Liasis
| Liasis | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||
| Liasis mackloti savuensis in de Columbus Zoo and Aquarium. | |||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||||
| Liasis Gray, 1842 | |||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||
Liasis op  Wikispecies
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Liasis is een geslacht van slangen uit de familie pythons (Pythonidae).
Naam en indeling
[bewerken | brontekst bewerken]De wetenschappelijke naam van de groep werd voor het eerst voorgesteld door John Edward Gray in 1842. Er zijn tegenwoordig vier soorten, de soort Liasis papuanus werd lange tijd tot het monotypische geslacht Apodora gerekend.[1]
Er is ook een uitgestorven soort uit het Plioceen bekend; Liasis dubudingala.[2]
Soorten
[bewerken | brontekst bewerken]Het geslacht omvat de volgende soorten, met de auteur en het verspreidingsgebied.
| Naam | Auteur | Verspreidingsgebied |
|---|---|---|
| Bruine waterpython (Liasis fuscus) |
Peters, 1873 | Australië (Noordelijk Territorium, Queensland, West-Australië), Papoea-Nieuw-Guinea |
| Liasis mackloti | Duméril & Bibron, 1844 | Noordelijk Australië, Indonesië, Oost-Timor, Papoea-Nieuw-Guinea |
| Olijfpython (Liasis olivaceus) |
Gray, 1842 | Australië (Noordelijk Territorium, Queensland, West-Australië) |
| Liasis papuanus | Peters & Doria, 1878 | Indonesië, Nieuw-Guinea |
Uiterlijke kenmerken
[bewerken | brontekst bewerken].jpg)
De maximale lichaamslengte bedraagt ongeveer 2,5 meter. De lichaamskleur is meestal bruin, de onderzijde is lichter. Op de kop zijn warmtegevoelige zintuigen aanwezig zoals bij veel andere pythons voorkomt.[3]
Levenswijze
[bewerken | brontekst bewerken]De pythons zijn bodembewonend hoewel ze soms in bomen kunnen worden aangetroffen. Van de bruine waterpython (Liasis fuscus) is bekend dat regelmatig het water wordt betreden. Op het menu staan voornamelijk zoogdieren, soms worden grotere prooien gegrepen zoals kleine kangoeroes. Juvenielen eten ook wel hagedissen en soms jonge krokodillen.[3]
Verspreiding en habitat
[bewerken | brontekst bewerken]Alle soorten komen voor in delen van Australië en Indonesië, Nieuw-Guinea, Oost-Timor en Papoea-Nieuw-Guinea.[1] De habitat bestaat voornamelijk uit vochtige tropische en subtropische laaglandbossen.[4]
Beschermingsstatus
[bewerken | brontekst bewerken]Door de internationale natuurbeschermingsorganisatie IUCN is aan twee soorten een beschermingsstatus toegewezen. Beide soorten worden beschouwd als 'veilig' (Least Concern of LC).[4]
Bronvermelding
[bewerken | brontekst bewerken]Referenties
- ↑ a b Peter Uetz & Jakob Hallermann, The Reptile Database – Liasis.
- ↑ Paleobiology Database, Liasis dubudingala. Gearchiveerd op 26 december 2021.
- ↑ a b Steve K. Wilson (2015). The Reptiles of Queensland. Reed New Holland Publishers, Pagina 229, 230. ISBN 9781921517488.
- ↑ a b International Union for Conservation of Nature and Natural Resources - Red List, Liasis - IUCN Red List.
Bronnen
- (en) – Peter Uetz & Jakob Hallermann - The Reptile Database – Liasis - Website Geconsulteerd 7 januari 2020
· 
· 
_Ball_Python.jpg)