Naar inhoud springen

Crisis- en herstelwet

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Dajasj (overleg | bijdragen) op 23 jun 2022 om 20:37.
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Crisis- en herstelwet
Citeertitel Crisis- en herstelwet
Titel Wet van 18 maart 2010, houdende regels met betrekking tot versnelde ontwikkeling en verwezenlijking van ruimtelijke en infrastructurele projecten
Afkorting Chw
Soort regeling Wet in formele zin
Toepassingsgebied Nederland
Rechtsgebied Omgevingsrecht
Status Geldend
Goedkeuring en inwerkingtreding
Ingediend op 15 september 2009
Aangenomen door Tweede Kamer op 18 november 2009; Eerste Kamer op 16 maart 2010
Ondertekend op 18 maart 2010
Gepubliceerd op 30 maart 2010
Gepubliceerd in Stb. 2010, 135 en 136
In werking getreden op 31 maart 2010
Geschiedenis
Wijzigingen Externe lijst
Lees online
Crisis- en herstelwet
Portaal  Portaalicoon   Mens & maatschappij

De Crisis- en herstelwet is een Nederlandse wet, gericht op de versnelling van infrastructurele projecten. Hieronder vallen grote bouwprojecten en projecten op het gebied van duurzaamheid, energie en innovatie. Tevens beoogt de wet een economische impuls te geven aan de bouwsector ten tijde van de kredietcrisis. De wet is op 31 maart 2010 in werking getreden.

De Crisis- en herstelwet versnelt enerzijds de procedures voor deze grote projecten, maar handhaaft anderzijds de noodzakelijke waarborgen voor zorgvuldige besluitvorming. De wet bevat een groot aantal wetswijzigingen, waarmee procedures worden ingekort, het aantal benodigde vergunningen wordt teruggedrongen en meer duidelijkheid wordt geschapen in bestuurlijke verantwoordelijkheden waarbij Europese en internationale regelgeving wel volledig van kracht blijft. Bij de introductie zijn in totaal 58 projecten aangewezen waarvoor de wet geldt, maar op voordracht van de minister-president kunnen bij algemene maatregel van bestuur nieuwe projecten of categorieën worden toegevoegd. Voor de projecten gelden tijdelijke maatregelen, onder andere voor beroepsprocedures en milieueffectrapportages.

In december 2011 heeft de ministerraad ingestemd met een voorstel van minister Schultz van Haegen van Infrastructuur en Milieu de wet voor onbepaalde tijd te verlengen.[1] In mei 2012 stuurde het (demissionaire) kabinet-Rutte I een voortgangsrapport en evaluatie over de Crisis- en herstelwet naar het parlement. Hierin werd gesteld dat de wet leidt tot vernieuwing en versnelling van ruimtelijke ontwikkelingsprocessen. Naast de 44 als experiment aangewezen projecten wordt bij 12 projecten gebruikgemaakt van het projectuitvoeringsbesluit dat volgens de regering zorgt voor een aanzienlijke versnelling van projecten en een impuls geeft aan ruimtelijke vernieuwing.[2] Hoewel de wet aanvankelijk als tijdelijke maatregel was beoogd, is zij permanent geworden op 25 april 2013.

Projecten

Een selectie van projecten die onder deze wet vallen of vielen: