Naar inhoud springen

Michy Batshuayi

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Aufensthaufs (overleg | bijdragen) op 31 mei 2019 om 01:04.
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.
Michy Batshuayi
Michy Batshuayi
Persoonlijke informatie
Geboortedatum 2 oktober 1993
Geboorteplaats Brussel, Vlag van België België
Lengte 185 cm
Been Rechts
Positie Spits
Clubinformatie
Huidige club Vlag van Engeland Crystal Palace FC
Contract tot 30 juni 2021 (bij Chelsea)
Verhuurd tot 30 juni 2019
Jeugd
2003–2004
2004–2005
2005–2006
2006–2007
2007–2008
2008–2011
Vlag van België RFC Evere
Vlag van België RUSA Schaarbeek
Vlag van België FC Brussels
Vlag van België RSC Anderlecht
Vlag van België FC Brussels
Vlag van België Standard Luik
Senioren *
Seizoen Club W (G)
2011–2014
2014–2016
2016–
2018
2018–2019
2019–
Vlag van België Standard Luik
Vlag van Frankrijk Olympique Marseille
Vlag van Engeland Chelsea FC
Vlag van Duitsland Borussia Dortmund
Vlag van Spanje Valencia CF
Vlag van Engeland Crystal Palace FC
97 (39)
62 (26)
32 (7)
10 (7)
13 (1)
6 (2)
Interlands **
2012–2014
2015–
Vlag van België België –21
Vlag van België België
13 (7)
23 (10)

* Bijgewerkt op 18 november 2018
** Bijgewerkt op 24 oktober 2018
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Michy Batshuayi-Atunga (Brussel, 2 oktober 1993) is een Belgische-Congolese voetballer die doorgaans als centrale aanvaller speelt. Hij tekende in juli 2016 een contract tot medio 2021 bij Chelsea, dat circa €40.000.000,- voor hem betaalde aan Olympique Marseille. Hij debuteerde in 2015 in het Belgisch voetbalelftal. Batshuayi is een broer van voetballer Aaron Leya Iseka.

Carrière

Jeugd

Batshuayi's ouders emigreerden eind jaren 80 van Congo naar België en vestigden zich in de regio Brussel. Hij was een straatvoetballer die net als Ilombe Mboyo, diens neef Geoffrey Mujangi Bia en Andréa Mbuyi-Mutombo leerde voetballen op het pleintje van Pirsoulpark in Sint-Agatha-Berchem. Batshuayi begon in clubverband met voetballen bij Evere en Schaarbeek. Hij werd in 2005 opgenomen in de jeugdopleiding van FC Brussels, die hij op dertienjarige inruilde voor die van RSC Anderlecht. Hier viel hij naast het veld vooral negatief op. Na een wedstrijd tegen Lierse SK maakten enkele spelers van Anderlecht, waaronder Batshuayi, amok. De club stuurde hem na een jaar weg.[1] "Ze hadden gelijk dat ze me buiten gooiden want ik was bepaald geen engeltje," liet Batshuayi achteraf optekenen.[2] De Congolese Belg ging weer voor FC Brussel spelen waar hij werd gezien door Dominique D'Onofrio, toen onder meer verantwoordelijk voor de jeugd van Standard Luik. Dat lijfde hem na een proefperiode in, maar ook hier had hij gezagsproblemen. Bij de jeugd van Standard werd hij meer dan eens disciplinair gestraft.

Standard Luik

Batshuayi werd in het seizoen 2010/11 op zeventienjarige leeftijd opgenomen in de selectie van het eerste elftal van Standard Luik. Hij debuteerde op 20 februari 2011 onder D'Onofrio op het hoogste niveau. De aanvaller mocht toen tegen AA Gent na iets meer dan 80 minuten invallen. Hij vormde bij de club aanvalsduo's met Gohi Bi Cyriac en Mohamed Tchité. Op 27 juli 2011 mocht hij in de voorrondes van UEFA Champions League invallen tegen FC Zürich. Later nam hij met Standard deel aan de UEFA Europa League. Op 15 december 2011 scoorde hij tegen FC Kopenhagen zijn eerste Europese doelpunt.

Na het vertrek van Tchité naar Club Brugge en Cyriac naar Anderlecht leek Batshuayi op weg om een vaste waarde te worden bij Standard. Na zijn vroege uitsluiting in een bekerwedstrijd tegen toenmalig tweedeklasser Mouscron-Péruwelz in september 2012 belandde hij naast het team. Een maand later gaf trainer Mircea Rednic hem een nieuwe kans. Daarna groeide Batshuayi alsnog uit tot een vaste waarde. Ook onder Rednics opvolger Guy Luzon vormden Batshuayi en Imoh Ezekiel het vaste spitsenduo van Standard. Hij maakte op 15 september 2013 een hattrick tegen KV Oostende.

Batshuayi won in mei 2014 de Ebbenhouten Schoen, de prijs voor de beste Afrikaanse speler in de Belgische competitie.[3] Ook zijn ploegmaats Paul-José Mpoku en Ezekiel eindigden in de top vijf.

Olympique Marseille

Batshuayi verruilde Standard Luik in 2014 voor Olympique Marseille. Hier was hij in zijn eerste seizoen vooral invaller. In de daaropvolgende transferperiode verliet aanvaller André-Pierre Gignac de club, waardoor Batshuayi in zijn tweede seizoen basisspeler werd. Hij maakte zeventien doelpunten in de competitie en scoorde in de UEFA Europa League tegen SC Braga, FC Groningen, Slovan Liberec en Athletic Bilbao.

