Naar inhoud springen

Wereldkampioenschap voetbal 1950

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Wereldkampioenschap voetbal 1950
FIFA World Cup 1950
Postzegel ter promotie van het WK 1950
Postzegel ter promotie van het WK 1950
Toernooi-informatie
Gastland Vlag van Brazilië (1889-1960) Brazilië
Datum 24 juni – 16 juli 1950
Teams 15 (van 3 confederaties)
Stadions (in 6 gaststeden)
Winnaar Vlag van Uruguay Uruguay (2e titel)
Toernooistatistieken
Wedstrijden 22
Doelpunten 88  (4 per wedstrijd)
Toeschouwers 1.043.500  (47.432 per wedstrijd)
Topscorer(s) Vlag van Brazilië (1889-1960) Ademir (8 doelpunten)
Beste speler Vlag van Brazilië (1889-1960) Zizinho
Navigatie
Vorige     Volgende
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Het FIFA wereldkampioenschap voetbal 1950 was de vierde editie van een internationale voetbalwedstrijd tussen de nationale mannenteams van landen die aangesloten zijn bij de FIFA.

Brazilië was dat jaar gastheer van de eindronde, zoals vier jaar eerder, op 1 juli 1946, besloten tijdens een FIFA-congres in Luxemburg. Aan de voorronden deden 25 landen mee, waaronder zeven debutanten. Turkije, India en Schotland trokken zich terug voor de eindronde. De loting voor het hoofdtoernooi vond plaats op 30 april 1950 in Londen. Het toernooi zelf begon op 24 juni en eindigde op 16 juli.

Zie het artikel WK voetbal 1950 (kwalificatie) voor een uitgebreide beschrijving van de kwalificaties
FIFA-lid Confederatie Kwalificatie Aantal dln.
(inclusief 1950)
Dln.
op rij
Eerste
dln.
Laatste
dln.
Titels
(exclusief 1950)
Beste
prestatie
Vlag van Italië Italië Europa Titelverdediger 3e 3 1934 1938 2 Kampioen
Vlag van Brazilië Brazilië CONMEBOL Gastland 4e 4 1930 1938 0 Tweede
Vlag van Engeland Engeland Europa Winnaar groep 1 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië Europa Winnaar groep 3 2e 1 1930 1930 0 Halve finale
Vlag van Zwitserland Zwitserland Europa Winnaar groep 4 3e 3 1934 1938 0 Kwartfinale
Vlag van Zweden Zweden Europa Winnaar groep 5 3e 3 1934 1938 0 Vierde plaats
Vlag van Spanje Spanje Europa Winnaar groep 6 2e 1 1934 1934 0 Kwartfinale
Vlag van Bolivia Bolivia CONMEBOL Groep 7 2e 1 1930 1930 0 Groepsfase
Vlag van Chili Chili CONMEBOL Groep 7 2e 1 1930 1930 0 Groepsfase
Vlag van Uruguay Uruguay CONMEBOL Groep 8 2e 1 1930 1930 1 Kampioen
Vlag van Paraguay Paraguay CONMEBOL Groep 8 2e 1 1930 1930 0 Groepsfase
Vlag van Mexico Mexico Noord-Amerika Winnaar groep 9 2e 1 1930 1930 0 Groepsfase
Vlag van Verenigde Staten Verenigde Staten Noord-Amerika Tweede groep 9 3e 1 1930 1934 0 Derde
Vlag van India India Azië Groep 10 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.
Vlag van Schotland Schotland Europa Tweede groep 1 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.
Vlag van Turkije Turkije Europa/Azië Winnaar groep 2 1e 1 n.v.t. n.v.t. n.v.t. n.v.t.

Deelnemende landen

[bewerken | brontekst bewerken]

India was oorspronkelijk ingedeeld in groep C, maar trok zich terug vanwege financiële redenen. In groep D trokken Turkije en Schotland zich terug vanwege respectievelijk financiële redenen en omdat Schotland alleen wou meedoen als ze groepshoofd werden in de kwalificatiegroep met de andere Britse landen. Schotland werd tweede achter Engeland. De FIFA vroeg Frankrijk en Portugal hun plaats in te nemen, maar dat gebeurde uiteindelijk niet. Het gevolg was dat de groepen behoorlijk ongelijk verdeeld waren.

