Naar inhoud springen

Ultimate Fighting Championship

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf UFC)
Ultimate Fighting Championship
Logo
Ultimate Fighting Championship
Motto of slagzin As real as it gets.
Oprichting November 1993
Oprichter(s) Art Davie, Rorion Gracie, Robert Meyrowitz[1], Campbell McLaren, John Milius[2]
Eigenaar WME-IMG
Sleutelfiguren Dana White (voorzitter)
Marc Ratner (vice-voorzitter)
Mick Maynard (vice-voorzitter)
Land Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten
Hoofdkantoor Las Vegas, Nevada, VS
Producten MMA-evenementen
Sector Mixed martial arts (MMA)
Website www.ufc.com
Portaal  Portaalicoon   Economie

Ultimate Fighting Championship (UFC) is de grootste mixed-martial-artsorganisatie ter wereld. Ze is het bezit van de Amerikaanse amusementsorganisatie WME-IMG, die haar in juli 2016 voor vier miljard dollar kocht van sportpromotiebedrijf Zuffa. Voorzitter Dana White leidt het bedrijf op de voorgrond en is de belangrijkste woordvoerder van de UFC. De organisatie heeft tussen 2007 en 2011 concurrenten zoals Pride, Strikeforce en World Extreme Cagefighting overgenomen en zichzelf uitgebreid met de beste vechters van deze voormalige bonden.

Het toernooiconcept om 's werelds beste vechter te achterhalen was het geesteskind van Art Davie, directeur van een in South Carolina gesitueerd reclamebureau. Davie ontmoette Rorion Gracie in 1991 toen hij MMA onderzocht voor een klant. Gracie baatte een Braziliaans jiujitsu-school uit in Torrance, Californië. De Graciefamilie had een rijke geschiedenis in de Braziliaanse vechtsport vale tudo (Portugees voor 'alles mag'), een voorloper van MMA. Davie werd een leerling van Gracie.

De UFC startte in 1993 als een toernooi om 's werelds beste vechtsporter te vinden, ongeacht in welke stijl die zijn oorsprong vond. Dit idee was gebaseerd op de Braziliaanse vechtsport vale tudo. De bedoeling was om het evenement eenmalig te houden, maar door het succes van de eerste editie volgden er meer. Hoewel er een beperkt aantal regels gold, waren UFC-wedstrijden vaak bruut en gewelddadig. Het eerste UFC-gevecht dat plaatsvond was dat tussen de Nederlandse karate- en savate-beoefenaar Gerard Gordeau en de Hawaïaanse sumoworstelaar Teila Tuli. Gordeau won nadat hij Tuli drie tanden uit zijn mond schopte.[3] De eerste UFC-gevechten waren eerder spectaculair dan sportief, wat leidde tot beschuldigingen van bruutheid en "menselijke hanengevechten" door tegenstanders. Politieke druk leidde ertoe dat de UFC van het publieke toneel verdween en ondergronds ging.

Casino-ondernemers en broers Frank Fertitta III en Lorenzo Fertitta kochten in 2001 voor twee miljoen dollar 81% van de eigendomsrechten van UFC en begonnen het sportpromotiebedrijf Zuffa (Italiaans voor 'gevecht') om die in onder te brengen. Ze gingen daarbij in zee met Flash Entertainment (van de overheid van Abu Dhabi, 10% van de aandelen) en zakenman Dana White (9%), die tevens voorzitter en woordvoerder van de organisatie werd. De UFC omarmde striktere regelgeving, werd onderhevig aan regelgevende sportcommissies en profileerde zich als een legitiem sportevenement. Het no holds barred-predicaat schudde men van zich af en men ging verder onder de noemer mixed martial arts (MMA). Zo stond de UFC op uit haar politieke isolement, werd meer sociaal geaccepteerd en herwon haar positie binnen de wereld van pay-per-view-televisie. Er werd meer aandacht besteed aan promotie en met een overeenkomst met een kabelexploitant op zak en de legalisatie van MMA in Californië, mocht de UFC zich langzaam maar zeker op een toenemende mate van populariteit en media-aandacht verheugen. UFC-wedstrijden worden momenteel onder andere uitgezonden in de Verenigde Staten[4], Verenigd Koninkrijk/Ierland[5], Canada[6], Japan[7], Mexico[8], Portugal[9], Brazilië[10] en Abu Dhabi.[11]

The Ultimate Fighter

[bewerken | brontekst bewerken]

Bekendheid bij het grote publiek verwierf de UFC in 2004 met een realityserie, genaamd The Ultimate Fighter. Hierin streden zestien MMA-vechters, verdeeld over twee gewichtsklassen, onder elkaar om een contract in de UFC te kunnen bemachtigen. Ze verbleven in een villa en hadden geen contact met hun vrienden of familie. Ze werden getraind en gecoacht door bekende UFC-vechters en enkele andere professionele trainers. De finale van deze competitie gaf de doorslag wat betreft de bekendheid van de UFC.[12] In de strijd om het kampioenschap in het licht-zwaargewicht gaven Forrest Griffin en Stephan Bonnar zo'n spectaculair optreden weg dat het nog steeds als een van de beste MMA-gevechten ooit wordt gezien.[13] Beide vechters zijn in 2013 opgenomen in de UFC Hall of Fame. Na het gevecht was de weg vrij voor de UFC om te gaan groeien. De show bracht enkele grote talenten op. Deelnemers die uiteindelijk UFC-kampioen werden zijn Forrest Griffin, Rashad Evans, Michael Bisping, Matt Serra, T.J. Dillashaw, Robert Whittaker, Julianna Peña, Carla Esparza, Kamaru Usman en Nicco Montaño. Deelnemers die voor het kampioenschap vochten maar wel verloren, zijn Nate Quarry, Kenny Florian (2x), Diego Sanchez, Josh Koscheck, Joe Stevenson, Patrick Côté, Manvil Gamburyan (voor een WEC-titel), Gray Maynard (2x), Nate Diaz en John Dodson.