Chelsea

Batshuayi tekende in juli 2016 een contract tot medio 2021 bij Chelsea. Dat betaalde circa 40 miljoen euro voor hem aan Olympique Marseille. In zijn eerste drie wedstrijden scoorde Batshuayi al driemaal, waaronder twee doelpunten in de League Cup tegen Bristol Rovers.[4] In het seizoen 2016/17 kwam hij onder coach Antonio Conte amper van de bank, maar hij bezorgde Chelsea wel de zesde landstitel uit de geschiedenis door op vrijdag 12 mei 2017 de enige treffer voor zijn rekening te nemen in de uitwedstrijd tegen West Bromwich Albion. Ook in zijn tweede seizoen bij Chelsea kwam hij in de competitie maar weinig aan spelen toe. In de FA cup en League Cup werd hij wel opgesteld en hier zorgde hij ook voor de nodige goals. Eind januari werd Batshuayi voor de rest van het seizoen verhuurd aan Borussia Dortmund.

Op 31 januari 2019 tekende hij een huurcontact tot het einde van het seizoen bij Crystal Palace.

Clubstatistieken

Seizoen Club Competitie Competitie Beker Supercup Europees Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2010/11 Standard Luik Vlag van België Eerste klasse 2 0 0 0 2 0
2011/12 23 6 2 2 0 0 8 1 33 9
2012/13 34 12 2 0 36 12
2013/14 38 21 1 0 10 2 49 23
Seizoen Club Competitie Competitie Coupe
de France
Coupe de
la Ligue
Europees Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2014/15 Olympique Marseille Vlag van Frankrijk Ligue 1 26 9 1 0 1 1 28 10
2015/16 36 17 5 2 2 0 7 4 50 23
Seizoen Club Competitie Competitie FA Cup League Cup Europees Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2016/17 Chelsea Vlag van Engeland Premier League 20 5 5 2 3 2 0 0 28 9
2017/18 12 2 3 3 5 3 4 2 24 10
Seizoen Club Competitie Competitie DFB-Pokal Supercup Europees Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2017/18 Borussia Dortmund Vlag van Duitsland Bundesliga 10 7 0 0 4 2 14 9
Seizoen Club Competitie Competitie Copa del Rey Supercup Europees Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2018/19 Valencia CF Vlag van Spanje Primera División 13 1 2 1 5 1 20 3
Seizoen Club Competitie Competitie FA Cup League Cup Europees Totaal
Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp. Wed. Dlp.
2018/19 Crystal Palace FC Vlag van Engeland Premier League 6 2 2 1 0 0 0 0 8 3
TOTAAL 220 82 23 13 11 6 38 12 292 111

Nationale ploeg

Batshuayi speelde van 2012 tot en met 2014 in het Belgisch voetbalelftal onder 21. Hij had in maart 2013 een conflict met coach Johan Walem. Batshuayi en diens ploegmaat Ibrahima Cissé werden uit de selectie gezet nadat ze enkele callgirls op hun hotelkamer hadden uitgenodigd.[5]

Bondscoach Marc Wilmots riep Batshuayi in 2015 op voor het Belgisch voetbalelftal voor een EK-kwalificatiewedstrijd tegen Cyprus op 28 maart 2015. Hierin viel hij in de 77e minuut in voor Christian Benteke en maakte hij in de 80e minuut 5-0, op aangeven van Radja Nainggolan. Hij speelde op 13 november 2015 zijn tweede interland, vriendschappelijk tegen Italië. Hij mocht ditmaal na 63 minuten invallen voor Romelu Lukaku. Na 82 minuten zette hij de 3-1 eindstand op het bord. Wilmots nam Batshuayi in juni 2016 mee naar het EK 2016. Hij was tijdens het toernooi actief in de achtste finale tegen Hongarije en in de kwartfinale tegen Wales, beide keren als invaller. Tijdens de 4-0-overwinning op de Hongaren, maakte hij op aangeven van Eden Hazard 2-0. In een WK-kwalificatiewedstrijd tegen Cyprus verving hij Lukaku in de 74e minuut. In dat duel mocht hij een strafschop nemen om de 4-0 te maken, maar hij miste. In dezelfde kwalificatiereeks speelde hij ook de wedstrijden tegen Gibraltar, Estland, Bosnië en Herzegovina en weer Cyprus. Tegen de eerste 2 landen viel hij in, tegen de laatste 2 landen was hij basisspeler. Tegen Bosnië scoorde hij ook nog een goal. Bondscoach Roberto Martínez nam de spits mee naar Rusland voor het WK 2018. Tegen Panama bleef hij de hele wedstrijd op de bank. In de tweede groepswedstrijd tegen Tunesië, gespeeld op zaterdag 23 juni, viel hij in de 68e minuut in voor aanvoerder Eden Hazard. In de 90e minuut scoorde hij de 5-1. België won uiteindelijk met 5-2.

laatste aanpassing op 23 juni 2018

Erelijst

Competitie
Aantal Jaren
Vlag van Engeland Chelsea
Premier League 1x 2016/17
Competitie Resultaat Jaar
Vlag van België België
Wereldkampioenschap voetbal Brons 2018
Competitie Aantal Jaren
Individueel
Ebbenhouten Schoen 1x 2014

Trivia

  • Hoewel Michy Batshuayi de broer van Aaron Leya Iseka is, hebben ze elk een verschillende achternaam. Batshuayi is de familienaam van hun vader Pino, Leya Iseka die van hun moeder Viviane.
Voorganger:
Mbaye Leye
Ebbenhouten Schoen
2014
Opvolger:
Neeskens Kebano
Zie de categorie Michy Batshuayi van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.