Groep A Groep B Groep C Groep D

Vlag van Brazilië (1889-1960) Brazilië
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië
Vlag van Mexico (1934-1968) Mexico
Vlag van Zwitserland Zwitserland

Vlag van Chili Chili
Vlag van Engeland Engeland
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje
Vlag van Verenigde Staten (1912-1959) Verenigde Staten

Vlag van Italië Italië
Vlag van Paraguay (1842-1954) Paraguay
Vlag van Zweden Zweden
Vlag van India India

Vlag van Bolivia Bolivia
Vlag van Uruguay Uruguay
Vlag van Turkije Turkije
Vlag van Schotland Schotland
Vlag van Frankrijk Frankrijk

Rio de Janeiro São Paulo Curitiba Porto Alegre
Estádio do Maracanã
Capaciteit: 80.000
Estádio do Pacaembu
Capaciteit: 70.000
Estádio Durival de Britto
Capaciteit: 10.000
Estádio dos Eucaliptos
Capaciteit: 20.000
Recife Belo Horizonte
Estádio Ilha do Retiro
Capaciteit: 10.000
Estádio Sete de Setembro
Capaciteit: 30.000

Scheidsrechters

[bewerken | brontekst bewerken]

De volgende officials werden voor de wedstrijden aangewezen. Tussen haakjes staat hoeveel wedstrijden zij mochten fluiten.

UEFA
Vlag van Oostenrijk Alois Beranek
Vlag van Engeland Arthur Edward Ellis (2)
Vlag van Engeland George Reader (3)
Vlag van Engeland Reginald Leafe (2)
Vlag van Frankrijk Charles de La Salle
Vlag van Italië Generoso Dattillo (1)
Vlag van Italië Giovanni Galeati (3)
Vlag van Nederland Karel van der Meer (2)
Vlag van Portugal José da Costa


Vlag van Schotland George Mitchell (1)
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) José García Carrión
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ramón Roma Azon (1)
Vlag van Zweden Gunnar Dahlner
Vlag van Zweden Ivan Eklind (1)
Vlag van Zwitserland Jean Lutz (1)
Vlag van Wales Benjamin Griffiths (2)
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Leo Lemešić

CONCACAF
Vlag van Mexico (1934-1968) Estevez Texada
Vlag van Zwitserland Prudencio Garcia

CONMEBOL
Vlag van Bolivia Alfredo Álvarez
Vlag van Brazilië (1889-1960) Alberto da Gama Malcher (1)
Vlag van Brazilië (1889-1960) Mário Gardelli (1)
Vlag van Brazilië (1889-1960) Mário Gonçalves Viana (1)
Vlag van Chili Sergio Bustamante
Vlag van Paraguay (1842-1954) Cayetano de Nicola
Vlag van Paraguay (1842-1954) Mario Rubén Heyn
Vlag van Uruguay Esteban Marino

Het immense Maracanã stadion in Rio de Janeiro was net op tijd min of meer klaar voordat het WK begon. Brazilië begon aan zijn eerste wedstrijd tegen Mexico en boekte een regelmatige 4-0 overwinning. Brazilië speelde zijn tweede wedstrijd in São Paulo en om de toeschouwers tevreden te houden besloot de bondscoach veel spelers uit São Paulo op te stellen. Een misrekening, want Brazilië speelde gelijk tegen de Zwitsers: 2-2. De beslissende wedstrijd tegen Joegoslavië moest gewonnen worden. Opnieuw in het Maracanã-stadion gebeurde er iets vreemd: de steraanvaller van Joegoslavië Mitić kreeg in de spelerstunnel een stuk beton van het nog steeds niet goed verbouwde stadion op zijn hoofd en moest verzorgd worden. De wedstrijd begon gewoon en Ademir scoorde voor Brazilië na drie minuten. Nadat Mitić het veld weer opkwam, kantelde de wedstrijd, maar Brazilië hield stand. Het werd uiteindelijk 2-0 door een goal van Zizinho en Brazilië haalde de finalepoule. 142.000 toeschouwers waren getuige, op dat moment een record.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
Vlag van Brazilië (1889-1960) Brazilië 3 2 1 0 8 2 +6 5
Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië 3 2 0 1 7 3 +4 4
Vlag van Zwitserland Zwitserland 3 1 1 1 4 6 –2 3
Vlag van Mexico (1934-1968) Mexico 3 0 0 3 2 10 –8 0