In 2006 kocht Zuffa concurrent WEC (World Extreme Cagefighting) op. De zwaardere gewichtsklassen werden opgedoekt en alleen lichtgewicht, vedergewicht en bantamgewicht bleef bestaan in de WEC. Eind 2010 werd de WEC definitief gestopt en de meeste vechters werden in de UFC geplaatst. Kampioenen Dominick Cruz en José Aldo werden gekroond tot kampioenen aangezien respectievelijk bantamgewicht en vedergewicht nog niet bestond in de UFC. WEC kampioen lichtgewicht Anthony Pettis kreeg geen titel, maar werd wel hoog in de divisie geplaatst zodat hij snel kon meedingen voor de titel.

Eveneens in 2006 werd de WFA (World Fighting Alliance) opgekocht. De organisatie werd per direct opgedoekt en de contracten van de vechters werden overgenomen.

In maart 2007 kocht Zuffa de UFC's grootste concurrent Pride eveneens op. In de eerste plaats zouden beide competities gescheiden blijven, maar in oktober van datzelfde jaar werd het Pride-personeel ontslagen en de vechters opgenomen in de UFC.[14] In 2008 vormde het bestuur van Pride een nieuwe organisatie, Dream. Deze had te lijden onder de grote concurrentie van de UFC en werd in 2012 opgedoekt.

De laatste grote slag om de concurrentie achter zich te laten kwam in maart 2011, toen Strikeforce werd opgekocht. Wel bleven beide promoties los van elkaar fungeren; in de contracten werd niets veranderd. In oktober 2012 werd bekend dat televisiezender Showtime zou stoppen met het uitzenden van de Strikeforce-evenementen.[15]
Er stond een evenement gepland op 12 januari 2013 waarbij alle (mannelijke) kampioenen in actie zouden komen. In december 2012 kwam het nieuws naar buiten dat dit het allerlaatste Strikeforce-evenement zou worden.[16]
Vanwege verschillende blessures konden de strijd om zowel de titel voor het lichtgewicht als die voor het lichtzwaargewicht niet doorgaan. Kampioen in het bantamgewicht voor vrouwen Ronda Rousey werd gepromoveerd tot eerste vrouwelijke UFC-kampioen ooit.[17] Alleen Nate Marquardt verdedigde uiteindelijk zijn titel in dat evenement. Hij verloor van de Belg Tarec Saffiedine. Een groot deel van de Strikeforce-contracten werd hierna overgeheveld naar de UFC.

Alhoewel UFC-president Dana White lange tijd geen vrouwelijke divisie wilde hebben in zijn organisatie,[18] werd er na het opdoeken van Strikeforce toch een vrouwelijke divisie in het bantamgewicht toegevoegd.[19] Strikeforce-kampioene Ronda Rousey werd direct tot UFC-kampioene gekroond. Het eerste UFC-gevecht tussen twee vrouwen ooit werd gehouden op 23 februari 2013 tussen Rousey en Liz Carmouche. Carmouche was een grote underdog maar wist Rousey toch in de problemen te brengen toen zij haar in een staande rear naked choke/face crank wist te vangen. Rousey ontsnapte en liet Carmouche nog in de eerste ronde afkloppen middels een armklem.[20] Carmouche was tevens de eerste openlijk homoseksuele vechter ooit in de UFC.[21]
Het 18de seizoen van The Ultimate Fighter was het eerste seizoen met vrouwelijke coaches en vechters. Ronda Rousey zou het in eerste instantie opnemen tegen Cat Zingano, maar vanwege een knieblessure werd zij vervangen door Miesha Tate.[22]
Op 11 december 2012 kwam het nieuws naar buiten dat de UFC de gehele 115 pound-divisie van Invicta FC, een promotie met enkel vrouwelijke vechters, had overgenomen. Het zou gaan om elf contracten. Deze en enkele andere vrouwen streden in het twintigste seizoen van The Ultimate Fighter om zowel de toernooiwinst als de UFC-titel.[23] In dit seizoen werden voor het eerst de vechters gerangschikt naar kwaliteit. In de eerste ronde streed de nummer één tegen de nummer zestien, nummer twee tegen nummer vijftien, en zo verder. Alle vechters hadden een vaste plek in het toernooiformaat waardoor in de volgende ronden deze ranking niet meer van toepassing was. Nummer één Carla Esparza, de kampioene van de strogewichtdivisie van Invicta, streed in de finale op 12-12-2014 tegen nummer zeven Rose Namajunas. Esparza was dominant met haar worsteltechnieken en liet Namajunas uiteindelijk in de derde ronde afkloppen.

Zuffa verkocht de UFC op 11 juli 2016 voor vier miljard dollar aan de Amerikaanse amusementsorganisatie WME-IMG.[24] De broers Fertitta verkochten daarmee het grootste deel van hun aandelen. Flash Entertainment behield 10%. White werd eigenaar van een kleiner deel van zijn oorspronkelijke percentage in de aandelen en bleef aan als voorzitter.[25]

De regels die momenteel in de UFC gelden zijn opgesteld door de New Jersey State Athletic Control Board (SACB). Deze Unified Rules of Mixed Martial Arts zijn overgenomen door andere Amerikaanse staten die MMA reguleren, waaronder Nevada, Louisiana en Californië. De regels werden door vele andere organisaties in de VS gehanteerd en werden verplicht voor de staten welke de regels overnamen. Zo werden ze de de facto-regels voor het professionele MMA in de VS.

Een ronde in een UFC-wedstrijd duurt vijf minuten. Titelgevechten hebben vijf ronden, alsook de hoofdact (main event) van ieder UFC-evenement.[26] Andere wedstrijden hebben drie ronden. Tussen de ronden wordt er een minuut gepauzeerd waarin eventuele verwondingen verzorgd worden en de coaches de kooi in mogen om de strategie van hun vechter bij te sturen.

