Hardeknoet

Hardeknoet (Engels Harthacanute; Deens Hardeknud; ook wel Hardicanute of Hardecanute; 1018/1019 – 1042), was koning van Engeland van 1040 tot 1042 en als Knoet III koning van Denemarken van 1035 tot 1042.

Hij was de enige zoon van Knoet de Grote en Emma van Normandië. In 1035 volgde hij zijn vader op als koning van Denemarken (1035-1042) en hij was ook de wettige erfgenaam van de Engelse troon, maar kon die op dat moment niet opeisen. Zijn onwettige halfbroer Harold deed dat wel en werd in 1037 uitgeroepen tot koning Harold I (Hazenvoet).

Hardeknoet zette een expeditie op touw om zijn recht op te eisen. Zijn broer Harold stierf echter voor hij aankwam. Hierop werd Hardeknoet op 18 juli 1040 in de kathedraal van Canterbury tot koning uitgeroepen. Hij liet het lijk van zijn broer opgraven, onthoofden en in een moeras werpen.

Zijn periode was kort en weinig succesvol, mede omdat hij zware belastingen oplegde. Hij was niet getrouwd en had geen kinderen. Hij nodigde Edward de Belijder, een andere zoon van Emma die zij had bij Ethelred, uit de macht te delen en zijn opvolger te worden. Hij overleed in 1042 aan de gevolgen van een drankgelag en werd begraven in Winchester. Edward volgde hem op, waarmee voor korte tijd de macht van de Saksische vorsten werd hersteld.