sønn
- sønn
sønn m
- (familie) zoon.
- «Politimann med sønn ønsker 3-roms leilighet sentralt i Tromsø.»
- Politieagent met zoon wenst een driekamerappartement in het centrum van Tromsø.
- «Politimann med sønn ønsker 3-roms leilighet sentralt i Tromsø.»
- (sociologie) mannelijk persoon uit dezelfde geboortestreek.
- «Kristiansand feirer byens store sønn en hel uke.»
- Kristiansand viert een week lang de grote zoon van de stad.
- «Kristiansand feirer byens store sønn en hel uke.»
| enkelvoud | meervoud | |||
|---|---|---|---|---|
| onbepaald | bepaald | onbepaald | bepaald | |
| nominatief | sønn | sønnen | sønner | sønnene |
| genitief | sønns | sønnens | sønners | sønnenes |
- [1] stesønn, svigersønn
- [1] far, mor
- [1] stedatter, svigerdatter
[1] Faderen, Sønnen og Den Hellige Ånd
- De Vader, de Zoon en de Heilige Geest.
[2] en fjellets sønn
- Een zoon der bergen.