Gewichtsklassen

[bewerken | brontekst bewerken]

De UFC hanteert twaalf gewichtsklassen, acht voor de mannen en vier voor de vrouwen.

Gewichtsklasse Pond (lb) Kilogram (kg)
Zwaargewicht 206-265 93-120
Lichtzwaargewicht 186-205 84-93
Middengewicht 171-185 77-84
Weltergewicht 156-170 70-77
Lichtgewicht 146-155 66-70
Vedergewicht 136-145 61-66
Bantamgewicht 126-135 57-61
Vlieggewicht 116-125 53-57
Gewichtsklasse Pond (lb) Kilogram (kg)
Vedergewicht 136-145 61-66
Bantamgewicht 126-135 57-61
Vlieggewicht 116-125 53-57
Strogewicht 106-115 48-52

De UFC gebruikt een achthoekige kooi, de 'octagon', als gevechtsomgeving. Oorspronkelijk had de organisatie SEG patent op het gebruik van een achthoekige kooi en werd het andere MMA-organisaties verboden deze te gebruiken. In 2001 gaf Zuffa LLC andere organisaties toestemming deze ook te gebruiken. De kooi bestaat uit een achtzijdig met vinyl bedekt metalen hekwerk met een diameter van 11,6 m, waardoor van hoek-tot-hoek 9,14 m ruimte ontstaat. Het hek is 1,83 m hoog en de kooi bevindt zich op een 1,22 m hoog platform. Bovenop is het hekwerk met schuimrubber bedekt. De kooi heeft twee tegenover elkaar liggende toegangsdeuren.

Alle vechters moeten in de toegestane korte broekjes vechten, zonder schoenen en enige vorm van voetbedekking. Shirts, uniformen en lange broeken zijn niet toegestaan. Vechters moeten officiële lichte handschoenen (113-170 g) dragen waarbij de vingers grotendeels vrij blijven. De handschoenen staan harde stoten toe, terwijl het risico op blessures minder groot is dan bij blote handen. Initieel was er sprake van weinig-geen regelgeving op het gebied van kledij. Veel vechters kozen ervoor om strakke broekjes of boksshorts te dragen, terwijl anderen lange broeken of worsteloutfits droegen. Meervoudig toernooiwinnaar Royce Gracie droeg bij zijn eerste gevechten een jiujitsu-gi, het traditionele jiujitsutrainingsuniform. Op 9 augustus 2011 werden broekjes zonder pijpen door Dana White verboden nadat Dennis Hallman hierin verscheen voor een gevecht met Brian Ebersole.[27]

Een wedstrijd wordt meestal beslist/beëindigd door:

  • Opgave van de tegenstander, die aan zijn tegenstander verbaal of via (driemaal of meer) afkloppen aangeeft niet meer verder te kunnen/willen vechten.
  • Een knock-out (K.O.), een vechter gaat na een toegestane klap door de tegenstander neer en is bewusteloos of niet in staat direct het gevecht te hervatten.
  • Een technische knock-out (T.K.O.), het gevecht wordt door de scheidsrechter beëindigd, als deze van mening is dat de vechter zich niet meer kan verdedigen; als waarschuwingen aan het adres van een vechter om zijn vechthouding/verdediging te verbeteren niet worden opgevolgd (doorgaans worden er twee waarschuwingen met tussenpoos van vijf seconden gegeven); als een bij het gevecht aanwezige arts het onverantwoord vindt dat een vechter de wedstrijd voortzet als gevolg van een blessure.
  • Een jurybeslissing, afhankelijk van de score eindigt de wedstrijd met een:
    • unanimous decision (alle drie de scheidsrechters noteren winst voor één vechter),
    • majority decision (twee scheidsrechters noteren winst voor één vechter, een scheidsrechter een gelijkspel),
    • split decision (twee scheidsrechters noteren winst voor één vechter, een scheidsrechter voor de andere vechter),
    • unanimous draw (alle drie de scheidsrechters noteren een gelijkspel),
    • majority draw (twee scheidsrechters noteren een gelijkspel).
    • split draw (het totaal aantal punten voor elke vechter is gelijk)

Een gevecht kan ook eindigen met een technische beslissing, technisch gelijkspel, een diskwalificatie, het verspelen van het gevecht, of in een 'no contest' (geen wedstrijd). Dit laatste gebeurt bijvoorbeeld wanneer de ene vechter de andere het doorvechten onmogelijk maakt door middel van een niet opzettelijk uitgevoerde illegale actie. Doorgaan is dan onopzettelijk onmogelijk geworden, terwijl nog niemand de overwinning heeft verdiend.

Er is een tienpuntensysteem van toepassing op alle UFC-gevechten; drie juryleden noteren elke ronde een winnaar, die tien punten krijgt, de verliezer van een ronde krijgt negen punten of minder. Als de ronde gelijk is, krijgen beide vechters tien punten. In New Jersey mag de verliezer niet minder dan zeven punten krijgen, in andere staten is het ongewoon om een vechter minder dan zeven punten toe te kennen.

