Torenuurwerk
Een torenuurwerk is een uurwerk dat bijvoorbeeld gebruikt wordt in kerken en kloosters om de tijd aan te geven. Het slaguurwerk laat op elk vol uur horen hoe laat het is; veel torenuurwerken produceren ook op het halve uur en soms op het kwartier een belgeluid.
Geschiedenis
Wie het torenuurwerk heeft uitgevonden is niet bekend. De eerste torenuurwerken, eind 13e eeuw, gaven slechts een signaal op gezette tijden. In het midden van de 15e eeuw verschenen de eerste torenuurwerken met wijzerplaat. Deze torenuurwerken vervulden een belangrijke rol in het dagelijks leven. Voor het aangeven van begin- en eindtijden van markten, betaalde arbeid en het openen en sluiten van de stadspoorten was een nauwkeurige tijdmeting noodzakelijk.
De grootste wijzerplaten ter wereld
De grootste wijzerplaten ter wereld maken momenteel deel uit van de Elizabeth Tower waarin de grote klok Big Ben hangt in Londen. De toren heette tot 2012 St. Stephens toren maar wordt in de volksmond Big Ben genoemd. Voordien had de Sint-Romboutstoren in Mechelen echter grotere wijzerplaten. Van 15 augustus tot 17 oktober 1707 werden deze wijzerplaten gemonteerd. Sinds een Duitse beschieting in de Eerste Wereldoorlog werkt het wijzerwerk niet meer en in 1963 werden bij de laatste restauratie van de toren de resten van de wijzerplaten verwijderd. Men deed pogingen deze grootste wijzerplaten ter wereld weer aan te brengen. Maar bij een referendum met veel voor- en tegen geluiden vanuit de bevolking in 2014 werden de nieuwe wijzerplaten weg gestemd. Het uurwerk en de speeltrommel zijn al in maart 2009 gerestaureerd door de torenwachter Nick Vanhaute. Het publiek kan de toren bestijgen om het uurwerk en de werkende speeltrommel, die als één van de meest perfect werkende ter wereld wordt beschouwd, te bewonderen.