ploffen

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  ploffen    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• plof·fen

Woordherkomst en -opbouw

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
ploffen	plofte	geploft
zwak -t	volledig

Werkwoord

ploffen

1. een geluid voortbrengen van een zachte explosie

   • Ploffend en knallend reed de antieke auto door de straat. 

2. ergatief snel en hoorbaar uit elkaar springen of doorbranden

   • Mijn voeding is, denk ik, geploft, want er kwam wat rook uit. 

3. ergatief een geluid voortbrengend van zich ergens in laten vallen

   • Moe was ze in haar luie stoel geploft en had haar benen op het bankje gelegd. 

Hyponiemen

• afploffen, neerploffen

Afgeleide begrippen

• geplof, ploffer, plofkip, plofklank, plofkoffer, plofkraak

Zelfstandig naamwoord

de ploffen mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord plof

Gangbaarheid

• Het woord ploffen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "ploffen" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.