Liguster
| Liguster | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||
| Wilde liguster (Ligustrum vulgare) | |||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| Geslacht | |||||||||||||||||
| Ligustrum L. (1753) | |||||||||||||||||
Afbeeldingen op  Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||
Liguster op  Wikispecies
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Liguster (Ligustrum) is een geslacht van planten uit de olijffamilie (Oleaceae) waartoe onder ander de wilde liguster en de haagliguster behoren. Ze komt van nature voor op de meeste continenten behalve Amerika en Antarctica. Liguster gedraagt zich in Amerika als invasieve exoot en wordt daar bestreden.
Kenmerken
Een liguster kan uit groeien tot een hoogte van 5 meter, maar blijft vaak gehouden tot maar 2 meter. De bloemen bloeien in juni en juli, deze zijn wit en geuren sterk zoet. In september-oktober ontstaan er giftige, zwarte bessen aan de plant.[1] De wilde liguster is winterhard tot -17 °C.
Voedselbron
Het is een geslacht van struiken, waartoe bekende tuinplanten behoren, die een belangrijke voedselbron is voor veel dieren, zoals een aantal rupsen van nachtvlinders (bijvoorbeeld de ligusterpijlstaart). De geurende bloesems trekken insecten aan, waaronder honingbijen en vlinders.
De besjes van de liguster zijn voor de mens giftig. Ze zijn in de winter in trek bij vogels, bijvoorbeeld de kramsvogel eet ze graag.
Gebruik
De haagliguster (Ligustrum ovalifolium) wordt veel gebruikt voor het maken van heggen. Deze soort wordt ook veel op stam aangeboden.
- ↑ Natuur in de stad (1987), pp. 90.
· 
· 
