bestraffen

Nederlands

naamwoord van handeling
zelfstandig	bijvoeglijk
bestraffen	bestraffend
bestraffing	bestraft

Uitspraak

• Geluid:  bestraffen    (hulp, bestand)

Woordafbreking

• be·straf·fen

Woordherkomst en -opbouw

• Afgeleid van straffen met het voorvoegsel be-

stamtijd
onbepaalde wijs	verleden tijd	voltooid deelwoord
bestraffen	bestrafte	bestraft
zwak -t	volledig

Werkwoord

bestraffen

1. overgankelijk straf uitdelen aan iemand

   • De ondeugende jongen werd bestraft. 

   ▸ Of. . . Jezus, mens! Hou toch op met die idiote redeneringen, bestrafte ze zichzelf.

Vertalingen

    1.   

Engels: punish (en) Pools: ukarać (pl)

Spaans: castigar (es)

Gangbaarheid

• Het woord bestraffen staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek uit 2013 van het Centrum voor Leesonderzoek werd "bestraffen" herkend door:

100 %	van de Nederlanders;
99 %	van de Vlamingen.