Vlag van Tibet
De vlag van Tibet werd in 1912 door de Dertiende dalai lama geïntroduceerd als samenvoeging van de legervlaggen van de provincies van de de facto onafhankelijke theocratie Tibet. Tot het gebied in 1950 door de Volksrepubliek China ingelijfd zou worden, zou de vlag de officiële legervlag zijn. Na 1950 is de vlag in China verboden, ook in de Tibetaanse Autonome Regio.[1] Alleen in Hongkong is het tonen van de vlag toegestaan.[2] De vlag is het symbool van de Tibetaanse regering in ballingschap in McLeod Ganj, nabij Dharamsala en de onafhankelijkheidsbeweging.
Symboliek
Alle elementen in de vlag hebben een symbolische betekenis. In het midden van de vlag is een besneeuwde berg afgebeeld, die symbool staat voor de ligging van Tibet in het indrukwekkende Himalayagebergte in het hart van Azië.[3]
De zon en het juweel zijn boeddhistische symbolen. De zon die opkomt boven de besneeuwde berg staat voor genot van vrijheid, spirituele gelukzaligheid en de materiële welvaart voor alle stammen van Tibet. De driekleurige juweel die door de sneeuwleeuwen wordt vastgehouden, symboliseert de achting van het Tibetaanse volk voor de Boeddha, de dharma (Boeddha’s leer) en de sangha (de boeddhistische gemeenschap).
De zes lichtstralen staan voor de zes oorspronkelijke stammen van Tibet: Se, Mu, Dong, Tong, Dru en Ra. De rode kleur van de zes stammen en het blauw van de hemel symboliseren de niet-aflatende prestaties van de twee beschermgodinnen, die zowel de geestelijke als de wereldlijke heerschappij in Tibet beschermen.
De twee sneeuwleeuwen representeren de inachtneming van de morele waarden zoals deze onderwezen worden door het Tibetaans boeddhisme. De gele rand symboliseert de leer van Boeddha en de verspreiding ervan. Deze is als puur, verfijnd goud en is onbegrensd door tijd en ruimte. Een mogelijke reden dat de rand aan het uiteinde van de vlag ontbreekt, is dat dit deel van de vlag het eerste vuil wordt.[3]
De vlag wordt, ongeacht tot welke geloof of welke klasse men behoort, als een symbool van respect en waardering voor de voorouders gezien. Sinds de Chinese bezetting in 1951 is de vlag ook een symbool van hoop en vastbeslotenheid geworden in de strijd om de vrijheid van Tibet te herwinnen.
Geschiedenis
De Tibetaanse vlag is nauw verbonden met de duizenden jaren oude geschiedenis van Tibet. Tot de 18e eeuw had Tibet geen eigen vlag. Aan het eind van die eeuw verdedigden de legers van de Chinese Qing-dynastie Tibet tegen een invasie uit Nepal. De Qing-regering besloot dat Tibet bewapend moest worden om in de toekomst sterker te staan tegenover bedreigingen en stelde een Tibetaans leger van drieduizend man samen, de Tibetaanse Infanterie. Aangezien men het noodzakelijk vond dat een militaire eenheid een eigen vlag heeft, kende de Qing-regering een vlag toe met daarop twee sneeuwleeuwen. De sneeuwleeuwen zijn sindsdien deel gaan uitmaken van de Tibetaanse symboliek. Tot de twintigste eeuw zou er van een eigen Tibetaanse vlag echter geen sprake zijn.
Het uitgestrekte land was verdeeld in vele militaire districten. Tot aan het begin van de twintigste eeuw had elk district een eigen vlag. Om meer in pas te lopen met de internationale gemeenschap bepaalde de Dertiende dalai lama toen dat er bestuurlijke en administratieve hervormingen doorgevoerd moesten worden. Om deze modernisering te benadrukken werd tevens besloten om uit de verschillende vlaggen één vlag te ontwerpen.[4] Dit werd de huidige vlag van Tibet, maar tot 1947 had deze vlag enkel de status van legervlag.
Om voor het buitenland duidelijk te maken dat Tibet een onafhankelijke staat was, werd in 1947 besloten de legervlag als nationale vlag te gebruiken. De vlag vertegenwoordigde Tibet voor het eerst op de Inter-Asian Relations Conference van 1947 in New Delhi.[5] Dit is in tegenspraak met de onder Tibetanen breed gedragen overtuiging dat de vlag eeuwenoud is, hoewel de verschillende elementen van de vlag wel een lange geschiedenis hebben.
Het tonen van de vlag is in China zoals vermeld sinds 1951 streng verboden. Tijdens demonstraties in de hoofdstad Lhasa is gebleken dat de vlaggendrager doorgaans het doelwit is van Chinees geweld. Op 10 december 1988, de dag van de Rechten van de Mens, werd tijdens een demonstratie de vlagdrager van dichtbij door het hoofd geschoten. Toen andere demonstranten de vlag overnamen, gebeurde met hen hetzelfde.
Zie ook
Noten
- ↑ Tot 1959 was de vlag niet geheel uitgebannen, zie Melvyn C. Goldstein, Dawei Sherap en William R. Siebenschuh (2004): A Tibetan revolutionary : the political life and times of Bapa Phuntso Wangye, University of California Press, pp. 174-175.
- ↑ Secretary for Security (2008): http://www.info.gov.hk/gia/general/200804/24/P200804240241.htm / http://www.info.gov.hk/gia/general/200804/24/P200804240242.htm.
- ↑ a b Flags of the World (2007): Tibet, geraadpleegd op 25 mei 2008.
- ↑ Tibetaanse regering in ballingschap (1997): The Tibetan national flag.
- ↑ Tsering Shakya (1999): The Dragon in the Land of Snows. A History of Modern Tibet Since 1947, Pimlico, Londen.