiązuje problemy biznesowe lub pomaga w rozwoju biznesu jako całości. Konsultant ma do czynienia z nadrzędnymi organizacjami lub ich poszczególnymi częściami, a nie z jednostkami składającymi się na nie. Konsultanci mają jedynie pośredni wpływ na jednostki.
  • Nauczanie – nauczanie jest przekazywaniem wiedzy przez nauczyciela uczniowi. Nauczyciel wie coś, czego nie wie uczeń. Odwrotnie dzieje się w przypadku coachingu. Klient jest ekspertem i to klient zna odpowiedzi, a nie coach.
  • Szkolenie – zajęcia pozaszkolne mające na celu uzyskanie, uzupełnienie lub doskonalenie umiejętności i kwalifikacji zawodowych lub ogólnych potrzebnych do wykonywania pracy, w tym umiejętności poszukiwania zatrudnienia.
  • On the job training – szkolenie podczas wykonywania obowiązków służbowych, praca trenera z osobą szkoloną w normalnych sytuacjach zawodowych. Trener obserwuje, dostarcza informacji, daje wskazówki i udziela rad.

Przypisy

  1. Coachee. encyklopediacoachingu.pl. [dostęp 2017-12-11].
  2. Coaching według ICF
  3. Coaching według ICC
  4. I. Krasiejko, Metodyka działania asystenta rodziny. Podejście skoncentrowane na rozwiązaniach, wyd. Śląsk, Katowice 2010, s. 125.
  5. Coach według ICF