Stefan Banach
Stefan Banach (30 maart 1892 – 31 augustus 1945), was een Poolse wiskundige, een van de drijvende krachten van de Lvov-stroming binnen de wiskunde in het Polen voor de Tweede Wereldoorlog. Hij was een grotendeels autodidactisch wiskundige; zijn begaafdheid werd ontdekt door Hugo Steinhaus. Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak was Banach president van de 'Poolse wiskundige gemeenschap' en professor aan de universiteit van Lvov. Hij was tevens lid van de Academie van Wetenschappen van de Oekraïense SSR. Doordat hij op goede voet stond met Russische wiskundigen, mocht hij zijn hoogleraarszetel behouden gedurende de Russische bezetting van Lvov. De Duitse bezetting van de stad in 1941 resulteerde in een massamoord onder de Poolse academici. Banach overleefde, maar kon slechts het hoofd boven water houden door het voeden van luizen met zijn bloed in het prof. Rudolf Weigl instituut, waar onderzoek werd gegaan aan tyfusachtige koorts. Gedurende de bezetting ging zijn gezondheid achteruit (longkanker), en Banach stierf voordat hij vanuit Lvov, dat na de oorlog was ingelijfd door de Sovjet-Unie, naar Polen kon worden teruggehaald.
Théorie des opérations linéaires (Teoria operacji liniowych, 1932) wordt beschouwd als Banach's meest invloedrijke wetenschappelijke bijdrage. Hij startte ook de Studia Mathematica-reeks, waar hij ook de redactie over voerde.
Stanislaw Marcin Ulam, een andere wiskundige uit Lvov, merkt in zijn autobiografie het volgende op over Banach: "Goede wiskundigen zien analogieën. Grote wiskundigen zien analogieën tussen de analogieën".
Banach was de grondlegger van de functionaalanalyse; hij deed ook belangrijke bijdragen aan de theorie van vectorruimten, maattheorie, verzamelingenleer en andere onderdelen van de wiskunde.