Califat abbassida

Califat abbassida الخلافة العباسية(ar) Califat abbassida
Descobridor o inventaire
Data de descobèrta
Contrari
Color
Simbòl de quantitat
Simbòl d'unitat
Proprietat de
Fondador
Compren
Data de debuta
Data de fin
Precedit per
Seguit per
Coordenadas
[[Imatge:{{{imatge_blason}}}|80px|{{{ligam_blason}}}]] (Detalhs) ([[{{{ligam_blason}}}|Detalhs]])
Devisa nacionala : {{{devisa}}}
Imne nacional : {{{imne}}}
Periòde d'existéncia	750 - 1258
Capitala	Bagdad e Samarra.
Forma de l'estat	Autocràcia de drech divin
Cap de l'estat	Califa abbassida
Religion oficiala	Islam
Eveniments principaus
750	Victòria de la rebellion còntra leis Omeiadas e installacion dau Califat abbassida
762	Fondacion de Bagdad coma capitala novèla dau Califat
813-833	Apogèu dau Califat durant lo rèine dau califa Al-Mamun
836 - 892	Transferiment de la capitala a Samarra
868	Indepéndencia d'Egipte
945	Creacion dau protectorat dei Buyides sus Bagdad
1055	Formacion dau protectorat seldjokid sus Bagdad
1194	Lo califa venguèt tornarmai un sobeiran independent
1258	Destruccion de Bagdad per lei Mongòls e fin dau Califat
Superfícia	10 000 000 km² a son apogèu
Populacion	50 000 000 d'abitants aperaquí a son apogèu
Moneda	Diram abbassida

Lo Califat abbassida foguèt lo tresen califat islamic qu'existiguèt entre 750 e 1259. Capitèt de prendre lo poder après una revòuta còntra lo califat omeia en crisi durant leis annadas 740 en causa de sa politica exclusent lei minoritats nombrosas de l'Empèri, especialament aquelei de Pèrsia. Venceires en 750, leis Abbassidas consolidèron rapidament lor poder, reorganizèron l'administracion en s'inspirant dei tradicions de l'Empèri Sassanida e creeèron una capitala novèla, Bagdad, a partir de 762.

La dinastia aquistèt un poder important gràcias a sa dominacion sus lo monde musulman e a sa posicion estrategica sus lei vias comercialas principalas de l'epòca. Sostenguda per una politica activa d'encoratjament deis autoritats, lei sciéncias e la cultura realizèron de progrès considerables e Bagdad venguèt lo centre culturau, comerciau e intellectuau de la planeta fins a sa destruccion per lei Mongòls en 1258.

D'efèct, maugrat son primat culturau e scientific, lo Califat poguèt pas tenir sei regions perifericas puei centralas que venguèron independentas tre lei sègles IX e X. A partir d'aqueu sègle, lo califa teniá solament una autoritat nominala sus lei territòris musulmans. Venguts dependents, e de còps vassaus, d'estats pus poderós, lei califas demorèron solament senhors de la region de Bagdad que foguèt conquista en 1258 durant leis invasions mongòlas en Orient Pròche. Lei subrevivents de la familha Abbassida s'anèron alora installar au Caire sota la proteccion dei sultans mamelucs. Conservèron un ròtle onorific fins au sègle XVI quand lo darrier califa leguèt son poder au sultan otoman de Constantinòple.

Istòria

La formacion dau Califat

La revòuta còntra lo Califat Omeia

Extension dau Califat Omeia avans la revòuta deis Abbassidas.

La formacion dau Califat abbassida acomencèt ambé la revòuta a partir de 747 d'una familha de l'aristocràcia dau Califat Omeia dins lo Korasan. S'acabèt per la desfacha deis Omeias en 750 e l'aveniment d'una dinastia novèla, leis Abbassidas a la tèsta dau Califat.

Lei rasons de la crisi dau Califat Omeia après la fin dau periòde dei grandei conquistas islamicas. D'efèct, leis Omeias favorizèron l'aristocràcia aràbia per assegurar son poder. Pasmens, aquela aristocràcia, guerriera e rurala, deguèt dirigir un empèri vast, compausant d'unei pòples e que son motor economic venguèt rapidament lei classas aisadas (marchands, artesans...) dei centres urbans. De mai, ambé l desalenament dei conquistas, lo ròtle de l'aristocràcia guerriera dins la direccion de l'estat venguèt pauc a pauc contestat. Una tièra de crisis de succession afebliquèt egalament la dinastia entre 730 e 750. Enfin, l'exclusion dau poder dei pòples conquistats causèt una agitacion importanta dins lei regions perifericas. Ansin, lo maucontentament entraïnèt la revòuta deis Abbassidas en 747.

Inicialament contenguda per leis Omeias, la rebellion capitèt d'aumentar sa fòrça ambé la realizacion d'una aliança ambé lei Pèrsas e lei Chiites. Aquò permetèt ais Abbassidas d'anientar l'armada deis Omeiadas a la batalha dau Zab en 750. Après una perseguida fins en Egipte, lo darrier sobeiran omeiada foguèt eliminat e lo cap deis Abbassidas venguèt califa.

La consolidacion dau poder abbassida

Après sa victòria e lor presa dau poder, leis Abbassidas lo consolidèron per una tièra de refòrmas, magerament ai nivèus politic e religiós. Ansin, lo centre dau Califat foguèt desplaçat de Siria vèrs Iraq. Una capitala novèla, Bagdad, i foguèt bastida en 762 sus lo luòc d'una crosiera comerciala importanta. Enterin, l'administracion foguèt reorganizada e de pòstes dau govèrn prepausats ai non Arabis. Enfin, lei califats novèus anoncièron seis intencions de venir tornarmai a un islam sensa classa sociala e dirigit per un membre de la familha dau Profèta.

L'apogèu dau Califat

Extension dau califat abbassida durant lo rèine de Harun ar-Rachid (786-809).

Califat abbassida e país vesins vèrs 820.

L'apogèu dau Califat foguèt rapidament agantat en causa dei dificultats dau Califat per tenir sei regions perifericas e gràcias a un envans culturau e economic fòrça important.

Au nivèu militar, lei regions occidentalas escapèron rapidament a l'autoritat dei sobeirans abbassidas. Tre 756, Espanha venguèt independenta sota la direccion d'una dinastia omeiada. En 800, es lo torn deis estats de Magrèb d'obtenir una autonomia en cambi de la reconeissença de l'autoritat nominala de Bagdad. A l'interior de l'empèri, lo govèrn deguèt faciar l'agitacion chiita, la revòuta d'unitats de soudats turcs, la rebellion de certanei regions orientalas e unei crisis de succession. Ainsi, a l'apogèu dau Califat, durant lo rèine d'al-Mamun (813-833), l'empèri a ja perdut la màger part de sei regions occidentalas e una partida importanta de sei territòris orientaus.

En revènge, lo raionament culturau e economic dau Califat, especialament aqueu de sa capitala Bagdad, foguèt fòrça important. Ansin, la vila èra lo centre politic e economic dau monde enterin qu'un luòc major d'art, de cultura e de reflexion. De monuments son lo simbòl d'aquela epòca coma lo centre de traduccion dich « Dar al-Hikma » (Ostau de la Saviesa), construch durant lo rèine d'al-Mammun, que permetèt la conservacion d'un nombre important d'òbras grègas anticas. Aqueu raionament demorèt fins a la presa de Bagdad per lei Mongòls maugrat lo declin politic de la dinastia entre lei sègles X e XIII.

Lo declin e la fin dau Califat

Lo declin dau Califat acomencèt tre lo sègle IX ambé la pèrda d'autoritat dau califa sus leis afaires interiors e la formacion de dinastias regionalas fòrça poderosas que prenguèron lo poder. Ansin, lo califa venguèt pauc a pauc una mariòta dirigida per l'aristocràcia, l'armada o de membres influents de la burocràcia administrativa. Reduchs a un ròtle onorific, lei sobeirans abbassidas foguèron eliminats quasi entierament au sègle XIII per leis invasions mongòlas.

La desagregacion dau Califat

Division dau Califat abbassida en Orient Mejan vèrs 970.

Començada au sègle VIII, la desagregacion dau territòri de l'empèri s'accelerèt a partir dau sègle IX entraïnant rapidament la mesa sota tutèla dau califa. D'efèct, tre leis annadas 820, la familha pèrsa dei Samanides prenguèt lo contraròtle efectiu d'una partida dei regions orientalas de Korasan. En Siria dau Nòrd, una dinastia chiita, lei Hamdanides, capitèt tanben d'installar son poder sota la region. Enfin, en Iran, lei territòris dei Tahirides e dei Saffarides venguèron de facto independents. A partir dau sègle X, lo fenomèn toquèt tot l'empèri. Bagdad foguèt presa per lei Buyides en 945 e Egipte foguèt conquista per lei Fatimides en 969. Lo califa foguèt pas destituit mai un protectorat foguèt creat au profiech dei Buyides que prenguèron donc lo contraròtle dau centre dau Califat.

