ukarać

ukarać (język polski)

wymowa:

IPA: [uˈkarat͡ɕ], AS: [ukarać] ​

znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. karać)

(1.1) aspekt dokonany od: karać

odmiana:

(1.1) koniugacja IX

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		ukarać
czas przyszły prosty		ukarzę	ukarzesz	ukarze	ukarzemy	ukarzecie	ukarzą
czas przeszły	m	ukarałem	ukarałeś	ukarał	ukaraliśmy	ukaraliście	ukarali
	ż	ukarałam	ukarałaś	ukarała	ukarałyśmy	ukarałyście	ukarały
	n	ukarałom	ukarałoś	ukarało
tryb rozkazujący		niech ukarzę	ukarz	niech ukarze	ukarzmy	ukarzcie	niech ukarzą
pozostałe formy czas zaprzeszły m ukarałem był ukarałeś był ukarał był ukaraliśmy byli ukaraliście byli ukarali byli ż ukarałam była ukarałaś była ukarała była ukarałyśmy były ukarałyście były ukarały były n ukarałom było ukarałoś było ukarało było forma bezosobowa czasu przeszłego ukarano tryb przypuszczający m ukarałbym, byłbym ukarał ukarałbyś, byłbyś ukarał ukarałby, byłby ukarał ukaralibyśmy, bylibyśmy ukarali ukaralibyście, bylibyście ukarali ukaraliby, byliby ukarali ż ukarałabym, byłabym ukarała ukarałabyś, byłabyś ukarała ukarałaby, byłaby ukarała ukarałybyśmy, byłybyśmy ukarały ukarałybyście, byłybyście ukarały ukarałyby, byłyby ukarały n ukarałobym, byłobym ukarało ukarałobyś, byłobyś ukarało ukarałoby, byłoby ukarało imiesłów przymiotnikowy przeszły m ukarany, nieukarany ukarani, nieukarani ż ukarana, nieukarana ukarane, nieukarane n ukarane, nieukarane imiesłów przysłówkowy uprzedni ukarawszy rzeczownik odczasownikowy ukaranie, nieukaranie

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. karać

rzecz. karniak mzw, karny mrz, ukaranie n, kara

przym. karny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: karać

• niemiecki: (1.1) bestrafen
• rosyjski: (1.1) наказать
• suahili: (1.1) adhibu

źródła: