Murder on the Orient Express (1974)
.svg){kind=small}
Murder on the Orient Express is een Britse film uit 1974, geregisseerd door Sidney Lumet. Het is een verfilming van de detectiveroman Moord in de Oriënt-expres van Agatha Christie.
Cast
- Albert Finney als Hercule Poirot
- Lauren Bacall als de Amerikaanse Mrs. Hubbard
- Ingrid Bergman als de Zweedse Miss Ohlson
- Sean Connery als de Brits-Indische kolonel
- John Gielgud als de Britse butler Beddoes
- Michael York als de Hongaarse graaf Andreyani
- Jacqueline Bisset als gravin Andreyani
- Vanessa Redgrave als miss Debenham
- Anthony Perkins als de secretaris van het slachtoffer
In 2001 werd er opnieuw een film van het boek gemaakt, ditmaal voor de televisie.
Het verhaal
Vijf jaar geleden werd de baby Daisy Armstrong ontvoerd, en haar vader kolonel Armstrong betaalde een grote som losgeld. Baby Armstrong werd dood terug gevonden... Mrs. Armstrong kon al dit verdriet niet aan en beviel voortijdig van een dood geboren kindje, en liet ook zelf het leven. Kolonel Armstrong kon dit verdriet niet aan en pleegde zelfmoord. Nog een zelfmoord kwam van de meid Paulette, die onterecht werd beschuldigd van medeplichtigheid aan de ontvoering. Sommigen zullen hier overeenkomsten met de Lindbergh-zaak uit de jaren '30 in herkennen. Het brein achter de ontvoering, Cassetti, is nooit veroordeeld. Als hij op een reis met de Oriënt-Express vermoord wordt aangetroffen, komt Poirot in actie...
Dit wordt beschouwd als een van de beste verhalen van Christie. Alle verdachten hebben een motief, en allen hebben een alibi bedacht. Doordat de trein in de sneeuw vast komt te zitten, verdwijnen echter alle alibi's als sneeuw voor de zon. Uiteindelijk blijkt dat alle verdachten kunnen worden aangemerkt als dader. Door een truc van Poirot worden ze allen vrijgeleid. Christie presteert het om alle personen een motief tot moord te geven.
Trivia
Er zit een aantal foutjes in de film:
- In Istanbul wordt het reisschema omgeroepen: Sofia - Belgrado - Zagreb - Brod - Ljubljana - Triëst. In werkelijkheid ligt Brod tussen Belgrado en Zagreb.
- Poirot vraagt uiteindelijk hoeveel mensen er in de wagon zaten, behalve hijzelf en het slachtoffer. Het antwoord (dat hij accepteert) is twaalf, er waren echter dertien mensen aanwezig. Daarbij moet gezegd worden: Graaf Andreyani bracht samen met zijn vrouw één steekwond toe, en had - buiten het verdriet dat zijn vrouw droeg - geen persoonlijke wrok jegens het slachtoffer.
- Als butler Beddoes het mes terugtrekt, is duidelijk te zien dat het mes niet bebloed is, maar schoon.
- Op het station in Istanbul zijn er posters te zien van Kemal Atatürk, in 1935, het jaar waarin het verhaal zich afspeelt, leefde Atatürk nog, posters met zijn zijn beeltenis werden pas na zijn dood verspreid.
- Op het station is ook "Allah Akbar" vanuit een luidspreker te horen, deze uitspraak was toen verboden, er was een Turkse variant voor in de plaats gekomen: "Tanri Uludur". "Allah Akbar" werd pas weer toegestaan in 1938.
- In de beginscène wordt Poirot door een man die hem vergezelt tijdens het oversteken van de Bosporus bedankt voor het redden van het Koninkrijk Jordanië. Dat bestond toen nog niet, Jordanië was in die tijd een emiraat en werd veel later pas een koninkrijk.
- Tijdens de scène waarin Poirot een glaasje absinth drinkt, is er door het raam een passerende trein te zien, deze is van een veel moderner type, dat nog niet bestond in 1935.
Overige trivia
- Ingrid Bergman won een Oscar voor haar rol van miss Ohlsson.
- Een aantal personen spreekt soms in de eigen taal, zo wordt er kort Duits, Frans, Hongaars, Italiaans en Zweeds gesproken in de film.
- Actrice Rachel Roberts die de rol van Hildegard Schmidt speelde, was tijdens de opnames al ernstig depressief en verslaafd aan slaapmiddelen en alcohol. Ze pleegde een paar jaar later zelfmoord.