L'invasion mongòla e la destruccion dau Califat

Representacion de la batalha de Bagdad en 1258.

La contraròtle dei Buyides sota leis Abbassidas demorèt fins a 1055 quand lei Turcs Seldjokidas prenguèron la vila. I creèron tanben un protectorat e lo califa demorèt en plaça e conservèt son autoritat nominala sus la màger part dau monde musulman. Au començament dau sègle XII, lo rèine dau califa An-Nasir (1180-1225) permetèt una restauracion parciala de la poissança abbassida en Iraq en participant a la destruccion dei territòris seldjokids puei en resistent ais ambicions dei sobeirans vesins. Pasmens, deguèron cridar a l'ajuda de tropas mongòlas que s'installèron fòrtament dins la region puei acomençar sa conquista metodica. En 1258, una invasion mongòla conquistèt Bagdad e destruguèt la vila e sa populacion. La màger part de la familha deis Abbassidas foguèt tuat dins o après la batalha.

La contuniacion de la dinastia en Egipte

Après lo chaple de la familha Abbassida per lei Mongòls, lei subrevivents foguèron aculhits per lei sultans mamelocs installats au Caire en Egipte. La dinastia foguèt donc simbolicament perpetuada permetent ai sultans mamelocs, egalament gardians dei luòcs sants de l'islam, de revendicar un primat onorific dins lo monde musulman. Au sègle XVI, après la conquista d'Egipte per leis Otomans, lo darrier califa abbassida leguèt sei poders au sultan turc Selim I^èr marcant la fin de la dinastia.

Organizacion politica

L'estructura dau govèrn dau Califat abbassida evolucionèt d'un biais important a respèct dei dos califats precedents. D'efèct, lei tribús perdeguèron la màger part de sei poders e l'organizacion de l'empèri s'inspirèt puslèu dei tradicions sassanidas. Ansin, lo regim abbassida èra una autocràcia de drech divin que lo cap, lo califa, es lo representant de Dieu. Son poder es sostengut per lei fòrças armadas e per una administracion salariada que substituiguèt a l'aristocràcia aràbia. De mai, es enviroutat per una Cort e un ceremoniau fòrça organizats e ierarquizats.

Lo califa

De veire : Lista dei califas abbassidas.

Representacion bizantina dau califa Al-Ma'mun.

Representacion de l'aubre genealogic dei califas abbassidas.

Lo califa èra lo centre dau govèrn de l'Estat e son poder, d'origina teocratica e fortament inspirat deis empèris bizantin e sassanidas, èra teoricament absolut. Sa succession èra realizada segon un mòde dinastic au sen de la familha Abbassida. Son poder èra doble tant politic, coma cap de l'Estat, que religiós, coma cap dei musulmans.

Pasmens, dins lei fachs, lo poder dau califa èra limitat per l'influéncia de l'administracion, de l'armada e de l'aristocràcia de l'empèri. Ansin, lo poder dau califa abbassida venguèt pauc a pauc nominau a mesura que lei províncias perifericas venguèron independentas. Lo movement foguèt renforçat per lei problèmas per contrarotlar l'armada que venguèt un actor politic major dau Califat. Après la presa de Bagdad per lei Mongòls en 1258, la dinastia perdeguèt sei territòris e subrevisquèt sota la proteccion dei Mamelucs d'Egipte. Son ròtle venguèt adonc solament simbolic e ceremoniau fins a la fin de la dinastia au sègle XVI.

L'administracion

Plan de Bagdad durant lo Califat Abbassida.

Leis Abbassidas reprenguèron una partida importanta dei tradicions administrativas dei Sassanidas e s'apielèron pauc a pauc principalament sus lei regions orientalas de l'Empèri per conservar lor poder.

