Naar inhoud springen

Crisis- en herstelwet

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Dit is een oude versie van deze pagina, bewerkt door Zandcee (overleg | bijdragen) op 6 mei 2012 om 11:05. (toleichting uitgebreid en voorstel wet voor onbepaalde tijd te verlengen opgenomen)
Deze versie kan sterk verschillen van de huidige versie van deze pagina.

De Crisis- en herstelwet is een Nederlandse wet, gericht op de versnelling van infrastructurele projecten. Hier onder vallen grote bouwprojecten en projecten op het gebied van duurzaamheid, energie en innovatie. Tevens beoogt de wet een economische impuls te geven aan de bouwsector ten tijde van de kredietcrisis. De wet is op 31 maart 2010 in werking getreden.

De Crisis- en herstelwet versnelt enerzijds de procedures voor deze grote projecten, maar handhaaft anderzijds de noodzakelijke waarborgen voor zorgvuldige besluitvorming. De wet bevat een groot aantal wetswijzigingen, waarmee procedures worden ingekort, het aantal benodigde vergunningen terugdringt en meer duidelijkheid schept in bestuurlijke verantwoordelijkheden waarbij Europese en internationale regelgeving wel volledig van kracht blijft. Bij de introductie zijn in totaal 58 projecten aangewezen waarvoor de wet geldt, maar op voordracht van de minister-president kunnen bij algemene maatregel van bestuur nieuwe projecten of categorieën worden toegevoegd. Voor de projecten gelden tijdelijke maatregelen, onder andere voor beroepsprocedures en milieueffectrapportages. De wet en de bijzondere maatregelen vervallen per 1 januari 2014.

In december 2011 heeft de ministerraad ingestemd met een voorstel van minister Schultz van Haegen van Infrastructuur en Milieu de wet voor onbepaalde tijd te verlengen[1].

Projecten

Een selectie van projecten die onder deze wet vallen: