plakken

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  plakken    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• plak·ken

Woordherkomst en -opbouw

• In de betekenis van ‘(vast)kleven’ voor het eerst aangetroffen in 1599

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
plakken	plakte	geplakt
zwak -t	volledig

Werkwoord

plakken

1. overgankelijk lijmen [1], vastlijmen
2. onovergankelijk ergens aan blijven kleven/vastzitten

Verwante begrippen

• hechten

Antoniemen

• knippen

Hyponiemen

   

aaneenplakken aanplakken afplakken beplakken dichtplakken inplakken omplakken opplakken overplakken samenplakken vastplakken verplakken wildplakken

Afgeleide begrippen

   

plakband plakboek plakbord plakbrief plakhaak plakhamer plakijzer plakkaart plakkage plakker plakkerig plakkerij plakletter plakmiddel plakmortel plaknagel plakpapier plakpil plakplastic plakproef plakrand plaksel plaksneeuw plakspaan plaksteen plakster plakstift plakstijfsel plaktafel plakwerk plakzegel plakzode

Vertalingen

    lijmen , kleven   

Engels: stick (en), glue (en) Frans: coller (fr)

Papiaments: pega Waals: plaker (wa) Spaans: pegar (es)

Zelfstandig naamwoord

de plakken mv

1. meervoud van het zelfstandig naamwoord plak

Gangbaarheid

• Het woord plakken staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "plakken" herkend door:

99 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.