Ansin, lo govèrn centrau es format per un ensems d'oficis dichs « diwan » que s'ocupan dei tematicas principalas dau poder. Aqueleis oficis son tenguts per un còrs de secretaris sonats « kuttab ». Lei principaus son l'ofici de l'impòst fonzier, l'ofici dei domenis, l'ofici dau Tesaur, l'ofici de la cancelariá e l'ofici de l'armada. La pòsta aviá tanben un ròtle primordiau per lei comunicacions e l'entresenha. Lo cap d'aquela administracion governamentala es lo vizir.

En 762, la capitala dau Califat foguèt desplaçada a Bagdad. La màger part dei foncionaris sirians foguèt remplaçada per de Pèrsas. De dinastias de foncionaris se formèron alora pauc a pauc dins aquela region enterin que l'organizacion dau govèrn veniá pus administrativa. Aquò entraïnèt una pèrda d'nfluéncia dau Califat sus sei regions occidentalas que venguèron rapidament independentas.

L'organizacion e l'administracion dei províncias èra fisada a de governadors dichs « khatib », « emir » o « wali » e a unei foncionaris exercissent lei poders principaus. Ansin, lei finanças son sota la direccion d'un director deis impòsts dich « amil » e la justícia, que sa fònt principala èra la lèi islamica, es dirigida per un « cadi ». Puei, lo rèsta deis administracions majoras es organizat a l'entorn dei caps dei fòrças armadas, dau cap de la polícia, deis intendents dei domenis dau califa e dau cap de la pòsta. Enfin, un organisme es encargat de reculhir lei planhs còntra lei foncionaris.

L'armada

Lei fòrças armadas foguèron un problèma regular de la dinastia abbassida qu'assaièt divèrsei mòdes d'organizacions per limitar son influéncia dins leis afaires dau govèrn. Pasmens, aquò mau capitèt e l'armada prenguèt pauc a pauc lo poder decisionau dau califa.

Ansin, lei tropas dau Califat èran inicialament d'origina siriana per la màger deis unitats. Aquò durèt fins a la guèrra civila entre Al-Amin e son fraire Al-Ma’mun entre 809 e 813. Lo califa Al-Mu`tasim decidiguèt donc de formar una garda especiala que lei membres èran chausits entre d'esclaus militars generalament turcs. Aqueu sistèma foguèt tanben remplaçat vèrs 860 après l'assassinat de quatre califas successius per una unita mameluca formada d'esclaus capturats joves e educats dins una ortodoxia simpla per assegurar lor leiautat. De lor caire, lei tropas dau rèsta de l'armada èran despartidas dins l'empèri. Leis oficiers recebián una partida deis impòsts fonciers per pagar la sòlda de seis òmes. Unei militars aprofichèron aquela situacion per s'enriquir au detriment dei païsans.

Aquela organizacion entraïnèt una auça progressiva dau poder de l'armada e magerament de son comandant en cap. D'efèct, lo recrutament d'esclaus copèt lo ligam entre la societat e l'armada enterin que la garda personala dau califa venguèt un element politic major de la Cort, especialament durant lei crisis de succession. Enfin, lei dificultats dau tesaur dau govèrn permetèron encara l'aumentacion dau ròtle de l'armada dins la direccion dau país que venguèt preponderanta a partir de la mitat dau sègle X.

Economia

De veire : Economia dau califat abbassida.

Lo periòde dau Califat es caracterizat per un desvolopament economic important. D'efèct, lei caps novèus deguèron favorizar lo progrès economic de l'Empèri, magerament après la fin dei conquistas islamicas. Encoratjèron l'agricultura que demorèt la basa economica dau país, la formacion d'una indústria e lei cambis comerciaus gràcias a la posicion dau califat entre Euròpa e Asia.

L'agricultura

L'agricultura foguèt la basa de l'economia de l'Empèri Abbassida. Lo sector aprofichèt lei progrès tecnologics, lei trabalhs d'aigatge o d'eissartatge per se desvolopar. De mai, foguèt estimulat per la demanda dei grandei ciutats e de l'aristocràcia. La màger part dei païsans èran generalament de megiers. Divèrsei tipes de terrens existissián :

• lei tèrras dei non musulmans que pòdon èsser gardadas, vendudas o legadas en cambi dau pagament d'un impòst.
• lei tèrras dei musulmans qu'èran tanben somesas a l'imposicion.
• lei domenis publics, confiscats après la conquista, èran cultivats sota la direccion d'intendents dau sobeiran o acordadas a de particulars per una esplecha dirècta.
• lei tèrras concedidas per de fidèus a d'organizacions piosas.

