Immortalitat

Allegoria de l'immortalitat, Giulio Romano

L' immortalitat (o vida eternala) es lo concèpte d'existir o viure eternalament (sens fin), o amb una durada de temps indeterminada. A travèrs l'istòria, los èssers umans an agut lo desir de viure per sempre. De quinas que siá lo biais qu'un èsser pòt viure un temps interminable o indefinit, lo fach qu'aquò serà possible, es un subjècte de fòrça especulacion, fantasmes, e debats.

L'immortalitat es considerada coma la solucion d'una paur màger de l'èsser uman, per l'èsser immortal la mòrt serà vincuda, mas segon las cresenças l'immortalitat seguís pas necessàriament la mort, caracteristica de las religions catolica, josièva, musulmana, eca.

Per la sciéncia

Las cellulas del còs uman e dels animals pluricellulars en general an una longevitat e una capacitat de se divisar limitadas. Es pas la meteissa causa pels organismes unicellulars, qu'una meteissa cellula se divisa successivament per far espelir las generacions seguentas, per aquò los podem considerar coma s'aprochant de la vida eternala. Un exemple d'organisme multicellular que, d'aquel punt de vista, poiriá èsser considerat coma immortal, es Turritopsis nutricula, una medusa amb un cicle de vida que fa que l'animal torna a l'estat de polip après que venguèt sexualament madur. Dins lo meteis cas son las cellulas reproductriças (ovuls, espermatozoïdes e las cellulas que lo produson) dels pluricellulars, que de totes venon de la combinason de cellulas d'organismes de la generacion precedenta, s'i manifestan pas los efèctes de la vielhor, que se poiriá passar s'aquela cellulas envielhissián e que la vielhor s'acumule de generacion en generacion?. Actualament, se fa de recerca sus la diferéncia entre lo foncionament de las cellulas del còs e las cellulas reproductivas (e aquelas dels unicellulars) amb l'esperança de trobar los mecanismes que poirán evitar la vielhor de las primièras.

Alara las recerca realizadas al repècte de la vielhor e la mòrt cellulara trobèron que a las cellulas, la longor dels telomèrs (lo tèrme dels cromosòmas) es un dels factors implicat als procesés de la vielhor e de la mòrt cellulara.

Autre factor important que trobèt pauc a pauc es la descobrèrta dels radicals liures que son d'agents qu'oxidan, per o dire atal, de partidas del còs periodicament causant la vielhor.

Encara existís la cresença dins la comunautat scientifica de que a un moment donat, se poirá aténher aquela l'immortalitat: se prevei lo desvolopament dels microprocessors quantics que doanran la posibilidad de transferir la consciéncia dins un còs artificial indestructible.

Questions moralas

Que la sciéncia faga realizabla la possibilitat de l'immortalitat fa pas necessàriament que lo resultat siá una mena de viure de biaia optimal. La vida eternala poiriá comportar de contradiccions e d'estranhesas en se, que, al delà de qualques religions (la majoritat d'aquelas rebaton l'utopia immateriala de paradís eternal pels fidèls, que tanben pausa de questions moralas) afectarián a la biologia comuna de la natura. De debats que pòrtan naturalament sus la quita definicion de vida.

Tradicions religiosas

Al mens dempuèi l'Egipte dels faraons, fòrça religions envisatjan una Vida après la mòrt que las condicions despendon d'un jutjament divin, e que compensan las injustícias comesas o subidas pendent la vida terrèstra. Existís pas fins ara d'element scientific permetent de confirmar, nimai supausar la possibilitat d'une subsisténcia de la vida après la destruccion del cervèl, levat dins lo sens plan particular, sens idèa de subrevida personala, de vida "dins la memòria dels pròches".

Dins lo bodisme

Lo bodisme envisatja un cicle de naissença, de mòrt e de nòva naissença agissent en foncion de las accions d'un individu. Aquel cicle (samsara) es jutjat penós, lassant e menant a pas res, lo savi visa a se n'extraire per rejónher lo nirvana, qu'es l'estat del non besonh.

Le Dalai Lama explica pasmens simplament dins una entrevista al Figaro dins los ans 1990 que « se la sciéncia veniá a desmostrar que la reincarnacion es impossibla », alara lo bodisme abandonariá tot simplament aquela cresença".

Dins lo cristianisme

Lo cristianisme introduch un concèpte de vida post mortem diferant: la resurreccion de la carn, en armonia amb la vision d'Ezequiel d'òmes se tornan constituir amb lor seus ossaments. A la diferéncia del platonisme, lo cristianisme semble pas s'interessar especialament a una amna separada del còs: es ben la reconstitucion del còs que la doctrina promet als seus cresents meritants, inscricha dins lo Credo que ne resuma los punts fondamentals.

La sequéncia post mortem es complèxa: jutjament particular, jutjament darrièr, paradís, infèrn, purgatòri introduch mai tard per considerar dels pecats venials meritant pas un castig eternal, mas devent pasmens èsser expiats, limbas pels enfants mòrts sens baptisme e fin finala resurreccion.

Dans l'islam

Lo paradís musulman es descrich coma un luòc agrable (3.15 Pels piós, i a, près de lor Senhor, de jardins jos que rajan de rius, per i demorar eternalament; 29.58 aqueles que creson e complisson de bonas òbras, los Installarem de vertat a l´estatge dins lo Paradís jos que rajan los rius, per i demorar eternalament. 47.15. Vaquí l'imatge del Paradís promes als cresents: i rajará de rius d'aiga totjorn pura e clara, de rius de lach de sabor inalterabla, de rius d'un vin delicioses de beure, de rius d'un mèl pur e distillat).

L'infèrn se descrich coma un luòc de tortura (aqueles que creson pas en Los Nautres versets, los Brutlarán plan dins lo fuòc. Cada còp que lors pèls serián estat consumées, lor Donaran d'autras pèls en cambi per que tastan al castig [Alcoran 4:56]), mas tanben paréis al purgatòri crestian, perque Allà es mencionat coma tirant aquel que vòl quand jutja qu'es bon.

Dins lo mormonisme

Dins lo Plan de salut dels mormons, tot òme es agulhat cap a la mòrt cap a l'un dels tres gras de glòria : celest, terrèstre o teleste

Vejatz tanben

• fantauma
• Transmigracion