24 juni 1950
«onderlinge duels»
15:00 (UTC−3)
Brazilië Vlag van Brazilië (1889-1960) 4 – 0 Vlag van Mexico (1934-1968) Mexico Estádio do Maracanã, Rio de Janeiro
Toeschouwers: 82.000
Scheidsrechter: Vlag van Engeland George Reader (ENG)
Ademir Goal 30'Goal 79'
Jair Goal 65'
Baltazar Goal 71'
Verslag (FIFA)

25 juni 1950
«onderlinge duels»
18:00 (UTC−3)
Joegoslavië Vlag van Joegoslavië (1943-1992) 3 – 0 Vlag van Zwitserland Zwitserland Estádio Independência, Belo Horizonte
Toeschouwers: 7.500
Scheidsrechter: Vlag van Italië Giovanni Galeati (ITA)
Mitić Goal 59'
Tomašević Goal 70'
Ognjanov Goal 75'
Verslag (FIFA)

28 juni 1950
«onderlinge duels»
15:00 (UTC−3)
Brazilië Vlag van Brazilië (1889-1960) 2 – 2 Vlag van Zwitserland Zwitserland Estádio do Pacaembu, São Paulo
Toeschouwers: 42.000
Scheidsrechter: Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Ramón Azon Roma (ESP)
Alfredo Goal 3'
Baltazar Goal 32'
Verslag (FIFA) Goal 17'Goal 88' Fatton

28 juni 1950
«onderlinge duels»
18:15 (UTC−3)
Joegoslavië Vlag van Joegoslavië (1943-1992) 4 – 1 Vlag van Mexico (1934-1968) Mexico Estádio dos Eucaliptos, Porto Alegre
Toeschouwers: 11.000
Scheidsrechter: Vlag van Engeland Reginald Leafe (ENG)
Bobek Goal 19'
Ž. Čajkovski Goal 22'Goal 62'
Tomašević Goal 81'
Verslag (FIFA) Goal 89' (pen.) Ortiz

1 juli 1950
«onderlinge duels»
15:00 (UTC−3)
Brazilië Vlag van Brazilië (1889-1960) 2 – 0 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië Estádio do Maracanã, Rio de Janeiro
Toeschouwers: 142.000
Scheidsrechter: Vlag van Wales Benjamin Griffiths (WAL)
Ademir Goal 4'
Zizinho Goal 69'
Verslag (FIFA)

2 juli 1950
«onderlinge duels»
15:40 (UTC−3)
Zwitserland Vlag van Zwitserland 2 – 1 Vlag van Mexico (1934-1968) Mexico Estádio dos Eucaliptos, Porto Alegre
Toeschouwers: 4.000
Scheidsrechter: Vlag van Zweden Ivan Eklind (SWE)
Bader Goal 10'
Antenen Goal 44'
Verslag (FIFA) Goal 89' Casarín

De Engelsen deden voor de eerste keer mee en werden gezien als de grote favoriet. Na een weinig overtuigende overwinning op Chili (2-0) kreeg Engeland te maken met een zwakke tegenstander: de Verenigde Staten, een verzameling amateurs. Echter, team USA won dankzij een goal van de Haïtiaan Gaetjens.[1], [2] De Engelsen moesten daarna winnen van Spanje in het Maracanã stadion, maar hadden pech dat een geldig doelpunt werd afgekeurd. Toen de Spanjaarden in de tweede helft scoorden was het afgelopen met de Engelsen.