Lei culturas èran relativament variadas e principalament dominadas per de produchs vegetaus coma lei cerealas (blat, ris...), lei fruchs, lei lieumes, l'òli d'oliva, la viticultura, lei dàtils, lei bananas o la cana de sucre. Lei rendements èran auts per l'epòca. Pasmens, lo norrigatge conservèt un ròtle important per lo manjar (moton), lo transpòrt (camèus, chivaus...) o la fornidura de matèrias premieras. Existissiá egalament de norrigatge de galinalhas o d'abelhas principalament destinats ai classas pus aisadas de la societat.

L'indústria

Pèças de moneda de l'epòca de la fin dau Califat.

En fòra de l'agricultura, lo califat capitèt tanben de desvolopar son indústria, especialament dins lei regions pèrsas e egiptianas. La principala foguèt aquela dau textil gràcias ai culturas dau coton e de la seda. L'existéncia de ressorsas minieras importantas permetèron egalament l'envans de la metallurgia. Enfin, après l'introduccion dau papèu, son desvolopament entraïnèt l'aparicion d'una indústria florissenta. Aquela prosperitat industriala favorizèt lei cambis comerciaus au sen dau califat.

Lei cambis comerciaus

Vias principalas dau comèrci internacionau de l'èra medievala.

Gràcias a son envans economic e sa posicion privilegiada, lo califat foguèt un luòc actiu de cambis comerciaus. Ansin, lei pòrts dau Golf persic e de la Mar Roja participèron au comèrci amb India e China. L'empèri importava d'espècias, de la fusta preciosa e d'autreis articles de luxe destinats a la consomacion interiora e a l'exportacion vèrs Euròpa, principalament l'Empèri Bizantin. Aqueu darrier eportava vèrs lo califat de metaus preciós (aur, argent...), de drògas e tanben d'engenhaires. Au nòrd, lei marchands abbassidas èran en relacion ambé lei regions de la Mar Baltica per lo comèrci dei pelissas o de l'ambre. Enfin, au sud, existissiá un comèrci amb Africa que regardava lei metaus e leis esclaus.

Religion

La religion principala dau Califat, e de segur aquela dau sobeiran, èra l'islam que diferentei formas existissián dins l'empèri segon lo luòc, lo periòde e la classa sociala. Lei principalas foguèron lo sunnisme, lo chiisme, lo kharigisme e lo mutazilisme. La coexisténcia entre aquelei corrents foguèt generalament malaisada. D'efèct, lei califas èran generalament partisans dau sunnisme o dau mutazilisme e l'agitacion causada per leis autrei brancas venguèt pauc a pauc un problèma per l'integritat dau Califat. D'autra part, lo mutazilisme, inicialament encoratjat per lei califas au sègle IX venguèt pauc a pauc fòrça impopular dins lei classas socialas pus bassas. Ansin, dispareguèt totalament entre lei sègles XI e XIII.

En fòra de l'islam, leis autoritats dau Califat èran relativament tolerantas a regard d'autrei religions. Sei fidèus avián un estatut especiau que permetiá un libertat relativa de culte mai o mens importanta e una proteccion còntra lei persecucions. Ansin, existissiá de minoritats importantas dins l'Empèri coma de crestians, de jusieus o de zoroastrians.

Cultura

Lo califat abbassida conoguèt una produccion cultura remarcabla que certaneis òbras son totjorn conegudas a l'ora d'ara. La literatura e la filosofia foguèron lei domenis pus productius gràcias au contacte ambé lei civilizacions grèga e pèrsa o ambé leis estats indians.

Literatura

Manuscrit sirian dei mila e una nuechs.

La literatura foguèt un art florissent sota leis Abassidas en drecha linha de la literatura pèrsa. Au sègle IX, aprofichèt l'apogèu de la dinastia e de sa capitala Bagdad per agantar un nivèu qu'es demorat legendari dins l'imaginari istoric. Ansin, lo periòde es caracterizat per una tièra d'òbras que son vengudas d'elements majors de la literatura mondiala, especialament dins lo genre epic e dins la poesia. La pus coneguda foguèt lo recuelh d'istòria dei mila e una nuechs. Probablament d'origina pèrsa o indiana, aqueu recuelh foguèt enriquit d'istòrias arregardant lei país e lei societats d'Orient Mejan e d'Africa dau Nòrd. Son influéncia es totjorn fòrça importanta a l'ora d'ara ambé lei personatges d'Aladdin o d'Ali Baba e lei Quaranta raubaires. Una autra òbra capitala de la literatura abbassida foguèt l'ensems poetic de Laila e Majnun que cònta la romança impossibla e tragica entre dos amants.