Overtredingen

[bewerken | brontekst bewerken]

De Nevada State Athletic Commission merkt de volgende handelingen als overtredingen aan:

  • Kopstoten
  • Het aanvallen van de ogen
  • Bijten
  • Aan de haren trekken
  • Fish hooking, het stoppen van (een) vinger(s) in de mond, neusgaten of andere lichaamsholten van de tegenstander
  • Het aanvallen van de geslachtsdelen
  • Het stoppen van (een) vinger(s) in sneeën of verwondingen anderzijds van de tegenstander
  • Het verdraaien van, trekken aan of buigen van vingers en tenen
  • Klappen op de achterkant van het hoofd of op de ruggengraat
  • Naar beneden gerichte aanvallen met de punt van de elleboog
  • Aanvallen naar de keel en het vastgrijpen van de luchtpijp
  • Krabben, knijpen en verdraaien van de huid
  • Het sleutelbeen vastgrijpen
  • Het naar het hoofd trappen van een op de grond liggende tegenstander
  • Het met de knieën naar het hoofd van een op de grond liggende tegenstander uithalen
  • Het met de hiel/hak of voet vertrappen van een op de grond liggende tegenstander
  • Het met de hiel/hak trappen naar de nieren
  • Het op het hoofd van de en op de nek van de tegenstander gaan zitten/knielen
  • Het uit de ring/kooi werpen van de tegenstander
  • Het broekje of de handschoenen van de tegenstander vastgrijpen
  • Spugen naar een tegenstander
  • Onsportief gedrag jegens een tegenstander vertonen dat in een blessure kan resulteren
  • Het vastgrijpen van de touwen of het hekwerk
  • Het in de ring uiten van krachttermen, schelden
  • Het tijdens de pauze aanvallen van de tegenstander
  • Het aanvallen van de tegenstander wanneer de scheidsrechter zich met deze bezigt
  • Het na de bel/gong aanvallen van de tegenstander
  • Het negeren van aanwijzingen/instructies van de scheidsrechter
  • Passieve houding, vermijden van contact met de tegenstander, het opzettelijk of voortdurend uitspuwen van de gebitsbeschermer en het simuleren van een blessure
  • Tussenkomst vanuit de hoek

Wanneer een overtreding wordt begaan, mag de scheidsrechter als straf punten aftrekken. Als de tegenstander bij de overtreding betrokken wordt, kan er diskwalificatie volgen wanneer er sprake was van een opzettelijke overtreding, of een 'no contest' als er sprake was van een onopzettelijke overtreding. Als een overtreding tot gevolg heeft dat de tegenstander het gevecht niet kan voortzetten, eindigt het gevecht met een technische beslissing en winst voor de tegenstander als deze op punten voorstaat, anders eindigt het gevecht met een technisch gelijkspel.[28]

De UFC kent 12 verschillende kampioensgordels toe, 8 bij de mannen en 4 bij de vrouwen.

Gewichtsklasse Kampioen Sinds Winst-verlies (evt. gelijk) Titelverdedigingen
Zwaargewicht Vlag Jon Jones 04-03-2023 27 - 1 (1 NC) 0
Lichtzwaargewicht Vlag Alex Pereira 12-11-2023 9 - 2 1
Middengewicht Vlag Dricus Du Plessis 21-01-2024 21 - 2 0
Weltergewicht VlagBelal Muhammad 20-08-2022 21 - 3 (1 NC) 1
Lichtgewicht Vlag Islam Makhachev 22-10-2022 24 - 1 1
Veergewicht Vlag Ilia Topuria 18-02-2024 15 - 0 0
Bantamgewicht Vlag Sean O'Malley 19-08-2023 17 - 1 (1 NC) 3
Vlieggewicht Vlag Alexandre Pantoja 08-07-2023 21 - 5 0
Gewichtsklasse Kampioen Sinds Winst-verlies (evt. gelijk) Titelverdedigingen
Vedergewicht Vlag Amanda Nunes 29-12-2018 23–5 2
Bantamgewicht Vlag Amanda Nunes 30-07-2022 23–5 1
Vlieggewicht Vlag Alexa Grasso 04-03-2023 16–3 0
Strogewicht Vlag Zhang Weili 12-11-2022 24–3 1

= Prestaties tot dusver in de gehele professionele MMA-carrière. Te lezen als: winst-verlies of eventueel winst-verlies-gelijkspel. NC staat voor No Contest (geen uitslag).

  • Laatste update: 10 september 2023.

Voormalige (incompleet)

