caos

Occitan

Etimologia

Del latin chaos, del grèc ancian χάος

Prononciacion

/ˈkaus/, /ˈkaus/, /ˈkaws/, /ˈkaws/

Nom comun

caos masculin, invariable

1. (teologia) Confusion generala dels elements abans los destriament e los organizacion per formar lo mond.
2. (corrent) Estat de borrolh, rambalh de fòrça objèctes eteroclits
3. (figurat) Çò qu'es o que sembla inorganizat, desordenat, confús, fins a incoerent o foscós.
4. (figurat especialament) Desòrdre social, politic o economic; estat de trebolum e d'anarquia.
5. Teoria scientifica que l'objècte son lo sistèmas non-linearis presentant de comportaments d'aparéncia complèxa o aleatòria, alara que son plan definits e deterministas.
6. Apilament de blòts de ròcas ; esbudèl de ròcas.

Variantas dialectalas

• caòs

Derivats

• caotic

Catalan

Etimologia

Del latin chaos, del grèc ancian χάος

Prononciacion

Espanha (Barcelona) : escotar « caos »

Prononciacion

Oriental: central /ˈkaus/, /ˈkaus/, balear /ˈcaos/, /ˈcaos/, /ˈkaus/, /ˈkaus/

Occidental: /ˈkaos/, /ˈkaos/

Nom comun

caos masculin, invariable

1. caos ^(oc)

Espanhòl

Etimologia

Del latin chaos, del grèc ancian χάος

Prononciacion

/ˈkaos/, /ˈkaos/

Nom comun

caos masculin, invariable

1. caos ^(oc)

Italian

Etimologia

Del latin chaos, del grèc ancian χάος

Prononciacion

/ˈkaos/, /ˈkaos/

Nom comun

caos masculin, invariable

1. caos ^(oc)

Portugués

Etimologia

Del latin chaos, del grèc ancian χάος

Prononciacion

Portugal /ˈkauʃ/, /ˈkauʃ/; Brasil /ˈkaʊʃ/, /ˈkaʊʃ/, /ˈkaʊs/, /ˈkaʊs/

Nom comun

caos masculin, invariable

1. caos ^(oc)