Filosofia

Durant lo califat, la filosofia gropèt dos ensems de trabalhs que pòdon de còps èsser liats. Lo premier regarda la recèrca filosofica menada sus l'islam a partir de sei tèxts sacrats. Aqueu domeni s'interessèt a la concepcion de l'islam e a sa vision a prepaus de l'Univèrs, de la Creacion, de la Vida e de Dieu. De son caire, la segonda partida de la filosofia desvolopada dins l'Empèri Abbassida consistiguèt en la contuniacion de la filosofia grèga antica, especialament aquelei d'Aristòtel e de Platon. Regarda donc generalament pas de tematicas islamicas e de non musulmans poguèron i participar.

Sciéncias

Coma per lo domeni culturau, lo periòde dau califat abbassida foguèt una èra fasta per lei sciéncias e lo progrès medicau o tecnologic dins lo monde musulman. D'efèct, l'Empèri Abbassida assostava un nombre grand de sabents que realizèron un trabalh fòrça important e permetèron sa difusion au rèsta dau monde, especialament en Euròpa a partir dei sègles XI e XII. Lei scientifics dau califat descubriguèron e creèron tanben de domenis novèus dei sciéncias coma la quimia o l'optica. Enfin, capitèron d'assimilar lei conoissenças e la tecnologia dei regions conquistas per comprendre e perfeccionar divèrsei tecnicas (armament, agricultura, maquinas...).

Aquelei progrès foguèron permés per la conjoncion d'elements e de politicas favorables. Ansin, l'empèri deis Abbassidas èra en contacte ambé la màger part deis estats pus avançats de l'epòca coma Índia e China. Lo califat aprofichèt egalament lo fach d'èsser situats sus lei territòris de civilizacions ancianas e prestigiosas, coma lei Sassinadas o lei Grècs ancians, que tenián de conoissenças scientificas importantas. Enfin, la lenga aràbia, unica dins tot l'empèri, foguèt un factor que favorizèt la propagacion deis òbras scientificas e lei cambis intellectuaus.

Sciéncias fondamentalas

Premiera pagina de l'Abreujat de calcul per restauracion e comparason (813-833), òbra fondatritz de l'algèbra.

Lo califat abbassida capitèt de realizar de progrès e de descubèrtas importantas dins lo domeni dei sciéncias fondamentalas. Dos axes principaus, e pas necessarament separats, permetèron aqueu desvolopament. Lo premier foguèt la represa e la contuniacion dei trabalhs dei sabents de civilizacions pus ancianas o conquistas per lo califat coma lei Grècs en Alexàndria o lei Sassanids pèrsas. Lo segond foguèt la participacion a l'aparicion e a la formacion de domenis scientifics novèus.

Lo periòde abassida veguèt donc la redescubèrta e l'aprefondament dei sciéncias grèga antica e sassanida. Lei domenis principaus qu'aprofichèron aquela situacion foguèron lei matematicas, la fisica e la medecina. Ansin, la geometria euclidiana foguèt represa e desvolopada per lei Pèrsas Al-Biruni e Abu Nasr Mansur. Lo premier publiquèt divèrsei calculs de latituds, una teoria d'un sistèma solar eliocentric e s'interessèt a la fòrça de gravitacion terrèstra. Lo segond realizèt una òbra importanta en trigonometria. Un autre sabent pèrsa, Muhammad ibn Musa al-Khwarizmi, es considerat coma lo fondador de l'algèbra que son nom vèn de sa publicacion principala, l'Abreujat de calcul per restauracion e comparason (« Kitab al-Jabr wa-l-Muqabala »).