[bewerken | brontekst bewerken]
Naam Gewichtsklasse Titelverdedigingen
Vlag Israel Adesanya Middengewicht 5 (5+0)
Vlag José Aldo Vedergewicht 7 (7+0)
Vlag Eddie Alvarez Lichtgewicht 0
Vlag Jessica Andrade Strogewicht (vrouwen) 0
Vlag Andrei Arlovski Zwaargewicht 1
Zwaargewicht (interim) 1
Vlag Renan Barão Bantamgewicht 1
Bantamgewicht (interim) 2
Vlag Josh Barnett Zwaargewicht 0
Vlag Vitor Belfort Lichtzwaargewicht 0
Vlag Michael Bisping Middengewicht 1
Vlag Jan Błachowicz Lichtzwaargewicht 1
Vlag Murilo Bustamante Middengewicht 1
Vlag Shane Carwin Zwaargewicht (interim) 0
Vlag Henry Cejudo Vlieggewicht 1
Bantamgewicht 1
Vlag Mark Coleman Zwaargewicht 0
Vlag Carlos Condit Weltergewicht (interim) 0
Vlag Daniel Cormier Lichtzwaargewicht 4
Zwaargewicht 1
Vlag Randy Couture Lichtzwaargewicht (2x) 0
Lichtzwaargewicht (interim) 0
Zwaargewicht (3x) 3 (0+2+1)
Vlag Dominick Cruz Bantamgewicht 3 (2+1)
Vlag Cristiane Justino Vedergewicht (vrouwen) 2
Vlag T.J. Dillashaw Bantamgewicht 3 (2+1)
Vlag Rafael dos Anjos Lichtgewicht 1
Vlag Frankie Edgar Lichtgewicht 3
Vlag Carla Esparza Strogewicht (vrouwen) (0+0)
Vlag Rashad Evans Lichtzwaargewicht 0
Vlag Deiveson Figueiredo Vlieggewicht 2 (2+0)
Vlag Rich Franklin Middengewicht 2
Vlag Cody Garbrandt Bantamgewicht 0
Vlag Forrest Griffin Lichtzwaargewicht 0
Vlag Benson Henderson Lichtgewicht 3
Vlag Johny Hendricks Weltergewicht 0
Vlag Holly Holm Bantamgewicht (vrouwen) 0
Vlag Max Holloway Vedergewicht 3
Vlag Matt Hughes Weltergewicht 7 (5+2)
Vlag Quinton Jackson Lichtzwaargewicht 1
Vlag Joanna Jędrzejczyk Strogewicht (vrouwen) 5
Vlag Demetrious Johnson Vlieggewicht 11
Vlag Jon Jones Lichtzwaargewicht 11 (8+3)
Vlag Cristiane Justino Vedergewicht (vrouwen) 2
Vlag Robbie Lawler Weltergewicht 2
Vlag Brock Lesnar Zwaargewicht 2
Vlag Chuck Liddell Lichtzwaargewicht 4
Vlag Lyoto Machida Lichtzwaargewicht 1
Vlag Conor McGregor Vedergewicht 0
Lichtgewicht 0
Vlag Dave Menne Middengewicht 0
Vlag Pat Miletich Weltergewicht 4
Vlag Stipe Miocic Zwaargewicht 4 (3+1)
Vlag Frank Mir Zwaargewicht 0
Zwaargewicht (interim) 0
Vlag Nicco Montaño Vlieggewicht (vrouwen) 0
afbeeldingsinfo Brandon Moreno Vlieggewicht 0 (0+0)
Vlag Rose Namajunas Strogewicht (vrouwen) (1+1)
Vlag Francis Ngannou Zwaargewicht 1
Vlag Carlos Newton Weltergewicht 0
Vlag Antônio Rodrigo Nogueira Zwaargewicht (interim) 0
Vlag Amanda Nunes Bantamgewicht (vrouwen) 6 (5+1)
Vlag Amanda Nunes Vedergewicht (vrouwen) 2
Vlag Khabib Nurmagomedov Lichtgewicht 3
Vlag Charles Oliveira Lichtgewicht 1
Vlag Tito Ortiz Lichtzwaargewicht 5
Vlag Julianna Peña Bantamgewicht (vrouwen) 0
Vlag B.J. Penn Lichtgewicht 3
Weltergewicht 0
Vlag Alex Pereira Middengewicht 0
Vlag Anthony Pettis Lichtgewicht 1
Vlag Jiří Procházka Lichtzwaargewicht 0
Vlag Jens Pulver Lichtgewicht 2
Vlag Germaine de Randamie Vedergewicht (vrouwen) 0
Vlag Kevin Randleman Zwaargewicht 1
Vlag Luke Rockhold Middengewicht 0
Vlag Ricco Rodriguez Zwaargewicht 0
Vlag Ronda Rousey Bantamgewicht (vrouwen) 6
Vlag Maurício Rua Lichtzwaargewicht 0
Vlag Bas Rutten Zwaargewicht 0
Vlag Junior dos Santos Zwaargewicht 1
Vlag Matt Serra Weltergewicht 0
Vlag Dan Severn Vrij (Superfight-kampioen) 0
Vlag Frank Shamrock Lichtzwaargewicht 4
Vlag Ken Shamrock Vrij (Superfight-kampioen) 2
Vlag Sean Sherk Lichtgewicht 1
Vlag Anderson Silva Middengewicht 10
Vlag Valentina Sjevtsjenko Vlieggewicht (vrouwen) 7
Vlag Maurice Smith Zwaargewicht 1
Vlag Aljamain Sterling Bantamgewicht 3
Vlag Georges St-Pierre Weltergewicht 9 (0+9)
Middengewicht 0
Vlag Tim Sylvia Zwaargewicht (2x) 3 (1+2)
Vlag Evan Tanner Middengewicht 0
Vlag Miesha Tate Bantamgewicht (vrouwen) 0
Vlag Glover Teixeira Lichtzwaargewicht 0
Vlag Kamaru Usman Weltergewicht 5
Vlag Cain Velasquez Zwaargewicht (2x) 2 (0+2)
Vlag Chris Weidman Middengewicht 3
Vlag Fabrício Werdum Zwaargewicht 0
Vlag Robert Whittaker Middengewicht 0
Vlag Tyron Woodley Weltergewicht 4
Vlag Petr Yan Bantamgewicht 0
  • Laatste update: 10 september 2023.

UFC-evenementen kennen een aantal verschillende formaten. De hoofdevenementen worden gekenmerkt door een nummer gevolgd met een kop van het meest aansprekende gevecht. Tijdens deze evenementen vinden meestal de titelgevechten plaats. De shows zijn te bewonderen via Pay-per-view. Er zijn daarnaast ook reguliere evenementen die ook wel "Fight Nights" worden genoemd. Deze worden uitgezonden op ESPN+. Verder zijn er nog evenementen die worden vernoemd naar de uitzender; UFC on ESPN, UFC on Fox of UFC on ABC.

In de onderstaande tabel zijn de winnaars van de hoofdgevechten uit de eerste 17 hoofdevenementen terug te vinden. Anno 2021 hebben er bijna 270 hoofdevenementen en meer dan 500 evenementen in totaal plaatsgevonden.

