connotatie

Nederlands

Uitspraak

• Geluid:  connotatie    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• con·no·ta·tie

Woordherkomst en -opbouw

• Leenwoord uit het middeleeuws Latijn, in de betekenis van ‘gevoelswaarde’ voor het eerst aangetroffen in 1698
• Afkomstig van het Latijnse connoto (-are), letterlijk 'erbij schrijven, erbij opmerken'
• Naamwoord van handeling van connoteren met het achtervoegsel -atie

	enkelvoud	meervoud
naamwoord	connotatie	connotaties
verkleinwoord	connotatietje	connotatietjes

Zelfstandig naamwoord

de connotatie v

1. (taalkunde) de bijklank of gevoelswaarde van een woord of woordgroep, die tot op zekere hoogte los staat van de letterlijke betekenis (denotatie)

Synoniemen

• ondertoon, bijbetekenis

Verwante begrippen

• denotatie

Vertalingen

    1. de bijklank of gevoelswaarde van een woord of woordgroep, die tot op zekere hoogte losstaat van de letterlijke betekenis   

Duits: Konnotation (de) v Engels: connotation (en) Frans: connotation (fr) v Italiaans: connotazione (it) v

Portugees: conotação (pt) v Spaans: connotación (es) v Zweeds: konnotation (sv)

Gangbaarheid

• Het woord connotatie staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "connotatie" herkend door:

70 %	van de Nederlanders;
85 %	van de Vlamingen.

Meer informatie

• Zie Wikipedia voor meer informatie.