En fòra dei matematicas, la fisica aprofichèt l'aparicion de l'empirisme e dau metòde scientic modèrne descricha per Ibn al-Haytham dins son Tractat d'Opticas de 1021. Aqueu darrier es considerat de còps coma lo premier scientific per son utilizacion d'experéncias per demostrar una ipotèsi. En astronomia, uneis astronòms inventèron de sistèmas geocentrics, utilizats puei per Copernic per crear sa teoric d'un sistèma solar eliocentric, melhorèron lei calculs de precession de la Tèrra e participèron a l'invencion de l'astrolabi. Enfin, l'aparicion de la quimia modèrna foguèt prefigurada per leis òbras deis alquimistas de l'empèri qu'inventèron un nombre important de reaccions, de tecnicas coma la destillacion.

Medicina

Representacion d'una scena de cirurgia.

Coma lei sciéncias fondamentalas, leis arts medicaus realizèron de progrès fòrça importants durant lo periòde dau califat abbassida. De mai, la medecina èra relativament escampada dins certanei ciutats. Per exemple, au sègle IX, Bagdad assostava 800 mètges. Seis òbras, coma lo Qanun dau Pèrsa Ibn Sina, venguèron la referéncia mondiala e influencièron fòrtament la recèrca europèa de la Renaissença.

Tecnologia

La tecnologia abbassida progressèt dins de domenis variats per assimilacion de tecnologias de país conquists o per contacte ambé d'autreis estats. Leis evolucions pus impressionantas foguèron realizadas dins la produccion agricòla e lo tractament dei produchs agricòlas.

D'avançadas aguèron luòc ambé l'aparicion de culturas novèlas e per l'utilizacion de maquinas per ajudar lo trabalh agricòla. Ansin, tre lo sègle VII, existissiá de molins d'aiga. Per la seguida, leis engenhaires abbassidas aprenguèron tanben de bastir de restancas o de pompas per canalizar lei quantitats d'aiga utilizadas per l'agricultura. Gràcias a aquelei realizacions, divèrsei sectors industriaus se poguèron desvolopar dins lo textil, lo sucre o lo papièr. Enfin, a costat de l'agricultura, lei contactes ambé China permetèron egalament lo passatge de tecnologias chinesas, especialament la polvera.

Annèxas

Liames intèrnes

• Islam.
• Omeia (califat).

Bibliografia

• (ar) العباسيون/بنو العباس في بغداد Abbassidas de Bagdad (749-1261).
• (ar) العباسيون/بنو العباس في القاهرة Abbassidas dau Cairo (1261-1517).
• (ca) Antoni Segura i Mas, Aproximació al món islàmic. Des dels orígens fins els nostres dies. Editorial Pòrtic. 2000.
• (de) Claude Cahen: Der Islam. Band 1: Vom Ursprung bis zu den Anfängen des Osmanenreiches. Fischer Taschenbuch-Verlag, Frankfurt am Main 1968 (Fischer Weltgeschichte Band 14).
• (de) André Clot, Harun al Raschid. Kalif von Bagdad. Artemis, München u. a. 1988.
• (de) Wolfram Drews, Die Karolinger und die Abbasiden von Bagdad. Legitimationsstrategien frühmittelalterlicher Herrscherdynastien im transkulturellen Vergleich. Akademie Verlag, Berlin (2009).
• (de) Florian Illerhaus, Haschimitische Propaganda. Bedingungen für den Erfolg der abbasidischen Revolution. München, 2011.
• (en) John Joseph Saunders, The history of the Mongol conquests, ed. University of Pennsylvania Press, 2001.
• (en) Cyril Glassé e Huston Smith, The new encyclopedia of Islam, ed. AltaMira Press, 2003.
• (en) Ira Lapidus, A History of Islamic Societies, Cambridge University Press, 2002.
• (en) Bertold Spuler. The Muslim World. Vol.I The Age of the Caliphs. Leiden. E.J. Brill. 1960 ISBN 0-685-23328-6 p. 29.
• (en) William Muir, The caliphate its rise, decline, and fall from original sources, [2].
• (en) L. Venegoni (2003). Hülägü's Campaign in the West - (1256-1260), Transoxiana Webfestschrift Series I, Webfestschrift Marshak 2003.
• (en) Ahmad Y Hassan, History of Science and Technology in Islam, TRANSFER OF ISLAMIC TECHNOLOGY TO THE WEST (PART II) : TRANSMISSION OF ISLAMIC ENGINEERING, [3].
• (es) Pijoan, Jose. Història del Mundo, tom V, 7a ed.. Editorial Salvat, 1962, p. 127-141.
• (fr) Dominique Sourdel, L'État impérial des califes abbassides: VIIIe-Xe siècle, 1999.