Evenement Datum Hoofdevenement
Gewichtsklasse Winnaar Runner-up
UFC 1: The Beginning 12-11-1993 Geen Vlag Royce Gracie Vlag Gerard Gordeau
UFC 2: No Way Out 11-03-1994 Geen Vlag Royce Gracie Vlag Patrick Smith
UFC 3: The American Dream 09-09-1994 Geen Vlag Steve Jennum Vlag Harold Howard
UFC 4: Revenge of the Warriors 16-12-1994 Geen Vlag Royce Gracie Vlag Dan Severn
UFC 5: The Return of the Beast 07-04-1995 Geen Vlag Dan Severn Vlag Dave Beneteau
UFC 6: Clash of the Titans 14-07-1995 Geen Vlag Oleg Taktarov Vlag David Abbott
UFC 7: The Brawl in Buffalo 08-09-1995 Geen Vlag Marco Ruas Vlag Paul Varelans
UFC: The Ultimate Ultimate 16-12-1995 Geen Vlag Dan Severn Vlag Oleg Taktarov
UFC 8: David vs. Goliath 16-02-1996 Geen Vlag Don Frye Vlag Gary Goodridge
UFC 9: Motor City Madness 17-05-1996 Geen Vlag Dan Severn Vlag Ken Shamrock
UFC 10: The Tournament 12-07-1996 Geen Vlag Mark Coleman Vlag Don Frye
UFC 11: The Proving Ground 20-09-1996 Geen Vlag Mark Coleman Vlag Scott Ferrozzo
UFC: The Ultimate Ultimate 2 07-12-1996 Geen Vlag Don Frye Vlag David Abbott
UFC 12: Judgement Day 07-02-1997 Zwaargewicht Vlag Vitor Belfort Vlag Scott Ferrozzo
Zwaargewicht Vlag Mark Coleman Vlag Dan Severn
Lichtgewicht Vlag Jerry Bohlander Vlag Nick Sanzo
UFC 13: The Ultimate Force 30-03-1997 Zwaargewicht Vlag Randy Couture Vlag Steven Graham
Lichtgewicht Vlag Guy Mezger Vlag Tito Ortiz
UFC 14: Showdown 27-07-1997 Zwaargewicht Vlag Mark Kerr Vlag Dan Bobish
Middengewicht Vlag Kevin Jackson Vlag Tony Fryklund
Zwaargewicht Vlag Maurice Smith Vlag Mark Coleman
UFC 15: Collision Course 17-08-1997 Zwaargewicht Vlag Mark Kerr Vlag Dwayne Cason
Zwaargewicht Vlag Randy Couture Vlag Vitor Belfort
Zwaargewicht Vlag Maurice Smith Vlag David Abbott
UFC Japan: Ultimate Japan 21-12-1997 Licht zwaargewicht Vlag Frank Shamrock Vlag Kevin Jackson
Zwaargewicht Vlag Kazushi Sakuraba Vlag Marcus Silveira
Zwaargewicht Vlag Randy Couture Vlag Maurice Smith
UFC 16: Battle in the Bayou 13-03-1998 Licht zwaargewicht Vlag Frank Shamrock Vlag Igor Zinoviev
UFC 17: Redemption 15-05-1998 Middengewicht Vlag Frank Shamrock Vlag Jeremy Horn

Bonuswinnaars

[bewerken | brontekst bewerken]

De UFC Bonus Awards zijn bonussen die worden uitgereikt aan vechters met het beste gevecht van de avond (Fight of the Night of FotN) en de twee meest spectaculaire knock-outs en/of submissions (Performance of the Night of PotN). PotN heeft per 11 februari 2014 de beste knock-out (KotN) en de beste submission (SotN) vervangen.[29] Het prijzengeld varieert per evenement, maar zit meestal rond $50.000 per vechter. De hoogste bonus die ooit is uitgekeerd was die aan Diego Sanchez en Martin Kampmann voor hun FotN tijdens UFC Live: Sanchez vs. Kampmann. Beiden kregen $160.000. De andere winnaars van dat evenement (Brian Bowles met de submission en Shane Roller met de KO) kregen 'slechts' $40.000. Het evenement met het hoogste totaalbedrag aan bonusuitkeringen was UFC 129: St-Pierre vs. Shields. José Aldo en Mark Hominick (FotN), Lyoto Machida (KotN) en Pablo Garza (SotN) kregen allen $129.000.

Vechters met minstens zeven bonussen:

Naam FotN KotN SotN PotN Totaal Status
Nate Diaz 8 1 5 1 15 Actief
Joe Lauzon 7 1 6 1 15 Actief
Anderson Silva 4 7 2 0 13 Actief
Donald Cerrone 3 3 2 5 13 Actief
Frankie Edgar 7 1 0 2 10 Actief
Chris Lytle 6 1 3 0 10 Gestopt
Charles Oliveira 3 0 3 4 10 Actief
Clay Guida 6 0 3 0 9 Actief
Jim Miller 6 0 3 0 9 Actief
Conor McGregor 2 1 0 6 9 Actief, kampioen
Edson Barboza 6 1 0 1 8 Actief
Lyoto Machida 3 4 0 1 8 Actief
Tony Ferguson 3 1 1 3 8 Actief
Anthony Johnson 1 2 0 5 8 Gestopt
Diego Sanchez 7 0 0 0 7 Actief
Sam Stout 6 1 0 0 7 Gestopt
Carlos Condit 5 2 0 0 7 Actief
Wanderlei Silva 5 2 0 0 7 Niet meer in UFC
Michael Bisping 5 0 0 2 7 Actief, kampioen
Maurício Rua 4 3 0 0 7 Actief
Jon Jones 4 1 2 0 7 Actief
Dan Henderson 4 1 0 2 7 Gestopt
Thiago Tavares 4 0 1 2 7 Niet meer in UFC
Stipe Miocic 3 1 0 3 7 Actief, kampioen
Erick Silva 3 0 2 2 7 Actief
Travis Browne 2 4 1 0 7 Actief
Demetrious Johnson 2 1 1 3 7 Actief, kampioen
Ronda Rousey 1 0 4 2 7 Actief
Demian Maia 1 0 4 2 7 Actief