De doelpuntenmaker in de wedstrijd Engeland-Verenigde Staten Joe Gaetjens had niet eens een Amerikaans paspoort, maar mocht meedoen omdat hij goed speelde bij Brookhattan in the American League. Hij speelde alleen voor team USA op het WK in Brazilië en ging later weer terug naar Haïti, waar hij één interland speelde. In 1964 werd hij vermoord door het wrede Papa Doc-regime, zijn lijk is nooit terug gevonden.[3] Desondanks is hij opgenomen in de National Soccer Hall of Fame vanwege deze unieke prestatie.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje 3 3 0 0 6 1 +5 6
Vlag van Engeland Engeland 3 1 0 2 2 2 0 2
Vlag van Chili Chili 3 1 0 2 5 6 –1 2
Vlag van Verenigde Staten (1912-1959) Verenigde Staten 3 1 0 2 4 8 –4 2

25 juni 1950
«onderlinge duels»
15:00 (UTC−3)
Engeland Vlag van Engeland 2 – 0 Vlag van Chili Chili Estádio do Maracanã, Rio de Janeiro
Toeschouwers: 30.000
Scheidsrechter: Vlag van Nederland Karel van der Meer (NED)
Mortensen Goal 27'
Mannion Goal 51'
Verslag (FIFA)

25 juni 1950
«onderlinge duels»
15:00 (UTC−3)
Spanje Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) 3 – 1 Vlag van Verenigde Staten (1912-1959) Verenigde Staten Estádio Durival de Britto, Curitiba
Toeschouwers: 10.000
Scheidsrechter: Vlag van Brazilië (1889-1960) Mario Vianna (BRA)
Igoa Goal 81'
Basora Goal 83'
Zarra Goal 89'
Verslag (FIFA) Goal 17' Pariani

29 juni 1950
«onderlinge duels»
15:00 (UTC−3)
Spanje Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) 2 – 0 Vlag van Chili Chili Estádio do Maracanã, Rio de Janeiro
Toeschouwers: 16.000
Scheidsrechter: Vlag van Brazilië (1889-1960) Alberto Malcher (BRA)
Basora Goal 17'
Zarra Goal 30'
Verslag (FIFA)

29 juni 1950
«onderlinge duels»
18:00 (UTC−3)
Verenigde Staten Vlag van Verenigde Staten (1912-1959) 1 – 0 Vlag van Engeland Engeland Estádio Independência, Belo Horizonte
Toeschouwers: 10.000
Scheidsrechter: Vlag van Italië Generoso Dattilo (ITA)
Gaetjens Goal 38' Verslag (FIFA)

2 juli 1950
«onderlinge duels»
15:00 (UTC−3)
Spanje Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) 1 – 0 Vlag van Engeland Engeland Estádio do Maracanã, Rio de Janeiro
Toeschouwers: 74.000
Scheidsrechter: Vlag van Italië Giovanni Galeati (ITA)
Zarra Goal 48' Verslag (FIFA)

2 juli 1950
«onderlinge duels»
18:00 (UTC−3)
Chili Vlag van Chili 5 – 2 Vlag van Verenigde Staten (1912-1959) Verenigde Staten Estádio Ilha do Retiro, Recife
Toeschouwers: 9.000
Scheidsrechter: Vlag van Brazilië (1889-1960) Mario Gardelli (BRA)
Robledo Goal 16'
Riera Goal 32'
Cremaschi Goal 54'Goal 82'
Prieto Goal 60'
Verslag (FIFA) Goal 47' Wallace
Goal 48' (pen.) Maca

Ook de titelverdediger haalde de finale-poule niet. Italië had ernstig te lijden vanwege de vliegtuigramp van Torino waarbij de vrijwel volledige selectie van il grande Torino verongelukte. De Italiaans selectie ging dan ook met de boot naar Brazilië. Ze verloren meteen de cruciale wedstrijd van olympisch kampioen Zweden: 3-2 en waren in feite na één wedstrijd al uitgeschakeld.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
Vlag van Zweden Zweden 2 1 1 0 5 4 +1 3
Vlag van Italië Italië 2 1 0 1 4 3 +1 2
Vlag van Paraguay (1842-1954) Paraguay 2 0 1 1 2 4 –2 1
Vlag van India India teruggetrokken[4]

25 juni 1950
«onderlinge duels»
15:00 (UTC−3)
Zweden Vlag van Zweden 3 – 2 Vlag van Italië Italië Estádio do Pacaembu, São Paulo
Toeschouwers: 36.000
Scheidsrechter: Vlag van Zwitserland Jean Lutz (SUI)
Jeppson Goal 25'Goal 68'
Andersson Goal 33'
Verslag (FIFA) Goal 7' Carapellese
Goal 75' Muccinelli

