Ieoh Ming Pei

Ieoh Ming Pei
Persoonsinformatie
Nationaliteit	Chinese, Amerikaanse
Geboortedatum	26 april 1917
Geboorteplaats	Guangzhou
Overlijdensdatum	16 mei 2019
Overlijdensplaats	Manhattan
Beroep	architect
Werken
Belangrijke gebouwen	Piramide van het Louvre, Musée d'Art Moderne Grand-Duc Jean, Rock and Roll Hall of Fame, John F. Kennedy Library, Bank of China Tower
	RKD-profiel
Portaal	Civiele techniek en bouwkunde

Ieoh Ming Pei (Kanton, 26 april 1917 – New York, 16 mei 2019),^[1] beter bekend als I. M. Pei, was een Chinees-Amerikaans architect die wordt gezien als een van de meest toonaangevende architecten van de 20e eeuw.

Biografie

Pei was de zoon van een directeur van de Bank of China. Het huis waarin hij opgroeide, bevat een van de klassieke tuinen van Suzhou die sinds 1997 op de Werelderfgoedlijst staan.

Hij studeerde aan St. Paul's College in Hongkong en St. John's Middle School in Shanghai voor hij op 18-jarige leeftijd naar de Verenigde Staten vertrok om architectuur te studeren aan de University of Pennsylvania. Hij behaalde een bachelor in architectuur aan het Massachusetts Institute of Technology in 1940. Verder heeft hij dan ook nog aan de Harvard Graduate School of Design gestudeerd. In 1944 keerde hij terug naar Harvard, waar hij studeerde onder Walter Gropius. Hij kreeg een master in architectuur in 1946. In 1948 nam William Zeckendorf Pei aan bij het bedrijf van Webb en Knapp, waar hij “director of architecture” werd. Bij dit bedrijf werkte hij aan vele grote projecten in het land en ontwierp hij zijn gebouwen in de stijl van Mies van der Rohe. Hij kreeg het Wheelwright traveling fellowship in 1951.

In 1954 werd hij genaturaliseerd tot Amerikaans staatsburger. Een jaar later begon Pei zijn eigen architectenbureau in New York, I.M. Pei & Partners, in 1989 hernoemd tot Pei Cobb Freed & Partners. Vanaf die tijd liet de invloed zich gelden van de Franse architect van het modernisme: Le Corbusier. Evenals Le Corbusier ging Pei ‘brutalistische’ gebouwen ontwerpen; gebouwen van ruw beton en bestaande uit blokachtige, geometrische en zich herhalende vormen. Collages van ongebruikelijke stereometrische vormen van glas en beton werden Peis handelsmerk.^[2]

Pei won in 1983 de Pritzker Prize, de belangrijkste architectuurprijs ter wereld, en in 1989 kreeg hij de prestigieuze Japanse kunstprijs Praemium Imperiale. In de V.S. kreeg hij in 1988 de National Medal of Arts en in 1993 de Medal of Freedom toegekend. Ook werd hij in 1993 benoemd tot officier in het Franse Legioen van Eer.

Pei bleef tot zijn dood actief als architect. Hij was 91 jaar oud toen zijn laatste ontwerp, het Museum voor Islamitische Kunst in de hoofdstad van Qatar, werd geopend in 2008.