3 Juno
 Juno observert i fire ulike bylgjelengder | |
| Oppdaging | |
|---|---|
| Oppdaga av | Karl Ludwig Harding |
| Oppdagingsdato | 1. september 1804 |
| Baneskildring | |
| Epoke 14. juli 2004 (JD 2453200,5) | |
| Aphel | 502,255 mill. km (3,357 AE) |
| Perihel | 295,949 mill. km (1,978 AE) |
| Eksentrisitet | 0,258 |
| Banehelling | 12,972° |
| Fysiske eigenskapar | |
| Dimensjonar | 233,9 km |
| Masse | 2,824·1019 kg |
| 4,2 g/cm³ | |
| 0,18 km/s | |
| 0,3004 d | |
| Albedo | 0,238 |
3 Juno (symbol: .svg){kind=small}
) er ein asteroide som vart oppdaga av den tyske astronomen Karl L. Harding, 1. september 1804[1] gjennom eit 50 mm teleskop. Asteroiden er ein av dei største i asteroidebeltet. Han har namnet sitt etter den høgste gudinna i romersk mytologi, Juno.[2]
Juno var den tredje asteroiden som vart oppdaga, men vart fyrst rekna for å vera ein planet. Han vart omkategorisert som asteroide og dvergplanet på 1850-talet.[3]
Kjelder
[endre | endre wikiteksten]- ↑ «JPL Small-Body Database Browser: 3 Juno» (2017-11-26 last obs). Henta 17. november 2014.
- ↑ Lutz Schmadel: Dictionary of Minor Planet Names, Volym 1, Springer Verlag, Berlin, 1992 (engelsk), s. 13. ISBN 3-540-00238-3. Henta 27. april 2015.
- ↑ Hilton, James L. «When did the asteroids become minor planets?». U.S. Naval Observatory. Arkivert frå originalen 24. mars 2008. Henta 8. mai 2008.
Bakgrunnsstoff
[endre | endre wikiteksten]
Wikimedia Commons har multimedia som gjeld: 3 Juno