29 juni 1950
«onderlinge duels»
15:30 (UTC−3)
Zweden Vlag van Zweden 2 – 2 Vlag van Paraguay (1842-1954) Paraguay Estádio Durival Britto, Curitiba
Toeschouwers: 8.000
Scheidsrechter: Vlag van Schotland Robert Mitchell (SCO)
Sundqvist Goal 17'
Palmér Goal 26'
Verslag (FIFA) Goal 35' López
Goal 74' López Fretes

2 juli 1950
«onderlinge duels»
15:00 (UTC−3)
Italië Vlag van Italië 2 – 0 Vlag van Paraguay (1842-1954) Paraguay Estádio do Pacaembu, São Paulo
Toeschouwers: 26.000
Scheidsrechter: Vlag van Engeland Arthur Ellis (ENG)
Carapellese Goal 12'
Pandolfini Goal 62'
Verslag (FIFA)

Door alle afzeggingen had Uruguay alleen met het zwakke Bolivia te maken en die werd dan ook simpel verslagen: 8-0.

Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
Vlag van Uruguay Uruguay 1 1 0 0 8 0 +8 2
Vlag van Bolivia Bolivia 1 0 0 1 0 8 –8 0
Vlag van Frankrijk Frankrijk teruggetrokken
Vlag van Schotland Schotland teruggetrokken
Vlag van Turkije Turkije teruggetrokken

2 juli 1950
«onderlinge duels»
18:00 (UTC−3)
Uruguay Vlag van Uruguay 8 – 0 Vlag van Bolivia Bolivia Estádio Independência, Belo Horizonte
Toeschouwers: 6.000
Scheidsrechter: Vlag van Engeland George Reader (ENG)
Míguez Goal 14'Goal 40'Goal 51'
Vidal Goal 18'
Schiaffino Goal 23'Goal 54'
Pérez Goal 83'
Ghiggia Goal 87'
Verslag (FIFA)

Voor opnieuw immense toeschouwersaantallen ging Brazilië de finalepoule voortvarend van start: 7-1 tegen Zweden en 6-1 tegen Spanje. Het Maracanã ontplofte en volgens vooraanstaande journalisten was het niveau van zo'n hoog gehalte dat het eigenlijk niet eerlijk was, want dit niveau zou nooit meer te overtreffen zijn. Uruguay had aanzienlijk meer moeite met dezelfde tegenstanders: 2-2 tegen Spanje, 3-2 tegen Zweden. De laatste poulewedstrijd werd daardoor een finale waarbij Brazilië genoeg had aan een punt. Zweden werd derde na een zege op Spanje: 3-1.

Zie het artikel Finale wereldkampioenschap voetbal 1950 voor een uitgebreide beschrijving van de beslissende wedstrijd in de finalepoule: Brazilië-Uruguay
Land Wed Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
Vlag van Uruguay Uruguay 3 2 1 0 7 5 +2 5
Vlag van Brazilië (1889-1960) Brazilië 3 2 0 1 14 4 +10 4
Vlag van Zweden Zweden 3 1 0 2 6 11 –5 2
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje 3 0 1 2 4 11 –7 1

9 juli 1950
«onderlinge duels»
15:00 (UTC−3)
Uruguay Vlag van Uruguay 2 – 2 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje Estádio do Pacaembu, São Paulo
Toeschouwers: 45.000
Scheidsrechter: Vlag van Wales Benjamin Griffiths (WAL)
Ghiggia Goal 29'
Varela Goal 73'
Verslag (FIFA) Goal 37'Goal 39' Basora

9 juli 1950
«onderlinge duels»
15:00 (UTC−3)
Brazilië Vlag van Brazilië (1889-1960) 7 – 1 Vlag van Zweden Zweden Estádio do Maracanã, Rio de Janeiro
Toeschouwers: 139.000
Scheidsrechter: Vlag van Engeland Arthur Ellis (ENG)
Ademir Goal 17'Goal 36'Goal 52'Goal 58'
Chico Goal 39'Goal 88'
Maneca Goal 85'
Verslag (FIFA) Goal 67' (pen.) Andersson

