Methode van Euler
De methode van Euler is een methode om een numerieke oplossing te berekenen van een differentiaalvergelijking met beginvoorwaarden, die door Leonhard Euler is bedacht. Het is de eenvoudigste Runge-Kuttamethode. Euler heeft de methode in 1768 in zijn boek Institutiones Calculi Integralis gepubliceerd.
Methode
[bewerken | brontekst bewerken]Een numerieke oplossing van de differentiaalvergelijking:
met beginvoorwaarde
kan stapsgewijs, met stapgrootte , in de punten worden verkregen via:
en
De berekende waarden zijn benaderingen van de werkelijke waarden , de exacte oplossing van het beginwaardeprobleem. Hoe kleiner de stapgrootte wordt gekozen, hoe meer rekenwerk er nodig is, maar hoe nauwkeuriger de benaderingen worden.
Afleiding
[bewerken | brontekst bewerken]Voor de afleiding van de methode wordt het beginwaardeprobleem [1]
omgezet in de equivalente integraalvergelijking
Het idee achter de methode van Euler is een eenvoudige kwadratuurformule voor de integraal te gebruiken en in elke stap de integrand te benaderen door de waarde aan de linker intervalgrens:[2]
- literatuur
- E Hairer, SP Norsett en G Wanner. Solving Ordinary Differential Equations I, 1993.
- M Hermann. Numerik gewöhnlicher Differentialgleichungen, Anfangs- und Randwertprobleme, 2004. ISBN 3-486-27606-9
- voetnoten
- ↑ Arnold Reusken. Numerik für Ingenieure und Naturwissenschaftler, 2006. blz 378 ISBN 3-540-25544-3
- ↑ ibidem blz 381
- websites
- bronvermelding
- Dit artikel of een eerdere versie ervan is een (gedeeltelijke) vertaling van het artikel Explizites Euler-Verfahren op de Duitstalige Wikipedia, dat onder de licentie Creative Commons Naamsvermelding/Gelijk delen valt. Zie de bewerkingsgeschiedenis aldaar.