uniëren

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  uniëren    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• unië·ren, uni·eren

Woordherkomst en -opbouw

• afgeleid van het Franse unir (met het achtervoegsel -eren)

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
uniëren	unieerde	geünieerd
zwak -d	volledig

Werkwoord

uniëren

1. wederkerend overgankelijk een unie sluiten, (zich) verenigen

   • De Britse methodisten unieerden zich in de jaren dertig. 
   • In 1596 besloot de orthodoxe synode van Brest zich te uniëren met Rome. 

Vertalingen

    1.   

Frans: unir (fr)

Gangbaarheid

• Het woord uniëren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "uniëren" herkend door:

36 %	van de Nederlanders;
33 %	van de Vlamingen.