13 juli 1950
«onderlinge duels»
15:00 (UTC−3)
Brazilië Vlag van Brazilië (1889-1960) 6 – 1 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje Estádio do Maracanã, Rio de Janeiro
Toeschouwers: 153.000
Scheidsrechter: Vlag van Engeland Reginald Leafe (ENG)
Parra Goal 15' (e.d.)
Jair Goal 21'
Chico Goal 31'Goal 55'
Ademir Goal 57'
Zizinho Goal 67'
Verslag (FIFA) Goal 71' Igoa

13 juli 1950
«onderlinge duels»
15:00 (UTC−3)
Uruguay Vlag van Uruguay 3 – 2 Vlag van Zweden Zweden Estádio do Pacaembu, São Paulo
Toeschouwers: 8.000
Scheidsrechter: Vlag van Italië Giovanni Galeati (ITA)
Ghiggia Goal 39'
Míguez Goal 77'Goal 85'
Verslag (FIFA) Goal 5' Palmér
Goal 40' Sundqvist

16 juli 1950
«onderlinge duels»
15:00 (UTC−3)
Zweden Vlag van Zweden 3 – 1 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje Estádio do Pacaembu, São Paulo
Toeschouwers: 11.000
Scheidsrechter: Vlag van Nederland Karel van der Meer (NED)
Sundqvist Goal 15'
Mellberg Goal 33'
Palmér Goal 80'
Verslag (FIFA) Goal 82' Zarra

16 juli 1950
«onderlinge duels»
15:00 (UTC−3)
Uruguay Vlag van Uruguay 2 – 1 Vlag van Brazilië (1889-1960) Brazilië Estádio do Maracanã, Rio de Janeiro
Toeschouwers: 173.850
Scheidsrechter: Vlag van Engeland George Reader (ENG)
Schiaffino Goal 66'
Ghiggia Goal 79'
Verslag (FIFA) Goal 47' Friaça


1950 Wereldkampioen

Uruguay
URUGUAY
Tweede titel

Toernooiranglijst

[bewerken | brontekst bewerken]
Plaats Land Groep GW Win Gel Ver DV DT +/− Pnt
1 Vlag van Uruguay Uruguay D 4 3 1 0 15 5 +10 7
2 Vlag van Brazilië (1889-1960) Brazilië A 6 4 1 1 22 6 +16 9
3 Vlag van Zweden Zweden C 5 2 1 2 11 15 −4 5
4 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Spanje B 6 3 1 2 10 12 −2 7
Uitgeschakeld in de groepsfase
5 Vlag van Joegoslavië (1943-1992) Joegoslavië A 3 2 0 1 7 3 +4 4
6 Vlag van Zwitserland Zwitserland A 3 1 1 1 4 6 −2 3
7 Vlag van Italië Italië C 2 1 0 1 4 3 +1 2
8 Vlag van Engeland Engeland B 3 1 0 2 2 2 0 2
9 Vlag van Chili Chili B 3 1 0 2 5 6 −1 2
10 Vlag van Verenigde Staten (1912-1959) Verenigde Staten B 3 1 0 2 4 8 −4 2
11 Vlag van Paraguay (1842-1954) Paraguay C 2 0 1 1 2 4 −2 1
12 Vlag van Mexico (1934-1968) Mexico A 3 0 0 3 2 10 −8 0
13 Vlag van Bolivia Bolivia D 1 0 0 1 0 8 −8 0
Deelnemende landen
Aantal wedstrijden 22
Totaal aantal doelpunten 88
Eigen doelpunten 0
Aantal uitsluitingen (rood) 0
Doelpuntgemiddelde per wedstrijd 4
Toeschouwerstotaal 1.337.000
Toeschouwersgemiddelde 60.773

Doelpuntenmakers

[bewerken | brontekst bewerken]
8 doelpunten
5 doelpunten
4 doelpunten
3 doelpunten
2 doelpunten
1 doelpunt
Eigen doelpunt

WK 1950 in beeld

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie de categorie 1950 FIFA World Cup van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.