† = wordt niet meer uitgereikt

  • Laatste update: 16 april 2017

Amerikaanse seizoenen

[bewerken | brontekst bewerken]
Seizoen Kampioen Gewichtsklasse Datum
1 afbeeldingsinfo Diego Sanchez Weltergewicht 09-04-2005
afbeeldingsinfo Forrest Griffin Lichtzwaargewicht
2 afbeeldingsinfo Joe Stevenson Lichtgewicht 05-11-2005
afbeeldingsinfo Rashad Evans Zwaargewicht
3 afbeeldingsinfo Kendall Grove Middengewicht 24-06-2006
afbeeldingsinfo Michael Bisping Lichtzwaargewicht
4 afbeeldingsinfo Matt Serra Weltergewicht 11-11-2006
afbeeldingsinfo Travis Lutter Middengewicht
5 afbeeldingsinfo Nate Diaz Lichtgewicht 23-06-2007
6 afbeeldingsinfo Mac Danzig Weltergewicht 08-12-2007
7 afbeeldingsinfo Amir Sadollah Middengewicht 21-06-2008
8 afbeeldingsinfo Efrain Escudero Lichtgewicht 13-12-2008
afbeeldingsinfo Ryan Bader Lichtzwaargewicht
9 afbeeldingsinfo Ross Pearson Lichtgewicht 20-06-2009
afbeeldingsinfo James Wilks Weltergewicht
10 afbeeldingsinfo Roy Nelson Zwaargewicht 05-12-2009
11 afbeeldingsinfo Court McGee Middengewicht 19-06-2010
12 afbeeldingsinfo Jonathan Brookins Lichtgewicht 04-12-2010
13 afbeeldingsinfo Tony Ferguson Weltergewicht 04-06-2011
14 afbeeldingsinfo John Dodson Bantamgewicht 03-12-2011
afbeeldingsinfo Diego Brandão Vedergewicht
15 afbeeldingsinfo Michael Chiesa Lichtgewicht 01-06-2012
16 afbeeldingsinfo Colton Smith Weltergewicht 15-12-2012
17 afbeeldingsinfo Kelvin Gastelum Middengewicht 15-12-2012
18 afbeeldingsinfo Chris Holdsworth Bantamgewicht 30-11-2013
afbeeldingsinfo Julianna Peña Bantamgewicht (vrouwen)
19 afbeeldingsinfo Eddie Gordon Middengewicht 06-07-2014
afbeeldingsinfo Corey Anderson Lichtzwaargewicht

Internationale seizoenen

[bewerken | brontekst bewerken]
Seizoen Kampioen Gewichtsklasse Datum
Brazil afbeeldingsinfo Rony Mariano Bezerra Vedergewicht 23-06-2012
afbeeldingsinfo Cezar Ferreira Middengewicht
The Smashes afbeeldingsinfo Norman Parke Lichtgewicht 14-12-2012
afbeeldingsinfo Robert Whittaker Weltergewicht
Brazil 2 afbeeldingsinfo Leandro Santos Weltergewicht 08-06-2013
China afbeeldingsinfo Zhang Lipeng Weltergewicht 26-01-2014
Canada vs. Australia afbeeldingsinfo Chad Laprise Weltergewicht 09-04-2014
afbeeldingsinfo Elias Theodorou Middengewicht
Brazil 3 afbeeldingsinfo Warlley Alves Middengewicht 25-05-2014
afbeeldingsinfo Antônio Carlos Jr. Zwaargewicht

