Bandièra roja

La bandièra roja es un emblèma socialista e comunista associat subretot a l'esquèrra revolucionària, e mai se fa partida tanben de la tradicion socialdemocrata e trabalhista, que foguèt un estendard usatilzat pels partits coma lo Partit Trabalhista (Reialme Unit), lo Partit Socialista Francés e de grops similars pel mond entièr. L'usatge pels socialdemocratas mermèt los darrièrs ans, se cal plan notar que fòrça d'eles se son aluenhats de l'esquèrra politica. D'un autre costat, lo sens combatant de la bandièra es fòrça mai ancian que lo socialisme.

Mai sovent se vei las bandièras rojas marcadas dels noms o emblèmas dels partits, movements, organizacions o sindicats. Las bandièras rojas sortisson per las protèstas, manifestacions e desfilats. Lo roge es la color de la provocacion, e tanben un simbòl de la sang de la classa trabalhadora, lo proletariat.

La bandièra roja es fòrtament associada dins la consciéncia collectiva amb lo comunisme; aquela idèa benlèu ven de las bandièras de l'Union Sovietica e de la Republica Populara de la China. D'autres estats socialistas, coma Vietnam, o Corèa del Nòrd an tanben de bandièras de dominanta roge. Pasmens, d'autres estats e territòris de govèrns non socialistas gardan lors bandièras rojas per de rasons istoricas. L'expression bandièra roja foguèt tanben utilizada dins de cançons o desfilats de divèrses partits o movements de penjals socialistas; un exemple marcant es Bandiera rossa, l'imne de l'ancian Partit Comunista d'Itàlia.

Istòria

Los ligams entre la color roja e los movements son ancians, coma o mòstra la Chambers Encyclopedia (1727–41) dins sa descripcion de la bandièra utilizada dins lo combat: "La bandièra roja es un signe de desfisança e de combat".^[1] Sa genealogia compren lo bonet frigian, un simbòl de la Revolucion Francesa, o son inclusion dins la bandièra tricolora. Lo primièr usatge conegut se seriá fach pendent la Revolta de Merthyr en 1831 en Galas, considerat coma la primièra insurreccion proletariana en Euròpa. Los obrièrs galeses prenguèron lo contraròtle del pòble e dins un cas ont l'armada foguèt vencuda, alara qu'èra enviat contra eles. A Hirwain Common los obrièrs tintèron un lençòl blanc amb de sang de moton, i foguèt utilizat coma bandièra obrièra pendent la revòlta, que fin finala foguèt reprimida. Pendent las Revolucions de 1848 son usatge s'espandiguèt.^[2]

Premsa amb aquel nom

I aguèt divèrsas publicacions qu'empleguèron lo nom d'aquel simbòl qu'es un emblèma imediat de l'ideologia revolucionària. En alemand, Die Rote Fahne donèt lo nom a doas publicacions, una al sègle XIX fondada per Wilhelm Hasselmann, e una autra fondada per Karl Liebknecht e Rosa Luxemborg.

En China, la revista Hong Qi (Chinés simplificat: 红旗, Chinés tradicional: 紅旗, pinyin: hóngqì) o "Bandièra Roja" foguèt la revista de propaganda del Govèrn de la Republica Populara de la China pendent lo periòde de la Revolucion Culturala. Aquela revista bimensuala, amb lo Jornal del Pòble (Chinés simplificat: 人民日报, Chinés tradicional: 人民日報, pinyin: rénmín rìbào) e lo Jornal de l'Armada de Desliurança Populara (Chinés simplificat: 解放军报, Chinés tradicional: 解放軍報, pinyin: jiěfàngjūn bào), èra la triada de publicacions oficialas del govèrn. La revista daissèt d'èsser publicada en junh de 1988.