UFC Hall of Fame

[bewerken | brontekst bewerken]
Name Categorie Datum van inductie Evenement Opmerking
Vlag Royce Gracie Pioniers 21-11-2003 UFC 45 Won de toernooien van UFC 1, UFC 2 en UFC 4.
Vlag Ken Shamrock Pioniers 21-11-2003 UFC 45 Voormalig superfight-kampioen met twee succesvolle titelverdedigingen.
Vlag Dan Severn Pioniers 16-04-2005 UFC 52 Voormalig superfight-kampioen. Won de toernooien van UFC 5 en Ultimate Ultimate 1995.
Vlag Randy Couture Pioniers 24-06-2006 The Ultimate Fighter 3 Finale Won drie keer het kampioenschap in het zwaargewicht met drie succesvolle titelverdedigingen en drie keer in het lichtzwaargewicht (waarvan één een interim-titel). Won tevens het toernooi van UFC 13. Won twee keer een Fight of the Night-bonus.
Vlag Mark Coleman Pioniers 01-03-2008 UFC 82 Voormalig kampioen in het zwaargewicht. Won de toernooien van UFC 10, UFC 11 en Pride 2000 Grand Prix Openweight Tournament.
Vlag Chuck Liddell Pioniers 11-07-2009 UFC 100 Voormalig kampioen in het lichtzwaargewicht met vier succesvolle titelverdedigingen. Won twee keer een Fight of the Night-bonus en één keer een Knockout of the Night-bonus.
Vlag Charles Lewis Jr. Bijzondere bijdragen 11-07-2009 UFC 100 Mede-oprichter van kledingmerk Tapout, het eerste grote kledingmerk in de MMA-wereld.
Vlag Matt Hughes Pioniers 29-05-2010 UFC 114 Won twee keer de titel in het weltergewicht met in totaal zeven succesvolle titelverdedigingen. Won twee keer een Fight of the Night-bonus en één keer een Submission of the Night-bonus.
Vlag Tito Ortiz Pioniers 07-07-2012 UFC 148 Voormalig kampioen in het lichtzwaargewicht met vijf succesvolle titelverdedigingen. Won vier keer een Fight of the Night-bonus, één keer een Knockout of the Night-bonus en één keer een Submission of the Night-bonus.
Vlag Forrest Griffin Moderne tijd 06-07-2013 UFC Fan Expo 2013 Voormalig kampioen in het lichtzwaargewicht. Won het toernooi van The Ultimate Fighter 1. Won vijf keer een Fight of the Night-bonus en één keer een Submission of the Night-bonus.
Forrest Griffin vs. Stephan Bonnar Gevechten 06-07-2013 UFC Fan Expo 2013 Finale van het toernooi van The Ultimate Fighter 1 op 9 april 2005; dit gevecht wordt gezien als het meest invloedrijke gevecht in de geschiedenis van de UFC.
Vlag Pat Miletich Pioniers 06-07-2014 UFC Fan Expo 2014 Voormalig kampioen in het weltergewicht met vier succesvolle titelverdedigingen. Won het toernooi van UFC 16.
Vlag Bas Rutten Pioniers 11-07-2015 UFC 189 Voormalig kampioen in het zwaargewicht, ongeslagen van april 1995 tot en met laatste gevecht in juli 2006.
Vlag B.J. Penn Moderne tijd 11-07-2015 UFC 189 Voormalig kampioen weltergewicht én lichtgewicht, met drie succesvolle titelverdedigingen in het lichtgewicht. Tweede in de geschiedenis van de UFC met titels in twee verschillende gewichtsklassen (na Randy Couture).
Matt Hughes vs. Frank Trigg 2 Gevechten 11-07-2015 UFC 189 Gevecht om de UFC-weltergewichttitel tijdens UFC 52 op 16 april 2005
Vlag Jeff Blatnick Bijzondere bijdragen 11-07-2015 UFC 189 Voormalig olympisch kampioen Grieks-Romeins worstelen in het superzwaargewicht. Werkte voor de UFC als commentator, bestuurslid en jurylid gedurende de beginjaren van de organisatie. Medegrondlegger van de naam 'MMA'.
Vlag Antônio Rodrigo Nogueira Pioniers 10-07-2016 UFC Fan Expo 2016 Voormalig Pride-kampioen, Pride-interimkampioen en UFC-interimkampioen in het zwaargewicht.
Vlag Don Frye Pioniers 10-07-2016 UFC Fan Expo 2016 Won de toernooien van UFC 8 en UFC Ultimate Ultimate 1996 en was finalist in het toernooi van UFC 10.
Mark Coleman vs. Pete Williams Gevechten 10-07-2016 UFC Fan Expo 016 Gevecht in het zwaargewicht tijdens UFC 17. Coleman domineerde het gevecht in de reguliere tijd, maar in de verlenging was hij zwaar vermoeid waarbij Williams hem met een zware trap tegen het hoofd een knockout bezorgde
Vlag Bob Meyrowitz Bijzondere bijdragen 10-07-2016 UFC Fan Expo 2016 Mede-oprichter van de UFC. Was eigenaar totdat de organisatie werd verkocht aan Zuffa.
Vlag Urijah Faber Moderne tijd 06-07-2017 UFC Fan Expo 2017 Voormalig WEC-kampioen in het vedergewicht en verdedigde de titel 5×. In die tijd bestond deze divisie niet in de UFC, maar de WEC was wel eigendom van hetzelfde moederbedrijf van de UFC. Tevens streed hij 4× voor de UFC-bantamgewichttitel.
  • Donald Cerrone won tot nu toe de meeste gevechten in de UFC, namelijk 23.[30]
  • De langste reeks opeenvolgende overwinningen staat op naam van Anderson Silva met 16 keer. Hoewel hij doorgaans in de middengewichtsklasse vecht, waren enkele daarvan in het lichtzwaargewicht.[31]
  • Het record van meeste gevechten in de UFC is van Donald Cerrone en Jim Miller; zij stonden allebei 33 keer in het Octagon.[32]
  • Het grootste aantal gewonnen titelgevechten staat op naam van Georges St-Pierre met het aantal van 12.[33]
  • Demetrious Johnson bezit de langste reeks opeenvolgende titelverdedigingen met 11 keer.[34]
  • Randy Couture vocht in de meeste titelgevechten: 15 keer.[35]
  • De snelste knock-out in een titelgevecht vond plaats op 12 december 2015. Conor McGregor sloeg toen José Aldo in dertien seconden knock-out.
  • Jon Jones was op een leeftijd van 23 jaar en acht maanden de jongste UFC-kampioen.
  • Randy Couture was met 45 jaar en 146 dagen de oudste UFC-kampioen.
  • Frankie Edgar stond in totaal het langst in het Octagon, namelijk 6 uur, 17 minuten en 51 seconden.[36]
  • Momenteel zijn er drie Nederlanders actief binnen de UFC: zwaargewichten Alistair Overeem en Stefan Struve en vrouwelijk vedergewicht Germaine de Randamie. De Belgische vechters die actief zijn in de UFC zijn weltergewicht Tarec Saffiedine en vrouwelijk bantamgewicht Cindy Dandois.[37]
  • Op 8 mei 2016 vond UFC Fight Night: Overeem vs. Arlovski plaats in Rotterdam Ahoy. Dit was het eerste UFC-evenement dat plaatsvond in Nederland. Onder anderen de Nederlanders Germaine de Randamie, Stefan Struve en Alistair Overeem (in die volgorde) maakten deel uit van het programma. Zij wonnen die dag alle drie op basis van knock-out of technische knock-out.

Computerspellen

[bewerken | brontekst bewerken]

Sinds 2000 zijn er een aantal officiële UFC-computerspellen op de markt gebracht:

  • Ultimate Fighting Championship (2000)
  • UFC: Tapout (2002)
  • UFC: Throwdown (2002)
  • UFC: Tapout 2 (2003)
  • UFC: Sudden Impact (2004)
  • UFC 2009 Undisputed (2009)
  • UFC Undisputed 2010 (2010)
  • UFC Personal Trainer (2011)
  • UFC Undisputed 3 (2012)
  • EA Sports UFC (2014)
  • EA Sports UFC 2 (2016)
  • EA Sports UFC 3 (2018)
  • EA Sports UFC 4 (2020)
  • EA Sports UFC 5 (2023)
[bewerken | brontekst bewerken]